درگذشت و جاودانگی خواهر پاکباز مجاهد خجسته میرزاباقری
عضو شورای مرکزی سازمان مجاهدین خلق ایران
مجاهد پاکباز و قهرمان، خجسته بانو میرزا باقری عضو شورای مرکزی سازمان مجاهدین خلق ایران پس از ۳۸سال مبارزه حرفه‌یی و تشکیلاتی و پس از ۵سال استقامت در مقابله با بیماری روز دوشنبه اول خرداد ۱۴۰۲ در آلبانی جاودانه شد و به همرزمان صدیق و شهیدش در اشرف و لیبرتی پیوست.
خواهر مجاهد خجسته میرزاباقری متولد ۱۳۳۶ در تهران و دانش آموختهٔ دندانپزشکی بود که از سال۱۳۶۴ به‌طور حرفه‌یی و تمام وقت برای رهایی خلق و میهن اسیرش از چنگال دیکتاتوری آخوندی به مجاهدین پیوست. او طی ۳۸سال در بخشهای مختلف سازمان و ارتش آزادیبخش ملی مسئولیتهای گوناگونی را برعهده داشت. او از جمله در امداد پزشکی مجاهدین در بخش دندانپزشکی خدمات ارزنده‌یی را به مجاهدین بیمار ارائه می‌کرد.
خجسته میرزاباقری در شمار زنان مجاهدی بود که پیشتاز و راهگشای نبرد آزادیبخش شدند و از جمله در عملیات بزرگ افتاب و چلچراغ و فروغ جاویدان شایستگی درخشان خود را به اثبات رساندند. رسیدگی او به مجاهدین مجروح در گردنهٴ حسن‌آباد و در خط مقدم نبردهای سنگین و زیر باران گلوله نیز درخشان و درس‌آموز بود. او هم‌چنین در سلسله عملیات تدافعی مروارید و بر جای خود نشاندن نیروهای مهاجم رژیم ولایت فقیه شرکت داشت و دلیرانه جنگید.
عبور از انقلاب رهایی‌بخش ایدئولوژیک آغاز فصل نوینی در زندگی انقلابی این مجاهد والا بود. انقلاب از او که در گذشته هم آزمایشها و انتخابهای سختی را از سر گذرانده بود، نمونهٴ درخشانی از یک زن انقلابی مجاهد خلق ساخته بود. خودش در این مورد در نامه‌یی نوشته است: «خواهر مریم عزیز فهم انقلاب ضد جنسیتی شما و آموزشهای شما و بکار گرفتن آنها در صحنه عمل مهم و تعیین‌کننده است ... شما از عشق به انسان‌ها گفتید و شاخص آنرا پرداخت یک زن برای زنان دیگر بیان کردید، من خودم را موظف می‌دانم که همان‌طور که شما گفتید عمل کنم... حال برای من یک نقشه‌مسیر تعیین شده تا مدار مجاهد بودنم را کیفی‌تر کنم. تا تبدیل به تیری تیز و سوزان به قلب دشمنان خدا و خلق؛ و دشمنان انسانیت و آزادگی بشوم. تا بتوانم یک مجاهد و یک انسان شایسته برای خواهر مریم و برادر مسعود بشوم».
مجاهد صدیق خجسته میرزاباقری در دوران پایداری پرشکوه در اشرف و لیبرتی در برابر حملات دست‌نشاندگان و دژخیمان ولایت فقیه به سرکردگی دژخیم قاسم سلیمانی در ۶ و۷ مرداد۱۳۸۸ و ۱۹فروردین ۱۳۹۰ قهرمانانه مقاومت کرد و به مدت ۹۲روز در اعتصاب‌غذای سال۱۳۹۲ شرکت داشت.
او دربارهٴ دوران پایداری پرشکوه، در نقشه مسیرش در رمضان ۱۳۹۲ از جمله نوشته است: «در میدان رزم سیاسی فارغ از تعادل‌قوا با شعار «لیبرتی شبه اوین فقط همین» مکر و حیله‌های دشمنانت را به خودشان باز خواهم گرداند. سوره طارق – آیات ۱۵تا ۱۷- همانا ایشان نیرنگ آوردند و نیرنگ آورم نیرنگی. پس مهلت ده کافران را مهلتشان ده اندکی. در این میدان، میدان رزم سیاسی هوشیارانه و قاطعانه تا پای جان از ۳ چیز دفاع می‌کنم.
