ده‌کهان کرمان
حمله وحوش خامنه‌ای به مردم بی‌دفاع
به‌دنبال تجمع مردم روستای ده‌کهان کرمان در اعتراض به فعالیت معدن کروم در این منطقه که باعث تخریب محیط‌زیست شده است، وحوش خامنه‌ای در یگان ویژه نیروی سرکوبگر انتظامی صبح سه‌شنبه ۲۰خرداد به مردم معترض حمله کرده و با باتون و گاز اشک‌آور آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
کرمان، کهنوج – روستای ده‌کهان، از توابع شهرستان کهنوج در استان کرمان، صحنه حمله وحشیانه گارد ویژه به مردم بی‌دفاعی بود که برای اعتراض مسالمت‌آمیز به تخریب گسترده محیط زیست توسط معدن کروم، تجمع کرده بودند. به جای شنیده شدن مطالبات مشروع مردم، نیروهای سرکوبگر با باتوم و گاز اشک‌آور به جان اهالی افتادند و به شدت آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
این معدن که سال‌هاست زندگی و معیشت مردم محروم ده‌کهان را به نابودی کشانده و تنها برای عده‌ای وابسته به قدرت و ثروت منفعت دارد، اکنون به نمادی از سرکوب بی‌رحمانه تبدیل شده است. مردمی که تنها خواسته‌شان دفاع از زمین‌های کشاورزی و محیط زیست خود بود، به جای پاسخگویی مسئولان، با خشن‌ترین شکل ممکن مواجه شدند. این حمله خونین، نه تنها تلاشی برای خاموش کردن صدای حق‌طلبانه مردم است، بلکه خیانتی آشکار به مردمی است که سال‌هاست زیر فشار رنج می‌کشند.
همدستی مقامات و تذکر پوچ نماینده مجلس در برابر فاجعه زیست‌محیطی
در اوج این فاجعه انسانی و زیست‌محیطی، منصور شکرالهی، نماینده مجلس، تنها به یک تذکر شفاهی بی‌اثر بسنده کرده است. او با ادعای "لزوم همراهی مردم با معدن"، عملاً در کنار نابودکنندگان محیط زیست و عاملان رنج مردم قرار گرفته است. این تذکر پوچ، چیزی جز فریب افکار عمومی و ماست‌مالی جنایات معدن‌داران و مسئولان منفعت‌طلب نیست و نقش او را به عنوان همدست و شریک در این سرکوب آشکار می‌کند.
حقیقت تلخ این است که مردم ده‌کهان در برابر همدستی سازمان‌یافته مسئولان و معدن‌داران ویژه قرار گرفته‌اند. کسانی که باید مدافع حقوق مردم باشند، در برابر چشمان‌شان، آنها را قربانی خشونت و بی‌عدالتی کرده‌اند. این جماعت با همدستی یکدیگر، فاجعه‌ای زیست‌محیطی و اجتماعی را رقم زده‌اند و با سرکوب اعتراضات، نشان می‌دهند که حقوق مردم و حفظ محیط زیست برای‌شان هیچ اهمیتی ندارد.
ده‌کهان، نمونه بارز و دلخراشی از یک خیانت سازمان‌یافته است؛ جایی که مردم محروم، قربانیان یک شبکه فساد و منافع ویژه هستند. این حادثه بار دیگر نشان داد که رژیم در ایران، هیچ ابایی از استفاده از خشونت عریان برای سرکوب کوچک‌ترین اعتراضات مردمی ندارد و منافع مافیای قدرت را بر حقوق اولیه شهروندان ترجیح می‌دهد.
