علیرضا جعفرزاده معاون نمایندگی شورای ملی مقاومت در واشینگتن روز 2 آذر 96 در یک مصاحبه رادیویی گفت: آنچه مهم است دسترسی به سایتهای نظامی رژیم ایران است که قلب برنامه تسلیحات اتمی این رژیم است
جان باچلر مجری برنامه رادیویی در واشینگتن گفت:
اطلاعات سازمان مجاهدین خلق ایران درباره برنامه اتمی رژیم ایران دو دهه است که دست اول است. علت این‌که ما اینهمه اطلاعات در مورد برنامه مظنون اتمی رژیم ایران داریم به‌خاطر کارهای سازمان مجاهدین خلق ایران است.
ما اکنون سراغ اطلاعات سال 2017 این سازمان می‌رویم و وارد وقایع سالهای گذشته که منجر به توافق نامیمون اتمی با رژیم ایران شد نمی‌شویم.
سفیر کنونی آمریکا در سازمان ملل نیکی هیلی گفته است:
«بزرگترین نگرانی این است که سران رژیم ایران همانهایی که در گذشته در برنامه سری اتمی در سایتهای نظامی گیرافتادند علناً گفته‌اند بازرسی از سایتهای نظامی را رد می‌کنند».
نیکی هیلی این را اوایل امسال گفته بود. آیا این حرف هنوز هم صحت دارد؟
علیرضا جعفرزاده: اظهارات سفیر نیکی هیلی به قلب مسأله اشاره دارد. برنامه واقعی اتمی رژیم ایران که برنامه ساخت تسلیحات است در سایتهای نظامی آن قرار دارد. موضع رژیم ایران این است که اجازه نخواهند داد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مکانهای مشخصی دسترسی داشته باشد و از آنها بازرسی کند.
این موضوع سؤال بسیار بزرگی را مطرح می‌سازد که شما چگونه می‌توانید تعیین کنید برنامه اتمی در کجا قرار دارد اگر دسترسی به مکانهای کلیدی ایران نداشته باشید؟!
اگر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بخواهد با معیارهای خود عمل کند و بر اساس آنچه پیشتر یوکیا آمانو گفته بود نباید هیچ تفاوتی میان سایتهای نظامی و غیرنظامی باشد و نباید برای آنها محدودیتی وجود داشته باشد اگر بخواهند تحت قوانین پادمان عمل کنند. آنها باید اجازه داشته باشند که از آن سایتها بازدید کنند. اما چون رژیم ایران دارای برخوردی مهاجمانه است می‌گوید اینها اماکنی است که ما به شما اجازه ورود نمی‌دهیم! و آژانس و باقی جهان نیز در عمل از آن تبعیت کرده‌اند که به رژیم ایران اجازه می‌دهند از این امر فرار کند و این رژیم عملاً خود را هم به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و هم به باقی جهان تحمیل می‌کند.
اگر کسی به واقع خواستار پایان دادن به برنامه اتمی رژیم ایران باشد در آن صورت نیاز است به اماکنی برود که عملاً بر روی بخش تسلیحاتی برنامه کار می‌کردند. ما در مورد یک برنامه صلح‌آمیز که خواستار تولید برق باشد صحبت نمی‌کنیم، کل این داستان پوشش است. رژیم ایران به واقع برنامه غیرنظامی ندارد هرچیزی که دارد اساساً پوششی برای برنامه اصلی است که برنامه تسلیحات اتمی است.
جان باچلر مجری برنامه رادیویی در واشینگتن گفت:
اطلاعات سازمان مجاهدین خلق ایران درباره برنامه اتمی رژیم ایران دو دهه است که دست اول است. علت این‌که ما اینهمه اطلاعات در مورد برنامه مظنون اتمی رژیم ایران داریم به‌خاطر کارهای سازمان مجاهدین خلق ایران است.
ما اکنون سراغ اطلاعات سال 2017 این سازمان می‌رویم و وارد وقایع سالهای گذشته که منجر به توافق نامیمون اتمی با رژیم ایران شد نمی‌شویم.
سفیر کنونی آمریکا در سازمان ملل نیکی هیلی گفته است:
«بزرگترین نگرانی این است که سران رژیم ایران همانهایی که در گذشته در برنامه سری اتمی در سایتهای نظامی گیرافتادند علناً گفته‌اند بازرسی از سایتهای نظامی را رد می‌کنند».
نیکی هیلی این را اوایل امسال گفته بود. آیا این حرف هنوز هم صحت دارد؟
علیرضا جعفرزاده: اظهارات سفیر نیکی هیلی به قلب مسأله اشاره دارد. برنامه واقعی اتمی رژیم ایران که برنامه ساخت تسلیحات است در سایتهای نظامی آن قرار دارد. موضع رژیم ایران این است که اجازه نخواهند داد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مکانهای مشخصی دسترسی داشته باشد و از آنها بازرسی کند.
این موضوع سؤال بسیار بزرگی را مطرح می‌سازد که شما چگونه می‌توانید تعیین کنید برنامه اتمی در کجا قرار دارد اگر دسترسی به مکانهای کلیدی ایران نداشته باشید؟!
اگر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بخواهد با معیارهای خود عمل کند و بر اساس آنچه پیشتر یوکیا آمانو گفته بود نباید هیچ تفاوتی میان سایتهای نظامی و غیرنظامی باشد و نباید برای آنها محدودیتی وجود داشته باشد اگر بخواهند تحت قوانین پادمان عمل کنند. آنها باید اجازه داشته باشند که از آن سایتها بازدید کنند. اما چون رژیم ایران دارای برخوردی مهاجمانه است می‌گوید اینها اماکنی است که ما به شما اجازه ورود نمی‌دهیم! و آژانس و باقی جهان نیز در عمل از آن تبعیت کرده‌اند که به رژیم ایران اجازه می‌دهند از این امر فرار کند و این رژیم عملاً خود را هم به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و هم به باقی جهان تحمیل می‌کند.
اگر کسی به واقع خواستار پایان دادن به برنامه اتمی رژیم ایران باشد در آن صورت نیاز است به اماکنی برود که عملاً بر روی بخش تسلیحاتی برنامه کار می‌کردند. ما در مورد یک برنامه صلح‌آمیز که خواستار تولید برق باشد صحبت نمی‌کنیم، کل این داستان پوشش است. رژیم ایران به واقع برنامه غیرنظامی ندارد هرچیزی که دارد اساساً پوششی برای برنامه اصلی است که برنامه تسلیحات اتمی است.
