در اجلاس رسمی مجلس اعیان انگلستان، نقض وحشتناک حقوق‌بشر درایران، اعمال تحریمهای جهانی علیه برنامه اتمی رژیم و محاصره ظالمانه اشرف در اثر اعمال نفوذ رژیم ایران بر دولت مالکی با حضور نماینده دولت انگلستان مورد بحث قرارگرفت.
دراین بحث پارلمانی، که با سخنرانی قدرتمند لرد کوربت آغاز شد، اعضای عالیرتبه مجلس اعیان از احزاب اصلی بریتانیا، خطاب به لرد هاولز وزیر مسئول و نماینده دولت انگلستان، سؤالات متعددی را پیرامون کارنامه نقض حقوق‌بشر توسط رژیم آخوندی به‌عنوان «بدترین نمونه درسطح جهانی»، و درباره محاصره اشرف و اعمال محدودیتهای ضدانسانی برای بیماران اشرف توسط کمیته سرکوبگر تحت امر نوری مالکی و نقض تعهدات دولت عراق در مورد رعایت استاندارهای انسانی در مورد اشرف، مطرح کردند و بر مسؤلیت دولت انگلستان به‌عنوان عضو مهم نیروی چندملیتی؛ لزوم اجرای حفاظتهای کنوانسیون چهارم ژنو در مورد اشرف؛ رفع بلادرنگ محاصره اشرف و محدودیتهای ضدانسانی، و فراهم کردن الزامات سفر هیأتی از اعضای دو مجلس اعیان و عوام انگلستان به اشرف تأکید کردند.
لرد هاولز وزیر مسئول و نماینده دولت انگلستان در پاسخ مسایل مطرح شده از جمله گفت: رفتار وحشتناک رژیم ایران با مردم خودش و حمایتش از تروریسم در خاورمیانه، ماهیت واقعی این رژیم را نشان می‌دهد و ما هیچ شکی درباره آن نداریم و تمام اظهاراتی را که در مورد سایه شوم رژیم ایران بر خاورمیانه به‌عمل آمد تایید می‌کنیم و برای محکومیت نقض حقوق‌بشر در ایران و اعمال تحریم قاطع و شدید جهانی علیه برنامه اتمی این رژیم تمام تلاشها را صورت می‌دهیم.
لرد هاولز که دولت انگلستان را در مجلس اعیان نمایندگی می‌کرد، در بحث مربوط به اشرف از جمله تأکید کرد: درباره کمپ اشرف که احساسات بسیار قوی در مجلس نسبت به آن وجود دارد، یکماه پیش، کاردار سفارتمان در بغداد مجدداً به دیدن وزیر حقوق‌بشر عراق رفت و این موضوع را با وی در میان گذاشت و مقامات سفارت ما مکرراً این موضوع را با مشاور ویژه کمپ اشرف در یونامی در میان می‌گذارند. در ۲۴اکتبر مقامات انگلستان با مقامات آمریکا درباره آخرین تحولات در کمپ اشرف صحبت کردند. بعلاوه، چنان‌چه قبلاً گفتم مقامات ما در سال گذشته ۴ بار از کمپ دیدن کرده‌اند. وضعیت کنونی رضایت بخش نیست و باید تغییر کند. در مورد فراهم کردن تسهیلات دیدار نمایندگان عالیرتبه مجلس اعیان و اعضای محترم مجلس عوام از اشرف نیز، تا آن‌جای که به ما مربوط می‌شود، مسلما سعی می‌کنیم که آن را انجام دهیم.
به گزارشی از بحث پارلمانی در اجلاس رسمی مجلس اعیان انگلستان توجه فرمایید:
سخنرانی لرد کوربت:
کارنامهٴ حقوق‌بشر رژیم ایران یکی از بدترین نمونه‌ها در جهان می‌باشد که ۵۷بار توسط سازمان ملل محکوم شده است. کارنامه‌یی که بدترین بوده و بدتر هم می‌شود، چنان‌چه وزیر خارجه ویلیام هیگ در ماه ژوئن گذشته در سالروز انتخابات به‌سرقت رفتهٴ ریاست‌جمهوری در ایران گفت و من نیز به‌نقل از وی می‌گویم: ”دولت ایران آزادی بیان و هم‌چنین گردهمایی را بیشتر و بیشتر محدود کرده است و تظاهرکنندگان، خبرنگاران، دانشجویان و فعالان حقوق‌بشر نیز به‌طور مستمر مورد اذیت و آزار و تهدید قرار می‌گیرند. تظاهرکنندگان از حق دفاع قانونی و حقوقی خود در پروسه محاکماتشان محرومند.
رژیم ایران که حاکمانش پیام راستین اسلام برای دو میلیارد مسلمان را به انحراف کشانده‌اند، بیشتر از هر جای دیگری در دنیا مردان، زنان و کودکان را اعدام می‌کنند و به عبارتی در ابعادی نجومی اینکار را انجام می‌دهد. زنان سنگسار می‌شوند، اعضای بدن را بدون استفاده از داروی بیهوشی قطع می‌کنند، چشمان را از حدقه در می‌آورند. این است رژیمی که با شهروندان خودش هم در جنگ است.
درحالی‌که اقتصاد کشور در رکود و کسادی به‌سر می‌برد، میلیونها جوان تحصیل‌کرده‌ایرانی از اشتغال محرومند. رژیم ملایان از درآمد حاصل از فروش نفت به جای سرمایه‌گذاری برای آینده شهروندان برای تهیه موشک، توسعه تسلیحات هسته‌یی، و حمایت از تروریسم در خارج از مرزها استفاده می‌کند.
دولت ما و هم‌چنین سایر دولتها می‌دانند که رژیم ایران به ”طالبان“ در افغانستان سلاح می‌دهد، از حماس و حزب‌الله حمایت مالی می‌کند، به داخل عراق بمبهای کنار جاده‌یی قاچاق کرده و به کسانی که اینکار را برایش انجام می‌دهد، پول می‌دهد. هفت نفر از هر ده سرباز انگلیسی، آمریکایی و یا نیروهای ائتلاف که کشته می‌شوند، توسط همین بمبها کشته می‌شوند. انبوهی پول و امکانات برای اعمال خبیثانه خودشان صورت می‌گیرد، اما دریغ از برآورده کردن نیازهای یکی از تحصیل‌کرده‌ترین ملتها در منطقه.
مردم ایران شایسته وضعیت بهتری از آن‌چه که هست، می‌باشند. حق اعتراض، بهر‌ه‌وری از حقوق انسانی، انتخابات آزاد به همین خاطر است که به‌رغم واکنش بیرحمانه رژیم ایران، میلیونها ایرانی فریاد آزادی سر می‌دهند.
دخالتهای رژیم ایران در عراق به بالاترین حد خود رسیده است. بر روی دولت لرزان مالکی به‌طور مستمر فشار می‌آورد تا به محاصره‌اش علیه ۳۴۰۰تن از مخالفان رژیم ایران در کمپ اشرف در ۶۰مایلی شمال شرقی بغداد، ادامه دهد. آنها اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران هستند. آژانسهای امنیتی آمریکایی در سال ۲۰۰۴ با تک‌تک آنها مصاحبه کرده‌اند. آنها حمایت از تروریسم را محکوم و خشونت را رد کرده‌اند و رعایت قوانین عراق و معاهدات سازمان ملل را پذیرفتند. متقابلاًًًًًًًً ، به تک‌تک ساکنان، موقعیت دائمی ”افراد حفاظت شده“ (یکی از کارتهای هویت یکی از ساکنان را در این‌جا به همراه دارم که آن را پس از اتمام این بحثها، به وزیر می‌دهم)، براساس کنوانسیون چهارم ژنو از جانب نیروهای ائتلاف توسط سرلشگر جفری میلر معاون فرماندهی نیروها، ابلاغ شده است.
متخصصان قوانین بین‌المللی می‌گویند مادامی که که نیروهای ائتلاف در عراق حضور دارند، استاتوی مذکور به قوت خود باقی‌ست.
وظیفه‌یی که دولت انگلستان به‌عنوان یکی از اعضای نیروهای ائتلاف مستمراً بر عهده دارد این است که مطمئن شود دولت عراق به تعهداتش براساس قوانین انسان‌دوستانه بین‌المللی عمل می‌کند.
دولت آمریکا مسئولیت حفاظت و امنیت ساکنان اشرف را سال گذشته به عراق واگذار کرد. به‌دنبال تعهد مکتوب عراق که برای تداوم این مسئولیت داد، نه‌تنها چنین عمل نکرده است، بلکه مالکی کمیته‌ای را در دفتر خود به‌منظور سرکوب اشرف تشکیل داد تا به قولی که به رژیم ایران در مورد بستن اشرف و جابجایی ساکنان داده بود، عمل کند.
در ژوئیه گذشته، نیروهای امنیتی عراق که با کمال تعجب بعضی از آنها به زبان فارسی هم تکلم می‌کردند، به ساکنان غیرمسلح یورش برده و ۱۱تن را کشته و صدها تن دیگر را مجروح کردند.
فیلمهای ویدئویی نشان می‌دهد که نیروهای مذکور به هنگام تهاجم از زنجیر، تکه‌های چوبی که در انتهای آن میخ کوبیده شده بود و هم‌چنین لوله‌های داربست استفاده می‌کردند. مضافاً این‌که با استفاده از خودروهای ”هاموی“ ساکنان را زیر می‌گرفتند.
وزارت به‌اصطلاح ”حقوق‌بشر“ عراق هنوز هم گزارشش در مورد این واقعه را به‌رغم درخواست انگلستان، منتشر نکرده است. امیدوارم در زمان پاسخگویی حول این موضوع، روشن شود که موضع خانم مربوطه (وزیر حقوق‌بشر) در این رابطه چیست؟
از زمان به‌دست گرفتن مسئولیت حفاظت و امنیت ساکنان اشرف، (توسط دولت عراق) بیش از ۷۰مورد از تطمیع و تهدید ساکنان توسط عراقیان ثبت شده که ۲۹تن در اثر آن زخمی‌شده‌اند.
از ورود امکانات پزشکی و سایر موارد به اشرف، همچنانکه از ورود خویشاوندان و وکلایی که می‌خواهند به اشرف بروند، ممانعت می‌شود.
اشرف تحت محاصره خطرناکی قرار دارد که نه تنها برخلاف قوانین انسان‌دوستانه بین‌المللی است بلکه نقض کنوانسیون چهارم ژنو هم می‌باشد. این همه ماجرا نیست. آخرین نمونه از فشارهای وارده، ممانعت از دسترسی ساکنان بیمار به مداوای پزشکی در بغداد و سایر محلها می‌باشد. من اسناد بیماری آنهایی را که از وخامت وضعیت جسمی‌شان رنج می‌برند به همراه دارم. موارد دیگری هم هست که سندهای آن را به وزیر و مقامات خواهم داد تا پس از پایان این جلسه، به مطالعه آن بپردازند. از مراجعه دهها بیمار که از بیماریهای صعب‌العلاج سرطان رنج می‌برند، به پزشکان متخصص جلوگیری به‌عمل می‌آید.
اکنون بیش از ۹ماه است که بیش از ۱۲۰ بلندگوی قوی در اطراف کمپ تعبیه شده است که در آن به شعارهایی هم‌چون تهدید به کشتن ساکنان، و نابود کردن کمپ، سر می‌دهند. این یک شکنجه روانی است که نقض آشکار قوانین انسان‌دوستانه بین‌المللی می‌باشد.
