آخوند حسن روحانی در جریان رقابتهای خیمه‌شب بازی انتخابات ریاست‌جمهوری رژیم در سال 92 با در دست داشتن کلید به‌اصطلاح تدبیرو امید، نوید زندگی بهتری برای مردم و به حرکت درآوردن چرخ های اقتصادی کشور و... را داد.
اکنون در پایان دوران ریاست‌جمهوری این شیخ شیاد، کارنامه 4ساله حکومت او حاکی است که این کلید نه تنها هیچ گرهی از اقتصاد درهم شکسته نظام ولایت‌فقیه را نگشود بلکه بر قفل نظام، قفلهای دیگر نیز افزود.
در ماههای پایانی حکومت او رکود گسترده در بخش‌هایی از جمله مسکن، ساختمان و بخشهای زیادی از صنعت هم‌چنان ادامه دارد به‌نحوی که این روزها مهره‌های رژیم از هر دو باند به این امر اذعان می‌کنند.
پاسدار قالیباف شهردار رژیم در تهران خواهان برکناری روحانی شد و گفت: «وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور در شرایط بحرانی قرار دارد».
محمود شکری عضو مجلس ارتجاع از تالش روز چهارشنبه 16فروردین در جلسه علنی مجلس ضمن حمله به سیاستهای دولت روحانی گفت: ”حال که زمان ارزیابی عملکرد چهارساله دولت‌تان در ایام انتخابات رسیده ملت ایران می‌خواهند بدانند که تکلیف شعار نجات اقتصاد ایران چه شد؟ تولید ثروت ملی چه شد؟ توزیع عادلانه ثروت چه شد؟ جهت حل مشکل اشتغال چه کاری صورت گرفت؟“
همین نماینده مجلس رژیم 17فروردین 96 نیزگوشه‌یی از وضعیت فاجعه‌بار تعطیلی واحدهای تولیدی و کارخانه‌ها در دوران آخوند روحانی را برملا کرد: ”طبق آمار حدود 350 واحد تولید لبنیات، دهها کارخانه تولید فولاد، سیمان، کاشی سرامیک، قند، شکر، صنایع چوبی در سالهای فعالیت دولت تدبیر و امید تعطیل شده‌اند؛ کارخانه‌هایی به نامی هم‌چون ارج، پارس الکتریک و آزمایش و دهها کارخانه دیگر، پس از 50سال فعالیت در دولت شما تعطیل شد“.
در زمینه رکود در تولید وصنعت روزنامه حکومتی سیاست 16فروردین نوشت: «طبق اظهارنظر کارشناسان در سال گذشته تشدید رکود و افزایش قیمت مواد اولیه باعث شد تا تغییری در وضعیت واحدهای تولیدی به وجود نیاید و حتی افزایش قیمتها برای تأمین هزینه‌های تولید هم اتفاق بیفتد به‌نحوی که برخی از کالاهای اساسی و حتی صنعتی مردم هر ماه با تغییرات قیمتی متفاوتی روبه‌رو شدند“.
روزنامه وطن امروز 16فروردین 96 کارنامه چهار ساله اقتصادی دولت روحانی چنین ارزیابی کرد: «اوضاعی که دولت یازدهم در این 4سال در کشور به وجود آورده، علاوه بر این‌که از نظر اقتصادی و معیشتی مردم را تحت فشار قرار داده است. این‌که هم‌چنان مسائل و مشکلاتی گریبانگیر کشور است و مردم با برخی مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند، ماحصل وجود مدیران خسته، ناامید، غیر انقلابی و بی‌تحرک است. مدیریت ضعیف، بی‌حال و غیر انقلابی بوده که موجب شده در برخی زمینه‌ها کارها متوقف شود».