- ابتدا از عضویتم در سازمان مجاهدین خلق ایران، زیرا ارتجاع و استعمار تمامی قوای خود را بکار برده و بکار خواهند برد که تجمع این نیروی جنگنده ضد رژیم را در هم بشکنند
- دوم از هر آنچه که امنیت جمعی مجاهدین را یاری رساند دفاع خواهم کرد
- و اما در میدان رزم ایدئولوژیک تحت آموزشهای خواهر مریم جهت رهایی از ایدئولوژی فردیت فرو برنده و ایدئولوژی جنسیت گام بر خواهم داشت و هرگز اجازه نخواهم داد که ذره‌یی ضعف و سستی و سرافکندگی و اپورتونیسم در من لانه کرده یا دیده شود. ما این ۳مرز سرخ متعهد می‌شوم با پیش گرفتن تقوا در مقابل تمایلات خود بخودی، کار بدون چشمداشت و شاکر و بدهکار بودن از آنچه که در جمع مجاهدین نثارم می‌گردد، خود را جوابگو بدانم و هر ابهام و تناقضی را به کمیته‌های انقلاب ببرم. شاید که اینچنین شایسته عشق و اعتمادی گردم که خلق ایران و جهان نثار عنصر مجاهد خلق می‌کنند... . . »
فراتر از همهٔ اینها، عبور سرفرازانه و پیروزمندانه این زن قهرمان انقلابی مجاهد خلق از آزمایش‌های پیاپی در طول حیات مبارزاتی و انقلابی‌اش بود که در همهٔ آنها ارتجاع و بورژوازی را بور و کور بر جای گذاشت.
خجسته قهرمان در دوران نبرد با بیماری هم نمونه‌یی درس‌آموز از پایداری و تهاجم حداکثر در مقابله با بیماری بود. او در اوج بیماری در نامه‌یی چنین نوشته است: «خواهر مریم عزیز... از جمله شناختم نسبت به شما و کارهای انقلابی و ساختارشکن‌تان بیشتر شد. به‌طور مثال انگاری تازه فهم می‌کنم که شما چطور انر‌ژی تمامی زنان حاضر در ارتش آزادیبخش را در هر سن و سال و در هر سطح و سطوح اجتماعی را بر اساس پیشبرد یک ایدئولوژی استخراج کردید؛ آن هم در بالاترین سطح از کار و مسئولیت و جنگ سیاسی و اجتماعی.
قدر و ارزش سازمان برایم نصب‌العین شده است. محبتهای بی‌دریغ خواهران طی این مدت که در بیمارستان هستم یکی از موتورهای جدی من برای مبارزه با بیماری بوده است. روزی صد بار از این‌که زیر چتر اندیشه‌ها و رهبری شما هستم و در اینجا هستم خدا را شکر می‌کنم».
پیام تسلیت خانم مریم رجوی
خواهر عزیزم خجسته میرزا باقری، بعد از نبرد طولانی با بیماری به دیار رفیق اعلی پرکشید؛ با روحیه‌یی رزمنده و سرشار، و پس از ۳۸سال نبرد بی‌امان و ایستادگی درخشان بر سرموضع مجاهدی‌اش در تمامی ابتلائات و آزمایشها.
با تسلیت به‌خاطر جان باختن دریغ‌انگیزش، تأکید می‌کنم؛ زنان پاکباز و فداکار و شجاعی چون خجسته که هر چه دارند برای آزادی خلق و میهنشان در طبق اخلاص و صدق و فدا می‌گذارند محکم‌ترین تضمین برای پایداری نبرد آزادیبخش و برای رهایی ایران از ستم شیخ و شاه و تحقق آزادی و حاکمیت جمهور مردم هستند.
یقین دارم که شورای مرکزی و همرزمان مجاهدش، با درس گرفتن از ایستادگی و صبر جمیل او جایش را پر خواهند کرد.
از خواهران مجاهدم که با دلسوزی و محبت در مسئولیت مراقبت و نگهداری از خجسته فداکاری و مایه‌گذاری کردند و از کادر امداد پزشکی مجاهدین، سپاسگزاری می‌کنم.
خجسته در رزم و جنگندگی زنان مجاهد و رزمنده علیه هیولای زن‌ستیز آخوندی و در رزم و تهاجم آنها در کانونهای شورشی، همیشه زنده و ماندگار است؛ تا روز خجسته آزادی برای تمام مردم ایران.
