نیویورک تایمز، روز ۸ فروردین در مطلبی درباره محبوبیت جوزف لیبرمن فقید نوشت: دوستان، متحدان و حتی رقبای سابق جوزف لیبرمن را تحسین می‌کنند.
ال گور، همیار او در انتخابات سال ۲۰۰۰، او را یک رهبر واقعاً با استعداد، که شخصیت مهربان و اراده قوی او را به نیرویی تبدیل کرده است نامید.
دوستان، متحدان و رقبای سابق جوزف لیبرمن، که روز چهارشنبه درگذشت، برای سناتور ۴ دوره‌ای از کنتیکت که زمانی پرچمدار حزب دموکرات بود، تسلیت گفتند و ستایش کردند... .
ال گور، معاون سابق رئیس‌جمهور که آقای لیبرمن را به‌عنوان معاون خود در انتخابات سال ۲۰۰۰ برگزید، گفت که یک افتخار بود که در کنار او در مسیر مبارزات انتخاباتی قرار گرفتم.
وی افزود: من برای همیشه قدردان تلاشهای خستگی‌ناپذیر او برای ساختن آینده‌ای بهتر برای آمریکا خواهم بود.
ال گور ادامه داد: «او یک رهبر واقعاً با استعداد بود که شخصیت مهربان و اراده قوی او را به نیرویی تبدیل کرد که باید با او حساب کرد. به همین دلیل برای هیچ‌کدام از ما که او را می‌شناختیم، وقتی شروع به خواندن آهنگ مورد علاقه‌اش کرد، تعجبی نداشت: «راه من» فرانک سیناترا. و انجام کارها به روش جو به این معنی بود که همیشه کشورش و ارزش‌های برابری و انصاف را در اولویت قرار دهد. ”
جرج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور سابق، برنده جایزه گور-لیبرمن در سال ۲۰۰۰، با دیک چنی، گفت: «جو لیبرمن هم در شکست و هم در پیروزی، همیشه یک جنتلمن بود. من از خدمات اصولی جو به کشورمان و برای عزت و میهن‌پرستی که او در زندگی عمومی به ارمغان آورد، سپاسگزارم».
- آقای بوش افزود: جو به همان اندازه که آنها می‌آیند یک آمریکایی نیک بود و یکی از شایسته‌ترین افرادی بود که من در دوران حضورم در واشنگتن ملاقات کردم.
- آقای گراهام گفت: «خبر خوب، او در دستان خدای مهربان است. خبر بد این است که جان مک‌کین به او گوش می‌دهد که چقدر اوضاع خراب است. آقای گراهام بیانیه خود را به‌عنوان آخرین آمیگو امضا کرد... .