کیهان خامنه‌ای 16فروردین96 باند آخوند روحانی را مورد حمله قرار داد و نوشت: «یکی دو ماه پایانی سال گذشته در حالی که بالغ بر 13-14ماه از اجرای برجام و آشکار شدن آورده واقعی آن می‌گذشت، اظهارنظرهایی به‌غایت تلخ و نگران‌کننده درباره عملکرد دولت، از سوی برخی حامیان آن یکی پس از دیگری منتشر شد... افزایش پانصدهزار نفری بیکاران، فرو رفتن بازار بورس در رکود و زیان چند هزار میلیارد تومانی سهامداران، تعطیلی دهها کارخانه و شرکت بزرگ اقتصادی، افزایش بی‌سر و صدای تورم از اقلام مصرفی تا مسکن، کوچک‌تر شدن سفره مردم و کاهش ارزش پول ملی در مقابل ارز خارجی، افزایش واردات بی‌رویه به قیمت ورشکستگی تولیدکنندگان داخلی و... تصویری غیرقابل کتمان از کارنامه بی‌عملی و بدعملی‌های دولت در همین دوره است».
البته تنها عناصر باند رقیب نیستند که این چنین به بن‌بست همه‌جانبه نظام پس از 4سال ریاست‌جمهوری روحانی اعتراف می‌کنند، پیش از این نیز مهدی آیتی رئیس ستاد او در خراسان جنوبی در انتخابات 92 گفت: ”روحانی فقط وعده و شعار داد. ما امروز به بن‌بست سیاسی و اقتصادی خورده‌ایم. روحانی در 4 بخش سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ناموفق بودند و نمره قبولی ندارند. این ادعای من نیست بلکه شاخص‌ها این را نشان می‌دهد. وعده‌ها و شعارها فراوان داد اما عملاً هیچ کاری صورت نداده است. آیا در دولت آقای روحانی سفره‌های مردم، جیب، امنیت روحی و روانی، امنیت اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی مردم بهتر و بزرگ‌تر شده است؟“ (خبرگزاری فارس 24مهر95)
شکست پروژه روحانی به‌دنبال شکست دولتهای قبلی که از هر دو باند رژیم بودند، مبین این است که مشکل در تمامیت این رژیم است، ونظام ارتجاعی ولایت مطلقه فقیه مشکل اصلی برای ایران و مردم ایران است، زیرا که ازاساس بنیان این رژیم برمبنای غصب حق حاکمیت مردم ایران نهاده شده است.
نظامی مبتنی بردجالیت و فریب، با فسادی نهادینه شده که مردم و زندگی آنها برای آن کمترین بهایی ندارد.
کارکرد دولتهای برآمده از آن نیز با عناوین پوشالی نظیر ”سازندگی“ و یا ”اصلاحات“ و یا ”مهرورزی“ و ”اعتدال و امید“ نیز تماما در جهت غصب حاکمیت مردم و سرکوب آنها است.
اکنون در پایان دوران ریاست‌جمهوری این شیخ شیاد، کارنامه 4ساله حکومت او حاکی است که این کلید نه تنها هیچ گرهی از اقتصاد درهم شکسته نظام ولایت‌فقیه را نگشود بلکه بر قفل نظام، قفلهای دیگر نیز افزود.
در ماههای پایانی حکومت او رکود گسترده در بخش‌هایی از جمله مسکن، ساختمان و بخشهای زیادی از صنعت هم‌چنان ادامه دارد به‌نحوی که این روزها مهره‌های رژیم از هر دو باند به این امر اذعان می‌کنند.
پاسدار قالیباف شهردار رژیم در تهران خواهان برکناری روحانی شد و گفت: «وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور در شرایط بحرانی قرار دارد».
