هم غم‌انگیز و هم تکان‌دهنده است وقتی از گزارش رسمی مرکز آمار رژیم بشنویم که ۷۰درصد مردم‌مان به‌علت فقر مفرط حتی سال به سال هم نمی‌توانند یک مسافرت یک روزه بروند!
اما این این احساس به‌سرعت به خشم تبدیل می‌شود وقتی که در رسانه‌های حکومتی می‌بینیم صدها مرکز اقامتی و گردشگری مجانی در این مملکت وجود دارد که با پول کارگران و دیگر دستمزدبگیران زحمت‌کش‌مان ساخته شده اما کارگران و دیگر زحمت‌کشان اجازه استفاده از آنها را ندارند!
تعداد این مراکز چندتاست؟
عدد واقعی روشن نیست اما روزنامه حکومتی فرهیختگان در گزارشی که بیشتر بوی تصفیه حساب باندی با رقبایش را دارد، در یک قلم، از وجود دست‌کم ۶۰هتل شرکت ایران‌گردی و جهان‌گردی متعلق به سازمان تأمین اجتماعی و صندوق بازنشستگی کشوری خبر داده،
و به مراکز اقامتی شرکت رفاه‌گستر متعلق به سازمان تأمین اجتماعی هم اشاره‌یی کرده، اما از ذکر تعداد آنها خودداری کرده است!
برای درک تعداد این قبیل اماکن، کافی است به‌عنوان نمونه، اشاره شود که دهکده ساحلی بندر انزلی دست‌کم ۸۰سوئیت در بهترین منطقه گردشگری ایران دارد.
اما از محتوای گزارش روشن است که شمار این قبیل مراکز گردشگری، بسیار بیشتر از آن چیزی است که در این گزارش دیده می‌شود!
گزارش فرهیختگان می‌گوید این اماکن عموماً «زیان‌ده» هستند،
اما با این همه، دستمزد کارکنان آنها چند برابر دستمزد کارگران رسمی است!
این اماکن، برای آقازاده‌ها و آخوندها و مزدورانشان مجانی است و برای کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و دیگر دستمزدبگیران ممنوع‌الورود!
اماکنی که با پول همین اقشار و طبقات ساخته شده و هم‌اکنون هم، ضرر و زیان مالی آنها از صندوق بازنشستگی همین زحمت‌کشان تأمین می‌شود! اما در خدمت طبقه فاسد حاکمه و مزدورانشان است.
نظم استثماری و متعفنی که دیر یا زود از هم خواهد گسست.
