روز سه‌شنبه ۵دی ماه؛ ۲۸روز از اعتصاب‌غذای زندانی سیاسی جوان محمدصابر ملک رئیسی گذشت.
این در حالیست که نگرانی نسبت به وضعیت جوان‌ترین زندانی سیاسی در ایران وجود دارد. وی که روز ۸آذر ماه؛ پس از ضرب و شتم وحشیانه و ضربه به‌سر و صورتش؛ با بدن مصدوم و مجروح اعتصاب‌غذای خود را شروع کرد هم‌اکنون بر اثر کوبیدن ضربات سنگین بر قفسه سینه‌اش دچار مشکل قلبی شده و هم‌چنین با تب و لرز دست به گریبان است.
با این وجود از درمان و رسیدگی پزشکی مورد نیاز محروم است. وی هم‌چنین از تماس و ملاقات با خانواده محروم نگه داشته شده است.
در روزهای اخیر زندانیان سیاسی تبعیدی همبند وی در زندان مرکزی اردبیل در خصوص وضعیت او نامه‌یی به خانم عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه ملل‌متحد نوشته و از او کمک خواستند. آنها در دادنامه خود نوشتند: «ما و دوستمان صابر ملک رئیسی گناهی جز بلوچ و اهل سنت بودن نداریم»
محمدصابر ملک رئیسی، زندانی سیاسی بلوچ در حال حاضر نهمین سال از دوران محکومیت ۱۵ساله خود را در بند هفت زندان اردبیل، هزاران کیلومتر دور‌تر از محل زندگیش، چابهار، سپری می‌کند.
او در سال ۱۳۸۸وقتی ۱۵ساله و دانش‌آموز سال دوم دبیرستان بود از سوی مأموران امنیتی بازداشت شد. این نوجوان بلوچ به اتهام همکاری با گروه‌های مخالف نظام به ۱۵سال حبس در تبعید محکوم شد. به گفته خودش زیر بدترین شکنجه‌ها از او اعتراف گرفته‌اند.
بنا به گفته نزدیکان صابر: «زمانی که محمدصابر بازداشت شد ۱۵سال سن داشت در حالی که رسانه‌ها نوشته بودند ۱۷ساله است. اینجا در زاهدان، معمولاً شناسنامه نوزادان را یک سال جلو‌تر می‌گیرند بنابراین، هنگام بازداشت در شناسنامه ۱۶ساله بود در حالی که سن واقعی او در زمان بازداشت ۱۵سال بود.»
به گفته وی مأموران امنیتی به خانواده محمدصابر گفته‌اند جرمش سیاسی بوده در حالی که اصلاً هیچ جرمی نداشت و پرونده‌سازی کردند، آن هم فقط به‌خاطر برادرش، عبیدالرحمن، که آن زمان ۲۰ساله بود. نیروهای امنیتی گفته‌اند اگر برادر محمدصابر بیاید او را آزاد می‌کنیم اما عبیدالرحمن نزد خانواده نیست و به آنها دسترسی ندارد. محمدصابر به‌عنوان گروگان در زندان است.
او به دو سال حبس محمدصابر ملک رئیسی در زندان اطلاعات زاهدان اشاره می‌کند و می‌افزاید: «آن زمان، چون در سن قانونی نبود به او حکم ندادند، بعد از دو سال به زندان اردبیل منتقل شد. الآن دقیقاً هشت سال و نه ماه است که محمد صابر ملک رئیسی در زندان به‌سر می‌برد.»
مادر محمدصابر ملک رئیسی در طول این مدت دو بار توانسته به ملاقات پسرش به اردبیل برود. پدر او هم فلج است و قادر به راه رفتن نیست. پدر محمدصابر از زمانی که پسرش به زندان اردبیل منتقل شد او را ندیده است. به‌دلیل هزینه رفت و آمد و دور بودن مسافت میان چابهار و اردبیل خانواده او امکان ملاقات و رفتن به اردبیل را ندارند.
نامه سرگشاده دادعلی ملک رئیسی، پدر محمدصابر ملک رئیسی، را منتشر کرد که در آن ضمن شرح شکنجه‌ها و فشارهای روانی وارد شده بر فرزندش در زندان اردبیل خواهان انتقال این زندانی به زندان چابهار شده بود.
