ما نمی‌میریم

«... هر چه شما بر من بیشتر بتازید، من بیشتر بر خود می‌بالم چرا که هر چه از شما دور‌تر باشم به مردم نزدیکترم و هر چه کینه‌ی شما به من و عقایدم شدید‌تر باشد لطف و حمایت توده‌ی مردم از من قوی‌تر است حتی اگر مرا به گور بسپارید که خواهید سپرد، مردم از جسدم پرچم و سرود می‌سازند».
[از دفاعیات پرشور خسرو گلسرخی]
تقدیم به غلامرضا خسروی که در بیدادگاهی جرارتر از بیدادگاه خسرو گلسرخی، «برای جانش چانه نزد».

ما نمی‌میریم
از ما کسی هرگز نمی‌میرد

جاودان‌ ، بر هیبت پوشالی دامن‌کشان مرگ
از بلندای عروجی سوی آبی‌های عاشق - خنده زن- ماییم

شوکران مرگ‌ ،
آن کام کژدم جرار قلب شب‌پرستان باد
- ارزانی آنان‌که با اکنون شرم‌آور نمی‌جنگند -

ما نمی‌میریم
ما نمی‌میریم

ما را مترسانید‌ ، از هرای بمب و نعره‌ی شلیک
رگان بالغ از رنگین‌کمان سینه‌ی ما‌ ، تشنه‌ی گرمای باروتند

ما نمی‌ترسیم
ما از آن روز نخستین‌ ، مرگ بر کف‌ ،
پای در این راه‌ بی‌برگشت بنهادیم

بوسه‌های اول ما‌ ،
بوسه بر خون بود؛ خون جوان خویش

از ما کسی هرگز نمی‌میرد‌.
از ما کسی هرگز نمی‌میرد.

ع. طارق.