پروفسور محمود شریف بسیونی، یکی از برجسته‌ترین حقوقدانان معاصر، دوست مقاومت ایران و اشرفیها و پیشتاز تدوین نظریه حقوقی در مورد موقعیت حقوقی مجاهدان مستقر در اشرف در سال 2003، روز ۲۵سپتامبر در سن ۷۹سالگی در خانه‌اش واقع در شیکاگو درگذشت.
رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت با درود به این دوست و مشاور گرانقدر مقاومت ایران در زمینه احقاق حقوق اشرفیان، فقدان دریغ انگیز او را تسلیت گفت.
شریف بسیونی که به‌عنوان پدر قانون بین‌الملل جزا شناخته شده است سالهای زیادی را صرف تحقیق پیرامون نقض حقوق‌بشر در کشورهای مختلف از جمله آپارتاید در آفریقای جنوبی کرد.
شریف بسیونی مولف بیش از ۲۵کتاب و ۲۵۶مقاله علمی در زمینه حقوق است. او بنیانگذار انستیتو بین‌المللی قانون حقوق‌بشر در دانشگاه دپال در دانشگاه شیکاگو است. بخش زیادی از کار او در زمینه حقوق، ایجاد یک دادگاه جهانی برای جنایات بین‌المللی، با حیطه اختیارات برای رسیدگی به نسل کشی، جنایات جنگی و جنایت علیه بشر یت بود. او در مناصب مختلف سازمان ملل عهده‌دار مسئولیت بود و هم‌چنین سالها به‌عنوان مشاور با وزارت‌خارجه و وزارت دادگستری آمریکا کار کرده است.
پروفسور بسیونی در سال ۲۰۰۳ نظریه مبسوط خود در مورد استاتوی مجاهدان مستقر در اشرف را منتشر کرد و اعلام نمود که مجاهدین افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو هستند. این نظریه که مبتنی بر استنادهای مستدل و متقن حقوقی و هم‌چنین موقعیت واقعی و عینی مجاهدین در عراق بود، نقش تعیین‌کننده‌ای در بشکست کشاندن توطئه‌های رژیم آخوندی و هم‌چنین به‌رسمیت شناختن استاتوی مجاهدین مستقر در اشرف از سوی نیروهای ائتلاف و آمریکا داشت.
وی در زمان انتقال حفاظت اشرف به مالکی و وحوش عراقی نیز به رابرت گیتس وزیر دفاع باراک اوباما نوشت: طبق قانون 45 کنوانسیون چهارم ژنو، مسئولیت حفاظت اشرف باید به نیروهایی آمریکایی بازگردد.
پروفسور بسیونی پیشاپیش نسبت به عواقب انتقال حفاظت ساکنان اشرف به نیروهای عراقی قویاً هشدار داده و آن را مغایر با قانون بین‌المللی و تعهدات ایالات متحده آمریکا اعلام کرد.
پروفسور شریف بسیونی با رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت در پاریس دیدار کرد و طی این سالیان همواره یک دوست و مشاور نزدیک مقاومت ایران در امور حقوقی بود.
کارشناسان حقوق بین‌الملل در کشورهای مختلف جهان پروفسور بسیونی و لرد اسلین را از اسطوره‌های حقوق در دنیای معاصر می‌دانند.
در مقدمه بیانیه پاریس درباره حقوق مجاهدین در اشرف به تاریخ 10مارس 2004 وکلا و حقوقدانان امضا کننده، به نظر یه‌های حقوقی جامعی که توسط پروفسور شریف بسیونی (رئیس هیأت تدوین اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی)، لرد اسلین (قاضی دیوانعالی انگلستان و قاضی سابق دیوان دادگستری اروپا) و پروفسور ژان ایو دوکارا (رئیس انستیتوی حقوق بین‌الملل در دانشگاه پاریس) و سایر استادان و کارشناسان برجستهٴ حقوق بین‌الملل از قبیل پروفسور اریک داوید استناد کرده‌اند.
پروفسور بسیونی بیش از 50سال استادی دانشکده‌های حقوق در آمریکا و اروپا را به‌عهده داشت. وی رئیس انستیتوی حقوق‌بشر بین‌الملل در دانشگاه دوپال آمریکا، رئیس انستیتوی بین‌المللی مطالعات عالی در علوم کیفری در سیراکوزای ایتالیا، و نیز رئیس اتحادیه بین‌المللی حقوق جزایی در فرانسه بود.
در سال 1993 پروفسور بسیونی ریاست کمیسیون ملل‌متحد برای بررسی نقض حقوق بین‌الملل بشردوستانه در یوگسلاوی سابق را عهده‌دار گردید. در سال 1998 به ریاست کمیتهٴ تدوین اسناد دیوان کیفری بین‌المللی انتخاب شد. در تدوین کنوانسیون ملل‌متحد برای منع و امحای شکنجه نقش بزرگی ایفا نمود.