در بیست‌و پنجم نوامبر، پارلمان اروپا یک قطعنامه رسمی تصویب کرد که کوتاهی عراق در تأمین حفاظت و امنیت ساکنان اشرف و هم‌چنین محاصره کمپ را محکوم کرده و از سازمان ملل متحد خواست تا حفاظت فوری ساکنان اشرف را تأمین کند. در یک اقدام دیگر از ایالات متحده خواسته شده تا به پیروی از انگلستان و هم‌چنین پارلمان اروپا، نام سازمان مجاهدین را از لیست سازمانهای تروریستی این کشور، خارج سازد.
همچنانکه به‌خاطر دارید، ما این موضوع را چند سال قبل در این کشور براساس حکم دادگاه انجام دادیم که اتحادیه اروپا نیز دقیقاً همین را انجام داد.
چرا موضوع اشرف مهم است؟ مهم است چرا که ساکنانش سمبل امید و انگیزه برای میلیونها ایرانی در آنطرف مرز در سرزمین‌شان می‌باشند که فریاد آزادی سر می‌دهند و من معتقدم که باید این پیام و علامت را داد که ما با میلیونها ایرانی در مبارزه‌شان برای دست‌یابی به آزادی علیه رژیم ضددموکراتیک و بنیادگرای حاکم بر تهران، همراه و همگام هستیم.
اما بگذارید که بلافاصله به‌وضوح کامل آن هم به‌دنبال افشاگریهای ”ویکی‌لیکس“ بگویم این به مفهوم یا به‌معنای یک مداخله نظامی نبوده و نیست. البته که چنین نیست. این به مردم ایران مربوط است که راه خودشان را برای رسیدن به آزادی جستجو کنند. سازمان مجاهدین خلق ایران سازمانی است که خواهان برقراری یک حکومت جمهوری مبتنی بر جدایی دین از دولت است که به حقوق‌بشر و دموکراسی احترام بگذارد و برنامه اتمی این رژیم را خاتمه دهد. این چیزی است که آنها در یک انتخابات آزاد می‌خواهند ارائه کنند و قول داده‌اند که نتیجه انتخابات هر چه باشد به آن پایبند خواهند بود، چه پیروز شوند، چه ببازند.
این نیاز عمیق وجود دارد که محاصره اشرف به پایان برسد. دیگر فقط حرف زدن کافی نیست. به تجربه می‌دانیم که از زمان تحویل دادن مسئولیت حفاظت و امنیت کمپ اشرف، عراقیها نه تنها به تعهداتی که به آمریکاییها داده بودند بلکه به وظایفی که براساس قوانین بین‌المللی برعهده‌شان بود، عمل نکردند.
به هنگام پاسخ به سؤالات در این جلسه، تقاضا داشتم به این سه سؤال پاسخ داده شود:
- آیا وزیر از کارمندان سفارت انگلستان در بغداد خواهد خواست تا از اشرف دیدار به‌عمل آورد و با بیماران صعب‌العلاجی که از انجام مداوای پزشکی آنها ممانعت به‌عمل آمده بود، صحبت کنند و وضعیت آنها را به‌طور حضوری مورد تدقیق قرار دهند؟ چرا که دولت عراق به‌وضوح نشان داده است نمی‌توان به حرفهایش اعتماد کرد.
ثانیاً آیا انگلستان از سازمان ملل متحد درخواست خواهد کرد (شاید هم با استفاده از نیروهای آمریکایی) تا نیروهای یونامی حفاظت کامل و درستی را برای ساکنان اشرف از طریق حضور دائمی‌شان تأمین کنند و محاصره اشرف و هم‌چنین شکنجه روانی‌یی که با بلندگوها برای ساکنان ایجاد شده و مداخله و ممانعت در وارد کردن امکانات را به پایان ببرند؟
ثالثاً آیا ایشان امکانات تردد توسط نمایندگان از مجلس اعیان و عوام برای دیدار از کمپ اشرف را فراهم خواهد ساخت؟ تا در آن‌جا با ساکنان (اشرف) صحبت کنند و باز از این طریق ارزیابی درستی از وضعیت آن‌جا به دست آید؟ تا وقتی برگشتند بتوانند گزارش آن را ارائه دهند که وضعیت حاضر چگونه است؟
یک بار دیگر می‌گویم که وضعیت فعلی در اشرف می‌تواند به سمت یک فاجعه انسانی برود. ما نمی‌توانیم و نباید منتظر این باشیم که چنین چیزی اتفاق بیافتد و بعد آن را محکوم کنیم. واکنش در ژوییه گذشته به‌اندازه کافی کند و بد بود و وزیر در آن زمان به‌اندازه کافی منصف بود که به این مسأله اذعان کند. ما نمی‌خواهیم آن واقعه مجدداً به وقوع بپیوندد. باید خیلی واضح و روشن به عراقیها حالی کنیم که جامعه بین‌المللی هیچ‌گاه نقض قوانین انسان‌دوستانه بین‌المللی در کمپ اشرف را تحمل نکرده و نمی‌کند. همین.
و امیدوارم که دولت از این موضع حمایت کند.
لرد وادینگتون:
به‌دلیل محدودیت زمان من مستقیماً به موضوع کمپ اشرف می‌پردازم.
دوست ارجمند
در ۲۵اکتبر در پاسخ به سؤالی گفت که باید روی دولت عراق فشار آورده شود تا این‌که با ساکنان اشرف به شکل مناسبی رفتار کند و ما مطمئناً می‌توانیم از آن نتیجه‌گیری کنیم که دولت بریتانیا از وضعیت زیاد راضی نیست.
دوست ارجمند می‌گوید که مقامات سفارت بریتانیا از کمپ دیدن کرده‌اند. آیا می‌توانیم نتیجه بگیریم که آنها ۱۲۰ بلندگوی بزرگ را در مقابل در ورودی کمپ دیدند؟ آیا صدای بلند آن بلندگوهای قوی که ساکنان اشرف را تهدید به قتل و کشتار می‌کردند را شنیدند؟ آیا می‌توانیم نتیجه بگیریم که سفارت ما با مقامات هیأت مساعدت سازمان ملل در عراق (یونامی) هنگامی‌که هنوز در کمپ حضور داشت تماسهایی داشته است و از شکایات متعددی که به‌دلیل ممانعت از رفتن دهها بیمار بسیار وخیم به بیمارستان بغداد به مقامات یونامی‌شده بود، مطلع است. برای من مشکل است که باور کنم که سفارت ما چشمانش را بر کارهایی که کمیته نخست‌وزیری برای سرکوب اشرف انجام می‌داد می‌بست.
امیدوارم دوست ارجمند امروز به صراحت بگوید کارهایی که نیروهای عراقی در اشرف انجام می‌داده‌اند کاملاً غیرقابل‌قبول است. البته نباید شک کرد که نیروهای عراقی به ساز ملاها می‌رقصند و البته بسیار حیرت‌آور می‌بود اگر که ملاها مصمم نبودند که اشرف و ساکنانش را از بین ببرند. درست به همان دلیلی که لرد کوربت بیان کرد زیرا اشرف چراغ امیدی برای مردم ایران است.
اما اجازه بدهید اکنون به موضوع اصلی بپردازیم. عراق یک کشور مستقل است ولی ما در این نقطه قرار داریم زیرا آمریکا و بریتانیا در ۲۰۰۳ به عراق حمله کردند و آن مطمئناً به این معنی است که اگر دولت عراق به‌درستی رفتار نکند و قوانین بین‌المللی را نقض کند ما قطعاً نمی‌توانیم همینطوری خود را از این موضوع کنار بکشیم و اکنون دولت عراق مسلما قوانین بین‌المللی را زیرپا می‌گذارد یا حداقل پیمان بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی را که امضا کرده نقض می‌کند هنگامی‌که مانع آزادی رفت‌وآمد ساکنان اشرف می‌شود. این حق ساکنان اشرف است که در برابر اذیت و آزار و حمله حفاظت شوند و من از دوست گرامی (نماینده دولت) می‌پرسم که چگونه می‌توان امنیت آنها را حفظ کرد مگر این‌که آمریکا مسئولیت حفاظت اشرف را مجدداً به‌دست گیرد و سازمان ملل یک تیم مانیتور کنده دائمی در اشرف برقرار کند. مطمئناً این چیزیست که دولت اکنون باید مصرانه خواهانش شود.
لرد دالاکیا
ایران مدتهاست طی سالیان گذشته مستمر در صدر اخبار قرار داشته و به‌خاطر کارنامه بسیار مفتضح حقوق‌بشر و این‌که فعالانه به‌دنبال سلاح هسته‌ایست و وضعیت شکننده دموکراسی در این کشور باعث نگرانیهای جدی جامعه بین‌المللی است.
دوست گرامی این بحث به ما این فرصت را می‌دهد که ما جویای مواضع دولت ائتلاف در مورد مسائلی که دوستان گرانقدرم مطرح کردند شویم.
ایشان در رابطه با برخی افشاگریهای ویکی‌لیکس اگر‌چه من با انتشار اطلاعات محرمانه موافق نیستم چرا که دولتها نمی‌توانند به‌صورت مؤ‌ثر عمل کنند وقتی چنین اطلاعاتی رومی‌شود. اما در رابطه با رژیم ایران این مسأله فرق می‌کند و دیپلماتها در رابطه با رژیم ایران و چگونگی رد و بدل کردن اطلاعات باید بسیار مراقب باشند.
اجازه بدهید یک مثال در این زمینه بزنم.
در مورد کیسی که سالیان مورد مجادله حقوقی در این کشور و در اروپا بود، مربوط به وضعیت سازمان مجاهدین خلق ایران. برخی از این اطلاعات در آن زمانها توسط وزارت‌خارجه مورد استفاده قرار گرفت، اما بعداً در زیر ذره‌بین دوام نیاورد. در این‌جاست که سیستم عادلانه قضایی ما بالاتر از همه چیز قرار می‌گیرد و سازمان مجاهدین خلق ایران در حال حاضر از لیست گروههای ممنوعه بیرون آمده است.
دوست ارجمند،
چرا باید از سازمانی که برای دموکراسی و حکومت قانون متحداً در ایران مبارزه می‌کند ترسید؟ قانون متمدن نمی‌تواند مجازات مرگ بیش از ۱۳۵نفر در ایران کسانی که به سن قانونی نرسیده‌اند را تحمل کند این قابل پذیرش نیست.
دوست ارجمند،
در بسیاری از موارد، مخالفت علیه رژیم با اعدامهای سیستماتیک در ملاء عام پاسخ داده می‌شود. از زمان انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ در ایران تعداد ۱۲۰۰۰۰نفر به دلایل سیاسی اعدام شده‌اند، هم‌چنین قطع عضو، شلاق و سنگسار بسادگی صورت می‌گیرد.
دوست ارجمند؛
ارتباطات بسیار از جمله تلفن موبایل این امکان را فراهم ساخت که جهان از بحران و سرکوب جاری و سرکوب دموکراسی شکننده در ایران و هم‌چنین از بالا و پایین شدنها بین سیاسیون و ملایان مطلع شود.
نگرانیهای دولتهای عرب همسایه بسادگی قابل درک است.
