اجلاس بین‌المللی روز جهانی زن در پاریس با حضور خانم مریم رجوی و شخصیت‌های سیاسی زن از ۲۸کشور جهان - قسمت چهارم

اجلاس بین‌المللی روز جهانی زن در پاریس

قسمت چهارم

 

سخنرانی‌های

سهام بادی وزیر زنان تونس (۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴)

نرگس نهان وزیر معدن و نفت افغانستان (۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹)

 

دورین روکماکر نمایندهٔ پارلمان اروپا از هلند

 

کی‌را رودیک

نمایندهٔ پارلمان اوکراین، رهبر حزب هولوس

نایب‌رئیس اتحاد لیبرال‌ها و دموکرات‌های اروپا

 

پروفسور سارا چندلر رئیس پیشین کمیتهٴ حقوق‌بشر کانون وکلای انگلستان و ولز

 

کریستینا بلک‌لاز رئیس کانون وکلای انگلستان و ولز (۲۰۱۹)

 

گانا یودکیوسکا

معاون پیگیری گروه کاری سازمان‌ملل در مورد بازداشت‌های خودسرانه

قاضی پیشین دادگاه اروپایی حقوق بشر

 

مالگورزاتا کریچووسکا نایب‌رئیس کمیته خارجی شورای عالی وکلای لهستان

 

دکتر کاتیا ده‌جوانی نمایندهٔ پارلمان مالت

 

ایولیا داسکالو - نمایندهٔ پارلمان مولداوی

 

ماریا پانکونمایندهٔ پارلمان مولداوی

 

سناتور کارمن کینتانیا رئیس کمیسیون برابری پارلمان اسپانیا (۲۰۱۵)

رئیس سازمان سراسری زنان اسپانیا «آفامر» با ۱۸۰هزار عضو

 

میشل دووکولور رئیس پیشین کمیتهٴ پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک در مجلس فرانسه

 

الفریده یلینک برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات ۲۰۰۴ - اتریش

 

امیلیا سرکی‌را عضو کمیتهٴ امور قانون‌اساسی پارلمان پرتغال

 

 

سهام بادی وزیر زنان تونس (۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴)

به مبارزه زنانی درود می‌فرستم که از هر روز سال یک ۸ مارس می‌سازند، زیرا این یک مبارزه مستمر است و تا وقتی آنها آزادی، کرامت و سرزمین خود را پس بگیرند، متوقف نخواهد شد.

درود بر رئیس‌جمهور خانم مریم رجوی و تمامی زنانی که پناهنده شده‌اند یا مورد تعرض قرار گرفته یا شکنجه شده‌اند، ولی مبارزه را ادامه می‌دهند.

من به مبارزه این زنان درود می‌فرستم که از هر روز سال یک ۸ مارس می‌سازند، زیرا این یک مبارزه مستمر است و متوقف نمی‌شود تا وقتی آنها آزادی، کرامت و سرزمین خود را پس بگیرند. و برای ما به‌عنوان مبارزان حقوق زنان، مبارزه زنان در هر کجا که باشند، یکسان است.

ما نمی‌توانیم در ۸مارس روز زن، دربارهٔ زنانی صحبت نکنیم که سرکوب، خشونت و تبعید را تجربه می‌کنند، هر کجا که باشند. ما اینجاییم تا با هم قوی‌تر باشیم، تا دست در دست هم، روزی مبارزه انشاالله به‌نحوی بهتر به‌پایان برسد. در برابر تمام آنچه امروز زنان با آن در همه‌جای دنیا مواجهند، ما فقط کلماتی را در قبال این درد و رنج‌ها ابراز می‌کنیم. دردهایی که امروز شامل زندان، شکنجه، تبعید و سرکوب است. در برابر آن، ما فقط واژه‌هایی را داریم برای نه گفتن، نه به خشونت، نه به تبعید، نه به سرکوب، نه به دیکتاتوری، نه به رژیم‌هایی که برای ما تصمیم می‌گیرند. آری به کرامت، آری به مبارزه، آری به آزادی، آری به انتخاب‌های آزاد ما برای انتخاب این‌که چه کسی و چه‌طور بر ما حکومت می‌کند. آری به مشارکت ما در تصمیم‌گیریها در کشورهایمان، آری به آزاد بودن زنان ایرانی و به قوی‌بودن آنها و این‌که شهروندان کامل به‌شمار بروند.

در برابر همهٔ این درد و رنج‌ها ما فقط واژه‌هایی داریم، درد و رنجی که زنان در سراسر جهان تجربه می‌کنند. ولی ما موفق شده‌ایم. موفق شده‌ایم این واژه‌ها را به سلاح تبدیل کنیم، سلاحهای جنگی، سلاحهایی که دیکتاتورها را می‌ترسانند، سلاحهایی که برای ما گران تمام می‌شود، به قیمت جان برخی از زنان و مردان تمام می‌شود. قیمتی سنگین نه فقط برای زنان، زیرا امروزه آنها در تبعید، زندان و تحت شکنجه، تعرض، آزار و تحت تعقیب هستند. اما هنگامی که شخصاً در مورد زنان نیست، اغلب یک برادر، یک پسر، یک پدر، یک پدربزرگ یا یک همسایه تحت تأثیر قرار می‌گیرد، مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد، زندانی می‌شود. و اگر امروز تعداد اعدام‌های چند ماهه در ایران را نگاه کنیم، شامل زنان، مردان و مبارزان جوان. طی چند ماه صدها نفر جان باختند. چرا؟ به‌خاطر واژه‌ها، چون گفتند «نه». چون شجاعت و جسارت «نه» گفتن را داشتند. به‌همین دلیل من به خانم رجوی درود می‌فرستم که با سخنانش بر این دردها التیام می‌بخشد و واژه‌ها را به سلاحهای جنگی تبدیل می‌کند که آن دیکتاتورها را می‌ترساند؛ و ما متوقف نمی‌شویم. ما به استفاده از این سلاحها ادامه خواهیم داد. با این سلاحها مبارزه ادامه خواهد یافت تا وقتی حقوقمان را پس بگیریم، حقوقمان برای زندگی با کرامت، حقمان برای انتخاب، حقمان برای بازگشت به کشورهای خودمان. به‌همین دلیل می‌گویم که امروز هر کجا هم که باشیم، مبارزه یکسان است و با هم قوی‌تر خواهیم شد. در پایان می‌گویم: هرگز صحبت از حقوق‌بشر در ایران و در سراسر جهان را متوقف نکنید. زنده‌باد زنان ایران، زنده‌باد زنان در غزه، زنده‌باد زنان در سراسر جهان، مبارزه ادامه دارد و با هم قوی‌تر و قوی‌تر خواهیم بود. باز هم سپاسگزاری می‌کنم از این مبارزان که برای آنها هر روز سال، یک ۸ مارس است.

