روزنامه حکومتی جمهوری روز چهارشنبه ۶بهمن در اختلافات درون نظام و سردرگمی مقامات و رسانه‌ها درپی فشار تحریم‌ها و در داشتن یا نداشتن رابطه با غرب و شرق در سرمقاله خود نوشت: اگر تصور شود نمازجمعه جای توجیه عملکرد حکومتها و دولتهاست، تصور کاملاً اشتباهی است. نمازجمعه، منبر آگاهی‌بخشی به مردم و به صلاح و سداد کشاندن حکمرانان است.
با تأسف شدید باید اعتراف کنیم که نمازجمعه‌های ما مدتی است این ویژگی‌ها را ندارند و به تریبونهای توجیه و در مواردی تحقیر تبدیل شده‌اند. گاهی به راه افراط می‌روند و گاهی دچار تفریط می‌شوند. هر چند نمی‌توان همه‌ٔ ائمه جمعه را این‌چنین دانست ولی بسیاری از آنها یک دولت را شیطان بزرگ معرفی می‌کنند و یک دولت دیگر را به مرتبه قِدیسی می‌رسانند، یکی را به عرش می‌برند و دیگری را به فرش می‌کوبند. در مورد دولتهای خارجی هم اظهارنظرهایی می‌کنند که یا نشان‌دهنده بی‌اطلاعی آنهاست و یا بوی بخشنامه‌ای عمل کردن از آنها به مشام می‌رسد.
در جریان سفر رئیس‌جمهور رئیسی به مسکو، یک امام جمعه می‌گوید: «در ارتباطات ما با چین و روسیه عزتمان حفظ می‌شود. روسیه و چین مردم‌آزار نبودند، کمک‌کارمان هم بودند». امام جمعه دیگر می‌گوید: «روسیه و چین هیچگاه در حال سلطه‌نگری نبودند».
آن دیگری می‌گوید: «نماز رئیسی در کاخ کرملین بزرگ‌ترین دستاورد انقلاب بود». و یکی هم می‌گوید: «نماز بعدی را در کاخ‌سفید خواهیم خواند». اینها را بعضی ائمه جمعه مراکز استان گفته‌اند، شهرستانها که حسابشان با کرام‌الکاتبین است.
این حضرات که درباره روسیه این‌گونه سخن می‌گویند، لابد از اشغال بخش‌های وسیعی از خاک ایران توسط روسیه تزاری و آن همه کشتار و تجاوز و سپس تحمیل قرارداد ننگین ترکمانچای به ایران خبر ندارند.
در هر دو صورت، به‌حال منبر جمعه با چنین ائمه جمعه‌ای باید گریست. نماز خواندن در کرملین اگر بزرگ‌ترین دستاورد انقلاب باشد، باید به این نتیجه برسیم که ۴۲سال بیهوده فریاد زدیم انقلاب اسلامی برای تحقق عدالت آمده است و لابد برای سرپوش گذاشتن بر نبود عدالت باید گفت نماز خواندن در کرملین بزرگ‌ترین دستاورد است.