مذاکره و دیپلوماسی هیچ نتیجه مثبتی تا بحال ببار نیاورده و پروسه غنی‌سازی اورانیوم ادامه دارد.
دوست ارجمند،
ما نیازمند شناخت بیشتر نقشی که رژیم ایران در عراق، در افغانستان و در لبنان بازی می‌کند هستیم.
اما اولویت این دولت حفاظت از جان و آزادی آنهایی است که در حال حاضر در کمپ اشرف هستند همان‌طور که در سخنان صحیح دوست ارجمندم مطرح شد.
جهان نمی‌تواند نسبت به آزار مستمر ساکنان اشرف بی‌تفاوت باشد و اجازه دهد این مسأله ادامه داشته باشد.
انتقال قدرت بین سنیها و شیعیان بعد از جنگ عراق جبهه‌ای جدید برای رژیم ایران باز کرد تا نفوذ شدید خود را در این قسمت از منطقه اعمال کند.
هیچ شبهه‌ای در این‌که خشونت علیه ساکنان اشرف در نتیجه نفوذ مستقیم رژیم ایران صورت می‌گیرد، وجود ندارد.
دوست ارجمند،
من سوالات بسیاری دارم… .
آیا وزیر حاضر است امکانات سفر یک هیأت پارلمانی از تمامی احزاب به کمپ اشرف را فراهم می‌کند؟
لرد مگنیس
دوستان عالیقدر – لرد کوربت به‌خاطر بحث امروز بسیار سپاسگزارم. این بحث زمانی صورت می‌گیرد که مردم ایران در شرایط بسیار خطرناک و ناگواری به‌سر می‌برند.
طی ۱۸ماه گذشته شعله‌های اعتراضهای مردم ایران برای آزادی و دموکراسی علیه رژیم ملاها ادامه داشته است. پاسخ رژیم ایران به این اعتراضهای دستگیری، شکنجه و اعدام بوده است، به‌طور خاص آنهایی راهدف قرار می‌دهند که به بزرگترین جنبش اپوزیسیون ایران، مجاهدین خلق وصل هستند.
بسیار روشن است که نفوذ مخرب ملاها پشت تعقیب و محاصره ۳۴۰۰نفر اعضای سازمان مجاهدین در کمپ اشرف در عراق است، رژیم ایران از نخست‌وزیر عراق نوری المالکی درخواست از بین بردن این کمپ و متفرق کردن ساکنان اشرف را کرده تا بدین وسیله نابود کردن آنها راحتتر شود.
پارلمان اروپا اخیراً بیانیه‌ای صادر کرد که طی آن از بارونس اشتون مسئول امور خارجه اتحادیه اروپا می‌خواهد که از سازمان ملل در خواست عاجل برای حفاظت فوری ساکنان اشرف کند. در این بیانیه گفته شده که اقوام ساکنان اشرف به‌خاطر دیدار از فرزندانشان در کمپ اشرف پس از بازگشت در حین ورود، دستگیر و به مرگ محکوم شده‌اند.
آیا وزیر ارجمند این مجازاتهای مرگ را با شدیدترین لحن ممکن محکوم می‌کند؟
در واقع وزیر ارجمند باید بیشتر از اینها انجام دهد و دولت باید به‌دنبال فرستادن هیأتی از این پارلمان به کمپ اشرف باشد.
می‌توانید در همین لحظه مرا ثبت‌نام کنید به‌عنوان اولین نفر.
(سایز جلیقه ضد گلوله من را یادداشت کنید که ۵۴ است)
تابستان گذشته نیروهای امنیتی عراق ۱۱نفر از ساکنان اشرف را کشتند، طی ماههای اخیر تاکتیک جدید این نیروها به درخواست رژیم ایران، ایجاد شرایط غیرقابل تحمل، همان‌طور که این‌جا توضیح داده شد، برای ساکنان اشرف است.
یک نمونه بی‌شرمانه و غیرانسانی این موارد در ۱۰نوامبر بود وقتی عراق مانع سفر خانم الهام فردی‌پور ۴۴ساله به بیمارستان بغداد برای معالجه سرطان تیروئیدش شد.
چگونه ما می‌توانیم از خود گذشتگی و رنج پسران و دختران ملتمان را که برای ایجاد آزادی در عراق تحمل کردند را توجیه کنیم وقتی می‌بینیم که نتیجه آن، سرکارآمدن نوری مالکی بوده که حالا به درخواست رژیم دیکتاتوری ایران مانع حقوق پناهندگان و ممانعت از معالجه مریضان سرطانی آنهاست
آیا ما می‌پنداشتیم که اوضاع به این‌جا برسد.
من سخنانم را با این نکته خاتمه می‌دهم که ما باید به همراه متحدانمان این رژیم را با تحریمهای همه‌جانبه علیه ایجاد سلاح هسته‌ای غیرقانونی و هم‌چنین علیه وضعیت اسفبار حقوق‌بشر در این کشور ایزوله کنیم
ما نباید رژیمی را قبول کنیم که میلیونها ایرانی، اکثریت مردم ایران بر اساس حق دموکراتیک خود، خواستار سرنگونی آن هستند.
در آن‌روز که این رژیم سرنگون شود از احمدی‌نژاد و مابقی سران این رژیم هیچ چیز جز لکه سیاهی در تاریخ ایران باقی نخواهد ماند.
لرد میچل
من از لرد کوربت به‌خاطر این بحث متشکرم.
من مثل بسیاری از دوستان ارجمند از آن‌چه دیپلماتهای عرب در خفا و پشت درهای بسته در رابطه با رژیم ایران می‌گویند و آن‌چه در ظاهر بیان می‌کنند متحیرم.
آنها وقتی راجع به تهدیدات خطرناک در رابطه با کشورهای خودشان صحبت می‌کنند نگاهشان را به سمت شرق یعنی به ایران می‌گردانند تا به سمت غرب یعنی اسرائیل!
آنها یک زبان عامیانه و زبان دیگری برای دیپلوماسی دارند. بر طبق (افشاگریهای) ویکی‌لیکس شاه عربستان سعودی می‌گوید سر مار را باید از بدنش جدا کرد. شاه بحرین می‌گوید خطر این‌که به رژیم ایران اجازه پیشروی داده شود بیشتر از خطر ایستادگی در مقابل آنست. و احمدی‌نژاد بی‌تعادل و حتی دیوانه است.
البته رژیم ایران این موضوع را که به‌دنبال توانمندی هسته‌ای هست، نفی می‌کند. آنها می‌گویند می‌خواهند تأسیسات نیرویی هسته‌ای ایجاد کنند و ایران یک کشور فقیر است.
آیا کسی می‌تواند به من توضیح دهد چرا کشوری که دارای ذخایر فنی گاز و نفت است نیاز به ایجاد ژنراتورهای هسته‌یی دارد؟ این خنده‌دار است.
دوستان ارجمند، من وضعیت رژیم ایران را مثل ماشینی می‌بینم که هر لحظه تصادف خواهد کرد و البته در وضعیت آزار دهنده‌ای آهسته به جلو حرکت می‌کند.
برای سالیان ما می‌دانستیم که رژیم ایران در تمامیت آن بد و خراب است. از زمان انقلاب، یک نیروی شیطانی اسیر کننده در جهان به وجود آمده است، آنها عراق و افغانستان را بی‌ثبات کردند و سربازان ما بهای آن را می‌پردازند. آنها در جنوب لبنان دولت در دولت تشکیل داده‌اند. آنها سازمانهایی را که ما آنها را تروریست می‌دانیم و علیه امنیت ما هستند مسلح و حمایت مالی می‌کنند.
همین الآن شریک کره شمالی هستند که به نظر می‌رسد به آنها موشکهای میان‌برد می‌دهد و می‌تواند غرب اروپا را مورد هدف قرار بدهد. این پیوندی است که در جهنم ایجاد شده است.
دوستان ارجمند هیچ چیزی جلوی رژیم ایران را از دست‌یابی به سلاح هسته‌ای نمی‌گیرد جز این‌که ما تحریمهای فلج کننده جدی علیه آنها اعمال کنیم.
بارونس سیمون
دوست ارجمند
من از لرد کوربت به‌خاطر ابتکار عملش در ارائه بحث امروز تشکر می‌کنم و مثل بقیه دوستان ارجمند می‌خواهم ابتدا از وضعیت حقوق‌بشر شروع کنم.
مجازات زندانیان سیاسی و آنهایی که به‌خاطر جرایم جنایی دستگیر شده‌اند به واقع وحشت‌آور است. از ۷۴ ضربه شلاقی که دو هفته قبل یک زندانی سیاسی دریافت کرد گرفته تا قطع عضو (قطع دست) یک مرد ۳۲ساله جلوی چشمان سایر زندانیان در ماه گذشته در شهر مرکزی یزد. اما فکر می‌کنم آن‌چه بیش از همه این جنایتهای باعث خشم افکار عمومی شده برخورد رژیم با مجرمین زیر سن قانونی و زنان است. بر اساس گزارش عفو بین‌الملل در اوت امسال ۱۳۵ نوجوان در حال حاضر منتظر مجازات مرگ هستند.
ایران معاهده مربوط به حقوق کودکان را امضا کرده است که در آن به‌صورت واضحی اعدام نوجوانان زیر ۱۸سال ممنوع اعلام شده است. من شک ندارم که بسیاری از ما از موارد تکاندهنده اعدام دختران زیر ۱۸سال را به‌خاطر جرایم اخلاقی مطلعیم، همین‌طور از تلاشهای رژیم برای اعدام پسران زیر ۱۸سال در ملاء عام باخبریم.
فریادهای ۹۹ ضربه شلاق همراه با حکم سنگسار یک زن در همه نقاط جهان خشم مردم را برانگیخت، اما رژیم ایران با بی‌اعتنایی به مخالفت جهانی دادگاه عالی رژیم ایران حکم دو سنگسار دیگر را در مورد دو زن صادر کرد.
مجازات به این شکل مطلقاً قابل‌قبول نیست، در هیچ کشوری، در هیچ زمانی و برای هیچ جرمی تشکر می‌کنم اگر دولت ما پاسخ دهد در رابطه با ۱۳۵ خردسالی که در حال حاضر زیر اعدام هستند و در برخورد با رژیم ایران در مورد اجرای احکام حلق‌آویز و سنگسار علیه زنان با جرایم اخلاقی چه اقدام عملی خواهد کرد.
دوستان ارجمند در مورد بلندپروازیهای هسته‌یی رژیم ایران و امکان دسترسی این رژیم به سلاح هسته‌یی از طریق غنی‌سازی اورانیوم و کلاهک هسته‌یی که می‌دانیم در حال ساختن آنها هستند.
دوستان عزیز، طی ۱۰ تا ۱۲سال گذشته من به‌خاطر مقاصد مختلف و بحثهای بسیار محرمانه به خاورمیانه سفرهای متعدد داشتم. در مورد افشاگریهای ویکی‌لیکس باید بگویم اگر‌چه زبان به‌کار رفته در برخی از مدارکی که طی دو روز گذشته آنها را مطالعه کردیم غیردیپلوماتیک و جنجالیست، ولی محتوای این مدارک و تبادلات برای ما چیز جدیدی نبوده.
