سایت کوالیس الیوم ـ مراکش چهارشنبه ۱۲مهر، با انتشار مطلبی به‌قلم موسی افشار از اعضای کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران به شرایط انفجاری جامعه ایران اشاره دارد.
در این مقاله آمده است: اگر نگوئیم کاملاً غیرممکن است اما بسیار سخت است که بتوان صخره بزرگی که از قله کوه به پایین در غلطیده را از برخورد با صخره‌های دیگر و متلاشی شدن بیشتر، بازداشت و بی‌تردید این صخره که زمانی در بالا بود تا زمانی که در پایین (کوه) قرار و آرام بگیرد به غلطیدنش ادامه خواهد داد و این آن چیزی است که به‌خصوص از زمان قیام ۶ دی ۱۳۹۶ و تا قیام ۲۴ آبان ۱۳۹۸ و تا قیام ۲۵شهریور ۱۴۰۱ و تا همین امروز تماماً بر سر رژیم ایران آمده است.
شاید برخی به این موضوع خرده بگیرند و اعتراض کنند و آن را اغراق‌آمیز بدانند و یا سفسطه در گفتار بحساب بیاورند اما هر کس که اظهارات و بیانیه‌های مختلف سران و مسئولان این رژیم که به‌طور عام شرایط رژیم و مشکلات آن پس از قیام اخیر را بازتاب می‌دهد، دنبال نکرده باشد خواه ناخواه به بی‌راهه می‌رود و یا حداقل تحت تأثیر ادعاهای بی‌اساس رژیم مبنی بر قدرتمند بودن و داشتن ثبات و کنترل اوضاع قرار می‌گیرد. به‌عنوان مثال اظهارات اخیر ابراهیم رئیسی که در یک تلاش مذبوحانه برای مقابله با وضعیت درهم‌شکسته و ضعف رژیم و فروپاشی تدریجی آن، سران و مسئولان رژیم را به «امیدزایی در اجتماع» فرامی‌خواند، بر این موضوع تأکید می‌کند که «حق ندارید خسته شوید و باید در این راستا! گام‌های بلند بردارید». این اظهارات مشخصاً مشابه همان صخره‌ها یا موانعی است که در برابر فرو غلتیدن صخره از قله کوه به پایین قرار می‌گیرند و نمی‌توانند جلوی درغلتیدن و سقوط آن صخره بزرگ را بگیرند...
این اظهارات رئیسی به‌طور چشم‌گیری همزمان با تأکیدات رئیس مجلس شورا محمد باقر قالیباف درباره نقش جنگ ضدمیهنی در حفظ رژیم صورت گرفت. . …
در اینجا باید به این نکته اشاره کرد و آن را در نظر داشت که قبل از رئیسی و قالیباف، خود خامنه‌ای به‌طور آشکاری به «بیماری مهلک» ناشی از روند عقب‌نشینی و فروپاشی و رویگردانی (مردم ـ م) از رژیم اذعان نموده و گفته است: «جاذبه‌ها برای زاویه ایجاد کردن از این صراط مستقیم کم نیست. همیشه این زاویه‌ها بوده، و امروز بیشتر از همیشه اراده‌ٔ قوی لازم است تا در مقابل این جاذبه‌های شیطانی بتوان مقاومت کرد». این اراده قوی وظیفه رئیسی به‌عنوان رئیس قوه مجریه رژیم است که تمام تلاشش را برای به‌وجود آوردن و خلق آن بنماید اما به‌نظر می‌رسد که تمام تلاشها و دست‌آوردهای وی تاکنون و به‌طور خاص پس از قیام اخیر از حد خیال و توهم فراتر نرفته و نتوانسته است در مقابل چالشهای فزاینده چیزی را تغییر دهد و بیشتر شبیه ورشکسته‌ای است که آرزو می‌کند از آسمان بر او مال فراوان ببارد!
اما حقیقت مسلم و اجتناب‌ناپذیر این است که واقعیت انقلابی همان ویژگی جامعی است که جامعه امروز ایران با آن شناخته می‌شود:
از یک‌سو، طبقات حاکم نمی‌توانند خود و «اراده» خود را بر جامعه تحمیل کنند.
و از سوی دیگر طبقات ستمدیده، بی‌عدالتی محض را تحمل نمی‌کنند و تسلیم آن نمی‌شوند... و آینده گواه این حقیقت است!
*عضو کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران
