سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری طی بیانیه مشترکی به‌مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر خواستار آزادی فوری کارگران زندانی شدند.
این سه تشکل کارگری بر توقف فوری اعمال فشار، پرونده‌سازی و صدور احکام شلاق، بازداشت و زندان برای کارگران و فعالان کارگری، مدنی و اجتماعی تأکید کردند و خواستار آزادی فوری و بدون قید شرط تمامی کارگران و فعالان کارگری زندانی شدند.
این سه تشکل کارگری بر توقف فوری اعمال فشار، پرونده‌سازی و صدور احکام شلاق، بازداشت و زندان برای کارگران و فعالان کارگری، مدنی و اجتماعی تأکید کردند و خواستار آزادی فوری و بدون قید شرط تمامی کارگران و فعالان کارگری زندانی شدند.
آنان همچنین خواستار افزایش حداقل دستمزد ماهانه از ۹۳۰ هزار تومان به ۴ میلیون تومان در سال جاری شدند و بر لزوم پرداخت حقوق معوقه کارگران و لغو قراردادهای سفید امضا تأکید کردند.
در قسمتی از این بیانیه آمده است: «کارگران امنیت شغلی ندارند، از بیمه‌های اجتماعی مکفی و کارآمد برخوردار نیستند و قراردادهای موقت و شرکتهای پیمانکاری و واسطه امانشان را بریده است.»
این تشکلها ضمن انتقاد از خصوصی‌سازی «بخش وسیعی از آموزش» خواستار آموزش با کیفیت، یکسان و رایگان برای عموم مردم شدند.
تشکل‌های مستقل کارگری در ادامه بیانیه خود برخوردهای امنیتی – قضایی را محکوم کردند و خواستار تشکیل سندیکاها و تشکل‌های مستقل کارگری و رعایت حقوق بنیادین کار، به‌ویژه مقاوله نامه‌های ۸۷ و ۹۸سازمان بین الملی کار درباره «آزادی ایجاد تشکل‌های مستقل» و «عقد قراردادهای دسته جمعی» شدند.
آنها همچنین خواستار ممنوعیت کار کودکان، برخورداری همه کودکان از امکانات تحصیلی و آموزشی، رفاهی و بهداشتی رایگان و برابر و نیز رفع تبعیض و بی‌عدالتی نسبت به کارگران مهاجر در ایران از جمله کارگران مهاجر افغان شدند.
در قسمتی از این بیانیه آمده است: «کارگران امنیت شغلی ندارند، از بیمه‌های اجتماعی مکفی و کارآمد برخوردار نیستند و قراردادهای موقت و شرکتهای پیمانکاری و واسطه امانشان را بریده است.»
این تشکلها ضمن انتقاد از خصوصی‌سازی «بخش وسیعی از آموزش» خواستار آموزش با کیفیت، یکسان و رایگان برای عموم مردم شدند.
تشکل‌های مستقل کارگری در ادامه بیانیه خود برخوردهای امنیتی – قضایی را محکوم کردند و خواستار تشکیل سندیکاها و تشکل‌های مستقل کارگری و رعایت حقوق بنیادین کار، به‌ویژه مقاوله نامه‌های ۸۷ و ۹۸سازمان بین الملی کار درباره «آزادی ایجاد تشکل‌های مستقل» و «عقد قراردادهای دسته جمعی» شدند.
آنها همچنین خواستار ممنوعیت کار کودکان، برخورداری همه کودکان از امکانات تحصیلی و آموزشی، رفاهی و بهداشتی رایگان و برابر و نیز رفع تبعیض و بی‌عدالتی نسبت به کارگران مهاجر در ایران از جمله کارگران مهاجر افغان شدند.