هم‌چنین معتقدم محتوای اینها برای کسانی که با مسائل منطقه آشنایی دارند تعجب‌آور نبوده. کشورهای خلیح فارس و کشورهای دورتر خاورمیانه به واقع نگران از بلندپروازیهای هسته‌یی رژیم ایران هستند، حتی باید بگویم بیشتر از نگرانی صرف این کشورها، ما باید به نتیجه استفاده از این سلاحها در منطقه بیاندیشیم و به ضایعات عظیم ناشی از این کار توجه کنیم.
من البته انتظار ندارم که وزیر به‌صورت ریز مسائل را این‌جا باز کنند. به اضافه نمی‌خواهم ایشان چنین کنند، اما مایلم دولت به ما اطمینان بدهد که متحدین ما در اروپا و در ناتو و خاورمیانه و حتی متحدین ما در استرالیا و زلاند نو در مورد این مسأله فکر کرده‌اند و در حال طراحی و برنامه‌ریزی در رابطه با این مشکل باشند و به ما اطمینان بدهند که ما و دوستانمان و متحدینمان یک استراتژی مشخص و قابل درکی در صورت بروز چنین فاجعه غیرقابل تصوری در منطقه در دست داریم.
لرد هاول (نماینده دولت) :
در زمان کوتاهی که باقیمانده و بعد از سلسله اظهارات و سخنرانیهای کوتاه درباره وضعیت در ایران که بنظرم بسیار برجسته بودند، فکر نمی‌کنم بتوانم حق تمام سؤالات را ادا کنم و به تمام سؤالات پاسخ دهم ولی قطعاً سعی می‌کنم به سؤالات لردهای ارجمند پاسخ کافی بدهم. فکر می‌کنم بهتر است از آخر شروع کنم زیرا بارونس ارجمند، اظهارات محکمی درباره موضوعاتی که همه ما با ایشان هم‌نظر هستیم، داشتند، یعنی در مورد نقض شدید حقوق‌بشر در ایران، اعمال وحشتناکی که انجام می‌شود. او به‌خصوص به اعدام مجرمان نوجوان اشاره کرد که مورد انزجار کل جهان قرار می‌گیرد. و خوشحالم که می‌شنوم اتحادیه اروپا موضوع حکم اعدام را هم‌چنان پی‌درپی مطرح می‌کند و همکار گرامی آلیستر برت و وزیر خارجه در ملاقات چند هفته پیش با سفیر رژیم ایران این موضوع را با وی درمیان گذاشتند.
ولی البته اینها حرف هستند. چیزی که ما درباره‌اش بحث و گفتگو می‌کنیم باید بسیار قویتر از آن مطرح شود و ما آن را ادامه می‌دهیم. منظورم اینست که رفتار رژیم ایران جامعه جهانی را در تمامی موارد به چالش می‌کشد و به‌خصوص لرد کوربت در ابتدای اظهاراتش به آن اشاره کرد که درباره‌اش نه تنها احساس قوی دارد بلکه این احساسات را درباره رفتار این رژیم سیاه (پلید) به خوبی ابراز می‌کند. این چالشها زیاد هستند. هیچ شکی نداریم که مسلح شدن رژیم ایران به بمب اتم فاجعه‌یی برای منطقه خاورمیانه است و به سیستم بین‌المللی برای ممانعت از گسترش اتمی عمیقاً صدمه می‌زند. چندین تن از شما لردهای محترم به آن اشاره کردید. و قطعاً نکته‌ای که لرد میچل مطرح کرد درباره خطرات گسترده این امر که برای موجودیت کشورهای دیگر دارد و هرج و مرجی که ایجاد می‌کند تنها موجب تقویت این فضا می‌شود که خطر را هرچه بیشتر افزایش می‌دهد. در رابطه با رفتاری که رژیم ایران با مردم خود می‌کند و رکورد وحشتناکی که به آن اشاره کردم و حمایتش از گروههای تروریستی در خاورمیانه تماماً ماهیت واقعی رژیم ایران را نشان می‌دهد و ما هیچ شکی درباره آن نداریم. تمام اظهاراتی که شده همین را تأیید می‌کند. و در واقع سایه شوم رژیم ایران بر خاورمیانه و بر چشم‌انداز صلح قرار دارد. چشم‌اندازی که آشکارا بهتر می‌شود اگر رژیم ایران دیگر نتواند از مثلاًًًًًًًًًًًً بحث و دعوا بر سر فلسطین و اختلافات و جنگ و نزاع بر سر این موضوع استفاده کند و به نوعی هر موضوع مخاصمه و هر مشکلی را در این منطقه تحت تأثیر خودش قرار دهد. جامعه بین‌المللی اتحاد و عزم خود را نشان داده است. ما یک برخورد دو جانبه را، چنان‌چه لرد ارجمند به آن اشاره کرد، نسبت به رژیم ایران اتخاذ کرده‌ایم. این برخورد دوجانبه فشار و مراوده است. هدف آن فشار صلح‌آمیز از طریق اعمال تحریمهاست که رژیم ایران را وادار کند به پای میز مذاکره آید. و ما در شش ماه گذشته اعمال تحریمهای جدید شدید را در سازمان ملل و اتحادیه اروپا تثبیت کرده‌ایم. این‌که بارونس می‌گفت که متحدین به اتفاق این کار را می‌کنند کاملاً درست می‌گفت. تحریمها باید فراگیر باشند. اگر این تحریمات از طریق شکافهای متعدد تحلیل روند یا تضعیف شوند آنوقت انجام کل پروسه مشکل‌تر می‌شود.
من به لرد ارجمند لرد مگینس اطمینان می‌دهم که این تحریمها شدید هستند و خواهند بود.
در مورد حقوق‌بشر در ایران که بسیاری از شما لردهای محترم به آن اشاره کردید، این آشکارا یک چالش مستقیم در برابر جامعه بین‌المللی است. سال گذشته جهان از طریق تلویزیون و یوتیوب شاهد بیرحمانه‌ترین سرکوب اعتراضهای پس از انتخابات ریاست‌جمهوری در ژوئن ۲۰۰۹ توسط رژیم بود و آن به‌درستی خشم و اعتراض جهانی را برانگیخت و ما کاملاًً در آن مشترک هستیم. ما فعالانه رژیم ایران را گفته‌ایم وضعیت حقوق‌بشر را بهبود دهد و این کار را هم‌چنان ادامه می‌دهیم. در این رابطه از من سؤال شده است. و همکارانم و تیم وزرایمان در بخشهای دیگر به‌طور مکرر این موضوع و موارد مورد نگرانی را مستقیماً با مقامات ایرانی در میان گذاشته‌اند. ما تمام مدت کار می‌کنیم تا محکومیت قاطع و شدیدتر جهانی را علیه وضعیت بسیار بدحقوق‌بشر در ایران را به دست آوریم. ۸۰ کشور از تمام قاره‌ها به نفع قطعنامه سازمان ملل در محکومیت رژیم ایران رأی دادند، فکر می‌کنم یکی از لردهای محترم به آن اشاره کرد، و در آن نقض حقوق‌بشر در ایران را محکوم کردند و از تمام دولتها خواهان اقدام فوری شدند. این قطعنامه با بیشترین رأی مثبت در هشت سال گذشته تصویب شد و این نشان‌دهنده عمق نگرانی بین‌المللی است. ما هم‌چنان بر اعمال قطعنامه‌های سازمان ملل در فراخوان به خلع‌سلاح تمام گروههای مورد حمایت رژیم ایران ادامه خواهیم داد و از اقدامات کمیته‌های تحریم سازمان ملل در ترغیب تحریمها کاملاً حمایت می‌کنیم. نمی‌خواهم هیچ شکی در اینرابطه باقی بماند
اکنون اجازه بدهید به این سؤال اساسی بپردازم که از سوی لرد کوربت با چنان ایمان و اعتقاد آشکاری مطرح شد و دوستم گرامیم لرد وادینگتون، و در واقع دیگران، نیز آن را مطرح کردند. مطمئن نیستم چیزهای که باید بگویم در واقع نگرانیها را در این رابطه به‌طور کامل برطرف کند. و این نگرانیهای لردهای ارجمند که آن را مطرح کردند بسیار قابل فهم است. زیرا می‌توانم احساسات آنها را درک کنم ولی باید به آنها بگویم که اگر‌چه ما باید با هر قدرتی که در اختیار داریم عمل کنیم ولی آشکارا در کارهایی که می‌توانیم انجام دهیم محدودیتهایی وجود خواهد داشت. مقامات در سال گذشته ۴ بار به کمپ اشرف رفته‌اند که آخرین آنها در اوت بود. آنها می‌دانند و بدیهی است که من به آنها بگویم که کمپ اشرف در یک کشور مستقل و دموکراتیک عراق قرار دارد. ما به مقامات عراقی بر این نکته تأکید می‌کنیم که باید با ساکنان اشرف برطبق استاندارهای بین‌المللی رفتار کنند. و این کار را مکرراً انجام خواهیم داد.
چندین تن از لردهای ارجمند درباره اتخاذ اقداماتی برای فراهم کردن تسهیلات دیدار لردهای ارجمند و اعضای محترم مجلس عوام از کمپ اشرف صحبت کرده‌اند. تا آن‌جاییکه به ما مربوط می‌شود این چیزیست که ما مسلما سعی می‌کنیم انجام دهیم. این‌که آیا ما بتوانیم تضمین کنیم که مقامات عراقی تسهیلات لازم را فراهم کنند موضوع دیگریست. ولی من اکنون در این‌جا کاملاً خوشحالم که بگویم ما آن امکان را در نظر خواهیم گرفت و بررسی می‌کنیم که ببینیم آیا چنین سفری کمک مثبتی به وضعیت خواهد کرد.
من می‌خواهم یکی دو چیز دیگر را درباره کمپ اشرف بگویم زیرا می‌دانم احساسات در این رابطه بسیار قوی است و باید در این دو دقیقه‌ای که فرصت دارم به‌طور کامل به آن پاسخ بدهم. در ۲۵اکتبر، یکماه پیش، کاردار سفارتمان در بغداد یکبار دیگر به دیدن وزیر حقوق‌بشر عراق رفت و این موضوع را با وی درمیان گذاشت. مقامات سفارت ما مکرراً این موضوع را با مشاور ویژه کمپ اشرف در یونامی در میان می‌گذارند که جدیدترین آن ۲۱اکتبر بود. و آن را هم‌چنین با همکارانمان در اتحادیه اروپا و مقامات کمیته اشرف در دولت عراق درمیان گذاشتند. در ۲۴اکتبر مقامات هم‌چنین با مقامات آمریکا درباره آخرین تحولات در کمپ اشرف صحبت کردند. بعلاوه چنان‌چه قبلاً گفتم مقامات در سال گذشته ۴ بار از کمپ دیدن کرده‌اند. بنابراین این وضعیت کنونی است. این رضایت بخش نیست. هم مغز و هم قلبمان می‌گوید که احتمال دارد این وضعیت نامناسب ادامه یابد که باید بطریقی برآن غلبه شود و تغییر کند.
باید نتیجه‌گیری کنم که سیاست و رفتار رژیم ایران نسبت به جامعه بین‌المللی و نسبت به همسایه‌هایش و… نگرانیهای اساسی هستند. و ما فشار را روی دولت ایران ادامه می‌دهیم تا با مردم خودش با احترام و وقار و برطبق تعهدات انسانی بین‌المللی رفتار کند. چیزهای بسیار بیشتری برای گفتن داریم ولی فرصت گفتن آنها نیست. و من یکبار دیگر از لرد کوربت به‌خاطر درخواست برای این مناظره بسیار مهم ولی کوتاه تشکر می‌کنم.