بسیونی علاوه بر دریافت بالاترین مدالهای کشوری از مصر، ایتالیا، آمریکا، اتریش و فرانسه، جوایز علمی بسیاری از کشورهای مختلف گرفته است.
پروفسور بسیونی دست‌کم 24جلد کتاب و 215مقاله و رساله در زمینه حقوق بین‌الملل نوشته و 44جلد کتاب دیگر در زمینه‌های حقوق جزایی، حقوق تطبیقی و حقوق‌بشر تألیف کرده است. وی مشاور حقوقی بسیاری از دولتها در جریان پرونده‌های بزرگ و مهم بین‌المللی بوده و دست‌کم 100پرونده از این نوع را در دست داشته است.
نظریة حقوقی پروفسور بسیونی در مورد موقعیت حقوقی مجاهدین مستقر در اشرف که در پاییز سال 1382 منتشر گردید به سرعت به یکی از نظریات کلاسیک حقوق بین‌الملل تبدیل گردید و مورد استناد صدها حقوقدان برجسته در سراسر جهان قرار گرفت.
پرفسور بسیونی در پیامی که خطاب به شرکت کنندگان در کنفرانس بزرگ حقوقدانان در پاریس برای دفاع از مجاهدین مستقر در اشرف در 10مارس 2004 فرستاد، بر ضرورت به‌رسمیت شناختن موقعیت حقوقی مجاهدین در عراق تحت کنوانسیون چهارم ژنو تأکید نمود و از اهداف کنفرانس حمایت کرد.
در نظریة متقن پروفسور بسیونی حق مجاهدین که به‌رسمیت شناخته‌شدن به‌عنوان یک «جنبش آزادیبخش» است، خاطرنشان شده است:
ـ «هدف‌اعلام شده مجاهدین سرنگونی رژیم ملاها در ایران است. ارتش آزادیبخش ملی ایران در ژوئن 1987در پایگاههای عراق تشکیل شد و از این پایگاهها برای انجام بیش از صد رشته عملیات نظامی علیه ارتش ایران استفاده کرد. در جنگ خلیج‌فارس (1991-1990)، مجاهدین دخالتی نداشتند و در هیچ عملیات نظامی به نفع هیچ‌یک از طرفین درگیری شرکت نکردند. قبل از شروع آخرین درگیری نظامی (2003)، مجاهدین اعلام بیطرفی کردند و گفتند که در پایگاههایشان باقی خواهند ماند. در حین درگیری بین اعضای ائتلاف و ارتش عراق و بعد از آن، ایالات متحده مجاهدین را در قرارگاه اشرف سرجمع کرد. آنها هم‌چنین خلع‌سلاح شدند».
مجاهدین هرگز در ارتش عراق مجتمع نشده‌اند. آنها همیشه کاملاً مستقل باقی مانده‌اند، و این موقعیت خاص توسط عراق به‌رسمیت شناخته شده بود».
ـ «این‌که مجاهدین یک «نیروی مستقل سیاسی» هستند، در ژوییه 1988 توسط رئیس‌جمهور عراق گواهی شده بود. هم‌چنین در نامه‌یی به تاریخ 9دسامبر 2002 که توسط سرلشکر حسام محمد امین، مدیر کل بازرسی کل جمهوری عراق، امضا شده، با اشارهٴ (تأئیدآمیز) به بیانیه قبلی (در تاریخ 5دسامبر 1988)، گفته شده است:
«قرارگاههای متعلق به سازمان مجاهدین خلق ایران قرارگاههایی هستند که عراق استفاده از آنها را بدون هیچ دخالتی از سوی خود مجاز دانسته است.
«استقلال عمل نه تنها توسط جمهوری عراق به‌رسمیت شناخته شده و مورد احترام بوده، بلکه توسط آنسکام نیز در راستای بازرسی تسلیحاتیشان در عراق به‌رسمیت شناخته شده بود.
در گزارش 15دسامبر 1988 به شورای امنیت سازمان ملل متحد، مدیرکل آنسکام متذکر شد که پایگاههای متعلق به سازمان مجاهدین خلق ایران مورد بازرسی قرار نگرفتند، چون در حاکمیت دولت عراق نبودند، و بنابراین، برای دستیابی به این پایگاهها، آنسکام می‌بایست مستقیماً وارد مذاکره با مجاهدین می‌شد».
ـ هم‌چنین «کمیتهٴ بین‌المللی صلیب‌سرخ به‌طور مستقیم با مجاهدین در مورد وضعیت اسیران جنگی ایرانی که تحت بازداشت آنها بودند، مذاکره می‌کرد. این مذاکرات بدون هرگونه مداخله یا مشارکت دولت عراق صورت می‌گرفت».
