728 x 90

ادبیات و فرهنگ,

صبح آمد خنده بر لب

-

باد می‌آید
باد می‌آید
بام‌ها از بوف‌ها خالی
خواب‌های کوچه آشفته
خانهٴ اندیشه‌ها بی‌ سقف
می‌وزد بوی صداقت از رگان سادهٴ شیشه
از رگان آسمان اعتماد و عشق
                                    بارانی به روی بام می‌بارد.
باد می‌آید
باد می‌آید
گرچه غمسارست طرح ترمه زرد بیابانی،
آن که او مانده‌ست جاری
                               هجرت سبز است.
ـ خاطرات سبز را
عاقبت پیداش می‌یابی.
باد می‌آید
«آی» * هم آمد...
در میان چارطاق پنجره
دم اسبی یالِ گیسوشا
                         عاقبت پیداش آمد صبح‌ ...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آی: خورشید
                                       س.ع.نسیم
										
											<iframe style="border:none" width="100%" scrolling="no" src="https://www.mojahedin.org/if/04dd6e55-e18d-49ac-8e40-442bb59da7ce"></iframe>
										
									

گزیده ها

تازه‌ترین اخبار و مقالات