کارگران شرکتی شهرداری هشترود شنبه 23اردیبهشت 96 نسبت به پرداخت نشدن حقوق، مزایا، بیمه و دو سال عیدی خود دست از کار کشیده و در جلوی ساختمان شورای شهر رژیم در این شهر تجمع کردند.
کارگران گفتند: ”به‌خاطر واریز نشدن حقوق و مزایای‌مان چند بار اعتصاب کرده‌ایم، اما هر بار به بهانه‌یی ما را برای ادامه کار سوق داده‌اند ولی این را باید بدانند که ما دیگر طاقت این همه اذیت را نداریم“.
یکی از کارگران در حالی‌که نمی‌توانست خشم خودش را پنهان کند، گفت: «در طول شش ماه دریافتی ما 500هزار تومان بوده است و من یک سؤال دارم، مگر با 500هزار تومان در این دور و زمانه می‌شود خرج زندگی داد؟ این در حالی است که ما کارگران شرکتی شب و روز نداریم و برای تنظیف شهر حتی روزهای تعطیل هم کار می‌کنیم».
یکی دیگر از کارگران شرکتی شهرداری عنوان کرد: «علاوه بر این‌که شش ماه حقوق عقب‌افتاده داریم پنج ماه هم حق بیمه ما پرداخت نشده و مابقی حق بیمه‌هایی که پرداخت شده از 22روز در ماه بالاتر نرفته است و این یک ظلم آشکار در حق قشر زحمتکش کارگر است».
وی ادامه داد: «ما از خانواده‌هایمان شرمنده هستیم و وقتی برای بازگو کردن این مطلب به شهردار مراجعه می‌کنیم شهرداراز پاسخگویی سرباز می‌زند و می‌گوید مشکل شما به شهرداری مربوط نمی‌شود».
یکی دیگر از کارگران با چهره‌ای بر افروخته و ناراحت، گفت: «به مغازه‌ها بدهکار هستیم و دیگر کسی از مغازه‌داران حاضر نیست به ما جنس نسیه بفروشد و پسر 13ساله من مجبور به دزدی کیک از مغازه می‌شود که با شکایت صاحب مغازه به مدت 11روز در بازداشتگاه بازداشت بود».
در رژیم آخوندی کارگران همواره در معرض بیشترین ظلم و غارت بوده‌اند، بیشترین کار و زحمت و کمترین دریافتی 13 میلیون کارگر ایرانی که نان آور حداقل 40 میلیون نفرند، حق و حقوق این قشر زحمتکش تماماً بالا کشیده می‌شود و آنچه برایشان می‌ماند رنج و پریشانی زندگیست!
کارگران گفتند: ”به‌خاطر واریز نشدن حقوق و مزایای‌مان چند بار اعتصاب کرده‌ایم، اما هر بار به بهانه‌یی ما را برای ادامه کار سوق داده‌اند ولی این را باید بدانند که ما دیگر طاقت این همه اذیت را نداریم“.
یکی از کارگران در حالی‌که نمی‌توانست خشم خودش را پنهان کند، گفت: «در طول شش ماه دریافتی ما 500هزار تومان بوده است و من یک سؤال دارم، مگر با 500هزار تومان در این دور و زمانه می‌شود خرج زندگی داد؟ این در حالی است که ما کارگران شرکتی شب و روز نداریم و برای تنظیف شهر حتی روزهای تعطیل هم کار می‌کنیم».
یکی دیگر از کارگران شرکتی شهرداری عنوان کرد: «علاوه بر این‌که شش ماه حقوق عقب‌افتاده داریم پنج ماه هم حق بیمه ما پرداخت نشده و مابقی حق بیمه‌هایی که پرداخت شده از 22روز در ماه بالاتر نرفته است و این یک ظلم آشکار در حق قشر زحمتکش کارگر است».
وی ادامه داد: «ما از خانواده‌هایمان شرمنده هستیم و وقتی برای بازگو کردن این مطلب به شهردار مراجعه می‌کنیم شهرداراز پاسخگویی سرباز می‌زند و می‌گوید مشکل شما به شهرداری مربوط نمی‌شود».
یکی دیگر از کارگران با چهره‌ای بر افروخته و ناراحت، گفت: «به مغازه‌ها بدهکار هستیم و دیگر کسی از مغازه‌داران حاضر نیست به ما جنس نسیه بفروشد و پسر 13ساله من مجبور به دزدی کیک از مغازه می‌شود که با شکایت صاحب مغازه به مدت 11روز در بازداشتگاه بازداشت بود».
در رژیم آخوندی کارگران همواره در معرض بیشترین ظلم و غارت بوده‌اند، بیشترین کار و زحمت و کمترین دریافتی 13 میلیون کارگر ایرانی که نان آور حداقل 40 میلیون نفرند، حق و حقوق این قشر زحمتکش تماماً بالا کشیده می‌شود و آنچه برایشان می‌ماند رنج و پریشانی زندگیست!
