این روزها وقتی برای خرید یک تکه لباس می‌روید با صحنه عجیبی روبه‌رو می‌شود به این ترتیب که؛
قیمت یک شلوار جین ایرانی حدود یک میلیون و پانصد هزار تومان است اما در همان بازار پوشاک شما می‌توانید همزمان یک «جین‌استوک» اصل را با ۴۰۰هزار تومان بخرید!
روشن است که مشتری بلافاصله سراغ آن جین استوک اصلی که قیمتش هم در کمال شگفتی کمتر از یک‌سوم قیمت جین ایرانی است می‌رود!
و این فاجعه‌یی است که اکنون دامن صنعت پوشاک ایران را گرفته و اکنون در حال خرد کردن استخوانهای بقایای صنعت پوشاک داخلی است. در همین مورد مجید افتخاری عضو هیأت مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و صادر کنندگان پوشاک گفت:
«بازار پوشاک مستعمره خارجی‌ها شده است. وی گفت وارد کنندگان فله‌ای پوشاک، خیلی راحت راجع به محصولات قاچاق خود فیلم می‌گیرند و تبلیغ می‌کنند و هیچ‌کسی هم با اینها کاری ندارد. وی تصریح کرد: کشور عملاً مستعمره پنج کشور در حوزه پوشاک شده که کالای بنجل را وارد می‌کنند و مصرف‌کننده هم تعجب می‌کند که چطور شلوار جین ایرانی یک میلیون و ۵۰۰هزار تومان است اما جین قاچاق خارجی ۴۰۰هزار تومان است».
واقعیت آن است که به این ترفند حکومتی، یعنی وارد کردن جنس ارزان خارجی آن‌هم چند برابر زیر قیمت محصول داخلی یک شگرد کثیف اقتصادی است که به آن «دامپینگ Dumping» می‌گویند. اقدامی که معادل فارسی آن می‌شود «ارزان فروشی محصول برای شکست دادن رقیب تجاری»!
ایرانی‌ها این شگرد استعماری را به‌خوبی می‌شناسند به‌ویژه هنگامی‌که روسیه تزاری با وارد کردن انبوه کبریت تقریباً مجانی به بازار تبریز و تهران، اولین صنایع کبریت سازی ایرانی را که در تبریز و تهران ایجاد شده بودند، در مدت کوتاهی کمتر از سه ماه ورشکست کردند. بلایی که بعدها بر سر صنعت قند داخلی ایران هم آوردند!
اما اکنون همان سیاست استعماری را آخوندهای حاکم و باندهای مافیایی آنها با وارد کردن فله‌ای و کیلویی پوشاک خارجی انجام می‌دهند تا تولیدکنندگان داخلی را به خاک سیاه بنشانند.
راستی آخوندها با ایران چه کردند که استعمار نکرده باشد؟
به همین علت هم ایرانی‌ها با آخوندهای حاکم همان می‌کنند که با اشغالگران کردند.
