آیا می‌دانید اگر همین فردا تحریم‌ها برداشته شوند باز هم مشکل نفت و صادرات آن به قوت خود باقی است و از ژانویه آینده نفت صادراتی ایران بی‌مشتری خواهد ماند؟
۴۰سال حاکمیت ارتجاع بر صنعت نفت کشور که اساساً به‌دنبال «زود بازده» کردن این صنعت با حداقل مخارج بوده، اینک حیاتی‌ترین بخش صنعتی ایران را به یک دستگاه به‌شدت فرسوده و مستهلک تبدیل کرده که با توجه به تحولات آتی بازار نفت جهانی، در آستانه زمین خوردن است.
پژوهشی که در دانشگاه استنفورد انگلستان انجام شده و بخش‌هایی از آن در سایت حکومتی دیپلماسی ایرانی به تاریخ ۲۱دی ۹۵منتشر شده، نشان می‌دهد ایران سالانه ۶درصد کاهش تولید سالانه (به‌علت فرسودگی دستگاهها و از دور خارج شدن تکنولوژی‌های استحصال) دارد و تنها در زمانی می‌تواند بر این مشکل فائق خواهد شد که به نوسازی صنعت نفت کشور و ایجاد تکنولوژی نوین اقدام کند.
به‌علت همین فرسودگی، در شرایط فعلی نفت کوره سهمی حدوداً ۹۰درصدی در صادرات محصولات نفتی ایران دارد که بی‌ارزش‌ترین نوع نفت جهان است
و آیا می‌دانید نفت کوره اساساً سوخت رایج نفت‌کش‌ها است که ضرورتاً از ژانویه ۲۰۲۰به بعد مصرف آن به شکل کنونی ممنوع خواهد شد؟
به این ترتیب حتی در صورت برداشته شدن تحریم‌ها به‌علت بلایی که در تمامی این سال‌ها بر سر صنعت نفت کشور آمده، چشم‌انداز خروج از بحران، باز هم حراج نفت با زمین و منابع زیرزمینی آن و بازگشت به دوران قراردادهای استعماری عصر قاجار است.
این است آن پارادوکسی که اینک رژیم در زمینه نفت با آن روبه‌روست.
البته به‌شرطی که رژیم از دست قیام مردم ایران جان سالم به در ببرد!