 

نرگس نهان وزیر معدن و نفت افغانستان (۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹)

باعث افتخار است که در این گردهمایی و در میان چنین سخنرانان برجسته‌یی حضور داشته باشم. بسیار سپاسگزارم که من را دعوت کردید. خانم مریم رجوی، میهمانان محترم، خانم‌ها و آقایان، سلام به شما.

بسیار خوشحالم که در مراسم امروز شرکت می‌کنم و به‌نمایندگی از زنان افغانستان در همبستگی با خواهرانم، زنان ایران صحبت می‌کنم. قبل از هر چیز، می‌خواهم ادای احترام کنم...

قبل از هر چیز، می‌خواهم ادای احترام کنم به آن زنان ایرانی و افغانی که جان خود را در مقاومت علیه ظلم، سرکوب و ستم جنسی در افغانستان و ایران فدا کردند.

ما به‌واقع از حضور امروز شما در اینجا به‌عنوان میهمانان محترم قدردانی می‌کنیم و به‌واقع قدردان آن هستیم که در کنار ما هستید، در کنار خواهرانمان در ایران و مطمئنم در کنار خواهرانتان در افغانستان هستید.

اما یک واقعیت تلخ وجود دارد. دولتهای شما، وزارتخانه‌های دفاع شما، وزارتخانه‌های دارایی شما، وزارتخانه‌های خارجه شما با ما نیستند.

خانم‌ها و آقایان، بیایید ارزش‌هایی را به خود یادآوری کنیم که با وجود تفاوت‌های مذهبی، فرهنگی و عقیدتی ما را به هم نزدیک می‌کند. اینها، ارزش‌های دموکراسی، برابری، عدالت و آزادی است که ما را متفاوت و متحد می‌کند و ما نمی‌توانیم به کسی اجازه بدهیم که این ارزش‌ها را به‌دلیل امنیت یا منافع ژئوپلیتیک خود به‌خطر بیندازد.

ما که در تبعید هستیم این مسئولیت اخلاقی را داریم که رهبری بیشتری نشان بدهیم و مقاومت خود را برای تأثیرگذاری بهتر تحکیم کنیم

ما باید در همبستگی کار کنیم و آگاهی جهان را به‌خاطر خودشان، به‌خاطر منافع خودشان، در مورد تأثیر وضعیت افغانستان و ایران بر امنیت جهانی افزایش بدهیم.

ما باید بتوانیم این حقیقت را بگوییم که سازمان ملل متحد نیاز به اصلاح دارد. اگر سازمان‌ملل را اصلاح نکنیم، با بحرانهای بیشتری در سراسر جهان مواجه خواهیم شد.

زمان آن فرا رسیده است که زنان به‌میدان بیایند و مسئولیت بیشتری برعهده بگیرند برای رهبری اصلاحات جهانی برای دنیایی بهتر، پایدار و صلح‌آمیز. روز زن مبارک. دوران زنان مبارک و رهبری زنان مبارک. متشکرم.

 

دورین روکماکر - نمایندهٔ پارلمان اروپا از هلند

متشکرم. امروز خیلی چیزها گفته شده است. سخنان عالی از زنان بزرگ و من بسیار مفتخرم که یکی در میان آنها هستم. من این نشان را امروز گرفتم و البته، به‌عنوان یک نمایندهٔ پارلمان اروپا، همیشه از این نشان ها، وقتی در اجلاس هستیم، دریافت می‌کنم. اما این یکی را گرامی خواهم داشت. در دفتر من جایگاه بسیار، بسیار ویژه‌یی خواهد داشت. چون من اینجا هستم، چون خانم پرزیدنت مریم رجوی فکر می‌کرد من آن‌قدر شایستگی دارم که به اینجا بیایم و این برای من تجربهٔ دلگرم‌کننده‌یی است. زیرا می‌دانم که شما به‌سختی و برای مدتی طولانی با یک رژیم وحشتناک مبارزه می‌کنید و من این احساس را دارم که به‌اندازه کافی کار نکرده‌ام و تا جایی که بتوانم تلاش خواهم کرد به شما کمک کنم. چون برای من، مریم رجوی ماندلای این عصر است. مریم رجوی شیوهٔ جدیدی را برای پیشبرد یک اپوزیسیون به‌وجود آورده است. مریم رجوی، زنان را به‌گونه‌یی سازماندهی کرده است که من هرگز قادر به آن نمی‌بودم. و می‌دانم، چون به‌عنوان یک نمایندهٔ پارلمان از نزدیک با این موضوع مواجهم و هم‌چنین رئیس بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین انجمن زنان در هلند هستم، می‌دانم که ساختن یک سازمان چه‌قدر دشوار است و روش شما را، روشی با آن‌که رهبری می‌کنید، بعد از این‌که ما ایران را آزاد کردیم، می‌خواهم به ما بیاموزید که چگونه این کار را انجام می‌دهید. حرفم بسیار جدی است، کار فوق‌العاده‌یی است. از این‌رو بسیار خوشحالم که در این روز بسیار مهم اینجا با شما هستم. روز جهانی زن است، روزی که ما دست‌آوردهای زنان را در سراسر جهان جشن می‌گیریم و من قبلاً گفتم که ویژه‌ترین بانو، ویژه‌ترین زن در سراسر جهان، در این سیاره، در این لحظه، آنجا نشسته است. می‌خواهم به همهٔ مردانی سلام کنم که در این سالن در کنار زنان ایران حضور دارند تا از آنها در مبارزاتشان حمایت کنند و کار بزرگی انجام می‌دهند. لطفاً تمامی این مردان را به‌گرمی تشویق کنید. در پشت سیمای زیبای تاریخی ایران، رژیمی نهفته است که مخالفان را سرکوب می‌کند و حقوق بنیادین بشر را سرکوب می‌کند، به‌ویژه برای زنانی که جرأت می‌کنند علیه بی‌عدالتی صحبت کنند. اما مقاومت ایران به‌نحوی چشم‌گیر ایستاده است و معنای تسلیم‌شدن را نمی‌داند و این ما را امیدوار می‌کند اگر ایران از ظلم رهایی یابد، فکر می‌کنم این رهایی برای همهٔ زنان جهان خواهند بود. قبل از پایان می‌خواهم به چند خانمی اشاره کنم که در مقاومت هستند و اکنون در ایران در زندان هستند و فکر می‌کنم باید به فکر آنها باشیم و آنها را گرامی بداریم. رژیم ایران زندانیان را با نرخی که شوکه‌کننده است اعدام می‌کند و مبارزان سیاسی را نیز هدف قرار می‌دهد. همین هفته گذشته رژیم، احکام سنگینی را برای هواداران سازمان مجاهدین به‌دلیل حمایت بی‌وقفه آنها صادر کرد. فروغ تقی‌پور ۲۹ ساله، فارغ‌التحصیل رشته حسابداری است و به ۱۵سال (زندان) محکوم شده است. مرضیه فارسی ۵۸ساله، مادر دو فرزند که پیش از این سه سال را در زندان سپری کرده و از بیماری سرطان رنج می‌برد، به ۱۵سال حبس محکوم شد. زهرا صفایی، ۶۰ساله، مادر دو فرزند، برای سومین‌بار در زندان به‌سر می‌برد و به ۵سال حبس محکوم شد. می‌خواهم توجه ویژه‌یی به پرونده مریم اکبری‌منفرد بکنم. من به پرونده او طی مناظره دربارهٔ ایران در پارلمان اروپا اشاره کردم. مریم اکبری‌منفرد نمادی از پایداری، شجاعت و ارادهٔ تزلزل‌ناپذیر در برابر ظلم است. سرگذشت مریم فقط در مورد مبارزه خودش نیست، بلکه بازتابی از بی‌شما رانی است که به‌سکوت کشیده شدند، آن‌هم به‌دلیل جرأت‌ِ به‌چالش‌کشیدن وضعیت موجود. جرم او چه بود؟ او به این دلیل زندانی شد که در پی عدالت برای ۴ برادر و خواهرش بود که با سبعیت توسط رژیم آخوندی در دههٔ ۱۳۶۰ اعدام شدند. خواهر و برادر مریم اکبری به نام‌های رقیه و عبدالرضا اکبری‌منفرد در جریان قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی در تابستان (۱۳۸۸) (م. ۱۳۸۸ در پرانتز باشد چون به‌اشتباه می‌گوید ۱۹۸۰) اعدام شدند. دو برادر دیگرش نیز در جریان اعدام‌های جمعی سال‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۴ به‌دار آویخته شدند.

