این روزها روزنامه‌های حکومتی به اشکال مختلف درباره بحرانهای گریبانگیر نظام می‌نویسند. روزنامه حکومتی ابتکار ۱۱آذر ۱۴۰۰ رویگردانی مردم و شکاف آنها با نظام را به «واگرایی» تعبیر کرده و آنرا به «مثابه یک فرا بحران» نامیده است.
روزنامه حکومتی جهان صنعت هم در روز ۱۱ آذر به سردمداران رژیم این واقعیت را یاد‌آور شده که «در حال حاضر به‌دلیل فشارهای اقتصادی که روی دوش مردم است، با خشم نهفته‌یی روبه‌رو هستیم که هر روز به هر نحوی بروز می‌کند... انباشت بحرانها در جامعه به یک ابر بحران تبدیل شده است که راه فراری هم از آن وجود ندارد»
روزنامه اعتماد هم در همان روز ریشه همه مشکلات و بحرانهای گریبانگیر مردم را در «مطلقه بودن ولایت و تقدم رهبری بر قانون و امثال آن» دانسته، و هشدار داده وضعیت به گونه‌یی پیش می‌رود که حتی «میزان ریزش اجتماعی و رجعت نخبگان از این نظریه افزون و افزون تر خواهد شد»
واقعیت این است که همه این موارد نشان‌دهنده این است که که خشم و نفرت مردم از رژیم به بالاترین حد خود رسیده و به ابرچالشی فراتر از سایر چالشهای گریبانگیر رژیم تبدیل شده است.
وضعیتی که باعث شده دیگر مانند گذشته سرکوب و ارعاب مردم هم چاره‌ساز نباشد. آن‌چنان‌که در اصفهان شاهد بودیم، مردم به‌ویژه جوانان شورشی با اشراف به این امر که سر و بدن و حتی چشم‌هایشان آماج گلوله‌های نیروهای سرکوب می‌شود، باز هم در مقابل یورش آنها سینه سپر می‌کنند و به‌رغم این‌که صدها نفر از آنها مضروب، مصدوم و مجروح شدند باز هم از ادامه قیام می‌گویند.
