به هندوستان می‌رویم، بجاپور، شهری که زندگی صدها هزار نفر به‌خاطر تولید یک نوع پای مصنوعی، تغییر یافته است. این پای مصنوعی هم ارزان است و هم بادوام.
اینجا مرکز ماهوان در جاپور است، جایی‌که کارخانه ساخت پای مصنوعی و همین‌طور کلینک مخصوصی که پای جدید بیماران را وصل می‌کند، قرار دارد. وقتی این مرکز شروع به‌کار کرد، فقط ۵۹پا را در عرض یکسال وصل کرد. ولی درخواستها افزایش یافت به‌طوری‌که در حال حاضر ۲۰هزار پای مصنوعی هر سال کار گذاشته می‌شود.
در سال ۱۹۷۵ هنگامی‌که «تودار مال» هر دو پای خود را از دست داد، زندگیش به‌کلی متلاشی شد. وی می‌گوید: ”مشکلات خانوادگی مرا مجبور کرد که با خوابیدن روی ریل قطار دست به خودکشی بزنم، آن موقع مرا از مرگ نجات دادند، ولی هر دو پایم را در این سانحه از دست دادم. از آن به بعد زندگی برایم یک بار غصه بود. یک روز بعضی از دوستانم در مورد پای مصنوعی جاپور با من صحبت کردند. من هم تصمیم گرفتم که به اینجا بیایم. این مربوط به زمانی است که من ۲۰ساله بودم. من پاهای جدیدم را گرفتم. او هم‌چنین یک شغل جدید به من داد.
دکتر مهتا، مؤسس مرکز پای جاپور، می‌گوید: در هندوستان حدود ۲۱میلیون معلول وجود دارد که فکر می‌کنم حدود یک‌ونیم یا شاید ۲میلیون نفر پایشان را از دست داده‌اند. پای مصنوعی در جاپور راه طولانی را از سال ۱۹۷۵ تا الآن طی کرده و امروز سبکتر، بادوام‌تر و موثرتر از همیشه شده است.
دکتر مهتا می‌گوید: ما در افغانستان ۴کمپ از این نوع داریم و در عراق امیدواریم که ۵۰۰۰اندام مصنوعی در سال تهیه کنیم. ما هم‌چنین در آفریقا حضور داریم، در کشورهایی مانند کنیا، سودان، گامبیا و ۲۵کشور دیگر.
اینجا مرکز ماهوان در جاپور است، جایی‌که کارخانه ساخت پای مصنوعی و همین‌طور کلینک مخصوصی که پای جدید بیماران را وصل می‌کند، قرار دارد. وقتی این مرکز شروع به‌کار کرد، فقط ۵۹پا را در عرض یکسال وصل کرد. ولی درخواستها افزایش یافت به‌طوری‌که در حال حاضر ۲۰هزار پای مصنوعی هر سال کار گذاشته می‌شود.
در سال ۱۹۷۵ هنگامی‌که «تودار مال» هر دو پای خود را از دست داد، زندگیش به‌کلی متلاشی شد. وی می‌گوید: ”مشکلات خانوادگی مرا مجبور کرد که با خوابیدن روی ریل قطار دست به خودکشی بزنم، آن موقع مرا از مرگ نجات دادند، ولی هر دو پایم را در این سانحه از دست دادم. از آن به بعد زندگی برایم یک بار غصه بود. یک روز بعضی از دوستانم در مورد پای مصنوعی جاپور با من صحبت کردند. من هم تصمیم گرفتم که به اینجا بیایم. این مربوط به زمانی است که من ۲۰ساله بودم. من پاهای جدیدم را گرفتم. او هم‌چنین یک شغل جدید به من داد.
دکتر مهتا، مؤسس مرکز پای جاپور، می‌گوید: در هندوستان حدود ۲۱میلیون معلول وجود دارد که فکر می‌کنم حدود یک‌ونیم یا شاید ۲میلیون نفر پایشان را از دست داده‌اند. پای مصنوعی در جاپور راه طولانی را از سال ۱۹۷۵ تا الآن طی کرده و امروز سبکتر، بادوام‌تر و موثرتر از همیشه شده است.
دکتر مهتا می‌گوید: ما در افغانستان ۴کمپ از این نوع داریم و در عراق امیدواریم که ۵۰۰۰اندام مصنوعی در سال تهیه کنیم. ما هم‌چنین در آفریقا حضور داریم، در کشورهایی مانند کنیا، سودان، گامبیا و ۲۵کشور دیگر.