او از زندان اوین نوشت: ما بوی بهار را در اوین حس می‌کنیم و مطمئنم که این بهار زیبا روزی می‌روید و همهٔ میهن ما را در بر می‌گیرد. بهار آزادی در راه است. بهار خواهد آمد. از سیم‌های خاردار می‌گذرد و در میهن ما فرود می‌آید؛ و من مطمئنم خواهد آمد.

در آخر، یک زن مقاوم و الهام‌بخش اینجا با ما است. او مریم رجوی است. خطاب به شما ای مریم، بیایید صدایتان را تقویت کنیم و در همبستگی با شما و جنبش شما در مبارزه عادلانه‌تان بایستیم. استقامت، پایداری و تعهدی که بر دوش گرفته‌اید، مشعل امیدی برای همهٔ مردان و زنانی است که در خیابان‌ها و زندانهای ایران به آزاد کردن ایران ادامه می‌دهند. می‌دانید که می‌توانید روی من حساب کنید و امیدوارم زنان و دختران ایران عهد من را برای ایستادن در کنار مریم بشنوند، کسی که مسئولیت رهبری مبارزه برای یک ایران آزاد را برعهده گرفته است تا زنان و کودکان بتوانند به تمام حقوق خود دست یابند که در برنامهٔ ۱۰ماده‌یی برای آینده ایران اعلام شده است. و می‌خواهم سخنانم را با یک پیام امیددهنده به پایان برسانم. وقتی من نمایندهٔ پارلمان اروپا شدم، اختلاف‌نظرهای بسیاری بین نمایندگان اروپایی در مورد وضعیت ایران وجود داشت. بسیاری از نمایندگان پارلمان اروپا خواستار ادامهٔ سیاست مماشات با این رژیم مخوف بودند، اما در آخرین مناظره ما دیدیم که از چپ تا راست همهٔ نمایندگان (در آن جلسه) پشت سر مقاومت ایران و جنبش مریم رجوی ایستاده‌اند. پس باز هم متشکرم که من را دعوت کردید و بیایید حرکت کنیم، بیایید ایران را آزاد کنیم.

 

کی‌را رودیک نمایندهٔ پارلمان اوکراین، رهبر حزب هولوس

سلام بر مردم عزیز ایران آزاد. من کی‌را رودیک، نمایندهٔ پارلمان اوکراین، رهبر حزب سیاسی هولوس و نایب‌رئیس گروه ائتلاف لیبرال‌دمکرات‌های اروپا هستم. به شما درود می‌فرستم. دو سال از آشنایی ما می‌گذرد.

ما آموختیم که زنان در خط‌مقدم مبارزه هستند و ما نیرویی هستیم که هیچ‌کس نمی‌توانست آن‌را پیش‌بینی کند، اما هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌را سرکوب کند.

ما آموخته‌ایم که زنان می‌توانند کارهای بسیاری را برای کشورشان و هم‌چنین برای عزیزانشان انجام بدهند.

ما یاد گرفتیم که حفظ امنیت خانواده بسیار مهم است و گاهی باید برای حفظ امنیتشان از عزیزان جدا شد تا بتوان به مبارزه ادامه داد.

ما آموختیم که به‌عنوان زنان، دموکراسی به شما فرصتی شگفت‌انگیز می‌دهد تا انتخاب کنید چگونه می‌توانید برای کشور و هدفتان مفیدترین باشید.

شما می‌توانید در جبهه بجنگید، می‌توانید داوطلب باشید، شاید برای حفظ خانواده مجبور به ترک میهن بشوید، ولی مهم این است که به مبارزه ادامه بدهید.

به‌عنوان زنان آنچه را که برای پیروزی لازم است داریم و مهم‌تر از همه، آزادی برای کشورمان و شکل‌دادن آینده‌یی که خودمان آن‌را تعریف کرده و شکل می‌دهیم.

پس امروز، روز جهانی زن را تبریک می‌گویم و برای مبارزهٴتان آرزوی موفقیت دارم.

ما «می‌توانیم و باید» در برابر استبداد پیروز بشویم.

زنده‌باد اوکراین.

 

پروفسور سارا چندلر - رئیس پیشین کمیتهٴ حقوق‌بشر کانون وکلای انگلستان و ولز و فدراسیون حقوقدانان اروپا

خانم رجوی، دوستان عزیز، من یک وکیل، یک مبارز برای عدالت، یک مدافع حقوق‌بشر و یک مبارز متعهد برای حقوق زنان هستم و درود می‌فرستم به زنان ایران به‌خاطر شهامتی که در مبارزه دشوار برای آزادی، عدالت و یک ایران دموکراتیک از خود نشان می‌دهند. در ایران، هیچ قضاییهٔ مستقل و دادرسی عادلانه‌یی وجود ندارد؛ ارزش‌هایی که ما در دفاع از حقوق‌بشر، آن‌را بسیار گرامی می‌داریم، همان‌طور که می‌دانیم و باید به‌طور مکرر به دنیا بگوییم. در حال حاضر قضاییهٔ رژیم، ۱۰۴تن از اعضای مقاومت ایران را به‌اتهام مخالفت با نظام تحت تعقیب و محاکمه قرار داده است و آخرین باری که رژیم چنین کاری کرد، در تابستان ۱۳۶۷ بود که طی آن ۳۰هزار زندانی سیاسی قتل‌عام شدند.