دراین بحث پارلمانی، که با سخنرانی قدرتمند لرد کوربت آغاز شد، اعضای عالیرتبه مجلس اعیان از احزاب اصلی بریتانیا، خطاب به لرد هاولز وزیر مسئول و نماینده دولت انگلستان، سؤالات متعددی را پیرامون کارنامه نقض حقوق‌بشر توسط رژیم آخوندی به‌عنوان «بدترین نمونه درسطح جهانی»، و درباره محاصره اشرف و اعمال محدودیتهای ضدانسانی برای بیماران اشرف توسط کمیته سرکوبگر تحت امر نوری مالکی و نقض تعهدات دولت عراق در مورد رعایت استاندارهای انسانی در مورد اشرف، مطرح کردند و بر مسؤلیت دولت انگلستان به‌عنوان عضو مهم نیروی چندملیتی؛ لزوم اجرای حفاظتهای کنوانسیون چهارم ژنو در مورد اشرف؛ رفع بلادرنگ محاصره اشرف و محدودیتهای ضدانسانی، و فراهم کردن الزامات سفر هیأتی از اعضای دو مجلس اعیان و عوام انگلستان به اشرف تأکید کردند.
لرد هاولز وزیر مسئول و نماینده دولت انگلستان در پاسخ مسایل مطرح شده از جمله گفت: رفتار وحشتناک رژیم ایران با مردم خودش و حمایتش از تروریسم در خاورمیانه، ماهیت واقعی این رژیم را نشان می‌دهد و ما هیچ شکی درباره آن نداریم و تمام اظهاراتی را که در مورد سایه شوم رژیم ایران بر خاورمیانه به‌عمل آمد تایید می‌کنیم و برای محکومیت نقض حقوق‌بشر در ایران و اعمال تحریم قاطع و شدید جهانی علیه برنامه اتمی این رژیم تمام تلاشها را صورت می‌دهیم.
لرد هاولز که دولت انگلستان را در مجلس اعیان نمایندگی می‌کرد، در بحث مربوط به اشرف از جمله تأکید کرد: درباره کمپ اشرف که احساسات بسیار قوی در مجلس نسبت به آن وجود دارد، یکماه پیش، کاردار سفارتمان در بغداد مجدداً به دیدن وزیر حقوق‌بشر عراق رفت و این موضوع را با وی در میان گذاشت و مقامات سفارت ما مکرراً این موضوع را با مشاور ویژه کمپ اشرف در یونامی در میان می‌گذارند. در ۲۴اکتبر مقامات انگلستان با مقامات آمریکا درباره آخرین تحولات در کمپ اشرف صحبت کردند. بعلاوه، چنان‌چه قبلاً گفتم مقامات ما در سال گذشته ۴ بار از کمپ دیدن کرده‌اند. وضعیت کنونی رضایت بخش نیست و باید تغییر کند. در مورد فراهم کردن تسهیلات دیدار نمایندگان عالیرتبه مجلس اعیان و اعضای محترم مجلس عوام از اشرف نیز، تا آن‌جای که به ما مربوط می‌شود، مسلما سعی می‌کنیم که آن را انجام دهیم.
به گزارشی از بحث پارلمانی در اجلاس رسمی مجلس اعیان انگلستان توجه فرمایید:
سخنرانی لرد کوربت:
کارنامهٴ حقوق‌بشر رژیم ایران یکی از بدترین نمونه‌ها در جهان می‌باشد که ۵۷بار توسط سازمان ملل محکوم شده است. کارنامه‌یی که بدترین بوده و بدتر هم می‌شود، چنان‌چه وزیر خارجه ویلیام هیگ در ماه ژوئن گذشته در سالروز انتخابات به‌سرقت رفتهٴ ریاست‌جمهوری در ایران گفت و من نیز به‌نقل از وی می‌گویم: ”دولت ایران آزادی بیان و هم‌چنین گردهمایی را بیشتر و بیشتر محدود کرده است و تظاهرکنندگان، خبرنگاران، دانشجویان و فعالان حقوق‌بشر نیز به‌طور مستمر مورد اذیت و آزار و تهدید قرار می‌گیرند. تظاهرکنندگان از حق دفاع قانونی و حقوقی خود در پروسه محاکماتشان محرومند.
رژیم ایران که حاکمانش پیام راستین اسلام برای دو میلیارد مسلمان را به انحراف کشانده‌اند، بیشتر از هر جای دیگری در دنیا مردان، زنان و کودکان را اعدام می‌کنند و به عبارتی در ابعادی نجومی اینکار را انجام می‌دهد. زنان سنگسار می‌شوند، اعضای بدن را بدون استفاده از داروی بیهوشی قطع می‌کنند، چشمان را از حدقه در می‌آورند. این است رژیمی که با شهروندان خودش هم در جنگ است.
درحالی‌که اقتصاد کشور در رکود و کسادی به‌سر می‌برد، میلیونها جوان تحصیل‌کرده‌ایرانی از اشتغال محرومند. رژیم ملایان از درآمد حاصل از فروش نفت به جای سرمایه‌گذاری برای آینده شهروندان برای تهیه موشک، توسعه تسلیحات هسته‌یی، و حمایت از تروریسم در خارج از مرزها استفاده می‌کند.
دولت ما و هم‌چنین سایر دولتها می‌دانند که رژیم ایران به ”طالبان“ در افغانستان سلاح می‌دهد، از حماس و حزب‌الله حمایت مالی می‌کند، به داخل عراق بمبهای کنار جاده‌یی قاچاق کرده و به کسانی که اینکار را برایش انجام می‌دهد، پول می‌دهد. هفت نفر از هر ده سرباز انگلیسی، آمریکایی و یا نیروهای ائتلاف که کشته می‌شوند، توسط همین بمبها کشته می‌شوند. انبوهی پول و امکانات برای اعمال خبیثانه خودشان صورت می‌گیرد، اما دریغ از برآورده کردن نیازهای یکی از تحصیل‌کرده‌ترین ملتها در منطقه.
مردم ایران شایسته وضعیت بهتری از آن‌چه که هست، می‌باشند. حق اعتراض، بهر‌ه‌وری از حقوق انسانی، انتخابات آزاد به همین خاطر است که به‌رغم واکنش بیرحمانه رژیم ایران، میلیونها ایرانی فریاد آزادی سر می‌دهند.
دخالتهای رژیم ایران در عراق به بالاترین حد خود رسیده است. بر روی دولت لرزان مالکی به‌طور مستمر فشار می‌آورد تا به محاصره‌اش علیه ۳۴۰۰تن از مخالفان رژیم ایران در کمپ اشرف در ۶۰مایلی شمال شرقی بغداد، ادامه دهد. آنها اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران هستند. آژانسهای امنیتی آمریکایی در سال ۲۰۰۴ با تک‌تک آنها مصاحبه کرده‌اند. آنها حمایت از تروریسم را محکوم و خشونت را رد کرده‌اند و رعایت قوانین عراق و معاهدات سازمان ملل را پذیرفتند. متقابلاًًًًًًًً ، به تک‌تک ساکنان، موقعیت دائمی ”افراد حفاظت شده“ (یکی از کارتهای هویت یکی از ساکنان را در این‌جا به همراه دارم که آن را پس از اتمام این بحثها، به وزیر می‌دهم)، براساس کنوانسیون چهارم ژنو از جانب نیروهای ائتلاف توسط سرلشگر جفری میلر معاون فرماندهی نیروها، ابلاغ شده است.
متخصصان قوانین بین‌المللی می‌گویند مادامی که که نیروهای ائتلاف در عراق حضور دارند، استاتوی مذکور به قوت خود باقی‌ست.
وظیفه‌یی که دولت انگلستان به‌عنوان یکی از اعضای نیروهای ائتلاف مستمراً بر عهده دارد این است که مطمئن شود دولت عراق به تعهداتش براساس قوانین انسان‌دوستانه بین‌المللی عمل می‌کند.
دولت آمریکا مسئولیت حفاظت و امنیت ساکنان اشرف را سال گذشته به عراق واگذار کرد. به‌دنبال تعهد مکتوب عراق که برای تداوم این مسئولیت داد، نه‌تنها چنین عمل نکرده است، بلکه مالکی کمیته‌ای را در دفتر خود به‌منظور سرکوب اشرف تشکیل داد تا به قولی که به رژیم ایران در مورد بستن اشرف و جابجایی ساکنان داده بود، عمل کند.
در ژوئیه گذشته، نیروهای امنیتی عراق که با کمال تعجب بعضی از آنها به زبان فارسی هم تکلم می‌کردند، به ساکنان غیرمسلح یورش برده و ۱۱تن را کشته و صدها تن دیگر را مجروح کردند.
فیلمهای ویدئویی نشان می‌دهد که نیروهای مذکور به هنگام تهاجم از زنجیر، تکه‌های چوبی که در انتهای آن میخ کوبیده شده بود و هم‌چنین لوله‌های داربست استفاده می‌کردند. مضافاً این‌که با استفاده از خودروهای ”هاموی“ ساکنان را زیر می‌گرفتند.
وزارت به‌اصطلاح ”حقوق‌بشر“ عراق هنوز هم گزارشش در مورد این واقعه را به‌رغم درخواست انگلستان، منتشر نکرده است. امیدوارم در زمان پاسخگویی حول این موضوع، روشن شود که موضع خانم مربوطه (وزیر حقوق‌بشر) در این رابطه چیست؟
از زمان به‌دست گرفتن مسئولیت حفاظت و امنیت ساکنان اشرف، (توسط دولت عراق) بیش از ۷۰مورد از تطمیع و تهدید ساکنان توسط عراقیان ثبت شده که ۲۹تن در اثر آن زخمی‌شده‌اند.
از ورود امکانات پزشکی و سایر موارد به اشرف، همچنانکه از ورود خویشاوندان و وکلایی که می‌خواهند به اشرف بروند، ممانعت می‌شود.
اشرف تحت محاصره خطرناکی قرار دارد که نه تنها برخلاف قوانین انسان‌دوستانه بین‌المللی است بلکه نقض کنوانسیون چهارم ژنو هم می‌باشد. این همه ماجرا نیست. آخرین نمونه از فشارهای وارده، ممانعت از دسترسی ساکنان بیمار به مداوای پزشکی در بغداد و سایر محلها می‌باشد. من اسناد بیماری آنهایی را که از وخامت وضعیت جسمی‌شان رنج می‌برند به همراه دارم. موارد دیگری هم هست که سندهای آن را به وزیر و مقامات خواهم داد تا پس از پایان این جلسه، به مطالعه آن بپردازند. از مراجعه دهها بیمار که از بیماریهای صعب‌العلاج سرطان رنج می‌برند، به پزشکان متخصص جلوگیری به‌عمل می‌آید.
اکنون بیش از ۹ماه است که بیش از ۱۲۰ بلندگوی قوی در اطراف کمپ تعبیه شده است که در آن به شعارهایی هم‌چون تهدید به کشتن ساکنان، و نابود کردن کمپ، سر می‌دهند. این یک شکنجه روانی است که نقض آشکار قوانین انسان‌دوستانه بین‌المللی می‌باشد.
