سه‌شنبه‌شب ۳۱تیر ۱۴۰۴، بار دیگر صدای خشم مردم تهران در دل تاریکی طنین‌انداز شد. هم‌زمان با قطعی‌های مکرر و بدون اطلاع برق، شماری از شهروندان در مناطق مختلف پایتخت، از جمله اطراف دانشگاه تهران شمال، با سردادن شعارهایی چون «مرگ بر دیکتاتور» نارضایتی خود را از شرایط وخیم اقتصادی و ناکارآمدی‌های رژیم آخوندی فریاد زدند.
این اعتراضات در پی موج جدید خاموشی‌ها در تهران شکل گرفت؛ خاموشی‌هایی که بی‌برنامه و گسترده بوده و زندگی روزمره هزاران نفر را مختل کرده است. نبود اطلاع‌رسانی، گرمای شدید و مشکلات ناشی از قطع برق، نارضایتی گسترده‌یی در میان مردم ایجاد کرده و زمینه‌ساز خیزش‌های اعتراضی شبانه شده است.
حاکمیت در حالی با چنین بحران‌هایی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند که هیچ راه‌کار واقعی برای حل مشکلات اساسی مردم ارائه نمی‌دهد و تنها به سرکوب اعتراضات و سانسور صداهای اعتراضی متوسل می‌شود.