قربانیان تنها بر اساس پاسخشان به یک سؤال در یک به‌اصطلاح محاکمه، به‌مدت دو دقیقه، به اعدام محکوم شدند: «آیا هنوز از سازمان مجاهدین خلق ایران حمایت می‌کنید؟». آنها محکوم به اعدام شدند.

در حالی‌که تاریخ تکرار می‌شود، می‌دانیم که یکی از عاملان اصلی اکنون رئیس‌جمهور رژیم، ابراهیم رئیسی است. این جنایات علیه بشریت باید مورد حسابرسی قرار بگیرد.

و اکنون اشاره می‌کنم به ساکنان اشرف۳ که ۹۰۰تن از آنها زنان هستند؛ آنها نشان می‌دهند که راه رسیدن به یک ایران آزاد و دموکراتیک از طریق برابری زن و مرد و رهبری زنان است. زنان این واقعیت را با افشای رژیم به‌اثبات می‌رسانند. ۴۰سال، ۴دهه، ۴۵سال نقض حقوق‌بشر و تروریسم وجود داشته و این با مبارزه مردم برای یک جمهوری آزاد و دموکراتیک افشا شده است. این پیام قدرتمندی است که رژیم را به‌وحشت می‌اندازد، به‌ویژه که اکنون در ایران اعتراضات و خیزش‌های مردمی بسیاری در جریان است. تمرکز رژیم روی کشتن کسانی است که پیام امید را به‌ارمغان می‌آورند، زیرا نمی‌تواند آن پیام را خاموش کند، چون (این پیام) در میان زنان و جوانان ایرانی طنین‌انداز می‌شود که آینده ایران هستند.

ما در جامعه حقوقی بین‌المللی و به‌ویژه زنان در رهبری، باید مطمئن شویم که تلاش‌های رژیم شکست می‌خورد. زیرا اگر این کار را نکنیم، فرهنگ مصونیت از مجازات را تقویت می‌کنیم که رژیم را در ۴۰سال گذشته جری کرده.

جامعهٔ حقوقی بین‌المللی، جنایتکاران را در دیوان بین‌المللی دادگستری محاکمه می‌کند و ما باید به این کار ادامه بدهیم. من سخنانم را با گفتن این جمله به پایان می‌برم: زمان آن است که عمل کنیم و رژیم را مورد حسابرسی قرار بدهیم و ما به‌عنوان زنانی که خواهرانه متحد شده‌ایم، می‌توانیم و باید عمل کنیم. من از انگلستان و اتحادیهٔ اروپا و جامعهٔ جهانی می‌خواهم که با خانم رجوی و مقاومت در راستای تضمین عدالت برای زنان ایرانی و مردم ایران همکاری کنند.

خانم رجوی، خواهران و برادران مبارز، تا هر زمان که به من نیاز باشد در کنار شما خواهم بود. متشکرم.

 

کریستینا بلک‌لاز رئیس کانون وکلای انگلستان و ولز (۲۰۱۹)

خانم رئیس‌جمهور منتخب، خانم رجوی محترم، همکاران و دوستان، خوشحالم که دعوت شدم تا در اجلاس مهم امروز به‌طور مختصر سخنرانی کنم. من صدای خود را به کسانی اضافه می‌کنم که امروز از زنان و مردم سرکوب‌شدهٔ ایران حمایت می‌کنند و برای آنها در مبارزه‌شان آرزوی موفقیت می‌کنم. تلاش‌های رژیم ایران برای منزوی‌کردن و حذف اپوزیسیون دموکراتیک و قربانیان و شاهدان بازماندهٔ شکنجه و قتل‌عام آنها در زندانهای ایران که اکنون در خارج از کشور زندگی می‌کنند، به سال‌ها قبل باز می‌گردد.

یادم می‌آید زمانی که رئیس کانون وکلای انگلستان و ولز بودم، بیانیه‌هایی صادر کردم که در آن بر مسئولیت جامعهٔ بین‌المللی برای مداخله به‌منظور تضمین حقوق ساکنان بی‌دفاع اشرف۳ تأکید شده بود.

آنها در آن زمان در عراق زندگی می‌کردند و طبق کنوانسیون ژنو از موقعیت افراد حفاظت‌شده برخوردار بودند، اما از طرف (رژیم) ایران و نیروی قدس سپاه پاسداران مورد حملات موشکی مرگبار، حملات خشونت‌آمیز و محاصره غیرانسانی قرار داشتند.

اکنون که ساکنان اشرف۳ در آلبانی مستقر شده‌اند، حکومت ایران همان هدف را دنبال می‌کند و با استفاده از حملات سایبری گسترده به آلبانی، دولت را تحت‌فشار قرار می‌دهد تا فعالیت ساکنان اشرف۳ را محدود کند.

ما باید در این چارچوب به آن روند قضایی نگاه کنیم که هر هفته در تهران علیه ۱۰۴ عضو سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت انجام می‌شود و بارونس اولون امروز به آن اشاره کرد.

درست مانند مجازات اعدام، حکومت ایران از قضاییه برای ارعاب، به سکوت‌کشاندن و خاموش‌کردن صداهای مخالف و طرفدار دموکراسی، از اتهامات ساختگی و خودسرانه مانند «محاربه» سوءاستفاده می‌کند.

در این شرایط است، همان‌طور که قبلاً گفتم جامعهٔ بین‌المللی مسئولیت بزرگ و تعهد اخلاقی برای مداخله دارد، با ایستادن در طرف کسانی که به‌دنبال عدالت و حاکمیت قانون هستند و با همکاری با قربانیان و مخالفان برای حسابرسی از سران (رژیم) ایران.

راههایی وجود دارد که می‌توانیم در سطح بین‌المللی به این موضوع بپردازیم، اگر چه این روند بسیار کُند و اغلب خسته‌کننده است. یکی از طریق سازوکارهای سازمان‌ملل و نهادهای سازمان‌ملل است که با ارجاع نقض وحشتناک حقوق‌بشر توسط رژیم ایران به شورای امنیت ملل متحد برای محاکمهٔ سران در یک دادگاه بین‌المللی یا در دیوان بین‌المللی دادگستری آغاز می‌شود.

امکان دیگر استفاده از صلاحیت قضایی جهانی در کشورهای دموکراتیکی است که طبق قوانین خود این مکانیسم را مجاز می‌دانند. در اینجا، انگلستان و اتحادیهٔ اروپا می‌توانند نقشی تعیین‌کننده ایفا کنند، بنابراین من از دولت خود و کشورهای عضو اتحادیهٔ اروپا می‌خواهم سیاستی دربارهٔ ایران در پیش بگیرند که هم حسابرسی و هم عدالت را در ایران در اولویت قرار بدهد.

