تلویزیون الرافدین یک برنامه یک ساعته را به بررسی وضعیت اشرف، موقعیت مقاومت ایران و جنایات رژیم ایران و نوری مالکی علیه ساکنان اشرف اختصاص داد و اظهارات تعدادی از شخصیتهای عراقی را در این باره منعکس کرد.
الرافدین ضمن معرفی کوتاهی از سازمان مجاهدین افزود: بعد از اشغال نظامی عراق توسط آمریکا در سال ۲۰۰۳، سازمان مجاهدین هدف مستقیم و دائم دولتهایی که وفاداری خودشان را به رژیم ایران پنهان نمی‌کردند، قرار گرفت. قرارگاه اشرف بارها مورد تهاجم نظامی نیروهای دولتی و شبه‌نظامیان آن قرارگرفت. آخرین این تهاجمات در ماه آوریل گذشته بود که باعث کشته شدن بیش از 30تن و زخمی شدن صدها تن از آنها شد. این امر علاوه بر محاصره دائمی این قرارگاه است که مانع از ورود مواد ضروری و دارو و مواد غذایی و انسانی به بهانه‌های مختلف می‌شوند. اما مهمترین موفقیت سیاسی سازمان مجاهدین خلق این بود که توانست اتحادیه اروپا را قانع کند تا نام آن را در سال ۲۰۰۸ از آن‌چه لیست سازمانهای تروریستی خوانده می‌شد، حذف کند. به این ترتیب فقط ایالات متحده و ایران و دولت ناقص مالکی هستند که سازمان را در این لیستها قرار داده‌اند.
ولید الزبیدی، نویسنده و محقق سیاسی عراقی، تأکید کرد: «دولتهایی که پس از اشغال عراق به مجاهدین فشار می‌آوردند، وابستگی خودشان را به رژیم ایران نشان می‌دادند».
کامل العضاض، مشاور اقتصادی سابق عراق در سازمان ملل‌متحد از بیروت نیز رژیم آخوندی را یک رژیم دیکتاتوری و ارتجاعی نامید و افزود: «دولت عراق به‌خصوص دولت مالکی گوش به فرمان رژیم ایران شده، از آن‌جا که دولت مالکی می‌خواهد حاکمیت را از دست ندهد، بنابراین تلاش می‌کند که با انواع امتیازات ممکن، همه را راضی نگهدارد، هم رژیم ایران هم ایالات متحده و هم کردها را راضی کند، آخرین آنها این بود که به‌دلیل فشارهای رژیم ایران دست به حمله بزرگی به اشرف بزند که منجر به کشته شدن بیش از 30انسان بیگناه و 300مجروح شد و دارو و آب و برق را هم بر ساکنان اشرف قطع کرد. من فکر می‌کنم که این برخوردها با سازمان مجاهدین غیرانسانی است… آنها مشمول قوانین و کنوانسیونهای بین‌المللی هستند».
وی ضمن رد نامگذاری تروریستی علیه مجاهدین تأکید کرد: «اولاً سازمان مجاهدین تروریست نیست، ثانیاً به‌دلیل شرایط سرکوب در ایران خمینی مجبور شدند که به عراق پناهنده بشوند، بنابراین آنها وضعیت پناهنده را دارند و پناهندگان دارای حقوق بین‌المللی هستند، آنها حتی باید حمایت و کمک مالی بشوند چون نمی‌توانند کمبودهایشان را تأمین کنند. ثالثاً کشور میزبان بایستی با سازمان ملل همکاری کند تا این‌که این اصول انسانی بین‌المللی که در کنوانسیونهای ژنو آمده، اجرا شوند».
