موریس بوسکاور، شهردار شهر تاورنی، طی گزارشی در نشریه شهرداری تاورنی به‌نام ”نامه شهردار“ و تحت عنوان ”نامه‌ی پارسی“ که تعبیر معروفی از منتسکیو، فیلسوف و جامعه شناس شهیرفرانسوی است، از برگزاری اجتماع عظیم ایرانیان در این شهر به‌عنوان موفقیتی بزرگ و استثنایی یاد کرد و نوشت:
موفقیت این تظاهرات، فراتر از برآوردهای سرویسهای مربوط به استانداری و شهرداری بود. ایرانیان هوادران مقاومت که از چهار گوشه جهان آمده بودند، همگی نتوانستند به داخل استادیوم ژان بوون، جایی که ده‌ها هزار تن اجازه گردهمایی توسط کمیسیون امنیت را دریافت کرده بودند، راه یابند. بدین ترتیب چندین هزار تن دیگر در خارج از استادیوم ماندند و در مناطق شخصی یا پارکهای عمومی مستقر شدند یا حتی تعداد زیادی به سمت پاریس رفتند.
شهردار تاورنی نوشت: در اجتماع بزرگ ایرانیان، مخرج مشترک سخنان همه سخنرانان و سازمانها و شخصیتهای شرکت‌کننده در گردهمایی ۲۶ژوئن، فراخوان به عدالت، جدایی دین از دولت و آزادی برای مردم ایران بود. محترم شمردن حقوق شهر اشرف نیز یک خواست بنیادین و یکی از ستونهای اقدامات پیشنهاد شده توسط مخالفان رژیم ملایان را تشکیل می‌دهد.
به بخشهایی از این گزارش که توسط موریس بوسکاور شهردار شهر تاورنی به رشته تحریر درآمده است، توجه فرمایید:
نامه پارسی
هفت سال پیش، شب حمله پلیس در ۱۷ژوئن ۲۰۰۳ که هنگام دیدار وزیر امور خارجه فرانسه [دومیینک دوویلپن] از تهران برنامه‌ریزی شده بود، مقاومت ایران به‌منظور دفاع از دستیاران نزدیک مریم رجوی و خارج ساختنشان از زندانهای فرانسه یک کازار گسترده برپاکردند.
خوشبختانه، فرانسه یک حکومت قانون است که ویژگی آن جدایی قوه مجریه و قوه قضاییه می‌باشد.
در مقابل خودکامگی قوه مجریه، قوه قضاییه ایستادگی نشان داد و به‌مرور زمان یک سری تصمیمات همه به‌نفع مقاومت ایران اتخاذ کرد.
در این‌جا بود که من درگیر این نبرد به‌خاطر راه‌حل سومی برای ایران شدم: سرنگونی رژیم دیکتاتوری ملایان توسط مردم ایران، برپایی یک جمهوری دموکراتیک و مبتی بر جدایی دین از دولت.
این راه‌حل توسط خیلی‌ها به‌عنوان مسئولانه‌ترین راه‌کار انتخاب شد. نمایندگان مجالس تمامی کشورها، انجمنهای انساندوست، نمایندگان پارلمان اروپا و مجلس فرانسه و شهرداران برای برپا کردن آزادیهای پایه‌یی در ایران به هم پیوستند. گردهمایی سالیانه مقاومت ایران، بعد از سرژی، ورآل، اورسور اواز، بورژه و ویلپنت، امسال در تاورنی برگزار شد.
در این‌جا باید اعتراف کنم که موفقیت تظاهرات و اجتماع ایرانیان در تاورنی، فراتر از برآوردهای سرویسهای مربوط به استانداری و شهرداری بود.
این هواداران که از چهار گوشه جهان آمده بودند، همگی نتوانستند به داخل استادیوم ژان بوون، جایی که ده‌ها هزار تن اجازه گردهمایی توسط کمیسیون امنیت را دریافت کرده بودند، راه یابند.
بدین ترتیب چندین هزار تن دیگر در خارج از استادیوم ماندند، که در مناطق شخصی یا پارکهای عمومی مستقر شدند. تعداد زیادی حتی به‌سمت پاریس رفتند.