خانم رجوی، می‌خواهم شما را تحسین کنم به‌خاطر قرار دادن حاکمیت قانون و یک قضاییهٔ مدرن در مرکز برنامهٔ ۱۰ماده‌یی خودتان برای آینده ایران. این یک نقشهٔ راه برای موفقیت و پلتفرمی است که مردم ایران بر اساس آن می‌توانند یک ایران آزاد با جدایی دین و دولت و دموکراتیک بسازند.

این شایستهٔ حمایت و تأیید ما است، از این‌رو من از انگلستان و دولتهای اروپایی و جامعهٔ بین‌المللی می‌خواهم به هزاران نفری بپیوندند که از این هدف حمایت می‌کنند.

دوستان، خواهران، با هم قوی‌تر هستیم و با هم تحت رهبری الهام‌بخش خانم رجوی، با آزادی، برابری و عدالت در ایران پیروز خواهیم شد. متشکرم.

 

گانا یودکیوسکا - معاون پیگیری گروه کاری سازمان‌ملل در مورد بازداشت‌های خودسرانه - قاضی پیشین دادگاه اروپایی حقوق بشر

سپاسگزارم از شما خانم‌ها و آقایان، میهمانان محترم و از همه مهم‌تر از بانوان شجاع ایران. اکنون اواخر عصر است، اما هرگز نمی‌توانیم به‌قدر کافی به کسانی ادای احترام کنیم که در برابر موج ظلم محکم می‌ایستند.

این استعاره زمانی در ذهن من طنین‌انداز شد که با پرونده‌های مبارزان زن ایرانی بازداشتی خودسرانه به‌عنوان عضوی از گروه کاری سازمان‌ملل در مورد بازداشت خودسرانه کار کردم.

سیمین بهبهانی، شیر زن شعر ایران، روزی نوشت: دوباره می‌سازمت وطن، اگر چه با خشت جان خویش. بسیاری دیگر که امروز در این سالن نشسته‌اند، با خشتهایی که از آزادی خود و از زندگی آنها ساخته‌شده است، ایران را می‌سازند. از این بابت متشکرم.

زنان ایران در جبهه جنگلی یک جنبش انتقادی قرار دارند، جنبشی که بنیاد افراط‌گرایی را که دهه‌ها خاورمیانه را گرفتار کرده بود، به‌چالش کشید. من اوکراینی هستم و همان‌طور که مبارزه مردم من علیه حملهٔ روسیه مربوط به آینده نه‌تنها اوکراین بلکه برای کل دموکراسی در اروپا است، مبارزه زنان ایرانی نیز چنین است. این فقط مبارزه برای حقوق آنها نیست. آنها برای روح منطقه می‌جنگند و خاورمیانه‌یی عاری از چرخهٔ افراط‌گرایی را مد نظر دارند؛ جایی که حکومت با آزادی شاخص‌گذاری می‌شود، نه با تعصب، نه با این تعصب که امروز نفرت و جنگ و سلاح خود را به متحدان خود صادر می‌کند

زنانی که امروز به آنها ادای احترام می‌کنیم، نقاط قوت خود را در همبستگی و در رویاهای مشترک یافته‌اند. ما با هم در کنار شما ایستاده‌ایم و آرزوی روزی را داریم که هر زنی بتواند هویت و افکار خود را آزادانه و بدون ترس از سرکوب یا انتقام بیان کند. بسیار سپاسگزارم از شما زنان دلیر ایران به‌خاطر روحیهٔ تزلزل‌ناپذیر و مقاومت شما. باشد که صدای شما هم‌چنان طنین‌انداز باشد و الهام‌بخش تغییرات نه‌تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان بشود. متشکرم.

 

مالگورزاتا کریچووسکا نایب‌رئیس کمیته خارجی شورای عالی وکلای لهستان

اول از همه تشکر می‌کنم از همهٔ کسانی که این اجلاس را برگزار کردند. از شما بسیار سپاسگزارم به‌خاطر این فرصت منحصر به‌فرد برای حضور در اینجا. متشکریم از دعوت شما و اجلاسی که در اینجا به‌خوبی تدارک دیده‌اید. چرا این‌قدر کامل برگزار شد؟ زیرا توسط زنان سازماندهی شده است. خیلی ممنونم.

ستم نهادینه شده بر زنان در ایران از طریق اجرای قوانین زن‌ستیزانه مشهود است که حقوق و آزادی‌های آنان را محدود می‌کند. این قوانین به‌طور نهادینه علیه زنان تبعیض قائل می‌شوند که نابرابری جنسیتی را تداوم می‌بخشد و اشکال مردسالارانه را تقویت می‌کند. به‌عنوان مثال می‌توان به قوانین حجاب اجباری، مقررات ازدواج کودکان، شیوه‌های تفکیک جنسیتی، به‌ویژه در ملأعام و قوانین نابرابر ارث اشاره کرد. چنین چارچوبهای قانونی نه‌تنها استقلال زنان را محدود می‌کند، بلکه انقیاد آنها را در جامعهٔ ایران نیز تأیید و نهادینه می‌کند.

این نابرابریها منجر به خشونت علیه زنان، کودکان، شکنجه و دسته‌بندی می‌شود که جامعهٔ بین‌المللی نمی‌تواند با آن موافق باشد. از این نگاه اجمالی به قوانین جاری و از گزارشهای رسانه‌ها، آشکار می‌شود که تا وقتی ایران تحت حاکمیت یک رژیم زن‌ستیز باقی بماند، حقوق زنان نادیده گرفته خواهد شد. خشونت و تبعیض علیه زنان تا زمانی ادامه خواهد داشت که توسط حکومت تأیید و در قانون ثبت شده باشد. از این‌رو، دولتهای آینده‌نگر در سراسر جهان و سازمانهای برجستهٔ حقوق‌بشر باید بر رژیم ایران فشار بیاورند تا از پاسخگویی در قبال جنایات و خشونت مداوم علیه زنان در ایران اطمینان حاصل کنند.

طرح مریم رجوی برای حقوق و آزادی‌های زنان که توسط اپوزیسیون برای آینده ایران تصویب شده، مهم‌ترین بندهای حقوق و آزادی زنان را در ایران آزاد فردا تعیین می‌کند.

چرا فردا؟ چرا امروز نه؟ بدترین کاری که یک فرد می‌تواند انجام بدهد این است که امنیت فرزند خود را تضمین نکند. این همان چیزی است که در ایران اتفاق می‌افتد که قانون از کودکان و مادران آنها حمایت نمی‌کند. جامعهٔ حقوقی در لهستان حمایت خود را از آرمانهای اساسی مردم ایران برای آینده‌یی ابراز می‌دارد که در آن حقوق جهانی بشر و آزادی‌های اساسی محترم شمرده شده، حمایت و محقق شود. متشکرم.

