سایت تلویزیون ای.بی.سی۸۹.۱۲.۶ ساعت ۱۳۳۲: «بنا‌به گزارشها در درگیریهای بین نیروهای امنیتی و تظاهرکنندگان در تظاهرات روز خشم در عراق، حداقل هفت نفر کشته شده‌اند. تظاهرات روز خشم، یک تظاهرات سراسری سازماندهی شده ”روز خشم“ است که با الهام از خیزش جهان عرب برنامه‌ریزی شده است.
هزاران عراقی در سراسر کشور از شهر کرکوک در شمال تا بصره در جنوب نفت خیز به خیابانهای عراقی ریختند تا علیه فساد و فقدان خدمات اساسی تظاهرات اعتراضی برگزار کنند.
یک روز بعد از آن که نخست وزیر نوری مالکی مدعی شد که تظاهرات توسط شورشیان القاعده و وفاداران به صدام حسین دیکتاتور سرنگون شده سازمان داده شده و درحالی‌که نیروهای امنیتی ممنوعیت تردد اعمال کردند. تظاهرکنندگان در پایتخت مجبور شدند تا پای پیاده به مناطقی که تظاهرات در آن برگزار می‌شود بیایند
گرچه که اغلب تظاهرات مسالمت‌آمیز بود، اما در تظاهرات شهر شمالی موصل و شهر هویجه بین نیروهای امنیتی و تظاهرکنندگان درگیری رخ داد وهفت نفر کشته بر جای گذاشت و دهها نفر مجروح شدند. در درگیریهای دیگر در شمال و غرب عراق، هشت نفر مجروح شدند.
در پایتخت، در میدان تحریر که حدود پنج هزار تظاهرکننده گردآمده بودند، نیروهای ارتش و پلیس گسترش یافته بودند و نیروهای امنیتی دیوارهای ضدانفجار برپا کرده بودند تا ورودی به پل جمهوریه را مسدود کنند. پل جمهوریه، محل تظاهرات را به منطقه سبز که مثل دژی مستحکم حفاظت می‌شود، وصل می‌کند.
با این وجود، تظاهرکنندگان ترتیبی دادند که دو عدد از دیوارها را واژگون کنند و برخی از آنها تلاش کردند که از پل عبور کنند. بلافاصله بعد از واژگونی دیوارها چندین صف نیروی ضدشورش پلیس، راه ورود به پل را مسدود کردند.
یک نماینده مجلس تلاش کرد تا با یک گروه از تظاهرکنندگان ملاقات کند، اما تظاهرکنندگان با فریاد و هو کردن بر سر او به وی پاسخ دادند. یک تظاهرکننده سؤال می‌کرد: ”چرا نمایندگان مجلس میلیونها دینار حقوق می‌گیرند“. وی گفت: ”شما باید حقوق خود را کاهش بدهید، درحالی‌که ما هیچ نداریم. چرا شما این همه پول می‌گیرید، درحالی‌که ما هیچ پولی نداریم“... . در میدان تحریر که هم نام میدانهای تحریر مصر و تونس است، مردان جوان که برخی پلاکاردهایی در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود: ”نه به سکوت، ما باید حرفمان را بزنیم“... .
هزاران عراقی در سراسر کشور از شهر کرکوک در شمال تا بصره در جنوب نفت خیز به خیابانهای عراقی ریختند تا علیه فساد و فقدان خدمات اساسی تظاهرات اعتراضی برگزار کنند.
یک روز بعد از آن که نخست وزیر نوری مالکی مدعی شد که تظاهرات توسط شورشیان القاعده و وفاداران به صدام حسین دیکتاتور سرنگون شده سازمان داده شده و درحالی‌که نیروهای امنیتی ممنوعیت تردد اعمال کردند. تظاهرکنندگان در پایتخت مجبور شدند تا پای پیاده به مناطقی که تظاهرات در آن برگزار می‌شود بیایند
گرچه که اغلب تظاهرات مسالمت‌آمیز بود، اما در تظاهرات شهر شمالی موصل و شهر هویجه بین نیروهای امنیتی و تظاهرکنندگان درگیری رخ داد وهفت نفر کشته بر جای گذاشت و دهها نفر مجروح شدند. در درگیریهای دیگر در شمال و غرب عراق، هشت نفر مجروح شدند.
در پایتخت، در میدان تحریر که حدود پنج هزار تظاهرکننده گردآمده بودند، نیروهای ارتش و پلیس گسترش یافته بودند و نیروهای امنیتی دیوارهای ضدانفجار برپا کرده بودند تا ورودی به پل جمهوریه را مسدود کنند. پل جمهوریه، محل تظاهرات را به منطقه سبز که مثل دژی مستحکم حفاظت می‌شود، وصل می‌کند.
با این وجود، تظاهرکنندگان ترتیبی دادند که دو عدد از دیوارها را واژگون کنند و برخی از آنها تلاش کردند که از پل عبور کنند. بلافاصله بعد از واژگونی دیوارها چندین صف نیروی ضدشورش پلیس، راه ورود به پل را مسدود کردند.
یک نماینده مجلس تلاش کرد تا با یک گروه از تظاهرکنندگان ملاقات کند، اما تظاهرکنندگان با فریاد و هو کردن بر سر او به وی پاسخ دادند. یک تظاهرکننده سؤال می‌کرد: ”چرا نمایندگان مجلس میلیونها دینار حقوق می‌گیرند“. وی گفت: ”شما باید حقوق خود را کاهش بدهید، درحالی‌که ما هیچ نداریم. چرا شما این همه پول می‌گیرید، درحالی‌که ما هیچ پولی نداریم“... . در میدان تحریر که هم نام میدانهای تحریر مصر و تونس است، مردان جوان که برخی پلاکاردهایی در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود: ”نه به سکوت، ما باید حرفمان را بزنیم“... .
