«مسأله‌ی امنیّت و آرامش برای این کشور بسیار مهم است. باید در انتخابات، مسئولان امنیّت، مسئولان آرامش، از قوّه‌ی قضائیّه، از نیروی انتظامی، از وزارت کشور، و بقیّه و بقیّه باید همه مراقبت بکنند که امنیّت را حفظ بکنند. اگر کسی علیه امنیّت این کشور بخواهد قیام بکند، قطعاً با عکس‌العمل و واکنش سخت مواجه خواهد شد؛ این را بدانند... .. در انتخابات باید امنیّت به‌صورت کامل محفوظ بماند؛ و هر کسی که از این راه تخطّی بکند، قطعاً بداند سیلی خواهد خورد». (شبکه 1 تلویزیون رژیم 20اردیبهشت 96)
این روزها امنیت واژه‌ای است که از زبان سران رژیم نمی‌افتد و از ریز تا درشتشان برای حفظ امنیت خط و نشان می‌کشند.
به دنبال صحبتهای خامنه‌ای آخوند جنایتکار منتظری هم به صحنه آمد و گفت: «اطلاعاتی که ما داریم عناصر بدخواه و دشمنان درصدد بهم زدن امنیت به هر وسیله و ابزاری هستند... اما مطمئن باشن اگر هر کسی بخواهد فضای امنیتی انتخابات رو چه قبل رأی‌گیری چه در روز رأی‌گیری و چه بعد از رأی‌گیری حرکتی انجام بدهد که به امنیت کشور و امنیت مردم و امنیت انتخابات لطمه‌ای وارد کند نظام با او برخورد شدیدی خواهد کرد به تعبیر مقام معظم رهبری سیلی محکمی خواهد خورد». (تلویزیون رژیم 24اردیبهشت 96)
پس از بیدادستان نظام، نوبت سخنگوی قضاییه دزد نظام یعنی آخوند گوشخوار اژه‌ای شد تا او هم با ترس و وحشت وارد شده و وعده دهد که بعد انتخابات حساب بعضی‌ها را خواهیم رسید: «متأسفانه در این روزهای اخیر بلکه در هفته‌های اخیر مطالبی علیه قوه قضاییه بلکه علیه بعضی از ارزشهای نظام و چه بسا بعضی از نهادهای نظام گفته شد که حقیقتاً جای شرمندگی داره البته قوه قضاییه در زمان مناسب پاسخگویی لازم و قاطع خواهد داد و این مسائل را بی‌پاسخ نخواهد گذاشت اما ما الآن دم فرو بسته‌ایم برای این‌که فضای کشور فضای انتخاباتی بشه و رقابتها انجام بشه».» (شبکه خبر رژیم 24اردیبهشت 96)
اما امنیت رژیم مقوله‌ای نیست که به قول خودشان بشود با آن به شکل جناحی برخورد کرد! اینجاست که همه اراذل و اوباش وارد صحنه می‌شوند تا یک فضای رعب و وحشت کامل ایجاد کنند. در این باره وزیر کشور آخوند روحانی هم به صحنه آمد و گفت: «امنیت برای ما اصل است، امنیت برای ما پایه است، ما مبتنی بر امنیت است که می‌توانیم انتخابات برگزار کنیم مبتنی بر امنیت است که می‌توانیم اقتصاد مقاومتی داشته باشیم مبتنی بر امنیت است که حوزه سیاست داخلی ما توأم با انسجام و وحدت هست امنیت اصله ما برای امنیت هر کاری که لازم باشد برای کشور انجام بدهیم انجام می‌دهیم». (شبکه خبر رژیم 2اردیبهشت 96)
اشتری سرکرده نیروی جنایتکار انتظامی هم سراسیمه به صحنه آمد تا او هم با یک فقره قدرت‌نمایی توخالی بر طبل امنیت بکوبد: «نیروی انتظامی هم با بیش از 300هزار نفر نیرو آماده برگزاری امنیت انتخابات و حضور پای صندوق های رأی خواهد بود». (2اردیبهشت 96)
بنا به گزارشها، دیکتاتوری آخوندی روز دوشنبه ۲۵ اردیبهشت در هراس از قیام و خیزشهای مردمی در جریان انتخابات، اقدام به انجام یک مانور نظامی در اندیمشک با شرکت نیروی سرکوبگر انتظامی، هلال احمر، اورژانس، آتش‌نشانی و بسیج ضدمردمی کرد.
اما سؤال از این رژیم و ولی‌فقیه آن این است که چه خبر شده که قولنج امنیت گرفتید، بر اساس اخبار رسمی رژیم (سایت سازمان صدا و سیمای رژیم 17 اردیبهشت 1396) تعداد شعب اخذ رأی در انتخابات 29 اردیبهشت حدود 63هزار و 500 شعبه در سراسر کشور خواهد بود. با توجه به آماری که اشتری سرکرده نیروی انتظامی داد، برای هر شعبه می‌شود 5 نیروی انتظامی.
پس بواقع این هشدارهای امنیتی رژیم به مصداق آواز خواندن از ترس در تاریکی است، لشکر بیکاران و گرسنگان و کارتن خوابها در کنار یک مقاومت سازمان‌یافته و قدرتمند، بواقع ترسناک است و ولی‌فقیه حق دارد بترسد. چرا که یک لحظه غیبت نیروهای سرکوبگر از خیابانها مساویست با یک شورش خیابانی.
