یک رسانه باند حسن روحانی تحت عنوان «نخستین واکنش روحانی پس از حواشی راهپیمایی روز قدس؛ «آسیاب به نوبت» نوشت «رئیس‌جمهور با انتشار روایتی از مرحوم هاشمی رفسنجانی درباره ناملایمتی هایی که به او شده بود، نسبت به حواشی مراسم روز قدس و سر دادن شعارهایی علیه خود، واکنش نشان داد».
در فیلمی که رئیس‌جمهور نظام از رفسنجانی منتشر کرده و در آن رفسنجانی از تعبیر «آسیاب به نوبت» استفاده می‌کند، روحانی تلویحا سرنوشت خود را به سرنوشت رفسنجانی تشبیه می‌کند که حاکی از تعمیق زهر شقه در رأس نظام آخوندیست.
پس از حمله لباس شخصیهای خامنه‌ای به روحانی در جریان نمایش حکومتی موسوم به روز قدس، به‌رغم این‌که قضاییه آخوندی از زبان دادستان تهران این اقدام را «جرم مشهود» اعلام کرد، مقامات و مهره‌ها و رسانه‌های باند روحانی به تلویح یا تصریح ولی‌فقیه ارتجاع و باندهای تحت‌امر او را منشأء این حملات باندی معرفی کرده‌اند:
عبدالله نوری وزیر کشور اسبق نوشت: شگفت آن که اینگونه وقایع هیچگاه نسبت به مدافعان حاکمیت اتفاق نمی افتد و همیشه، منتقدان هستند که مورد هجمه این جریان قرار می‌گیرند، اگر چه از مسئولان عالیرتبه نظام باشند.
آیا این افراد که جرأت یافته‌اند با گستاخی تمام با رئیس قوه مجریه و در روز جهانی قدس چنین رفتار کنند، از همان طیفی نیستند که... روزی به سفارت انگلستان حمله نمودند و دیگر روز، سفارت عربستان را به آتش کشیدند و قدرت بر هم زدن سخنرانیها و کنسرت ها را دارند؟
چگونه است جمع خاصی احساس می‌کنند برای اجرای منویات خود نیاز به قوای سه گانه ندارند ؟ خود را هم قانون گزار می‌پندارند و هم مجری قانون و هم قاضی محکمه؟ (منبع سایتهای حکومتی ایلنا و همدلی 3تیر)
محسن هاشمی پسر رفسنجانی با اذعان به عمق جنگ قدرت در رأس نظام گفت: «از ابتدای انقلاب تاکنون همواره تفاوت سلیقه‌ها و نظرها در بین مسئولان وجود داشته است، اما این تفاوتها نباید به اختلاف در جامعه منجر شود، بلکه مسئولان باید در جلسات با یکدیگر گفتگو و اختلافاتشان را حل کنند» (منبع روزنامه حکومتی آرمان ۴)
روزنامه حکومتی شرق با اشاره به این نکته که «خط و ربط سیاسی این گروه اظهر من الشمس است» افزود: «نکته این‌که شعاردهندگان علیه حسن روحانی... ، حرکت خودجوش مردمی نبوده و ریشه کار در اتاق فکری است که ردپایش در بسیاری از حرکات خودسرانه پیداست.»
روزنامه حکومتی ابتکار هم افزوده است: «به خوبی می‌دانیم برخی از کسانی که باید در برابر چنین رفتارهایی موضع سنجیده‌ای اتخاذ کنند خود از حامیان تئوریک یا سیاسی و پشت پرده این جریانهای بوده و یا هستند و چندان از ایجاد چنین بحرانهایی ناخرسند نمی‌باشند».
روزنامه حکومتی جهان صنعت در مطلبی به هماهنگی تریبونهای در دست ولی‌فقیه در این جنگ باندی اشاره کرده و نوشته است: «همواره می‌بینیم که در تریبونهای نماز جمعه و در تریبونهای رسمی مثل صدا‌و‌سیما به جوانها مجوز می‌دهند که برخوردهای فراقانونی داشته باشند
به مسئولان بالای مملکت اهانت می‌شود و ما با سکوت بزرگان اصول‌گرا مواجه می‌شویم... این سکوت نشانگر رضایت بزرگان این طیف هست»
این روزنامه در مطلب دیگری به اوجگیری جنگ قدرت در رأس نظام و بازگشت ناپذیری آن اذعان کرده و نوشته است: «تمام اظهاراتی که این روزها درباره لزوم انسجام... زیر چتر اتحاد گفته می‌شود، بیشتر به تعارف شبیه است چرا که اصول‌گرایان که کرسی‌های مجلس، مجلس خبرگان، ریاست‌جمهوری و شورای شهر را یکی بعد از دیگری از دست داده‌اند، چیزی برای از دست دادن ندارند و تمام توان خود را برای بازپس‌گرفتن این کرسی‌ها به کار گرفته‌اند. این اظهارات و حملات لفظی چهره‌های اصلی دو جناح در واقع قله کوچکی از کوه یخی است که قسمت اعظم آن در میان اقیانوس پنهان شده است. این به آن معنی است که جنگ اصلی میان دو جناح پشت درهای بسته و لبخندهای ظاهری در جریان است و گاهی ترکش‌های این جنگ در قالب حملات لفظی رخ می‌نمایاند...».