در ادامه برنامه تلویزیون الرافدین، دکتر محمد الشیخلی، مدیر مرکز عراقی حقوق‌بشر از لندن، گفت: «من این افتخار را داشتم که در گردهمایی سالیانه سازمان مجاهدین خلق که روز 18ژوئن در پاریس برگزار شد، شرکت داشته باشم. راستش یک تجمع مردمی و رسمی بود که باعث حیرت و شگفتی شده بود یعنی همه را شگفت‌زده کرد، از تعداد شرکت‌کنندگان در این تجمع که بیش از 100هزار نفر بودند. از تمامی کشورها بودند علاوه بر آن 40پارلمان هیأتهای رسمی فرستاده بودند، علاوه بر اعضایی از کنگره آمریکا و پارلمان فرانسه و شهرداران... یک جشنواره عالی بود که حمایت کامل از ساکنان اشرف و تأکید بر ضرورت حفاظت اشرف چون موضوع اشرف یک موضوع بین‌المللی شده است. یعنی این موضوع از کادر یک کشور و یا در منطقه خارج شده است… نکته دیگری که وجود دارد، این است که این تجمع و گردهمایی ادامه‌اش در داخل ایران است. یعنی حمایت گسترده در داخل و پایه توده‌یی در داخل ایران از سازمان مجاهدین و ساکنان اشرف وجود دارد. چیزی که باعث وحشت مقامهای رژیم ایران شد به‌طوری‌که در اظهاراتی که بیان کردند، آن را ابراز نمودند، چون نتوانسته بودند ایمان مطلقی که به مقاومت و ایستادگی علیه آن وجود دارد را بلرزانند، چه در مورد ساکنان اشرف و یا کسانی که از سراسر جهان در این گردهمایی شرکت کرده بودند».
وی افزود: «سازمان مجاهدین خلق یک جنبش آزادیخواهانه را رهبری می‌کند، یعنی پایداری و مقاومتی که این سازمان و اعضای آن یعنی زنان و مردان مجاهد از آن برخوردارند. آنها به جنبش آزادیخواهی جهانی درس می‌آموزند. اخیراً قضاییه فرانسه حرف آخر را زد و اتهام تروریستی مجاهدین را رد کرد و گفت که سازمان مجاهدین خلق یک جنبش آزادیخواهانه است و برای دموکراسی و آزادی و زندگی باکرامت و آزادی در داخل ایران تلاش می‌کند. این باوری است که در بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا و پارلمانهای اروپایی وجود دارد».
دکتر شیخلی در ادامه گفت: «یکی از شرایط اصلی حمایت رژیم ایران از دولت مالکی، از بین بردن ساکنان اشرف بود، هم‌چنین حمایت تمامی مقامات ایرانی از خود مالکی همراه با ضرورت از میان برداشتن پرونده اشرف بود… اما ما شاهد پایداری و مقاومت ساکنان اشرف بودیم. در 8آوریل نیروهای مالکی با کمال خونسردی تعداد زیاد از ساکنان اشرف را کشتند. برای امنیت مالکی، اینها نشان‌دهنده وابستگی دولت عراق به رژیم ایران و ضرورت فراهم کردن پوشش و حمایت توسط این رژیم برای مزدورانش می‌باشد».
الرافدین ضمن معرفی کوتاهی از سازمان مجاهدین افزود: بعد از اشغال نظامی عراق توسط آمریکا در سال ۲۰۰۳، سازمان مجاهدین هدف مستقیم و دائم دولتهایی که وفاداری خودشان را به رژیم ایران پنهان نمی‌کردند، قرار گرفت. قرارگاه اشرف بارها مورد تهاجم نظامی نیروهای دولتی و شبه‌نظامیان آن قرارگرفت. آخرین این تهاجمات در ماه آوریل گذشته بود که باعث کشته شدن بیش از 30تن و زخمی شدن صدها تن از آنها شد. این امر علاوه بر محاصره دائمی این قرارگاه است که مانع از ورود مواد ضروری و دارو و مواد غذایی و انسانی به بهانه‌های مختلف می‌شوند. اما مهمترین موفقیت سیاسی سازمان مجاهدین خلق این بود که توانست اتحادیه اروپا را قانع کند تا نام آن را در سال ۲۰۰۸ از آن‌چه لیست سازمانهای تروریستی خوانده می‌شد، حذف کند. به این ترتیب فقط ایالات متحده و ایران و دولت ناقص مالکی هستند که سازمان را در این لیستها قرار داده‌اند.
ولید الزبیدی، نویسنده و محقق سیاسی عراقی، تأکید کرد: «دولتهایی که پس از اشغال عراق به مجاهدین فشار می‌آوردند، وابستگی خودشان را به رژیم ایران نشان می‌دادند».
کامل العضاض، مشاور اقتصادی سابق عراق در سازمان ملل‌متحد از بیروت نیز رژیم آخوندی را یک رژیم دیکتاتوری و ارتجاعی نامید و افزود: «دولت عراق به‌خصوص دولت مالکی گوش به فرمان رژیم ایران شده، از آن‌جا که دولت مالکی می‌خواهد حاکمیت را از دست ندهد، بنابراین تلاش می‌کند که با انواع امتیازات ممکن، همه را راضی نگهدارد، هم رژیم ایران هم ایالات متحده و هم کردها را راضی کند، آخرین آنها این بود که به‌دلیل فشارهای رژیم ایران دست به حمله بزرگی به اشرف بزند که منجر به کشته شدن بیش از 30انسان بیگناه و 300مجروح شد و دارو و آب و برق را هم بر ساکنان اشرف قطع کرد. من فکر می‌کنم که این برخوردها با سازمان مجاهدین غیرانسانی است… آنها مشمول قوانین و کنوانسیونهای بین‌المللی هستند».
