سیل ورود اقلیت مسلمان روهینگیا از میانمار به بنگلادش ادامه دارد. طبق گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت 2ِآذر 96 از ماه اوت تاکنون بیش از ۶۰۰هزار نفر از این مسلمانان وارد بنگلادش شده‌اند. یونیسف می‌گوید ۶۰درصد این پناهجویان را کودکان تشکیل می‌دهند. اکثر این کودکان دچار سوء تغذیه هستند و آثار رنج در چهره‌شان مشهود است.
گذرگاه مرزی «آجومانپارا» AGOMANPARA نواری باریک به پهنای چند متر است. سیل پناهجویان روهینگیا در انتظار ورود به اردوگاههای پناهجویان در بنگلادش به این گذرگاه سرازیر شده‌اند. از ماه اوت سال ۲۰۱۷میلادی، این گذرگاه محل عبور ۳۵هزار نفر از پناهجویان بوده است.
سیل انبوه پناهجویان برای ورود به بنگلادش از رودخانه مرزی ناف NAAF عبور می‌کنند. سازمانهای غیردولتی برای رویارویی با این افراد استراتژیهایشان را تقویت کرده‌اند. به‌محض عبور پناهجویان از مرز، تیمهای سیار سازمانهای غیردولتی با آب و غذا و کمکهای پزشکی به کمک پناهجویان می‌شتابند. گاهی چند روز طول می‌کشد که مقامات دولتی اجازه ورود تازه واردان را به اردوگاهها بدهد.
رشیده زنی جوان ۲۵ساله می‌گوید: «سربازان ارتش میانماری خانه پدرم را آتش زدند. پدر و مادرم داخل خانه بودند و زنده زنده سوختند. نظامیان همهٔ دار و ندارمان را با خودشان بردند.»
احمد سیدSID، یکی دیگر از پناهجویان روهینگیا می‌گوید: «برای عبور و مرور محدودیت وضع کردند، برای کار و خروج از منزل بعد از ساعت شش عصر نیاز به مجوز کار داشتیم. اول گاوهایمان را بردند و بعد همه چیزمان را بردند.»
کمیسر کمکهای بشر دوستانه اروپا می‌گوید: نسل‌کشی تنها توصیفی است که می‌توان برای این وضعیت به کار برد
موضوع بر سر دین نیست بلکه پای حقوق انسانی در میان است، حقوق بنیادی هر فرد انسان. من با نظر آقای گوترز، دبیرکل سازمان ملل متحد، موافقم نسل‌کشی تنها توصیفی است که می‌توان برای این وضعیت به کار برد»
سازمان ملل‌متحد می‌گوید: «اعدام های خودسرانه و سریع، افراد مفقودالاثر، زندان و شکنجه.» بخشی از اقداماتی خشونت آمیزی است که علیه اقلیت مسلمان روهینگیا اعمال می‌شود.
گذرگاه مرزی «آجومانپارا» AGOMANPARA نواری باریک به پهنای چند متر است. سیل پناهجویان روهینگیا در انتظار ورود به اردوگاههای پناهجویان در بنگلادش به این گذرگاه سرازیر شده‌اند. از ماه اوت سال ۲۰۱۷میلادی، این گذرگاه محل عبور ۳۵هزار نفر از پناهجویان بوده است.
سیل انبوه پناهجویان برای ورود به بنگلادش از رودخانه مرزی ناف NAAF عبور می‌کنند. سازمانهای غیردولتی برای رویارویی با این افراد استراتژیهایشان را تقویت کرده‌اند. به‌محض عبور پناهجویان از مرز، تیمهای سیار سازمانهای غیردولتی با آب و غذا و کمکهای پزشکی به کمک پناهجویان می‌شتابند. گاهی چند روز طول می‌کشد که مقامات دولتی اجازه ورود تازه واردان را به اردوگاهها بدهد.
رشیده زنی جوان ۲۵ساله می‌گوید: «سربازان ارتش میانماری خانه پدرم را آتش زدند. پدر و مادرم داخل خانه بودند و زنده زنده سوختند. نظامیان همهٔ دار و ندارمان را با خودشان بردند.»
احمد سیدSID، یکی دیگر از پناهجویان روهینگیا می‌گوید: «برای عبور و مرور محدودیت وضع کردند، برای کار و خروج از منزل بعد از ساعت شش عصر نیاز به مجوز کار داشتیم. اول گاوهایمان را بردند و بعد همه چیزمان را بردند.»
کمیسر کمکهای بشر دوستانه اروپا می‌گوید: نسل‌کشی تنها توصیفی است که می‌توان برای این وضعیت به کار برد
موضوع بر سر دین نیست بلکه پای حقوق انسانی در میان است، حقوق بنیادی هر فرد انسان. من با نظر آقای گوترز، دبیرکل سازمان ملل متحد، موافقم نسل‌کشی تنها توصیفی است که می‌توان برای این وضعیت به کار برد»
سازمان ملل‌متحد می‌گوید: «اعدام های خودسرانه و سریع، افراد مفقودالاثر، زندان و شکنجه.» بخشی از اقداماتی خشونت آمیزی است که علیه اقلیت مسلمان روهینگیا اعمال می‌شود.