 

دکتر کاتیا ده‌جوانی - نمایندهٔ پارلمان مالت

من دوست دارم همکارم، ربکا بورگ، اینجا به‌من بپیوندد. رئیس‌جمهور منتخب عزیز، همکاران عزیز، دوستان عزیز، از همهٔ شما تشکر می‌کنم به‌خاطر دعوت از من برای سخنرانی در این همایش بسیار مهم، اینجا در پاریس.

من به‌واقع مفتخرم. مالت از زمان استقلال خود همواره چراغ راه صلح بوده است. ما با شما متحد می‌شویم و به‌قول مریم رجوی «می‌توان و باید». دوستان عزیز، به‌واقع غیرقابل‌باور و تکان‌دهنده است که در سال۲۰۲۳، ۲۵زن اعدام شدند، زیرا رژیم ایران با دست‌باز از مجازات اعدام به‌عنوان نوعی از مجازات استفاده کرد.

این غیرقابل انکار است که رژیم آخوندی از اعدام در ملأعام به‌عنوان ابزاری برای ایجاد رعب و جلوگیری از هر گونه قیام احتمالی استفاده می‌کند. علاوه بر این، در فوریه گذشته شاهد تشدید حملات شیمیایی به مدارس دخترانه در سراسر ایران بودیم. این آخرین تلاش رژیم ایران برای سرکوب اعتراضات و انقلاب شش‌ماهه مداوم به‌رهبری زنان جوان و دختران دانش‌آموز است. مورد دیگری که برای من اهمیت بسیاری دارد، چون خودم یک دانشگاهی هستم، اخراج گستردهٔ استادان در ۱۵۰دانشگاه است. اساتید حامی اعتراضات دانشجویی یا جنبش سراسری با اخراج یا حتی تعلیق مواجه می‌شوند.

این شامل استادان زن برجسته در چندین دانشگاه و ۵۹ دانشجو بود که به‌دلیل عقاید خود اخراج شدند. در مالت، اوضاع متفاوت است، با دولتی که به‌طور مداوم استعداد زنان را در همهٔ حوزه‌ها، از جمله پارلمان، به‌پیش می‌برد.

مکانیسم اصلاح جنسیتی، تضمین‌کنندهٔ حضور کافی زنان در بالاترین نهادهای کشورمان است. من خودم اولین زنی هستم که در ناحیهٔ چهارم انتخاب شدم.

اگر چه مبارزه با سقف شیشه‌یی و فرهنگ سخت است، خدمات رایگان برای مراقبت از کودکان به افزایش مشارکت زنان در نیروی کار ما کمک کرده است.

از سال ۱۹۴۷، زمانی که برای اولین بار به زنان اجازه رأی داده شد، کارهای بسیاری انجام شده است. اگر چه ما تا به امروز نخست‌وزیر زن نداشته‌ایم، باید اشاره کنم که ما دو زن رئیس‌جمهور داشته‌ایم، به نام‌های آگاتا باربارا و ماری لوئیز کولیرو پرکا. این زنان الگویی برای ما بوده‌اند که امروز سیاستمدار هستیم. دکتر روبرتا متسولا نیز رئیس پارلمان اروپا است. قابل توجه است که کشوری به‌کوچکی کشور ما به موفقیت‌های بسیاری در توانمند ساختن زنان برای به‌کارگیری پتانسیل‌های خود دست یافته است.

به‌عنوان روانشناسان سازمانی که در دانشگاه نیز مشغول به‌کار هستند، باید متوجه باشیم که سرکوب و استفاده‌نکردن از پتانسیل انسانی یک ضرر واقعی برای هر کشوری است. وضعیت غم‌انگیز ایران چنین است و با زنان و اساتید دانشگاه این‌طور رفتار می‌شود.

بدیهی است که مبارزه برای برابری زن و مرد و عدالت هم‌چنان یک چالش است و زنان ایرانی، مقاومت و شجاعت بی‌نظیری برای آرمانشان از خود نشان می‌دهند.

ما با زنان ایرانی و تلاش آنها برای برابری، عدالت و حقوق‌بشر اعلام همبستگی می‌کنیم. بسیار از شما متشکرم.

 

ایولیا داسکالو - نمایندهٔ پارلمان مولداوی

خانم‌ها و آقایان عزیز، ما مفتخریم که امروز در چهارچوب روز جهانی زنان با شما هستیم تا همبستگی خود را در مبارزه برای دموکراسی و برابری زن و مرد، صلح و امنیت در ایران تقویت کنیم. خوشحالیم که این جنبش توسط زنی شجاع و پر قدرت رهبری می‌شود که از رژیم دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران هراسی ندارد. این لحظهٔ دیدار زنان از سراسر جهان است که شجاعت و اراده‌شان را نشان داده‌اند و با همهٔ چالشها مقابله می‌کنند. قیام زنان ایرانی صرفاً مبارزه با داشتن حجاب نیست، بلکه فراتر از این خواست، شناسایی حقوقی است که از آنان ربوده شده و برای بازپس‌گیری آن می‌جنگند. این جنبش شجاعانه بار دیگر جدیت پایمال‌شدن حقوق زنان در ایران و مبارزه آنها را برای آزادی نشان داد. انزوای (حکومت) ایران در صحنهٔ بین‌المللی، پیآمد سیاست و رفتار مقامات نالایقی است که از ابتدا در این کشور خودشان را با فریبکاری و ریاکاری، تحمیل کردند. این رژیم تمام بشریت را تهدید می‌کند. اروپا به محل پرورش تروریست‌های حکومتی (رژیم) ایران تبدیل شده است و ما در اینجا نمی‌توانیم اجازهٔ انجام اقدامات تروریستی را بدهیم. از طرف همکارانم در پارلمان جمهوری مولداوی، این موارد را اعلام می‌دارم: زنان جمهوری مولداوی در همبستگی با زنان ایران در مبارزه برای آزادی و دموکراسی ایستاده‌اند. ما از احترام به حقوق زنان و دختران در ایران حمایت می‌کنیم. ما این رژیم استبدادی را محکوم می‌کنیم که علیه زنان و مردان اقدام می‌کند و از حق آنها برای تعیین سرنوشت خودشان دفاع می‌کنیم. ما در کنار کسانی هستیم که شجاع هستند و در زندانها به مبارزه برای کرامت، برابری و آزادی بیان ادامه می‌دهند. در این راستا، ما به همهٔ زنان جهان به‌مناسب جشن زیبای ۸مارس تبریک می‌گوییم و برای زنان ایران آرزوی توان، قدرت و شهامت را در مبارزه‌شان برای آزادی و پیشرفت داریم. امیدواریم در آینده نزدیک، این جشن به‌نحوی شایسته در کشور خودشان برگزار شود و آنها دیگر قربانی سبعیت قدرت سیاسی در تهران نباشند. ساعت عدالت نزدیک است.