در فیلمی که رئیس‌جمهور نظام از رفسنجانی منتشر کرده و در آن رفسنجانی از تعبیر «آسیاب به نوبت» استفاده می‌کند، روحانی تلویحا سرنوشت خود را به سرنوشت رفسنجانی تشبیه می‌کند که حاکی از تعمیق زهر شقه در رأس نظام آخوندیست.
پس از حمله لباس شخصیهای خامنه‌ای به روحانی در جریان نمایش حکومتی موسوم به روز قدس، به‌رغم این‌که قضاییه آخوندی از زبان دادستان تهران این اقدام را «جرم مشهود» اعلام کرد، مقامات و مهره‌ها و رسانه‌های باند روحانی به تلویح یا تصریح ولی‌فقیه ارتجاع و باندهای تحت‌امر او را منشأء این حملات باندی معرفی کرده‌اند:
عبدالله نوری وزیر کشور اسبق نوشت: شگفت آن که اینگونه وقایع هیچگاه نسبت به مدافعان حاکمیت اتفاق نمی افتد و همیشه، منتقدان هستند که مورد هجمه این جریان قرار می‌گیرند، اگر چه از مسئولان عالیرتبه نظام باشند.
آیا این افراد که جرأت یافته‌اند با گستاخی تمام با رئیس قوه مجریه و در روز جهانی قدس چنین رفتار کنند، از همان طیفی نیستند که... روزی به سفارت انگلستان حمله نمودند و دیگر روز، سفارت عربستان را به آتش کشیدند و قدرت بر هم زدن سخنرانیها و کنسرت ها را دارند؟
چگونه است جمع خاصی احساس می‌کنند برای اجرای منویات خود نیاز به قوای سه گانه ندارند ؟ خود را هم قانون گزار می‌پندارند و هم مجری قانون و هم قاضی محکمه؟ (منبع سایتهای حکومتی ایلنا و همدلی 3تیر)
محسن هاشمی پسر رفسنجانی با اذعان به عمق جنگ قدرت در رأس نظام گفت: «از ابتدای انقلاب تاکنون همواره تفاوت سلیقه‌ها و نظرها در بین مسئولان وجود داشته است، اما این تفاوتها نباید به اختلاف در جامعه منجر شود، بلکه مسئولان باید در جلسات با یکدیگر گفتگو و اختلافاتشان را حل کنند» (منبع روزنامه حکومتی آرمان ۴)
روزنامه حکومتی شرق با اشاره به این نکته که «خط و ربط سیاسی این گروه اظهر من الشمس است» افزود: «نکته این‌که شعاردهندگان علیه حسن روحانی... ، حرکت خودجوش مردمی نبوده و ریشه کار در اتاق فکری است که ردپایش در بسیاری از حرکات خودسرانه پیداست.»
روزنامه حکومتی ابتکار هم افزوده است: «به خوبی می‌دانیم برخی از کسانی که باید در برابر چنین رفتارهایی موضع سنجیده‌ای اتخاذ کنند خود از حامیان تئوریک یا سیاسی و پشت پرده این جریانهای بوده و یا هستند و چندان از ایجاد چنین بحرانهایی ناخرسند نمی‌باشند».
روزنامه حکومتی جهان صنعت در مطلبی به هماهنگی تریبونهای در دست ولی‌فقیه در این جنگ باندی اشاره کرده و نوشته است: «همواره می‌بینیم که در تریبونهای نماز جمعه و در تریبونهای رسمی مثل صدا‌و‌سیما به جوانها مجوز می‌دهند که برخوردهای فراقانونی داشته باشند
به مسئولان بالای مملکت اهانت می‌شود و ما با سکوت بزرگان اصول‌گرا مواجه می‌شویم... این سکوت نشانگر رضایت بزرگان این طیف هست»
این روزنامه در مطلب دیگری به اوجگیری جنگ قدرت در رأس نظام و بازگشت ناپذیری آن اذعان کرده و نوشته است: «تمام اظهاراتی که این روزها درباره لزوم انسجام... زیر چتر اتحاد گفته می‌شود، بیشتر به تعارف شبیه است چرا که اصول‌گرایان که کرسی‌های مجلس، مجلس خبرگان، ریاست‌جمهوری و شورای شهر را یکی بعد از دیگری از دست داده‌اند، چیزی برای از دست دادن ندارند و تمام توان خود را برای بازپس‌گرفتن این کرسی‌ها به کار گرفته‌اند. این اظهارات و حملات لفظی چهره‌های اصلی دو جناح در واقع قله کوچکی از کوه یخی است که قسمت اعظم آن در میان اقیانوس پنهان شده است. این به آن معنی است که جنگ اصلی میان دو جناح پشت درهای بسته و لبخندهای ظاهری در جریان است و گاهی ترکش‌های این جنگ در قالب حملات لفظی رخ می‌نمایاند...».
