خانم عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه حقوق‌بشر در امور ایران
آقای زید رعدالحسین کمیسر عالی حقوق‌بشر ملل متحد
آقای زید رعدالحسین کمیسر عالی حقوق‌بشر ملل متحد
ما زندانیان سیاسی تبعیدی در زندان اردبیل مطلع شدیم که بیش از دو هفته است که زندانیان سیاسی زندان گوهردشت با ضرب و شتم به سلولهای انفرادی و سالن ده منتقل شده‌اند. سالنی که بیشتر از ۴۰دوربین و دستگاه شنود داشته و شرایط فوق امنیتی بر آن حاکم است و زندانیان به‌طور مستمر زیر دید دوربینها قرار دارند. در اعتراض به این جابه‌جایی ناگهانی و مشکوک؛ جمعی از برادران ما در سلولهای انفرادی و سالن ده بیشتر از دو هفته است که در حال اعتصاب غذا؛ محروم ازملاقات و تماس هستند.
ما زندانیان سیاسی تبعیدی در اردبیل از زندانیان اعتصابی در زندان گوهردشت حمایت کرده و اعلام می‌کنیم:
ما زندانیان جز خداوند کسی را نداریم و هیچ قدرتی بالاتر از اعتصاب‌غذا برای دفاع در برابر حملات دشمن جلادی که اسیرش هستیم نداریم.
همیشه اعتصاب‌غذا جزو آخرین سپرهای دفاعی ما از حملات سهمگین حاکمان ستمگری است که هیچگونه رحمی نسبت به پیر و جوان؛ زن و مرد ایرانی ندارند.
ما به‌عنوان زندانیان سیاسی کاملاً درک می‌کنیم که برادران زندانیمان در زندان (گوهردشت) تحت چه فشارهای روحی؛ روانی و چه شکنجه‌هایی دست به چنین اقدامی زده و تصمیم گرفته‌اند که لب به غذا نزنند.
آیا تابه‌حال فکر کرده اید که چه عاملی باعث می‌شود شخصی برای مدتهای طولانی با اختیار خود لب به غذا نزند؟ تحمل کردن ظلم و جنایت حاکمان سختتر از تحمل یک مرگ تدریجی است. چون ما زندانیان سیاسی در ایران حاضریم با عزت بمیریم ولی تن به ذلت ندهیم.
ما از خواسته‌های زندانیان اعتصابی آقایان ابوالقاسم فولادوند؛ سعید ماسوری؛ رضا اکبری منفرد؛ حسن صادقی؛ جعفر اقدامی و شاهین ذوقی تبار و زندانیان اعتصابی در سالن ده زندان گوهردشت مبنی بر بازگرداندن آنان به سالن ۱۲حمایت می‌کنیم.
در صورتی که زندانیان سیاسی گوهردشت به خواسته خود مبنی بر انتقال به سالن ۱۲سالن نرسند؛ ما نیز در حمایت از آنان به‌طور جمعی دست به اعتصاب‌غذا خواهیم زد. چرا که عقیده داریم اگر ظالمی به کسی ظلم کند و مظلوم نیز ظلم را بپذیرد و کاری نکند فرقی با ظالم ندارد.
ما زندانیان سیاسی فشارهای زیادی را تجربه کرده‌ایم. در سال ۱۳۹۱ قرعه به نام زندانیان سیاسی بند پنج زاهدان افتاد. سال ۹۳ با حمله به زندانیان سیاسی بند ۳۵۰اوین آنها را به زیر فشار بردند. در سال ۹۳ زندانیان سیاسی بند هفت زندان اردبیل مورد هجوم قرار گرفتند.
حال قرعه سرکوب و فشار به نام زندانیان سیاسی سالن ۱۲ زندان گوهردشت افتاده است. تا کی باید سکوت کنیم؟
آزادی حق هر انسان است. ما را از بزرگترین حق انسانی خود محروم کرده‌اند. ما روزانه در معرض شکنجه و آزارهای مختلفی هستیم که در اتاقهای فکر شکنجه‌گران حکومت ولایت فقیه طراحی و اجرا می‌شود.