وی ضمن رد نامگذاری تروریستی علیه مجاهدین تأکید کرد: «اولاً سازمان مجاهدین تروریست نیست، ثانیاً به‌دلیل شرایط سرکوب در ایران خمینی مجبور شدند که به عراق پناهنده بشوند، بنابراین آنها وضعیت پناهنده را دارند و پناهندگان دارای حقوق بین‌المللی هستند، آنها حتی باید حمایت و کمک مالی بشوند چون نمی‌توانند کمبودهایشان را تأمین کنند. ثالثاً کشور میزبان بایستی با سازمان ملل همکاری کند تا این‌که این اصول انسانی بین‌المللی که در کنوانسیونهای ژنو آمده، اجرا شوند».
در ادامه برنامه تلویزیون الرافدین، دکتر محمد الشیخلی، مدیر مرکز عراقی حقوق‌بشر از لندن، گفت: «من این افتخار را داشتم که در گردهمایی سالیانه سازمان مجاهدین خلق که روز 18ژوئن در پاریس برگزار شد، شرکت داشته باشم. راستش یک تجمع مردمی و رسمی بود که باعث حیرت و شگفتی شده بود یعنی همه را شگفت‌زده کرد، از تعداد شرکت‌کنندگان در این تجمع که بیش از 100هزار نفر بودند. از تمامی کشورها بودند علاوه بر آن 40پارلمان هیأتهای رسمی فرستاده بودند، علاوه بر اعضایی از کنگره آمریکا و پارلمان فرانسه و شهرداران... یک جشنواره عالی بود که حمایت کامل از ساکنان اشرف و تأکید بر ضرورت حفاظت اشرف چون موضوع اشرف یک موضوع بین‌المللی شده است. یعنی این موضوع از کادر یک کشور و یا در منطقه خارج شده است… نکته دیگری که وجود دارد، این است که این تجمع و گردهمایی ادامه‌اش در داخل ایران است. یعنی حمایت گسترده در داخل و پایه توده‌یی در داخل ایران از سازمان مجاهدین و ساکنان اشرف وجود دارد. چیزی که باعث وحشت مقامهای رژیم ایران شد به‌طوری‌که در اظهاراتی که بیان کردند، آن را ابراز نمودند، چون نتوانسته بودند ایمان مطلقی که به مقاومت و ایستادگی علیه آن وجود دارد را بلرزانند، چه در مورد ساکنان اشرف و یا کسانی که از سراسر جهان در این گردهمایی شرکت کرده بودند».
وی افزود: «سازمان مجاهدین خلق یک جنبش آزادیخواهانه را رهبری می‌کند، یعنی پایداری و مقاومتی که این سازمان و اعضای آن یعنی زنان و مردان مجاهد از آن برخوردارند. آنها به جنبش آزادیخواهی جهانی درس می‌آموزند. اخیراً قضاییه فرانسه حرف آخر را زد و اتهام تروریستی مجاهدین را رد کرد و گفت که سازمان مجاهدین خلق یک جنبش آزادیخواهانه است و برای دموکراسی و آزادی و زندگی باکرامت و آزادی در داخل ایران تلاش می‌کند. این باوری است که در بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا و پارلمانهای اروپایی وجود دارد».
دکتر شیخلی در ادامه گفت: «یکی از شرایط اصلی حمایت رژیم ایران از دولت مالکی، از بین بردن ساکنان اشرف بود، هم‌چنین حمایت تمامی مقامات ایرانی از خود مالکی همراه با ضرورت از میان برداشتن پرونده اشرف بود… اما ما شاهد پایداری و مقاومت ساکنان اشرف بودیم. در 8آوریل نیروهای مالکی با کمال خونسردی تعداد زیاد از ساکنان اشرف را کشتند. برای امنیت مالکی، اینها نشان‌دهنده وابستگی دولت عراق به رژیم ایران و ضرورت فراهم کردن پوشش و حمایت توسط این رژیم برای مزدورانش می‌باشد».