 

ماریا پانکو – نمایندهٔ پارلمان مولداوی

سلام، ما از پارلمان مولداوی، برای دومین‌بار اینجا هستیم، برای این‌که بگوییم شما تنها نیستید. ما با شما هستیم.

مردم مولداوی همراه با پارلمان آن، در حال حاضر دو سال است که به مردم اوکراین کمک می‌کنند، ما هر روز با هم هستیم. مردم دنیا می‌گویند مولداوی کشور کوچکی است، اما دارای قلبی بزرگ؛ و در این قلب بزرگ برای شما هم جا هست؛ برای شما ایرانی‌ها.

متشکرم. می‌خواهم بگویم که سال گذشته با بسیاری از ایران و بسیاری از زنان از ایران آشنا شدیم. زنان ایرانی مانند ما هستند و ما شما را به‌خوبی می‌شناسیم. شما قوی هستید، همان‌گونه که ما قوی هستیم. و ما مطمئنیم که پیروزی از آن شماست و مطمئنیم که آزادی از آن شماست. به‌همین دلیل به شما می‌گوییم: زنده‌باد زنان ایرانی! متشکرم. متشکرم.

 

سناتور کارمن کینتانیا - رئیس کمیسیون برابری پارلمان اسپانیا (۲۰۱۵) - رئیس سازمان سراسری زنان اسپانیا «آفامر» با ۱۸۰هزار عضو

عصربه‌خیر. قبل از هر چیز مایلم به همه مقاماتی سلام کنم که امروز در کنار ما هستند، شخصیت‌های برجسته، خانم‌ها و آقایان از تمامی پارلمانهای جهان و دو دوست و همکار بزرگ اسپانیایی که نمایندگان مجلس ملی اسپانیا بوده‌اند همراهم هستند و مایلم آنها را به شما معرفی کنم: مارگاریتا دوران و اوا دوران

و البته تشکر بسیار از خانم پرزیدنت. تشکر از شما خانم پرزیدنت رجوی به‌خاطر این‌که همه‌روزه از طریق شورای ملی مقاومت ایران پرچم آزادی را برافراشته نگه می‌دارید، پرچم دموکراسی را برافراشته نگه می‌دارید و هم‌چنین پرچم حکومت قانون را برافراشته‌اید؛ همان چیزی که زنان ایرانی هر روز خواستار آن هستند برای صلح و آزادی. متشکرم خانم رئیس‌جمهور.

به همهٔ شما مردان و زنانی که امروز عصر همراه ما هستید می‌گویم که از شجاعت شما سپاسگزارم، از مقاومت شما سپاسگزارم و از شما سپاسگزارم زیرا به‌لطف همت شما است که امروز جهان می‌داند زنان و مردان ایرانی، هشتم مارس را به‌مثابه روز آزادی زنان جهان جشن می‌گیرند. ممنونم که صدای زنان ایرانی را بلند می‌کنیم، زیرا امروز هم‌چنین در مورد زنانی صحبت می‌کنیم که در ایران تحت ظلم و دیکتاتوری آخوندها و تحت قوانین به‌اصطلاح اسلامی به‌سر می‌برند. آخوندهایی که هر کاری را برای سرکوب حقوق زنان انجام می‌دهند.

امروز باید به‌خاطر داشته باشیم، در حالی‌که در چهل ونهمین سالگرد اعلامیهٔ سازمان‌ملل در مورد ۸مارس هستیم، بایستی زنانی را به‌یاد بیاوریم که به‌دست این حکومت ظالم کشته شده‌اند. مانند مهسا امینی یا دیگر زنانی که متأسفانه صدایشان توسط رژیم سرکوبگر به‌سکوت کشانده شده، رژیمی که جان زنان و حقوق‌بشر زنان ایرانی را سرکوب می‌کند.

اما امروز می‌خواهم هم‌چنین از یک دوست بزرگ یاد کنم، دوستی که همراه با خانم رجوی برای آزادی و دموکراسی در پارلمان اروپا مبارزه کرده است؛ او آلخو ویدال کوادراس، نایب‌رئیس پارلمان اروپا از اسپانیا است که مورد یک سوءقصد قرار گرفت که می‌توانست به‌قیمت جانش تمام شود، آن‌هم به‌خاطر دفاع از آزادی‌های مردم ایران.

صحبت از فمینیسم یعنی صحبت از عدالت اجتماعی، صحبت از فمینیسم یعنی صحبت از آزادی و سرانجام صحبت دربارهٔ زنان ایرانی یعنی صحبت از چیزی که به‌واقع برای همهٔ ما اهمیت دارد. به‌همین دلیل امروز ما زنان اسپانیایی که صدایی در پارلمان اسپانیا داشته‌ایم و مانند من هم‌چنان صدایی در شورای اروپا داریم، در کنار شما برای آزادی و عدالت هستیم. ما باید به این مبارزه ادامه بدهیم، برای تمام زنان و مردان ایران. به‌همین دلیل گواهی می‌دهم، گواهی با کلامم، گواهی با عشق و گواهی به این‌که روزی، آزادی به مردم ایران خواهد رسید.

زنده‌باد مردم ایران! زنده‌باد اسپانیا! به‌زودی شما را می‌بینم. خدانگهدار.

 

میشل دووکولور - رئیس پیشین کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک در مجلس فرانسه

سلام به همگی. خانم رئیس‌جمهور، مریم رجوی عزیز، خانم‌ها و آقایان، خانم‌ها و آقایان ایرانی عزیز، من در طول دورهٔ پنج‌ساله نمایندگی خود در مجلس از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲، افتخار ریاست کمیتهٴ پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک را داشتم. به‌مناسبت اجلاس امروز در حمایت از زنان ایرانی و مبارزه آنها برای آزادی، می‌خواستم ادامهٔ حمایت کامل خود را از حامیان یک ایران آزاد و دموکراتیک ابراز کنم.

طی گردهمایی‌ها، جلسات و دیدارهای متعددی که در دوران نمایندگی مجلس در کنار کارشناسان ایران داشتم با جنبهٔ جنگ‌افروزانه و اصلاح‌ناپذیر رژیم مذهبی حاکم آشنا شدم. هم‌چنین از زنان و مردان مقاومت ایران، چه در فرانسه و چه در اشرف در آلبانی، چیزهای بسیاری آموختم. من از طریق آنها فهمیدم که نیاز به عدالت نمی‌میرد و با گذشت بیش از ۳۰سال از قتل‌عام زندانیان سیاسی سازمان مجاهدین در سال۱۳۶۷، دادخواهی ادامه دارد و عدالت باید اجرا شود.

