با گذشت نزدیک به دو ماه از آغاز ناآرامی‌ها در ونزوئلا، نیکلاس مادورو، رئیس جمهوری حاضر به عقب‌نشینی نیست و مصمم است با ایجاد کنگره تازه‌یی موسوم به مجلس مردمی راه را برای بازنویسی قانون اساسی باز کند.
کاراکاس روز سه‌شنبه 2 اردیبهشت 96 صحنه تظاهرات هواداران او بود که به حمایت از وی و برنامه‌اش به خیابانها ریخته بودند. همزمان، نیکلاس مادورو با امضای حکمی روند انتخاب اعضای مجلس مردمی را مشخص کرد. ۵۴۰ عضو این مجلس از طریق انتخاباتی که ژوییه آینده در سراسر کشور برگزار می‌شود انتخاب خواهند شد.
نیکلاس مادورو در میان هوادارانش گفت: «من برای مردم ونزوئلا در هر شهری از کشور پایگاههای انتخاباتی ایجاد می‌کنم تا از میان هر گروه و دسته اجتماعی بتوانند به‌صورت مستقیم و به شکل مخفی ۵۴۰ نماینده‌ای را انتخاب کنند که مجلس ملی مؤسسان قدرتمند، منحصربفرد و مقتدری را شکل خواهند داد.»
اقدام رئیس جمهوری، مخالفان دولت را خشمگین‌تر از گذشته کرده است. آنها بازنویسی قانون اساسی را شگردی از سوی مادورو می‌دانند برای ماندن در قدرت.
اعتراضات خیابانی درونزوئلا از هشت هفته پیش (اوایل ماه آوریل) وارد مرحله جدی‌تری شده است؛ اعتراضاتی که اغلب صحنه خشونت پلیس با معترضان بوده و تاکنون ۵۳ کشته و صدها زخمی بر جای گذاشته است. معترضان خشمگین عصر دوشنبه خانه کودکی هوگو چاوز و تعدادی از ساختمانهای دولتی از جمله دفتر محلی کمیسیون انتخابات ملی را به آتش کشیدند.
از سوی دیگر انتخابات محلی درونزوئلا که قرار بود در سال گذشته برگزار شود به دهم دسامبر سال جاری موکول شده است.
تنشها در ونزوئلا پس از آن بالا گرفت که دیوان عالی کشور در ۲۹ مارس با سلب اختیار از پارلمان، حق تصویب یا تغییر قوانین را از آن خود کرد. این تصمیم موجی از انتقادها را در داخل و خارج کشور به همراه داشت تا جایی که دیوان عالی ونزوئلا ناگزیر از تصمیم خود عقب‌نشینی کرد.
با این حال، معترضان عقب ننشستند و این رویداد، نارضایتی دیرینه آنها نسبت به اوضاع نامساعد اقتصادی کشور را وارد مرحله تازه‌یی کرد و از آن اعتراضات خود را با شدت بیشتری دنبال کردند. مخالفان طی این مدت چند بار تظاهرات سراسری برگزار کردند و این اعتراضات در بیشتر موارد به خشونت کشیده شد.
رئیس جمهوری فعلی در اوایل ماه جاری میلادی به‌مناسبت روز جهانی کارگر، از تصمیم خود برای ایجاد یک مجلس مردمی جدید به موازات پارلمان ونزوئلا خبر داد؛ مجلسی که می‌تواند تصمیمات نهادهای دولتی را لغو و انتخابات عمومی برگزار کند و شبیه به مجلسی باشد که پیش از این یک بار در سال ۱۹۹۹ میلادی توسط هوگو چاوز، رئیس جمهوری فقید ونزوئلا تشکیل شده بود.
کاراکاس روز سه‌شنبه 2 اردیبهشت 96 صحنه تظاهرات هواداران او بود که به حمایت از وی و برنامه‌اش به خیابانها ریخته بودند. همزمان، نیکلاس مادورو با امضای حکمی روند انتخاب اعضای مجلس مردمی را مشخص کرد. ۵۴۰ عضو این مجلس از طریق انتخاباتی که ژوییه آینده در سراسر کشور برگزار می‌شود انتخاب خواهند شد.
نیکلاس مادورو در میان هوادارانش گفت: «من برای مردم ونزوئلا در هر شهری از کشور پایگاههای انتخاباتی ایجاد می‌کنم تا از میان هر گروه و دسته اجتماعی بتوانند به‌صورت مستقیم و به شکل مخفی ۵۴۰ نماینده‌ای را انتخاب کنند که مجلس ملی مؤسسان قدرتمند، منحصربفرد و مقتدری را شکل خواهند داد.»
اقدام رئیس جمهوری، مخالفان دولت را خشمگین‌تر از گذشته کرده است. آنها بازنویسی قانون اساسی را شگردی از سوی مادورو می‌دانند برای ماندن در قدرت.
اعتراضات خیابانی درونزوئلا از هشت هفته پیش (اوایل ماه آوریل) وارد مرحله جدی‌تری شده است؛ اعتراضاتی که اغلب صحنه خشونت پلیس با معترضان بوده و تاکنون ۵۳ کشته و صدها زخمی بر جای گذاشته است. معترضان خشمگین عصر دوشنبه خانه کودکی هوگو چاوز و تعدادی از ساختمانهای دولتی از جمله دفتر محلی کمیسیون انتخابات ملی را به آتش کشیدند.
از سوی دیگر انتخابات محلی درونزوئلا که قرار بود در سال گذشته برگزار شود به دهم دسامبر سال جاری موکول شده است.
تنشها در ونزوئلا پس از آن بالا گرفت که دیوان عالی کشور در ۲۹ مارس با سلب اختیار از پارلمان، حق تصویب یا تغییر قوانین را از آن خود کرد. این تصمیم موجی از انتقادها را در داخل و خارج کشور به همراه داشت تا جایی که دیوان عالی ونزوئلا ناگزیر از تصمیم خود عقب‌نشینی کرد.
با این حال، معترضان عقب ننشستند و این رویداد، نارضایتی دیرینه آنها نسبت به اوضاع نامساعد اقتصادی کشور را وارد مرحله تازه‌یی کرد و از آن اعتراضات خود را با شدت بیشتری دنبال کردند. مخالفان طی این مدت چند بار تظاهرات سراسری برگزار کردند و این اعتراضات در بیشتر موارد به خشونت کشیده شد.
رئیس جمهوری فعلی در اوایل ماه جاری میلادی به‌مناسبت روز جهانی کارگر، از تصمیم خود برای ایجاد یک مجلس مردمی جدید به موازات پارلمان ونزوئلا خبر داد؛ مجلسی که می‌تواند تصمیمات نهادهای دولتی را لغو و انتخابات عمومی برگزار کند و شبیه به مجلسی باشد که پیش از این یک بار در سال ۱۹۹۹ میلادی توسط هوگو چاوز، رئیس جمهوری فقید ونزوئلا تشکیل شده بود.