محمدصابر ملک رئیسی از ۸آذرماه ۹۶ در اعتراض به آزار‌ها و شکنجه‌های مکرر مسئولان زندان و نیز درخواست برای انتقال وی به زندان چابهار دست به اعتصاب‌غذا زده و هم‌اکنون ۲۸روز است که در اعتصاب غذاست.
بر اساس اخبار موثق از منابع مطلع؛ محمدصابر گفته است تا وقتی به شکایت‌هایش رسیدگی نشود اعتصاب‌غذای خود را نمی‌شکند؛ مادر و پدر او هم به جز آب و چای، لب به غذا نمی‌زنند و گفته‌اند تا وقتی صدای فرزندمان را نشنویم لب به غذا نمی‌زنیم.
همین منبع موثق با تأکید بر این‌که خانواده محمدصابر حتی امکان برقراری تماس تلفنی هم ندارند می‌افزاید: «خانواده محمدصابر به همه سازمانها و نهادهای مسئول مراجعه کرده‌اند، از اطلاعات زاهدان گرفته تا دادستانی و استانداری نامه‌نگاری کرده‌اند، اما هیچ کس جوابگوی آنها نبوده است. محمدصابر در زندان تهدید شده و بار‌ها مورد آزار و اذیت و شکنجه قرار گرفته است.»
در خصوص خطراتی که این زندانی جوان را در زندان اردبیل تهدید می‌کند این‌که: «محمدصابر را تهدید کرده‌اند که اگر یک روز به آزاد شدنت مانده باشد نمی‌گذاریم زنده از این زندان بیرون بروی. پرویز سورآذر، رئیس جنایتکار حفاظت زندان اردبیل، همیشه به او توهین می‌کند و مورد اذیت و آزارش قرار می‌دهد، زندانیان را علیه محمدصابر تحریک می‌کند که او داعشی و دشمن ما است. سورآذر به هر دلیلی زندانیان را تحریک می‌کند تا با او دشمنی کنند.»
به گفته منبع آگاه نزدیک به خانواده محمدصابر ملک رئیسی، در زمستان سال پیش محمدصابر را ۱۴ساعت دست و پا بسته به میله پرچم واقع در حیاط زندان اردبیل بستند تنها به این خاطر که گفته بود چرا حمام و دستشویی‌ها را می‌بندید؟ می‌خواهیم وضو بگیریم. مسئولان زندان فقط روزی دو بار حمام و دستشویی‌ها را باز می‌کنند.
پیش از این نیز، این زندانی سیاسی پس از یک اعتصاب‌غذای ۲۰روزه، در دو نامه با عنوانهای «از تخت شکنجه‌ای به نام معجزه تا تهدید به اعدام» و «شب‌ها تا صبح بازجوییِ همراه با شکنجه می‌شدم» خطاب به عاصمه جهانگیر، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق‌بشر ایران، خواستار رسیدگی به وضعیت خود و سایر زندانیان عقیدتی در ایران شده بود.
منبع نزدیک به این زندانی سیاسی در ادامه می‌گوید: «به جز پرویز سورآذر، فرهاد نوروزی و غفور صادق‌زاده، رئیس جنایتکار زندان و افسر نگهبان زندان اردبیل، بدون دلیل برخوردهای بدی با او می‌کنند. چند روز پیش هر سه نفر آنها در حالی که دست و پای او بسته بوده، وی را کتک زده بعد او را به قرنطینه منتقل کردند. در قرنطینه نیز زندانی دیگری که از پیش علیه محمدصابر تحریک شده بود انتظار او را می‌کشید تا با او درگیر شود. آن زندانی، ظرف سه ساعت، سه بار با محمد صابر درگیر شده بود.»
همین منبع اضافه می‌کند: «به محمد صابر گفته‌اند می‌توانی از زندانی‌ها شکایت کنی او گفته من فقط از سه نفر از مسئولان زندان شکایت دارم؛ پرویز سورآذر، فرهاد نوروزی و غفور صادق‌زاده.»
محمدصابر ملک رئیسی در فروردین‌ماه سال جاری از زندان اردبیل برای انجام رسیدگی‌های پزشکی به زندان اوین منتقل و پس از سه ماه به زندان مرکزی اردبیل بازگردانده شد.
