روزنامه حکومتی آرمان در مطلبی درباره قرارداد وطن فروشانه ۲۵ساله رژیم ایران و چین در مطلبی تحت عنوان ابهامات ۲۵ساله نوشت: مشخصا سندی نیست که بتوان بر اساس آن قضاوت‌های امروز را تحلیل کرد و شوربختانه در چنین شرایطی دستیار وزارت‌خارجه نیز با بیان این‌که الزامی به انتشار آن نیست بر گمانه زنی‌ها افزوده است.
آرمان در ادامه نوشت: همین موضوع، بیم عبرت نگرفتن مسئولان از حوادثی مانند افزایش بنزین و... و در نتیجه تحریک هر چه بیشتر افکار عمومی را افزایش می‌دهد. موضوعی که قطعاً در شرایط فعلی و در کنار مسائل اقتصادی و همین‌طور محرومیت خود خواسته از تزریق واکسنهای معتبر جهانی، می‌تواند بر افزایش شکاف میان مردم و مسئولان بیفزاید. کما این‌که در دو روز گذشته شاهد تجمعاتی نیز بوده‌ایم. نکته پرابهام ماجرا اما این است که در این تفاهم‌نامه طرف چین در تأمین انرژی مورد نیازش دولت ایران نام گرفته اما طرف ایران برای همکاریهای مشترک شرکت‌های چینی هستند که به هیچ عنوان ایران سابقه مثبتی از آنها ندارد. عملا چین در سال گذشته همواره همگام با آمریکا عمل کرده است و در حالی میزان سهم ایران از واردات نفت چین به ۳درصد رسید که از آن سو عربستان رقیب و شاید دشمن ایران بیشترین میزان صادرات نفت به این کشور را تجربه کرد. ..به غیر از موضوع نفت موضوع سرمایه‌گذاری چینی در مناطق آزاد ایران نیز مورد پرسش است. نخست این‌که سرمایه‌گذاریهای داخلی تا چه میزان در این جزایر مثمرثمر بوده که اکنون دل خوش به چینی‌ها داشته باشیم. سال گذشته ایران و چین کمترین تجارتها را طی ۱۶سال اخیر داشته‌اند و طبق آمار تا پایان سال۲۰۲۰ حجم مبادلات ایران و چین حدود ۱۶میلیارد دلار بود که با احتساب فروش غیررسمی نفت باز هم به ۲۰میلیارد دلار نمی‌رسد. با این شرایط چگونه می‌توان به مقوله سرمایه‌گذاری این کشور امید داشت؟ از سویی همین الآن نیز چین میلیاردها دلار از پول ایران را بلوکه کرده است. آیا در این توافق سازوکارهایی وجود دارد؟.