خانم جهانگیر
ما زندانیان سیاسی – عقیدتی در زندان اردبیل از شما و از مجامع بین‌المللی می‌خواهیم به دفاع از حقوق زندانیان در ایران برخیزید. در برابر اعدامهای روزانه در ایران سکوت نکنید. و برای نجات جان زندانیان اعتصابی در زندان گوهردشت ؛ دست به اقدام فوری بزنید.
ما زندانیان سیاسی تبعیدی در اردبیل از زندانیان اعتصابی در زندان گوهردشت حمایت کرده و اعلام می‌کنیم:
ما زندانیان جز خداوند کسی را نداریم و هیچ قدرتی بالاتر از اعتصاب‌غذا برای دفاع در برابر حملات دشمن جلادی که اسیرش هستیم نداریم.
همیشه اعتصاب‌غذا جزو آخرین سپرهای دفاعی ما از حملات سهمگین حاکمان ستمگری است که هیچگونه رحمی نسبت به پیر و جوان؛ زن و مرد ایرانی ندارند.
ما به‌عنوان زندانیان سیاسی کاملاً درک می‌کنیم که برادران زندانیمان در زندان (گوهردشت) تحت چه فشارهای روحی؛ روانی و چه شکنجه‌هایی دست به چنین اقدامی زده و تصمیم گرفته‌اند که لب به غذا نزنند.
آیا تابه‌حال فکر کرده اید که چه عاملی باعث می‌شود شخصی برای مدتهای طولانی با اختیار خود لب به غذا نزند؟ تحمل کردن ظلم و جنایت حاکمان سختتر از تحمل یک مرگ تدریجی است. چون ما زندانیان سیاسی در ایران حاضریم با عزت بمیریم ولی تن به ذلت ندهیم.
ما از خواسته‌های زندانیان اعتصابی آقایان ابوالقاسم فولادوند؛ سعید ماسوری؛ رضا اکبری منفرد؛ حسن صادقی؛ جعفر اقدامی و شاهین ذوقی تبار و زندانیان اعتصابی در سالن ده زندان گوهردشت مبنی بر بازگرداندن آنان به سالن ۱۲حمایت می‌کنیم.
در صورتی که زندانیان سیاسی گوهردشت به خواسته خود مبنی بر انتقال به سالن ۱۲سالن نرسند؛ ما نیز در حمایت از آنان به‌طور جمعی دست به اعتصاب‌غذا خواهیم زد. چرا که عقیده داریم اگر ظالمی به کسی ظلم کند و مظلوم نیز ظلم را بپذیرد و کاری نکند فرقی با ظالم ندارد.
ما زندانیان سیاسی فشارهای زیادی را تجربه کرده‌ایم. در سال ۱۳۹۱ قرعه به نام زندانیان سیاسی بند پنج زاهدان افتاد. سال ۹۳ با حمله به زندانیان سیاسی بند ۳۵۰اوین آنها را به زیر فشار بردند. در سال ۹۳ زندانیان سیاسی بند هفت زندان اردبیل مورد هجوم قرار گرفتند.
حال قرعه سرکوب و فشار به نام زندانیان سیاسی سالن ۱۲ زندان گوهردشت افتاده است. تا کی باید سکوت کنیم؟
آزادی حق هر انسان است. ما را از بزرگترین حق انسانی خود محروم کرده‌اند. ما روزانه در معرض شکنجه و آزارهای مختلفی هستیم که در اتاقهای فکر شکنجه‌گران حکومت ولایت فقیه طراحی و اجرا می‌شود.
خانم جهانگیر
ما زندانیان سیاسی – عقیدتی در زندان اردبیل از شما و از مجامع بین‌المللی می‌خواهیم به دفاع از حقوق زندانیان در ایران برخیزید. در برابر اعدامهای روزانه در ایران سکوت نکنید. و برای نجات جان زندانیان اعتصابی در زندان گوهردشت ؛ دست به اقدام فوری بزنید.