این نیروی سرشار، با رعایت تمام، چون نه حادثه و نه واقعه جدی رخ نداد، صرفاً عواقب منفی با خود نداشت. کسب و کار محلی به‌عنوان مثال، چه در محلات مجاور و چه در مرکز شهر، از مشتریان گذری ولی متعدد برخوردار شد.
میزان سازمان‌یافتگی را می‌شد به همان میزان موجود در صحنه در مقوله ترابری از جمله (۷۲۰ اتوبوس که تنها در میراپولیس واقع در کوردیمانش پارک شده بودند) نیز مشاهده نمود، و هم‌چنین در اموری مانند امنیت عمومی و بهداشت.
در این‌جا باید علناً از کارمندان پلیس، صلیب سرخ، آتش‌نشانی و سرویسهای دولتی و ماموران شهرداری که در طول یک روز کامل بسیج شده بودند تا انجام و برگزاری درست این گردهمایی و پاسخگویی به شرایط مختلف به شکل مؤثر و با قابلیت بسیار را محقق سازند، تشکر کرد.
و بالاخره هماهنگی مادی برای تجهیزات و مدیریت حضور شخصیتها، نشان‌دهنده توان ما - و حد و مرزهای آن - برای برگزاری چنان برنامه‌یی بود.
از این روز مهم برای حقوق‌بشر می‌توان همبستگی فعال شخصیتها و موسسات با دیدگاههای مختلف را به‌خاطر سپرد. درست است که در مواضع سیاسی شناخته شده، می‌تواند فاصله زیادی بین مواضع نخست‌وزیر پیشین اسپانیا خوزه ماریا ازنار، تا تحلیلهای سفیر پیشین آمریکا در سازمان ملل، جان بولتون و یا فعالیتها و جهت‌گیریهای پارلمانترهای فرانسوی و اروپایی یا مدافعان حقوق‌بشر مانند لیگ حقوق‌بشر یا فرانس لیبرته وجود داشته باشد، اما در این گردهمایی، مخرج مشترک همه آنها فراخوان برای عدالت بیشتر، جدایی دین از دولت و آزادی برای مردم ایران است.
خواست بنیادین دیگر هم محترم شمردن حقوق شهر اشرف است که یکی از ستونهای اقدامات پیشنهاد شده توسط مخالفان رژیم ملایان را تشکیل می‌دهد. هم‌چنان که آزادی بیان، لغو حکم اعدام و دادگاههای ویژه، احترام به حق تحزب و برخورداری از انتخابات آزاد، تحت نظارت سازمان ملل‌متحد به‌منظور تغییر رژیم، محور تلاشهای آنها و تعهدات من است.
این گردهمایی که در فضایی از جشن، موسیقی ایرانی تا سخنرانیهای سیاسی برگزار شد، یک پیروزی درخشان دیپلوماتیک محسوب می‌شود.
و البته ضروری است که از اهالی شهر تاورنی که مشکلاتی را متحمل شدند، باز هم به‌خاطر حسن تفاهمی که نشان دادند، مورد تشکر قرار بگیرند. بله، در شهر ما، تاورنی، حقوق‌بشر کلمات بیجانی نیستند. بسیاری از انجمنهای ما برای پیشبرد این حقوق در تلاشند. بسیاری از اهالی تاورنی در سراسر جهان در مبارزات به‌خاطر دموکراسی شرکت دارند و دیگران نیز برای محکوم کردن برنامه‌های تسلیحات اتمی مانند فعالیت اتمی رژیم ایران تلاش می‌کنند.
تمامی این تعهدات سیاسی و انساندوستانه، مثل همکاری شمال و جنوب، به‌خوبی نشان‌دهنده دلبستگی شما مردم تاورنی به همراهی در توسعه اجتماعی، آموزشی و فرهنگی در سراسر جهان است.
من به‌خاطر این مجموعه غنی پیشرفت قاطع به‌سوی آینده و این درجه از ظرفیت مشارکت در شهرمان، به خود می‌بالم. در جهانی بیمار که در آن بسیاری از انسانها از عواقب آشفتگی اجتماعی رنج می‌برند، این واقعیت، بدون شک مسیر امید را تشکیل می‌دهد.
زنده باد آزادیها!
زنده باد حقوق‌بشر
موریس بوسکاور
شهردار تاورنی
منبع: نشریه شهرداری تاورنی
شماره ۵۳ ، ژوئیه ۲۰۱۰
