لس‌آنجلس تایمز روز شنبه ۱۷مهرماه در گزارشی از تظاهرات و قیام سراسری مردم ایران نوشت: تظاهرات ایران هیچ نشانی از توقف ندارد. دیوار ترس شکسته است. شعارها از تمرکز بر حقوق فراتر رفته و به مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر رسیده است.
لس‌آنجلس تایمز نوشت: این اعتراضات در مقیاس و میزان وحدت بی‌سابقه است. ایرانیان از پیش‌زمینه‌های قومی و منطقه‌یی مختلف، غیرمذهبی و مذهبی، شرکت کرده‌اند و تهدیدات دولت مبنی بر این‌که شورش می‌تواند منجر به هرج و مرج شود را به چالش کشیدند. آنها به‌طور چشمگیری با اعتراضات گذشته که رهبری کشور را متزلزل کرده بودند، تفاوت دارند.
مقامات سعی کرده‌اند با باتوم، گاز اشک‌آور و گلوله تظاهرات را سرکوب کنند. دهها و احتمالاً تعداد زیادی دیگر کشته و تعداد زیادی دستگیر شده‌اند. اما جنبش هم‌چنان ادامه دارد. گروه‌های کوچکی از معترضان از جایی به جای دیگر رفته، سنگرهای موقت برپا می‌کنند و فریاد می‌زنند: «مرگ بر دیکتاتور!» و به سمت پلیس‌هایی که سعی در متوقف کردن آنها دارند سنگ پرتاب می‌کنند... .
آنها عمدتاً توسط زنان جوان رهبری می‌شوند. بسیاری از بازداشت شدگان نوجوان هستند. این جنبش توسط نسلی هدایت می‌شود که برای اولین بار در مخالفتهای سیاسی شرکت می‌کند... .
در پنج سال گذشته، اعتراضات سالانه ایران را تکان داده است که بر نابرابری اقتصادی و تأثیر یک بحران فزاینده زیست‌محیطی متمرکز شده است. سرکوب وحشیانه علیه این اعتراضات نشان داده است که این رژیم به‌طور فزاینده‌ای تمایلی به تحمل هیچ نوع انتقادی را ندارد و رئیسی ظاهراً قادر به محافظت از شهروندان در برابر نیروهای امنیتی نیست... .
این رژیم برای سال‌ها به مردم هشدار می‌دهد که اعتراض می‌تواند منجر به هرج و مرج شود و به کشورهای همسایه مانند عراق، افغانستان و سوریه اشاره می‌کند که توسط مداخله خارجی از هم پاشیده شده‌اند. اما در هفته‌های اخیر دیوار ترس شکسته شده است. نسل جدید رهبری را برعهده می‌گیرد. شعارهای آنها از تمرکز بر حقوق زنان به تغییرات سیستماتیک گسترده‌تری گسترش یافته است: «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه، چه رهبر».
دولت ایران ممکن است جمعیت و مخالفان را سرکوب کند. اما دامنه تغییراتی که عموم مردم تصور آنرا دارند، از سال۲۰۰۹ به‌طور قابل توجهی تغییر کرده است.
حتی اگر رژیم امروز شعله‌های شورش را خاموش کند، سوختن اخگرهای آن ادامه خواهد یافت.