در بیست‌و پنجم نوامبر، پارلمان اروپا یک قطعنامه رسمی تصویب کرد که کوتاهی عراق در تأمین حفاظت و امنیت ساکنان اشرف و هم‌چنین محاصره کمپ را محکوم کرده و از سازمان ملل متحد خواست تا حفاظت فوری ساکنان اشرف را تأمین کند. در یک اقدام دیگر از ایالات متحده خواسته شده تا به پیروی از انگلستان و هم‌چنین پارلمان اروپا، نام سازمان مجاهدین را از لیست سازمانهای تروریستی این کشور، خارج سازد.
همچنانکه به‌خاطر دارید، ما این موضوع را چند سال قبل در این کشور براساس حکم دادگاه انجام دادیم که اتحادیه اروپا نیز دقیقاً همین را انجام داد.
چرا موضوع اشرف مهم است؟ مهم است چرا که ساکنانش سمبل امید و انگیزه برای میلیونها ایرانی در آنطرف مرز در سرزمین‌شان می‌باشند که فریاد آزادی سر می‌دهند و من معتقدم که باید این پیام و علامت را داد که ما با میلیونها ایرانی در مبارزه‌شان برای دست‌یابی به آزادی علیه رژیم ضددموکراتیک و بنیادگرای حاکم بر تهران، همراه و همگام هستیم.
اما بگذارید که بلافاصله به‌وضوح کامل آن هم به‌دنبال افشاگریهای ”ویکی‌لیکس“ بگویم این به مفهوم یا به‌معنای یک مداخله نظامی نبوده و نیست. البته که چنین نیست. این به مردم ایران مربوط است که راه خودشان را برای رسیدن به آزادی جستجو کنند. سازمان مجاهدین خلق ایران سازمانی است که خواهان برقراری یک حکومت جمهوری مبتنی بر جدایی دین از دولت است که به حقوق‌بشر و دموکراسی احترام بگذارد و برنامه اتمی این رژیم را خاتمه دهد. این چیزی است که آنها در یک انتخابات آزاد می‌خواهند ارائه کنند و قول داده‌اند که نتیجه انتخابات هر چه باشد به آن پایبند خواهند بود، چه پیروز شوند، چه ببازند.
این نیاز عمیق وجود دارد که محاصره اشرف به پایان برسد. دیگر فقط حرف زدن کافی نیست. به تجربه می‌دانیم که از زمان تحویل دادن مسئولیت حفاظت و امنیت کمپ اشرف، عراقیها نه تنها به تعهداتی که به آمریکاییها داده بودند بلکه به وظایفی که براساس قوانین بین‌المللی برعهده‌شان بود، عمل نکردند.
به هنگام پاسخ به سؤالات در این جلسه، تقاضا داشتم به این سه سؤال پاسخ داده شود:
- آیا وزیر از کارمندان سفارت انگلستان در بغداد خواهد خواست تا از اشرف دیدار به‌عمل آورد و با بیماران صعب‌العلاجی که از انجام مداوای پزشکی آنها ممانعت به‌عمل آمده بود، صحبت کنند و وضعیت آنها را به‌طور حضوری مورد تدقیق قرار دهند؟ چرا که دولت عراق به‌وضوح نشان داده است نمی‌توان به حرفهایش اعتماد کرد.
ثانیاً آیا انگلستان از سازمان ملل متحد درخواست خواهد کرد (شاید هم با استفاده از نیروهای آمریکایی) تا نیروهای یونامی حفاظت کامل و درستی را برای ساکنان اشرف از طریق حضور دائمی‌شان تأمین کنند و محاصره اشرف و هم‌چنین شکنجه روانی‌یی که با بلندگوها برای ساکنان ایجاد شده و مداخله و ممانعت در وارد کردن امکانات را به پایان ببرند؟
ثالثاً آیا ایشان امکانات تردد توسط نمایندگان از مجلس اعیان و عوام برای دیدار از کمپ اشرف را فراهم خواهد ساخت؟ تا در آن‌جا با ساکنان (اشرف) صحبت کنند و باز از این طریق ارزیابی درستی از وضعیت آن‌جا به دست آید؟ تا وقتی برگشتند بتوانند گزارش آن را ارائه دهند که وضعیت حاضر چگونه است؟
یک بار دیگر می‌گویم که وضعیت فعلی در اشرف می‌تواند به سمت یک فاجعه انسانی برود. ما نمی‌توانیم و نباید منتظر این باشیم که چنین چیزی اتفاق بیافتد و بعد آن را محکوم کنیم. واکنش در ژوییه گذشته به‌اندازه کافی کند و بد بود و وزیر در آن زمان به‌اندازه کافی منصف بود که به این مسأله اذعان کند. ما نمی‌خواهیم آن واقعه مجدداً به وقوع بپیوندد. باید خیلی واضح و روشن به عراقیها حالی کنیم که جامعه بین‌المللی هیچ‌گاه نقض قوانین انسان‌دوستانه بین‌المللی در کمپ اشرف را تحمل نکرده و نمی‌کند. همین.
و امیدوارم که دولت از این موضع حمایت کند.
لرد وادینگتون:
به‌دلیل محدودیت زمان من مستقیماً به موضوع کمپ اشرف می‌پردازم.
دوست ارجمند
در ۲۵اکتبر در پاسخ به سؤالی گفت که باید روی دولت عراق فشار آورده شود تا این‌که با ساکنان اشرف به شکل مناسبی رفتار کند و ما مطمئناً می‌توانیم از آن نتیجه‌گیری کنیم که دولت بریتانیا از وضعیت زیاد راضی نیست.
دوست ارجمند می‌گوید که مقامات سفارت بریتانیا از کمپ دیدن کرده‌اند. آیا می‌توانیم نتیجه بگیریم که آنها ۱۲۰ بلندگوی بزرگ را در مقابل در ورودی کمپ دیدند؟ آیا صدای بلند آن بلندگوهای قوی که ساکنان اشرف را تهدید به قتل و کشتار می‌کردند را شنیدند؟ آیا می‌توانیم نتیجه بگیریم که سفارت ما با مقامات هیأت مساعدت سازمان ملل در عراق (یونامی) هنگامی‌که هنوز در کمپ حضور داشت تماسهایی داشته است و از شکایات متعددی که به‌دلیل ممانعت از رفتن دهها بیمار بسیار وخیم به بیمارستان بغداد به مقامات یونامی‌شده بود، مطلع است. برای من مشکل است که باور کنم که سفارت ما چشمانش را بر کارهایی که کمیته نخست‌وزیری برای سرکوب اشرف انجام می‌داد می‌بست.
امیدوارم دوست ارجمند امروز به صراحت بگوید کارهایی که نیروهای عراقی در اشرف انجام می‌داده‌اند کاملاً غیرقابل‌قبول است. البته نباید شک کرد که نیروهای عراقی به ساز ملاها می‌رقصند و البته بسیار حیرت‌آور می‌بود اگر که ملاها مصمم نبودند که اشرف و ساکنانش را از بین ببرند. درست به همان دلیلی که لرد کوربت بیان کرد زیرا اشرف چراغ امیدی برای مردم ایران است.
اما اجازه بدهید اکنون به موضوع اصلی بپردازیم. عراق یک کشور مستقل است ولی ما در این نقطه قرار داریم زیرا آمریکا و بریتانیا در ۲۰۰۳ به عراق حمله کردند و آن مطمئناً به این معنی است که اگر دولت عراق به‌درستی رفتار نکند و قوانین بین‌المللی را نقض کند ما قطعاً نمی‌توانیم همینطوری خود را از این موضوع کنار بکشیم و اکنون دولت عراق مسلما قوانین بین‌المللی را زیرپا می‌گذارد یا حداقل پیمان بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی را که امضا کرده نقض می‌کند هنگامی‌که مانع آزادی رفت‌وآمد ساکنان اشرف می‌شود. این حق ساکنان اشرف است که در برابر اذیت و آزار و حمله حفاظت شوند و من از دوست گرامی (نماینده دولت) می‌پرسم که چگونه می‌توان امنیت آنها را حفظ کرد مگر این‌که آمریکا مسئولیت حفاظت اشرف را مجدداً به‌دست گیرد و سازمان ملل یک تیم مانیتور کنده دائمی در اشرف برقرار کند. مطمئناً این چیزیست که دولت اکنون باید مصرانه خواهانش شود.
لرد دالاکیا
ایران مدتهاست طی سالیان گذشته مستمر در صدر اخبار قرار داشته و به‌خاطر کارنامه بسیار مفتضح حقوق‌بشر و این‌که فعالانه به‌دنبال سلاح هسته‌ایست و وضعیت شکننده دموکراسی در این کشور باعث نگرانیهای جدی جامعه بین‌المللی است.
دوست گرامی این بحث به ما این فرصت را می‌دهد که ما جویای مواضع دولت ائتلاف در مورد مسائلی که دوستان گرانقدرم مطرح کردند شویم.
ایشان در رابطه با برخی افشاگریهای ویکی‌لیکس اگر‌چه من با انتشار اطلاعات محرمانه موافق نیستم چرا که دولتها نمی‌توانند به‌صورت مؤ‌ثر عمل کنند وقتی چنین اطلاعاتی رومی‌شود. اما در رابطه با رژیم ایران این مسأله فرق می‌کند و دیپلماتها در رابطه با رژیم ایران و چگونگی رد و بدل کردن اطلاعات باید بسیار مراقب باشند.
اجازه بدهید یک مثال در این زمینه بزنم.
در مورد کیسی که سالیان مورد مجادله حقوقی در این کشور و در اروپا بود، مربوط به وضعیت سازمان مجاهدین خلق ایران. برخی از این اطلاعات در آن زمانها توسط وزارت‌خارجه مورد استفاده قرار گرفت، اما بعداً در زیر ذره‌بین دوام نیاورد. در این‌جاست که سیستم عادلانه قضایی ما بالاتر از همه چیز قرار می‌گیرد و سازمان مجاهدین خلق ایران در حال حاضر از لیست گروههای ممنوعه بیرون آمده است.
دوست ارجمند،
چرا باید از سازمانی که برای دموکراسی و حکومت قانون متحداً در ایران مبارزه می‌کند ترسید؟ قانون متمدن نمی‌تواند مجازات مرگ بیش از ۱۳۵نفر در ایران کسانی که به سن قانونی نرسیده‌اند را تحمل کند این قابل پذیرش نیست.
دوست ارجمند،
در بسیاری از موارد، مخالفت علیه رژیم با اعدامهای سیستماتیک در ملاء عام پاسخ داده می‌شود. از زمان انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ در ایران تعداد ۱۲۰۰۰۰نفر به دلایل سیاسی اعدام شده‌اند، هم‌چنین قطع عضو، شلاق و سنگسار بسادگی صورت می‌گیرد.
دوست ارجمند؛
ارتباطات بسیار از جمله تلفن موبایل این امکان را فراهم ساخت که جهان از بحران و سرکوب جاری و سرکوب دموکراسی شکننده در ایران و هم‌چنین از بالا و پایین شدنها بین سیاسیون و ملایان مطلع شود.
نگرانیهای دولتهای عرب همسایه بسادگی قابل درک است.
مذاکره و دیپلوماسی هیچ نتیجه مثبتی تا بحال ببار نیاورده و پروسه غنی‌سازی اورانیوم ادامه دارد.