این در حالیست که نگرانی نسبت به وضعیت جوان‌ترین زندانی سیاسی در ایران وجود دارد. وی که روز ۸آذر ماه؛ پس از ضرب و شتم وحشیانه و ضربه به‌سر و صورتش؛ با بدن مصدوم و مجروح اعتصاب‌غذای خود را شروع کرد هم‌اکنون بر اثر کوبیدن ضربات سنگین بر قفسه سینه‌اش دچار مشکل قلبی شده و هم‌چنین با تب و لرز دست به گریبان است.
با این وجود از درمان و رسیدگی پزشکی مورد نیاز محروم است. وی هم‌چنین از تماس و ملاقات با خانواده محروم نگه داشته شده است.
در روزهای اخیر زندانیان سیاسی تبعیدی همبند وی در زندان مرکزی اردبیل در خصوص وضعیت او نامه‌یی به خانم عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه ملل‌متحد نوشته و از او کمک خواستند. آنها در دادنامه خود نوشتند: «ما و دوستمان صابر ملک رئیسی گناهی جز بلوچ و اهل سنت بودن نداریم»
محمدصابر ملک رئیسی، زندانی سیاسی بلوچ در حال حاضر نهمین سال از دوران محکومیت ۱۵ساله خود را در بند هفت زندان اردبیل، هزاران کیلومتر دور‌تر از محل زندگیش، چابهار، سپری می‌کند.
او در سال ۱۳۸۸وقتی ۱۵ساله و دانش‌آموز سال دوم دبیرستان بود از سوی مأموران امنیتی بازداشت شد. این نوجوان بلوچ به اتهام همکاری با گروه‌های مخالف نظام به ۱۵سال حبس در تبعید محکوم شد. به گفته خودش زیر بدترین شکنجه‌ها از او اعتراف گرفته‌اند.
بنا به گفته نزدیکان صابر: «زمانی که محمدصابر بازداشت شد ۱۵سال سن داشت در حالی که رسانه‌ها نوشته بودند ۱۷ساله است. اینجا در زاهدان، معمولاً شناسنامه نوزادان را یک سال جلو‌تر می‌گیرند بنابراین، هنگام بازداشت در شناسنامه ۱۶ساله بود در حالی که سن واقعی او در زمان بازداشت ۱۵سال بود.»
به گفته وی مأموران امنیتی به خانواده محمدصابر گفته‌اند جرمش سیاسی بوده در حالی که اصلاً هیچ جرمی نداشت و پرونده‌سازی کردند، آن هم فقط به‌خاطر برادرش، عبیدالرحمن، که آن زمان ۲۰ساله بود. نیروهای امنیتی گفته‌اند اگر برادر محمدصابر بیاید او را آزاد می‌کنیم اما عبیدالرحمن نزد خانواده نیست و به آنها دسترسی ندارد. محمدصابر به‌عنوان گروگان در زندان است.
او به دو سال حبس محمدصابر ملک رئیسی در زندان اطلاعات زاهدان اشاره می‌کند و می‌افزاید: «آن زمان، چون در سن قانونی نبود به او حکم ندادند، بعد از دو سال به زندان اردبیل منتقل شد. الآن دقیقاً هشت سال و نه ماه است که محمد صابر ملک رئیسی در زندان به‌سر می‌برد.»
مادر محمدصابر ملک رئیسی در طول این مدت دو بار توانسته به ملاقات پسرش به اردبیل برود. پدر او هم فلج است و قادر به راه رفتن نیست. پدر محمدصابر از زمانی که پسرش به زندان اردبیل منتقل شد او را ندیده است. به‌دلیل هزینه رفت و آمد و دور بودن مسافت میان چابهار و اردبیل خانواده او امکان ملاقات و رفتن به اردبیل را ندارند.
نامه سرگشاده دادعلی ملک رئیسی، پدر محمدصابر ملک رئیسی، را منتشر کرد که در آن ضمن شرح شکنجه‌ها و فشارهای روانی وارد شده بر فرزندش در زندان اردبیل خواهان انتقال این زندانی به زندان چابهار شده بود.
