توسعه و جوان‌سازی جمعیت گرچه یکی از ضروریات کشورداری است اما همین «ضرورت» پیوسته و در تمامی کشورهای جهان، در رابطه با منابع سرزمینی و امکانات اقتصاد ملی تعریف می‌شود. ضرورتی که در ایران آخوندزده اساساً فراموش شده است. اخیراً عیسی منصوری، متخصص مطالعات توسعه رژیم گفت:
در سال ۱۹۸۰ در حالی که جمعیت کشور ۳۶میلیون نفر بود، منابع آبی کشورمان ۱۴۰میلیارد مترمکعب بود. اما امروز با ۸۷میلیون جمعیت فقط حدود ۹۰میلیارد مترمکعب، حجم منابع آبی کشور است!
یعنی با یک کاهش ۳۰درصدی منابع آبی و با یک بحران تازه روبه‌رو هستیم!
به‌خصوص که مصرف آبمان هم ۳۴درصد بیشتر شده است!
در چنین شرایطی که به‌علت کمبود آب، مهاجرت‌های درون کشوری افزایش یافته است،
ایران آخوندزده در حوزه تشخیص بحران و حل زمینه‌های بحران‌زای آن، از میان ۶۳کشور، جایگاه شصت و سوم را از آن خود کرده است و طبیعتاً در چنین وضعیتی، مهاجرت‌های داخلی روزبه‌روز افزایش می‌یابد!
آمار ۳۶هزار روستای متروکه به ۴۰هزار روستای متروکه افزایش یافت.
از سوی دیگر «محمد درویش» فعال محیط‌زیست هم به یکی دیگر از پیامدهای این بحران اشاره کرد و گفت: در ایران بیش از ۴۰هزار روستا خالی از سکنه شده‌اند و علت این اتفاق هم در طول چند دهه گذشته خشکسالی و کمبود منابع آب بوده است.
وی توضیح داد:
اکنون ایران از نظر استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در بین ۶۳کشور دنیا رتبه ۵۷ را دارد.
از لحاظ سیاست‌های اقلیمی رتبه ۴۹ را دارد!
و از نظر انتشار گازهای گلخانه‌یی رتبه ۶۱ را در بین این کشورها دارد!
روزنامه حکومتی همدلی هم در این مورد نوشته است:
بر اساس پیش‌بینی سازمان جهانی بهداشت در کشور ایران ۶میلیون و ۶۰۰هزار نفر از ساکنان روستاها آن‌هم نه در مناطق خشک بلکه در مناطق بارانی با استرس‌های آبی بالا روزگار می‌گذرانند
و ۱۱میلیون و ۹۰۰هزار نفر از ساکنان شهرها هم با استرس کم‌آبی بالا زندگی می‌کنند.