دوست ارجمند،
ما نیازمند شناخت بیشتر نقشی که رژیم ایران در عراق، در افغانستان و در لبنان بازی می‌کند هستیم.
اما اولویت این دولت حفاظت از جان و آزادی آنهایی است که در حال حاضر در کمپ اشرف هستند همان‌طور که در سخنان صحیح دوست ارجمندم مطرح شد.
جهان نمی‌تواند نسبت به آزار مستمر ساکنان اشرف بی‌تفاوت باشد و اجازه دهد این مسأله ادامه داشته باشد.
انتقال قدرت بین سنیها و شیعیان بعد از جنگ عراق جبهه‌ای جدید برای رژیم ایران باز کرد تا نفوذ شدید خود را در این قسمت از منطقه اعمال کند.
هیچ شبهه‌ای در این‌که خشونت علیه ساکنان اشرف در نتیجه نفوذ مستقیم رژیم ایران صورت می‌گیرد، وجود ندارد.
دوست ارجمند،
من سوالات بسیاری دارم… .
آیا وزیر حاضر است امکانات سفر یک هیأت پارلمانی از تمامی احزاب به کمپ اشرف را فراهم می‌کند؟
لرد مگنیس
دوستان عالیقدر – لرد کوربت به‌خاطر بحث امروز بسیار سپاسگزارم. این بحث زمانی صورت می‌گیرد که مردم ایران در شرایط بسیار خطرناک و ناگواری به‌سر می‌برند.
طی ۱۸ماه گذشته شعله‌های اعتراضهای مردم ایران برای آزادی و دموکراسی علیه رژیم ملاها ادامه داشته است. پاسخ رژیم ایران به این اعتراضهای دستگیری، شکنجه و اعدام بوده است، به‌طور خاص آنهایی راهدف قرار می‌دهند که به بزرگترین جنبش اپوزیسیون ایران، مجاهدین خلق وصل هستند.
بسیار روشن است که نفوذ مخرب ملاها پشت تعقیب و محاصره ۳۴۰۰نفر اعضای سازمان مجاهدین در کمپ اشرف در عراق است، رژیم ایران از نخست‌وزیر عراق نوری المالکی درخواست از بین بردن این کمپ و متفرق کردن ساکنان اشرف را کرده تا بدین وسیله نابود کردن آنها راحتتر شود.
پارلمان اروپا اخیراً بیانیه‌ای صادر کرد که طی آن از بارونس اشتون مسئول امور خارجه اتحادیه اروپا می‌خواهد که از سازمان ملل در خواست عاجل برای حفاظت فوری ساکنان اشرف کند. در این بیانیه گفته شده که اقوام ساکنان اشرف به‌خاطر دیدار از فرزندانشان در کمپ اشرف پس از بازگشت در حین ورود، دستگیر و به مرگ محکوم شده‌اند.
آیا وزیر ارجمند این مجازاتهای مرگ را با شدیدترین لحن ممکن محکوم می‌کند؟
در واقع وزیر ارجمند باید بیشتر از اینها انجام دهد و دولت باید به‌دنبال فرستادن هیأتی از این پارلمان به کمپ اشرف باشد.
می‌توانید در همین لحظه مرا ثبت‌نام کنید به‌عنوان اولین نفر.
(سایز جلیقه ضد گلوله من را یادداشت کنید که ۵۴ است)
تابستان گذشته نیروهای امنیتی عراق ۱۱نفر از ساکنان اشرف را کشتند، طی ماههای اخیر تاکتیک جدید این نیروها به درخواست رژیم ایران، ایجاد شرایط غیرقابل تحمل، همان‌طور که این‌جا توضیح داده شد، برای ساکنان اشرف است.
یک نمونه بی‌شرمانه و غیرانسانی این موارد در ۱۰نوامبر بود وقتی عراق مانع سفر خانم الهام فردی‌پور ۴۴ساله به بیمارستان بغداد برای معالجه سرطان تیروئیدش شد.
چگونه ما می‌توانیم از خود گذشتگی و رنج پسران و دختران ملتمان را که برای ایجاد آزادی در عراق تحمل کردند را توجیه کنیم وقتی می‌بینیم که نتیجه آن، سرکارآمدن نوری مالکی بوده که حالا به درخواست رژیم دیکتاتوری ایران مانع حقوق پناهندگان و ممانعت از معالجه مریضان سرطانی آنهاست
آیا ما می‌پنداشتیم که اوضاع به این‌جا برسد.
من سخنانم را با این نکته خاتمه می‌دهم که ما باید به همراه متحدانمان این رژیم را با تحریمهای همه‌جانبه علیه ایجاد سلاح هسته‌ای غیرقانونی و هم‌چنین علیه وضعیت اسفبار حقوق‌بشر در این کشور ایزوله کنیم
ما نباید رژیمی را قبول کنیم که میلیونها ایرانی، اکثریت مردم ایران بر اساس حق دموکراتیک خود، خواستار سرنگونی آن هستند.
در آن‌روز که این رژیم سرنگون شود از احمدی‌نژاد و مابقی سران این رژیم هیچ چیز جز لکه سیاهی در تاریخ ایران باقی نخواهد ماند.
لرد میچل
من از لرد کوربت به‌خاطر این بحث متشکرم.
من مثل بسیاری از دوستان ارجمند از آن‌چه دیپلماتهای عرب در خفا و پشت درهای بسته در رابطه با رژیم ایران می‌گویند و آن‌چه در ظاهر بیان می‌کنند متحیرم.
آنها وقتی راجع به تهدیدات خطرناک در رابطه با کشورهای خودشان صحبت می‌کنند نگاهشان را به سمت شرق یعنی به ایران می‌گردانند تا به سمت غرب یعنی اسرائیل!
آنها یک زبان عامیانه و زبان دیگری برای دیپلوماسی دارند. بر طبق (افشاگریهای) ویکی‌لیکس شاه عربستان سعودی می‌گوید سر مار را باید از بدنش جدا کرد. شاه بحرین می‌گوید خطر این‌که به رژیم ایران اجازه پیشروی داده شود بیشتر از خطر ایستادگی در مقابل آنست. و احمدی‌نژاد بی‌تعادل و حتی دیوانه است.
البته رژیم ایران این موضوع را که به‌دنبال توانمندی هسته‌ای هست، نفی می‌کند. آنها می‌گویند می‌خواهند تأسیسات نیرویی هسته‌ای ایجاد کنند و ایران یک کشور فقیر است.
آیا کسی می‌تواند به من توضیح دهد چرا کشوری که دارای ذخایر فنی گاز و نفت است نیاز به ایجاد ژنراتورهای هسته‌یی دارد؟ این خنده‌دار است.
دوستان ارجمند، من وضعیت رژیم ایران را مثل ماشینی می‌بینم که هر لحظه تصادف خواهد کرد و البته در وضعیت آزار دهنده‌ای آهسته به جلو حرکت می‌کند.
برای سالیان ما می‌دانستیم که رژیم ایران در تمامیت آن بد و خراب است. از زمان انقلاب، یک نیروی شیطانی اسیر کننده در جهان به وجود آمده است، آنها عراق و افغانستان را بی‌ثبات کردند و سربازان ما بهای آن را می‌پردازند. آنها در جنوب لبنان دولت در دولت تشکیل داده‌اند. آنها سازمانهایی را که ما آنها را تروریست می‌دانیم و علیه امنیت ما هستند مسلح و حمایت مالی می‌کنند.
همین الآن شریک کره شمالی هستند که به نظر می‌رسد به آنها موشکهای میان‌برد می‌دهد و می‌تواند غرب اروپا را مورد هدف قرار بدهد. این پیوندی است که در جهنم ایجاد شده است.
دوستان ارجمند هیچ چیزی جلوی رژیم ایران را از دست‌یابی به سلاح هسته‌ای نمی‌گیرد جز این‌که ما تحریمهای فلج کننده جدی علیه آنها اعمال کنیم.
بارونس سیمون
دوست ارجمند
من از لرد کوربت به‌خاطر ابتکار عملش در ارائه بحث امروز تشکر می‌کنم و مثل بقیه دوستان ارجمند می‌خواهم ابتدا از وضعیت حقوق‌بشر شروع کنم.
مجازات زندانیان سیاسی و آنهایی که به‌خاطر جرایم جنایی دستگیر شده‌اند به واقع وحشت‌آور است. از ۷۴ ضربه شلاقی که دو هفته قبل یک زندانی سیاسی دریافت کرد گرفته تا قطع عضو (قطع دست) یک مرد ۳۲ساله جلوی چشمان سایر زندانیان در ماه گذشته در شهر مرکزی یزد. اما فکر می‌کنم آن‌چه بیش از همه این جنایتهای باعث خشم افکار عمومی شده برخورد رژیم با مجرمین زیر سن قانونی و زنان است. بر اساس گزارش عفو بین‌الملل در اوت امسال ۱۳۵ نوجوان در حال حاضر منتظر مجازات مرگ هستند.
ایران معاهده مربوط به حقوق کودکان را امضا کرده است که در آن به‌صورت واضحی اعدام نوجوانان زیر ۱۸سال ممنوع اعلام شده است. من شک ندارم که بسیاری از ما از موارد تکاندهنده اعدام دختران زیر ۱۸سال را به‌خاطر جرایم اخلاقی مطلعیم، همین‌طور از تلاشهای رژیم برای اعدام پسران زیر ۱۸سال در ملاء عام باخبریم.
فریادهای ۹۹ ضربه شلاق همراه با حکم سنگسار یک زن در همه نقاط جهان خشم مردم را برانگیخت، اما رژیم ایران با بی‌اعتنایی به مخالفت جهانی دادگاه عالی رژیم ایران حکم دو سنگسار دیگر را در مورد دو زن صادر کرد.
مجازات به این شکل مطلقاً قابل‌قبول نیست، در هیچ کشوری، در هیچ زمانی و برای هیچ جرمی تشکر می‌کنم اگر دولت ما پاسخ دهد در رابطه با ۱۳۵ خردسالی که در حال حاضر زیر اعدام هستند و در برخورد با رژیم ایران در مورد اجرای احکام حلق‌آویز و سنگسار علیه زنان با جرایم اخلاقی چه اقدام عملی خواهد کرد.
دوستان ارجمند در مورد بلندپروازیهای هسته‌یی رژیم ایران و امکان دسترسی این رژیم به سلاح هسته‌یی از طریق غنی‌سازی اورانیوم و کلاهک هسته‌یی که می‌دانیم در حال ساختن آنها هستند.
دوستان عزیز، طی ۱۰ تا ۱۲سال گذشته من به‌خاطر مقاصد مختلف و بحثهای بسیار محرمانه به خاورمیانه سفرهای متعدد داشتم. در مورد افشاگریهای ویکی‌لیکس باید بگویم اگر‌چه زبان به‌کار رفته در برخی از مدارکی که طی دو روز گذشته آنها را مطالعه کردیم غیردیپلوماتیک و جنجالیست، ولی محتوای این مدارک و تبادلات برای ما چیز جدیدی نبوده.
هم‌چنین معتقدم محتوای اینها برای کسانی که با مسائل منطقه آشنایی دارند تعجب‌آور نبوده. کشورهای خلیح فارس و کشورهای دورتر خاورمیانه به واقع نگران از بلندپروازیهای هسته‌یی رژیم ایران هستند، حتی باید بگویم بیشتر از نگرانی صرف این کشورها، ما باید به نتیجه استفاده از این سلاحها در منطقه بیاندیشیم و به ضایعات عظیم ناشی از این کار توجه کنیم.
