یک رسانه حکومتی از تلاشهای دیکتاتوری آخوندی برای ابقای مالکی در پست نخستوزیری پرده برداشت و نوشت: «نوری مالکی در ادامه سفر دورهای خود در خاورمیانه به تهران رسید و با مقامات بلند پایه کشورمان دیدار کرد… . ملاقات رئیس ائتلاف قانون با رهبر انقلاب اسلامی بهمعنای این است که بحران تشکیل حکومت در عراق با ابتکار ایرانی به پایان خود رسیده است».
سایت عصر ایران، ۲۹مهر وابسته به باند غالب، در مورد تلاشهای پشت پرده دیکتاتوری آخوندی برای نگهداشتن مهره خود نور مالکی در پست نخست وزیری، افزود: «دیپلماسی فعال ایران از اوایل شهریور کلید خورد زمانی که آخرین واحد رزمی نیروهای آمریکایی از عراق خارج شد. گویی تهران منتظر یک "فرصت طلایی" برای پایان دادن به بحران عمیق سیاسی در عراق بود و البته در این میان نباید از نقش فعال سید حسن نصرالله به سادگی عبور کرد. دبیرکل حزبالله لبنان با اعزام نماینده خود محمد کوثرانی به قم توانست مقتدی صدر را به پذیرش نخست وزیر مالکی قانع کند. البته مالکی نیز به نصرالله قول داده که در صورت رسیدن به قدرت، حضور نیروهای آمریکایی و انگلیسی در عراق را در پایان سال ۲۰۱۱ ، تمدید نخواهد کرد و این مهم چیزی جز خواست ایران نیست. عصر ایران وابسته به باند غالب حکومتی در مورد تلاش رژیم برای جلب رضایت بشار اسد بهمنظور ابقاء نخستوزیری مالکی نوشت:
«… اسد تا قبل از شهریور گذشته بهطور آشکار مخالف نخستوزیری مالکی بود. اما احمدینژاد کار خود را کرد. رئیسجمهور در جریان سفر به نیویورک در فرودگاه دمشق با رئیسجمهور سوریه ملاقات کرد و او را قانع کرد که مالکی بهترین گزینه ممکن است و درصورت رسیدن به قدرت سعی خواهد کرد موضعگیریهای گذشته خود نسبت به دمشق را اصلاح کند. پس از این دیدارها بود که به مشاور ارشد اسد خانم بثینه شعبان گفت که دوستان ایرانیمان مالکی را میخواهند ما هم او را قبول میکنیم».
این رسانه حکومتی، در مورد دست یافتن به رویاهای خود دیکتاتوری آخوندی نوشت: «رقابت ایران و آمریکا برای پایان دادن به بحران سیاسی عراق زمانی بهطور کامل به نفع کشورمان تمام شد که تهران توانست از نفوذ سنتی خود بر کردهای عراق استفاده کند. زمانی که شیبانی سفیر سابق ایران در لبنان و مدیرکل خاورمیانهای وزارت خارجه، عبدالحلیم الزهیری فرستاده مالکی را راضی کرد که خواست کردها مبنی بر کنترل کرکوک را بپذیرد؛ در حالیکه آمریکاییها در عراق چنین توانایی را نداشتند. آنها نمیتوانستند ائتلاف العراقیه به رهبری ایاد علاوی را به دادن چنین امتیازاتی به کردها راضی کنند چرا که با وجود باقیمانده جریان حزب بعث در شورای رهبری این ائتلاف، احتمال هرگونه توافق با کردها تقریبا صفر بود».
سایت عصر ایران، ۲۹مهر وابسته به باند غالب، در مورد تلاشهای پشت پرده دیکتاتوری آخوندی برای نگهداشتن مهره خود نور مالکی در پست نخست وزیری، افزود: «دیپلماسی فعال ایران از اوایل شهریور کلید خورد زمانی که آخرین واحد رزمی نیروهای آمریکایی از عراق خارج شد. گویی تهران منتظر یک "فرصت طلایی" برای پایان دادن به بحران عمیق سیاسی در عراق بود و البته در این میان نباید از نقش فعال سید حسن نصرالله به سادگی عبور کرد. دبیرکل حزبالله لبنان با اعزام نماینده خود محمد کوثرانی به قم توانست مقتدی صدر را به پذیرش نخست وزیر مالکی قانع کند. البته مالکی نیز به نصرالله قول داده که در صورت رسیدن به قدرت، حضور نیروهای آمریکایی و انگلیسی در عراق را در پایان سال ۲۰۱۱ ، تمدید نخواهد کرد و این مهم چیزی جز خواست ایران نیست. عصر ایران وابسته به باند غالب حکومتی در مورد تلاش رژیم برای جلب رضایت بشار اسد بهمنظور ابقاء نخستوزیری مالکی نوشت:
«… اسد تا قبل از شهریور گذشته بهطور آشکار مخالف نخستوزیری مالکی بود. اما احمدینژاد کار خود را کرد. رئیسجمهور در جریان سفر به نیویورک در فرودگاه دمشق با رئیسجمهور سوریه ملاقات کرد و او را قانع کرد که مالکی بهترین گزینه ممکن است و درصورت رسیدن به قدرت سعی خواهد کرد موضعگیریهای گذشته خود نسبت به دمشق را اصلاح کند. پس از این دیدارها بود که به مشاور ارشد اسد خانم بثینه شعبان گفت که دوستان ایرانیمان مالکی را میخواهند ما هم او را قبول میکنیم».
این رسانه حکومتی، در مورد دست یافتن به رویاهای خود دیکتاتوری آخوندی نوشت: «رقابت ایران و آمریکا برای پایان دادن به بحران سیاسی عراق زمانی بهطور کامل به نفع کشورمان تمام شد که تهران توانست از نفوذ سنتی خود بر کردهای عراق استفاده کند. زمانی که شیبانی سفیر سابق ایران در لبنان و مدیرکل خاورمیانهای وزارت خارجه، عبدالحلیم الزهیری فرستاده مالکی را راضی کرد که خواست کردها مبنی بر کنترل کرکوک را بپذیرد؛ در حالیکه آمریکاییها در عراق چنین توانایی را نداشتند. آنها نمیتوانستند ائتلاف العراقیه به رهبری ایاد علاوی را به دادن چنین امتیازاتی به کردها راضی کنند چرا که با وجود باقیمانده جریان حزب بعث در شورای رهبری این ائتلاف، احتمال هرگونه توافق با کردها تقریبا صفر بود».