محمدصابر ملک رئیسی از ۸آذرماه ۹۶ در اعتراض به آزار‌ها و شکنجه‌های مکرر مسئولان زندان و نیز درخواست برای انتقال وی به زندان چابهار دست به اعتصاب‌غذا زده و هم‌اکنون ۲۸روز است که در اعتصاب غذاست.
بر اساس اخبار موثق از منابع مطلع؛ محمدصابر گفته است تا وقتی به شکایت‌هایش رسیدگی نشود اعتصاب‌غذای خود را نمی‌شکند؛ مادر و پدر او هم به جز آب و چای، لب به غذا نمی‌زنند و گفته‌اند تا وقتی صدای فرزندمان را نشنویم لب به غذا نمی‌زنیم.
همین منبع موثق با تأکید بر این‌که خانواده محمدصابر حتی امکان برقراری تماس تلفنی هم ندارند می‌افزاید: «خانواده محمدصابر به همه سازمانها و نهادهای مسئول مراجعه کرده‌اند، از اطلاعات زاهدان گرفته تا دادستانی و استانداری نامه‌نگاری کرده‌اند، اما هیچ کس جوابگوی آنها نبوده است. محمدصابر در زندان تهدید شده و بار‌ها مورد آزار و اذیت و شکنجه قرار گرفته است.»
در خصوص خطراتی که این زندانی جوان را در زندان اردبیل تهدید می‌کند این‌که: «محمدصابر را تهدید کرده‌اند که اگر یک روز به آزاد شدنت مانده باشد نمی‌گذاریم زنده از این زندان بیرون بروی. پرویز سورآذر، رئیس جنایتکار حفاظت زندان اردبیل، همیشه به او توهین می‌کند و مورد اذیت و آزارش قرار می‌دهد، زندانیان را علیه محمدصابر تحریک می‌کند که او داعشی و دشمن ما است. سورآذر به هر دلیلی زندانیان را تحریک می‌کند تا با او دشمنی کنند.»
به گفته منبع آگاه نزدیک به خانواده محمدصابر ملک رئیسی، در زمستان سال پیش محمدصابر را ۱۴ساعت دست و پا بسته به میله پرچم واقع در حیاط زندان اردبیل بستند تنها به این خاطر که گفته بود چرا حمام و دستشویی‌ها را می‌بندید؟ می‌خواهیم وضو بگیریم. مسئولان زندان فقط روزی دو بار حمام و دستشویی‌ها را باز می‌کنند.
پیش از این نیز، این زندانی سیاسی پس از یک اعتصاب‌غذای ۲۰روزه، در دو نامه با عنوانهای «از تخت شکنجه‌ای به نام معجزه تا تهدید به اعدام» و «شب‌ها تا صبح بازجوییِ همراه با شکنجه می‌شدم» خطاب به عاصمه جهانگیر، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق‌بشر ایران، خواستار رسیدگی به وضعیت خود و سایر زندانیان عقیدتی در ایران شده بود.
منبع نزدیک به این زندانی سیاسی در ادامه می‌گوید: «به جز پرویز سورآذر، فرهاد نوروزی و غفور صادق‌زاده، رئیس جنایتکار زندان و افسر نگهبان زندان اردبیل، بدون دلیل برخوردهای بدی با او می‌کنند. چند روز پیش هر سه نفر آنها در حالی که دست و پای او بسته بوده، وی را کتک زده بعد او را به قرنطینه منتقل کردند. در قرنطینه نیز زندانی دیگری که از پیش علیه محمدصابر تحریک شده بود انتظار او را می‌کشید تا با او درگیر شود. آن زندانی، ظرف سه ساعت، سه بار با محمد صابر درگیر شده بود.»
همین منبع اضافه می‌کند: «به محمد صابر گفته‌اند می‌توانی از زندانی‌ها شکایت کنی او گفته من فقط از سه نفر از مسئولان زندان شکایت دارم؛ پرویز سورآذر، فرهاد نوروزی و غفور صادق‌زاده.»
محمدصابر ملک رئیسی در فروردین‌ماه سال جاری از زندان اردبیل برای انجام رسیدگی‌های پزشکی به زندان اوین منتقل و پس از سه ماه به زندان مرکزی اردبیل بازگردانده شد.
