مضامین مهم «کنفرانس زنان نیروی تغییر» که در آستانه‌ٔ روز جهانی زن، روز شنبه ۴ اسفند در مقر شورای ملی مقاومت ایران در پاریس برگزار شد، یک منشور مهم راهنمای مبارزه‌ٔ هماهنگ زنان برای تغییر بزرگ در ایران‌زمین است.
در «روز جهانی زن»، آنچه فراتر از یک تاریخچه جریان دارد و درفش آن کماکان بر فراز تاریخ مبارزات زنان برافراشته مانده است، مضمون ضد بهره‌کشانه و رهایی‌بخش آن برای رسیدن به جهانی شایسته‌ٔ شأن و کرامت انسانی است.
ویژگی بارز «روز جهانی زن»، دینامیسم یا پویایی آن در مدت طولانیِ استمرار مبارزه تا مقصد نهایی است. این دینامسیم را وقتی بهتر درک می‌کنیم که می‌بینیم با وجود پیشرفت‌های عظیم تکنولوژی در طی قرون ــ و خاصه هم‌اکنون در عصر سرعت نوریِ ارتباطات ــ باز هم مضمون مهم «روز جهانی زن»، چراغی برافروخته در پیش پای مبارزات زنان است. یعنی که هنور با تحقق سهولت و سرعت ارتباطات و ترویج آگاهی، باز هم حقوق زنان و جنبش برابری، فراخوان به استمرار مبارزه تا برچیدن تمام سنگرهای استثمار و نابرابری می‌دهند.
در «کنفرانس زنان نیروی تغییر»، تأکید شد که با وجود این همه پیشرفت تکنولوژی، هنوز در امر آزادی و برابری، «فرهنگ‌سازی» نشده است. یعنی که آزادی و برابری با ذهن، ضمیر، رفتار و مناسبات اجتماعی پیوند نخورده و یگانه و عجین نشده است. درباره‌ٔ برابری بسیار می‌گویند، می‌نویسند، حتی مبارزه هم می‌کنند، ولی هنوز به یک «فرهنگ» در مناسبات انسانی بالغ نشده است:
مریم رجوی: «هر چه تکنولوژی پیشرفت کرده، رنج‌های بشر کمتر شده، ولی هنوز روابط اجتماعی می‌گوید نابرابری هست و زنان بی‌رحمانه سرکوب می‌شوند».
روزالیا آرتیاگا سرانو رئیس‌جمهور پیشین اکوادور) «در قرن بیست‌ویکم بشریت به اهداف خیلی زیادی در زمینه‌ٔ علمی رسیده، ولی در زمینه‌ٔ اجتماعی هنوز نرسیده‌ایم».
یکی از وجوه مضامین مهم «کنفرانس زنان نیروی تغییر» در پاریس، ارائه‌ٔ یک جمع‌بندی از مسیر پیموده‌شده‌ٔ مبارزات زنان و نتیجه‌گیری از این جمع‌بندی است. اکثریت زنان بر این نتیجه‌گیری انگشت گذاشته و در مضمون آن، متفق‌القول بودند. نتیجه‌گیری این است که ضرورت ناگزیر پیروزی زنان ــ یعنی تحقق امر برابری و آزادی ــ سازمان‌یافتگی است. تاریخچه‌ٔ این مبارزه از تظاهرات، نبردهای خیابانی، کشاکش‌های خانوادگی، شغلی و اجتماعی، کنفرانس‌های موضوعی، کتاب‌های رنگارنگ روشنگری و نقل خاطرات رنج‌بار زنان پر است؛ ولی هماهنگی جهانی و تشکل اقلیمی و کشوریِ زنان بسیار نادر بوده یا تشکلی بیش از چند ده یا چند صد تن از زنان نبوده است.
تمام این مسیرهای تجربه‌شده، در کنفرانس روز ۴ اسفند در پاریس مورد نقد و بررسی قرار گرفت. نتیجه‌گیری، به ضرورت سازمان‌یافتگی به‌عنوان تنها راه رسیدن به مقصود نهایی انجامید:
سروناز چیت‌ساز مسئئول کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران: اصلی‌ترین موضوع، آزادسازی انرژی و توان تغییر دهنده‌ٔ ماست. عبور از امر برابری فقط با رویکرد عملی ممکن است. نقش فعال زنان در رهبری بسیار ضروری است.
مریم رجوی: انقلابی که خمینی آن را سال ۵۷ سرقت کرد، این بار سازمان‌یافته پیروز خواهد شد. این بار تفاوت بارز، پیشتازیِ زنان است. از شکست‌های تلخ می‌توان این نتیجه را به‌طور خاص در ایران گرفت که رهبری زنان، لازمه‌ٔ پیروزی و توسعه‌ٔ پایدار اقتصادی و اجتماعی و امر برابری خواهد بود.
میشل آلیو ماری وزیر ارشد در دولتهای مختلف فرانسه: روز جهانی زن ما را متحد برای تمامیت بشریت می‌کند. این روز فرصت همبستگی ما است با کسانی که این شانس را ندارند. فرصت احساس بار مسئولیت ما در برابر کسانی که مبارزه می‌کنند.
لیندا چاوز مدیر پیشین دفتر روابط عمومی کاخ سفید: خواهرانم بیایید قیام کنیم برای تغییر. ما این‌جا هستیم که تاریخ زنان و نقش آنان را در سیاست گرامی بداریم. من چیزی زیباتر از این نمی‌بینیم که زنان یک دیکتاتوری را زمین بزنند.
ضرورت سازمان‌یافتگیِ مبارزات زنان، وقتی به ایران آخوندزده با ویژگیِ بنیادین «زن‌ستیزی» می‌رسد، اهمیتی بسا بیش از کشورهای دیگر می‌یابد. موضوع زن در ایران، با سیاست طبقه‌ٔ حاکم گره خورده است. اگر طبقه‌ٔ حاکم، تضاد اصلی ایران و مانع عمده بر سر راه تأمین منافع ملی ایران است، مسأله‌ٔ زنان با منافع ملی ایران عجین شده و پیشرفت به جانب برابری، فوریت تغییر حاکمیت را می‌طلبد.
امر برابری در ایران، بدون مبارزه‌یی سازمان‌یافته به نتیجه‌ٔ مطلوب در چشم‌انداز نزدیک نخواهد رسید. نگاهی به سرفصل‌های مبارزات پیگیر زنان علیه حاکمیت ملایان که در ۴۶ سال گذشته یک روز هم متوقف نشده، گواهی می‌دهد که پتانسیل تاریخیِ زنان و قدرت و نیروی تغییر دهنده‌ٔ آنان، با تشکل و هماهنگی، کاراترین ضربه‌ٔ همه‌جانبه و نهایی را بر اصلی‌ترین مانع برابری، یعنی فاشیسم مذهبیِ زن‌ستیز فرود خواهد آورد.
