در بهار عرب، جوانان در نوک پیکان قیامها و انقلابها قرار گرفتند، شرایط وخامت‌بار اقتصادی و سرکوب سیاسی زمینه‌ساز قیام آنها شد. گزارشی از سی.ان.ان
سرخوردگی جوانان تونسی از بیکاری بود که باعث شروع همه چیز شد. وقتی محمد آلبوعزیزی یک میوه فروش ۲۳ساله، سال گذشته خود را به آتش کشید و چند روز بعد بر اثر شدت جراحات درگذشت، اینکار او جرقه یک موج از اعتراضات بی‌سابقه‌یی را زد که باعث دگرگونی در کل منطقه گردید. هزاران نفر از مردم تونس به خیابانها آمده و خواهان تغییرات سیاسی و فرصتهای اقتصادی شدند. جوانان کشور تبدیل به نوک پیکان انقلابی شدند که به انقلاب یاسمن معروف شد. در نیمه ماه ژانویه زین‌العابدین بن‌علی سرنگون و به عربستان سعودی فرار کرد. رفتن او نه تنها جوانان تونس را به وجد آورد، بلکه جوانان مصری را نیز به حرکت درآورد. آنها در میدان آزادی قاهره چادر زده و خواهان پایان فساد، ایجاد شغل و اجرای اصلاحات دموکراتیک شدند. آنها هم‌چنین از حسنی مبارک خواستند که کناره‌گیری کند. خلع‌ید و اخراج او در ۱۱فوریه صورت گرفت. مانند مصر تعداد بسیار زیادی از جوانان بیکار که با افزایش فقر و نداشتن فرصتهای شغلی مواجه بودند خیابانها سراسر یمن، این فقیرترین کشور منطقه را پر کردند. در یک تجمع جوانان در برابر دانشگاه صنعا در ماه فوریه، بسیاری از یمنی‌های تحصیل کرده به‌خاطر نبودن فرصتهای شغلی نارضایتی خود را ابراز کردند. در ماه مارس در سوریه، با دستگیری چندین جوان در شهر درعا که بر روی دیوارها شعارهای ضددولتی می‌نوشتند جرقه اعتراضات‌زده شد. از آن زمان هزاران نفر در اثر ناآرامیها کشته شده‌اند. اما بسیاری از آنها که تظاهرات را ادامه می‌دهند جوانانی هستند که شغلی ندارند. آنها با امید آینده‌ای بهتر هر روز جان خود را به خطر می‌اندازند. یک گزارش جدید از بازار اقتصاد جهانی می‌گوید که خاورمیانه و شمال آفریقا نیاز به ایجاد ۲۵ میلیون شغل جدید با رشد متوسط ۵/۵درصد برای ۱۰سال آینده دارد تا جوانهای این مناطق بتوانند فرصت کار داشته باشند. در سراسر خاورمیانه و شمال آفریقا درصد بیکاری در میان جوانان به‌طور متوسط ۲۵ درصد است. این میزان ۸درصد بیشتر از کشورهای توسعه یافته است. یک رشد نیروی کار با یک اقتصاد راکد، سناریوی بسیاری از کشورهای عربی است و جوانان تحصیل‌کرده تصمیم گرفته‌اند که بی‌تفاوت در حاشیه ننشینند. آنها نه تنها به خیابانها آمده بلکه از رسانه‌های اجتماعی برای ایجاد ارتباط با یکدیگر، سازماندهی و فرار از کنترل مطبوعات معمول استفاده می‌کنند تا پیام مقاومت خود را به جهان خارج برسانند.
سرخوردگی جوانان تونسی از بیکاری بود که باعث شروع همه چیز شد. وقتی محمد آلبوعزیزی یک میوه فروش ۲۳ساله، سال گذشته خود را به آتش کشید و چند روز بعد بر اثر شدت جراحات درگذشت، اینکار او جرقه یک موج از اعتراضات بی‌سابقه‌یی را زد که باعث دگرگونی در کل منطقه گردید. هزاران نفر از مردم تونس به خیابانها آمده و خواهان تغییرات سیاسی و فرصتهای اقتصادی شدند. جوانان کشور تبدیل به نوک پیکان انقلابی شدند که به انقلاب یاسمن معروف شد. در نیمه ماه ژانویه زین‌العابدین بن‌علی سرنگون و به عربستان سعودی فرار کرد. رفتن او نه تنها جوانان تونس را به وجد آورد، بلکه جوانان مصری را نیز به حرکت درآورد. آنها در میدان آزادی قاهره چادر زده و خواهان پایان فساد، ایجاد شغل و اجرای اصلاحات دموکراتیک شدند. آنها هم‌چنین از حسنی مبارک خواستند که کناره‌گیری کند. خلع‌ید و اخراج او در ۱۱فوریه صورت گرفت. مانند مصر تعداد بسیار زیادی از جوانان بیکار که با افزایش فقر و نداشتن فرصتهای شغلی مواجه بودند خیابانها سراسر یمن، این فقیرترین کشور منطقه را پر کردند. در یک تجمع جوانان در برابر دانشگاه صنعا در ماه فوریه، بسیاری از یمنی‌های تحصیل کرده به‌خاطر نبودن فرصتهای شغلی نارضایتی خود را ابراز کردند. در ماه مارس در سوریه، با دستگیری چندین جوان در شهر درعا که بر روی دیوارها شعارهای ضددولتی می‌نوشتند جرقه اعتراضات‌زده شد. از آن زمان هزاران نفر در اثر ناآرامیها کشته شده‌اند. اما بسیاری از آنها که تظاهرات را ادامه می‌دهند جوانانی هستند که شغلی ندارند. آنها با امید آینده‌ای بهتر هر روز جان خود را به خطر می‌اندازند. یک گزارش جدید از بازار اقتصاد جهانی می‌گوید که خاورمیانه و شمال آفریقا نیاز به ایجاد ۲۵ میلیون شغل جدید با رشد متوسط ۵/۵درصد برای ۱۰سال آینده دارد تا جوانهای این مناطق بتوانند فرصت کار داشته باشند. در سراسر خاورمیانه و شمال آفریقا درصد بیکاری در میان جوانان به‌طور متوسط ۲۵ درصد است. این میزان ۸درصد بیشتر از کشورهای توسعه یافته است. یک رشد نیروی کار با یک اقتصاد راکد، سناریوی بسیاری از کشورهای عربی است و جوانان تحصیل‌کرده تصمیم گرفته‌اند که بی‌تفاوت در حاشیه ننشینند. آنها نه تنها به خیابانها آمده بلکه از رسانه‌های اجتماعی برای ایجاد ارتباط با یکدیگر، سازماندهی و فرار از کنترل مطبوعات معمول استفاده می‌کنند تا پیام مقاومت خود را به جهان خارج برسانند.