من البته انتظار ندارم که وزیر به‌صورت ریز مسائل را این‌جا باز کنند. به اضافه نمی‌خواهم ایشان چنین کنند، اما مایلم دولت به ما اطمینان بدهد که متحدین ما در اروپا و در ناتو و خاورمیانه و حتی متحدین ما در استرالیا و زلاند نو در مورد این مسأله فکر کرده‌اند و در حال طراحی و برنامه‌ریزی در رابطه با این مشکل باشند و به ما اطمینان بدهند که ما و دوستانمان و متحدینمان یک استراتژی مشخص و قابل درکی در صورت بروز چنین فاجعه غیرقابل تصوری در منطقه در دست داریم.
لرد هاول (نماینده دولت) :
در زمان کوتاهی که باقیمانده و بعد از سلسله اظهارات و سخنرانیهای کوتاه درباره وضعیت در ایران که بنظرم بسیار برجسته بودند، فکر نمی‌کنم بتوانم حق تمام سؤالات را ادا کنم و به تمام سؤالات پاسخ دهم ولی قطعاً سعی می‌کنم به سؤالات لردهای ارجمند پاسخ کافی بدهم. فکر می‌کنم بهتر است از آخر شروع کنم زیرا بارونس ارجمند، اظهارات محکمی درباره موضوعاتی که همه ما با ایشان هم‌نظر هستیم، داشتند، یعنی در مورد نقض شدید حقوق‌بشر در ایران، اعمال وحشتناکی که انجام می‌شود. او به‌خصوص به اعدام مجرمان نوجوان اشاره کرد که مورد انزجار کل جهان قرار می‌گیرد. و خوشحالم که می‌شنوم اتحادیه اروپا موضوع حکم اعدام را هم‌چنان پی‌درپی مطرح می‌کند و همکار گرامی آلیستر برت و وزیر خارجه در ملاقات چند هفته پیش با سفیر رژیم ایران این موضوع را با وی درمیان گذاشتند.
ولی البته اینها حرف هستند. چیزی که ما درباره‌اش بحث و گفتگو می‌کنیم باید بسیار قویتر از آن مطرح شود و ما آن را ادامه می‌دهیم. منظورم اینست که رفتار رژیم ایران جامعه جهانی را در تمامی موارد به چالش می‌کشد و به‌خصوص لرد کوربت در ابتدای اظهاراتش به آن اشاره کرد که درباره‌اش نه تنها احساس قوی دارد بلکه این احساسات را درباره رفتار این رژیم سیاه (پلید) به خوبی ابراز می‌کند. این چالشها زیاد هستند. هیچ شکی نداریم که مسلح شدن رژیم ایران به بمب اتم فاجعه‌یی برای منطقه خاورمیانه است و به سیستم بین‌المللی برای ممانعت از گسترش اتمی عمیقاً صدمه می‌زند. چندین تن از شما لردهای محترم به آن اشاره کردید. و قطعاً نکته‌ای که لرد میچل مطرح کرد درباره خطرات گسترده این امر که برای موجودیت کشورهای دیگر دارد و هرج و مرجی که ایجاد می‌کند تنها موجب تقویت این فضا می‌شود که خطر را هرچه بیشتر افزایش می‌دهد. در رابطه با رفتاری که رژیم ایران با مردم خود می‌کند و رکورد وحشتناکی که به آن اشاره کردم و حمایتش از گروههای تروریستی در خاورمیانه تماماً ماهیت واقعی رژیم ایران را نشان می‌دهد و ما هیچ شکی درباره آن نداریم. تمام اظهاراتی که شده همین را تأیید می‌کند. و در واقع سایه شوم رژیم ایران بر خاورمیانه و بر چشم‌انداز صلح قرار دارد. چشم‌اندازی که آشکارا بهتر می‌شود اگر رژیم ایران دیگر نتواند از مثلاًًًًًًًًًًًً بحث و دعوا بر سر فلسطین و اختلافات و جنگ و نزاع بر سر این موضوع استفاده کند و به نوعی هر موضوع مخاصمه و هر مشکلی را در این منطقه تحت تأثیر خودش قرار دهد. جامعه بین‌المللی اتحاد و عزم خود را نشان داده است. ما یک برخورد دو جانبه را، چنان‌چه لرد ارجمند به آن اشاره کرد، نسبت به رژیم ایران اتخاذ کرده‌ایم. این برخورد دوجانبه فشار و مراوده است. هدف آن فشار صلح‌آمیز از طریق اعمال تحریمهاست که رژیم ایران را وادار کند به پای میز مذاکره آید. و ما در شش ماه گذشته اعمال تحریمهای جدید شدید را در سازمان ملل و اتحادیه اروپا تثبیت کرده‌ایم. این‌که بارونس می‌گفت که متحدین به اتفاق این کار را می‌کنند کاملاً درست می‌گفت. تحریمها باید فراگیر باشند. اگر این تحریمات از طریق شکافهای متعدد تحلیل روند یا تضعیف شوند آنوقت انجام کل پروسه مشکل‌تر می‌شود.
من به لرد ارجمند لرد مگینس اطمینان می‌دهم که این تحریمها شدید هستند و خواهند بود.
در مورد حقوق‌بشر در ایران که بسیاری از شما لردهای محترم به آن اشاره کردید، این آشکارا یک چالش مستقیم در برابر جامعه بین‌المللی است. سال گذشته جهان از طریق تلویزیون و یوتیوب شاهد بیرحمانه‌ترین سرکوب اعتراضهای پس از انتخابات ریاست‌جمهوری در ژوئن ۲۰۰۹ توسط رژیم بود و آن به‌درستی خشم و اعتراض جهانی را برانگیخت و ما کاملاًً در آن مشترک هستیم. ما فعالانه رژیم ایران را گفته‌ایم وضعیت حقوق‌بشر را بهبود دهد و این کار را هم‌چنان ادامه می‌دهیم. در این رابطه از من سؤال شده است. و همکارانم و تیم وزرایمان در بخشهای دیگر به‌طور مکرر این موضوع و موارد مورد نگرانی را مستقیماً با مقامات ایرانی در میان گذاشته‌اند. ما تمام مدت کار می‌کنیم تا محکومیت قاطع و شدیدتر جهانی را علیه وضعیت بسیار بدحقوق‌بشر در ایران را به دست آوریم. ۸۰ کشور از تمام قاره‌ها به نفع قطعنامه سازمان ملل در محکومیت رژیم ایران رأی دادند، فکر می‌کنم یکی از لردهای محترم به آن اشاره کرد، و در آن نقض حقوق‌بشر در ایران را محکوم کردند و از تمام دولتها خواهان اقدام فوری شدند. این قطعنامه با بیشترین رأی مثبت در هشت سال گذشته تصویب شد و این نشان‌دهنده عمق نگرانی بین‌المللی است. ما هم‌چنان بر اعمال قطعنامه‌های سازمان ملل در فراخوان به خلع‌سلاح تمام گروههای مورد حمایت رژیم ایران ادامه خواهیم داد و از اقدامات کمیته‌های تحریم سازمان ملل در ترغیب تحریمها کاملاً حمایت می‌کنیم. نمی‌خواهم هیچ شکی در اینرابطه باقی بماند
اکنون اجازه بدهید به این سؤال اساسی بپردازم که از سوی لرد کوربت با چنان ایمان و اعتقاد آشکاری مطرح شد و دوستم گرامیم لرد وادینگتون، و در واقع دیگران، نیز آن را مطرح کردند. مطمئن نیستم چیزهای که باید بگویم در واقع نگرانیها را در این رابطه به‌طور کامل برطرف کند. و این نگرانیهای لردهای ارجمند که آن را مطرح کردند بسیار قابل فهم است. زیرا می‌توانم احساسات آنها را درک کنم ولی باید به آنها بگویم که اگر‌چه ما باید با هر قدرتی که در اختیار داریم عمل کنیم ولی آشکارا در کارهایی که می‌توانیم انجام دهیم محدودیتهایی وجود خواهد داشت. مقامات در سال گذشته ۴ بار به کمپ اشرف رفته‌اند که آخرین آنها در اوت بود. آنها می‌دانند و بدیهی است که من به آنها بگویم که کمپ اشرف در یک کشور مستقل و دموکراتیک عراق قرار دارد. ما به مقامات عراقی بر این نکته تأکید می‌کنیم که باید با ساکنان اشرف برطبق استاندارهای بین‌المللی رفتار کنند. و این کار را مکرراً انجام خواهیم داد.
چندین تن از لردهای ارجمند درباره اتخاذ اقداماتی برای فراهم کردن تسهیلات دیدار لردهای ارجمند و اعضای محترم مجلس عوام از کمپ اشرف صحبت کرده‌اند. تا آن‌جاییکه به ما مربوط می‌شود این چیزیست که ما مسلما سعی می‌کنیم انجام دهیم. این‌که آیا ما بتوانیم تضمین کنیم که مقامات عراقی تسهیلات لازم را فراهم کنند موضوع دیگریست. ولی من اکنون در این‌جا کاملاً خوشحالم که بگویم ما آن امکان را در نظر خواهیم گرفت و بررسی می‌کنیم که ببینیم آیا چنین سفری کمک مثبتی به وضعیت خواهد کرد.
من می‌خواهم یکی دو چیز دیگر را درباره کمپ اشرف بگویم زیرا می‌دانم احساسات در این رابطه بسیار قوی است و باید در این دو دقیقه‌ای که فرصت دارم به‌طور کامل به آن پاسخ بدهم. در ۲۵اکتبر، یکماه پیش، کاردار سفارتمان در بغداد یکبار دیگر به دیدن وزیر حقوق‌بشر عراق رفت و این موضوع را با وی درمیان گذاشت. مقامات سفارت ما مکرراً این موضوع را با مشاور ویژه کمپ اشرف در یونامی در میان می‌گذارند که جدیدترین آن ۲۱اکتبر بود. و آن را هم‌چنین با همکارانمان در اتحادیه اروپا و مقامات کمیته اشرف در دولت عراق درمیان گذاشتند. در ۲۴اکتبر مقامات هم‌چنین با مقامات آمریکا درباره آخرین تحولات در کمپ اشرف صحبت کردند. بعلاوه چنان‌چه قبلاً گفتم مقامات در سال گذشته ۴ بار از کمپ دیدن کرده‌اند. بنابراین این وضعیت کنونی است. این رضایت بخش نیست. هم مغز و هم قلبمان می‌گوید که احتمال دارد این وضعیت نامناسب ادامه یابد که باید بطریقی برآن غلبه شود و تغییر کند.
باید نتیجه‌گیری کنم که سیاست و رفتار رژیم ایران نسبت به جامعه بین‌المللی و نسبت به همسایه‌هایش و… نگرانیهای اساسی هستند. و ما فشار را روی دولت ایران ادامه می‌دهیم تا با مردم خودش با احترام و وقار و برطبق تعهدات انسانی بین‌المللی رفتار کند. چیزهای بسیار بیشتری برای گفتن داریم ولی فرصت گفتن آنها نیست. و من یکبار دیگر از لرد کوربت به‌خاطر درخواست برای این مناظره بسیار مهم ولی کوتاه تشکر می‌کنم.