از شهادت بازماندگان زندانها در ایران دریافتم که شکنجه‌های جسمی و روحی که آنها متحمل شده‌اند عزم آنها را جزم کرده تا بقیهٔ عمر خود را وقف مقاومت بکنند. من هم‌چنین از طریق فیلم‌های متعددی دریافتم که در ایران، زنان و مردان مخالف اولویت‌های سیاسی رژیم هستند که برخلاف میل و منافع آنها پیش برده می‌شود و یک‌سوم آنها را در فقر فرو برده است.

هم‌چنین زنان متعددی را دیدم که به‌رغم خطر جانی در برابر ستم زن‌ستیزانه و جنایتکارانهٔ این رژیم که اولین قربانیان آن هستند، قیام کرده‌اند. من حمایت تام و تمامم را به‌طور خاص از آنها ابراز می‌دارم و شجاعت فوق‌العادهٴشان را می‌ستایم. امید زنان و مردانی که دیروز و امروز برای آزادی بپا خاسته‌اند در برنامه خانم مریم رجوی تجسم یافته است.

در کنار شما، می‌خواهم به ظهور نزدیک ایرانی ایمان بیاورم که در آن حکومتی باشد با جدایی دین و دولت، با انتخاباتی آزاد، بدون حکم اعدام، کشوری که مروج صلح باشد و زنان در آن آزاد باشند. زن، زندگی، آزادی، مقاومت!

الفریده یلینک برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات ۲۰۰۴ - اتریش

مردم ایران به‌طور حتم می‌توانند خودشان را از شر این غاصبان بنیادگرا رها کنند

قویاً امیدوارم این رژیم استبدادی هر چه زودتر سقوط کند

خانم یلینک نویسندهٔ رمان، نمایشنامه‌نویس و شاعر نامدار اتریشی است که به‌خاطر آثارش، برندهٔ جوایز متعددی شده است. یکی از موضوعات آثار او، ستم و تبعیض علیه زنان و مردسالاری در جامعه است.

او در سال۲۰۰۴ برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد؛ کمیتهٴ نوبل دربارهٔ علت اهدای این جایزه نوشت: «به‌خاطر جریان موسیقایی صداها و ضد صداهایش در رمانها و نمایشنامه‌هایی که با غیرت زبانی خارق‌العاده‌یی، پوچ‌ بودن کلیشه‌های جامعه و قدرت انقیادی ناشی از آنها را آشکار می‌سازد».

 

الفریده یلینک - برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات ۲۰۰۴ - اتریش

رژیم استبدادی حاکم بر ایران به‌نظر می‌رسد معتقد است که با پروپاگاندا می‌تواند به‌هر چیزی که می‌خواهد دست یابد. سران سیاسی این حکومت می‌خواهند به‌دنیا وانمود کنند که از طرف تمام مردم ایران صحبت می‌کنند و صدای آنها بی‌تردید صدای خدا است. منظور سران این حکومت از این حرف‌ها، تبلیغاتی تهاجمی و تحریک مردم به خشونت با توسل به خدایی است که عادل است، در حالی که در واقعیت به او توهین می‌کنند. آنها با این کار می‌خواهند هم‌زمان هر گونه هنجار انسانی و تمدن بشری را از بین ببرند، زیرا امکان هیچ مخالفتی با آنچه آنها تبلیغ می‌کنند وجود ندارد. در حالی که در ظاهر، با چهره‌یی متظاهر به تقوا، دائماً مدعی درستی و پایبندی به هنجارهای بین‌المللی هستند.

سران سیاسی (رژیم ایران) با تهدید کردن زنان زندگی‌شان را سپری می‌کنند. در این نظام، حتی می‌توان دختران ۱۶ساله را به‌قتل رساند و این ظاهراً کاری «خداپسند» است. و این سران به تهدید و توهین بسنده نمی‌کنند، بلکه حکم اعدام معترضان را صادر می‌کنند.

باید حملهٔ نظامی به ایران را منتفی دانست، چون خود مردم ایران به‌طور حتم می‌توانند خودشان را از شر این غاصبان شیعی بنیادگرا رها کنند، من نیز قویاً امیدوارم این رژیم استبدادی که مانند تمام نظامهای مستبد، مدعی اتکا به پایگاه مردمی است، اما به‌نظر من هر روز شکننده‌تر می‌شود، هر چه زودتر از داخل فرو بریزد و سقوط کند؛ نظامی که در حوزه‌های بسیاری علیه شهروندان عمل می‌کند، حق ادامهٔ حیات ندارد.

 

امیلیا سرکی‌را - عضو کمیتهٴ امور قانون‌اساسی پارلمان پرتغال

درود می‌فرستم به همهٔ زنانی که برای برابری در سراسر جهان مبارزه می‌کنند، به‌ویژه به زنان ایران که ۴۴سال است علیه یک دیکتاتوری مذهبی زن‌ستیز در ایران مبارزه می‌کنند. این زنان الگویی برای همهٔ زنان جهان هستند و من آنها را تحسین می‌کنم و از هر طریق ممکن از آنها حمایت می‌کنم.

بهمن‌ماه سالگرد انقلاب ۱۳۵۷ است که رژیم سلطنتی شاه را در ایران سرنگون کرد. مشارکت گستردهٔ زنان ایرانی در قیامهای اخیر یادآور نقشی است که آنها در انقلاب ۱۳۵۷ علیه دیکتاتوری سلطنتی در ایران ایفا کردند. آنها اولین کسانی بودند که با رژیم جدید بنیادگرا مقابله کردند. دیکتاتوری مذهبی جدید تصمیم گرفت زنان را به خانه بازگرداند. ایران تحت رژیم آخوندها به اقدامات سرکوبگرانه و نهادینهٔ خود علیه زنان شناخته می‌شود. در عین‌حال، زنان ایرانی ثابت کرده‌اند که نقش پیشرو در مطالبه‌گری و ایجاد تغییر دارند. جهان موظف است این شجاعت، این استقامت و این قدرت شخصیتی را به‌رسمیت بشناسد که در صداها و تصاویر قیام اخیر به‌وضوح نمایان است.

در اینجا می‌خواهم نقش بی‌نظیر زنان را در مقاومت ایران مورد تأکید قرار بدهم که تحت رهبری خانم مریم رجوی علیه دیکتاتوری ظالم و زن‌ستیز مبارزه می‌کنند، زنانی که جان و همه‌چیز خود را در این راه فدا کرده‌اند. درود می‌فرستم به دختران و زنان شجاع ایران در کانون‌های شورشی که در کنار مردان برای آزادی مردم و میهن خود می‌جنگند. تجلیل می‌کنم از زنانی که نقش پیشتاز را در قیامهای سال‌های اخیر ایفا کردند، به‌خصوص در قیام ۲۰۲۲ پس از قتل مهسا امینی؛ آنها که جان خود را برای آزادی و دموکراسی فدا کردند.

بار دیگر بر حمایت خود از برنامهٔ خانم رجوی برای آینده ایران تأکید می‌کنم، از جمله از برابری زن و مرد در همهٔ زمینه‌ها.