شورشی که در پیوند با دیگر کانونهای شورشی می‌تواند سریعاً به یک قیام عمومی تبدیل شود.
کابوسی که این روزها گریبانگیر تمامی سران و سرکردگان نظام است.
این روزها امنیت واژه‌ای است که از زبان سران رژیم نمی‌افتد و از ریز تا درشتشان برای حفظ امنیت خط و نشان می‌کشند.
به دنبال صحبتهای خامنه‌ای آخوند جنایتکار منتظری هم به صحنه آمد و گفت: «اطلاعاتی که ما داریم عناصر بدخواه و دشمنان درصدد بهم زدن امنیت به هر وسیله و ابزاری هستند... اما مطمئن باشن اگر هر کسی بخواهد فضای امنیتی انتخابات رو چه قبل رأی‌گیری چه در روز رأی‌گیری و چه بعد از رأی‌گیری حرکتی انجام بدهد که به امنیت کشور و امنیت مردم و امنیت انتخابات لطمه‌ای وارد کند نظام با او برخورد شدیدی خواهد کرد به تعبیر مقام معظم رهبری سیلی محکمی خواهد خورد». (تلویزیون رژیم 24اردیبهشت 96)
پس از بیدادستان نظام، نوبت سخنگوی قضاییه دزد نظام یعنی آخوند گوشخوار اژه‌ای شد تا او هم با ترس و وحشت وارد شده و وعده دهد که بعد انتخابات حساب بعضی‌ها را خواهیم رسید: «متأسفانه در این روزهای اخیر بلکه در هفته‌های اخیر مطالبی علیه قوه قضاییه بلکه علیه بعضی از ارزشهای نظام و چه بسا بعضی از نهادهای نظام گفته شد که حقیقتاً جای شرمندگی داره البته قوه قضاییه در زمان مناسب پاسخگویی لازم و قاطع خواهد داد و این مسائل را بی‌پاسخ نخواهد گذاشت اما ما الآن دم فرو بسته‌ایم برای این‌که فضای کشور فضای انتخاباتی بشه و رقابتها انجام بشه».» (شبکه خبر رژیم 24اردیبهشت 96)
اما امنیت رژیم مقوله‌ای نیست که به قول خودشان بشود با آن به شکل جناحی برخورد کرد! اینجاست که همه اراذل و اوباش وارد صحنه می‌شوند تا یک فضای رعب و وحشت کامل ایجاد کنند. در این باره وزیر کشور آخوند روحانی هم به صحنه آمد و گفت: «امنیت برای ما اصل است، امنیت برای ما پایه است، ما مبتنی بر امنیت است که می‌توانیم انتخابات برگزار کنیم مبتنی بر امنیت است که می‌توانیم اقتصاد مقاومتی داشته باشیم مبتنی بر امنیت است که حوزه سیاست داخلی ما توأم با انسجام و وحدت هست امنیت اصله ما برای امنیت هر کاری که لازم باشد برای کشور انجام بدهیم انجام می‌دهیم». (شبکه خبر رژیم 2اردیبهشت 96)
اشتری سرکرده نیروی جنایتکار انتظامی هم سراسیمه به صحنه آمد تا او هم با یک فقره قدرت‌نمایی توخالی بر طبل امنیت بکوبد: «نیروی انتظامی هم با بیش از 300هزار نفر نیرو آماده برگزاری امنیت انتخابات و حضور پای صندوق های رأی خواهد بود». (2اردیبهشت 96)
بنا به گزارشها، دیکتاتوری آخوندی روز دوشنبه ۲۵ اردیبهشت در هراس از قیام و خیزشهای مردمی در جریان انتخابات، اقدام به انجام یک مانور نظامی در اندیمشک با شرکت نیروی سرکوبگر انتظامی، هلال احمر، اورژانس، آتش‌نشانی و بسیج ضدمردمی کرد.
اما سؤال از این رژیم و ولی‌فقیه آن این است که چه خبر شده که قولنج امنیت گرفتید، بر اساس اخبار رسمی رژیم (سایت سازمان صدا و سیمای رژیم 17 اردیبهشت 1396) تعداد شعب اخذ رأی در انتخابات 29 اردیبهشت حدود 63هزار و 500 شعبه در سراسر کشور خواهد بود. با توجه به آماری که اشتری سرکرده نیروی انتظامی داد، برای هر شعبه می‌شود 5 نیروی انتظامی.
پس بواقع این هشدارهای امنیتی رژیم به مصداق آواز خواندن از ترس در تاریکی است، لشکر بیکاران و گرسنگان و کارتن خوابها در کنار یک مقاومت سازمان‌یافته و قدرتمند، بواقع ترسناک است و ولی‌فقیه حق دارد بترسد. چرا که یک لحظه غیبت نیروهای سرکوبگر از خیابانها مساویست با یک شورش خیابانی.
شورشی که در پیوند با دیگر کانونهای شورشی می‌تواند سریعاً به یک قیام عمومی تبدیل شود.
کابوسی که این روزها گریبانگیر تمامی سران و سرکردگان نظام است.