محمود شکری عضو مجلس ارتجاع از تالش روز چهارشنبه 16فروردین در جلسه علنی مجلس ضمن حمله به سیاستهای دولت روحانی گفت: ”حال که زمان ارزیابی عملکرد چهارساله دولت‌تان در ایام انتخابات رسیده ملت ایران می‌خواهند بدانند که تکلیف شعار نجات اقتصاد ایران چه شد؟ تولید ثروت ملی چه شد؟ توزیع عادلانه ثروت چه شد؟ جهت حل مشکل اشتغال چه کاری صورت گرفت؟“
همین نماینده مجلس رژیم 17فروردین 96 نیزگوشه‌یی از وضعیت فاجعه‌بار تعطیلی واحدهای تولیدی و کارخانه‌ها در دوران آخوند روحانی را برملا کرد: ”طبق آمار حدود 350 واحد تولید لبنیات، دهها کارخانه تولید فولاد، سیمان، کاشی سرامیک، قند، شکر، صنایع چوبی در سالهای فعالیت دولت تدبیر و امید تعطیل شده‌اند؛ کارخانه‌هایی به نامی هم‌چون ارج، پارس الکتریک و آزمایش و دهها کارخانه دیگر، پس از 50سال فعالیت در دولت شما تعطیل شد“.
در زمینه رکود در تولید وصنعت روزنامه حکومتی سیاست 16فروردین نوشت: «طبق اظهارنظر کارشناسان در سال گذشته تشدید رکود و افزایش قیمت مواد اولیه باعث شد تا تغییری در وضعیت واحدهای تولیدی به وجود نیاید و حتی افزایش قیمتها برای تأمین هزینه‌های تولید هم اتفاق بیفتد به‌نحوی که برخی از کالاهای اساسی و حتی صنعتی مردم هر ماه با تغییرات قیمتی متفاوتی روبه‌رو شدند“.
روزنامه وطن امروز 16فروردین 96 کارنامه چهار ساله اقتصادی دولت روحانی چنین ارزیابی کرد: «اوضاعی که دولت یازدهم در این 4سال در کشور به وجود آورده، علاوه بر این‌که از نظر اقتصادی و معیشتی مردم را تحت فشار قرار داده است. این‌که هم‌چنان مسائل و مشکلاتی گریبانگیر کشور است و مردم با برخی مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند، ماحصل وجود مدیران خسته، ناامید، غیر انقلابی و بی‌تحرک است. مدیریت ضعیف، بی‌حال و غیر انقلابی بوده که موجب شده در برخی زمینه‌ها کارها متوقف شود».
کیهان خامنه‌ای 16فروردین96 باند آخوند روحانی را مورد حمله قرار داد و نوشت: «یکی دو ماه پایانی سال گذشته در حالی که بالغ بر 13-14ماه از اجرای برجام و آشکار شدن آورده واقعی آن می‌گذشت، اظهارنظرهایی به‌غایت تلخ و نگران‌کننده درباره عملکرد دولت، از سوی برخی حامیان آن یکی پس از دیگری منتشر شد... افزایش پانصدهزار نفری بیکاران، فرو رفتن بازار بورس در رکود و زیان چند هزار میلیارد تومانی سهامداران، تعطیلی دهها کارخانه و شرکت بزرگ اقتصادی، افزایش بی‌سر و صدای تورم از اقلام مصرفی تا مسکن، کوچک‌تر شدن سفره مردم و کاهش ارزش پول ملی در مقابل ارز خارجی، افزایش واردات بی‌رویه به قیمت ورشکستگی تولیدکنندگان داخلی و... تصویری غیرقابل کتمان از کارنامه بی‌عملی و بدعملی‌های دولت در همین دوره است».
البته تنها عناصر باند رقیب نیستند که این چنین به بن‌بست همه‌جانبه نظام پس از 4سال ریاست‌جمهوری روحانی اعتراف می‌کنند، پیش از این نیز مهدی آیتی رئیس ستاد او در خراسان جنوبی در انتخابات 92 گفت: ”روحانی فقط وعده و شعار داد. ما امروز به بن‌بست سیاسی و اقتصادی خورده‌ایم. روحانی در 4 بخش سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ناموفق بودند و نمره قبولی ندارند. این ادعای من نیست بلکه شاخص‌ها این را نشان می‌دهد. وعده‌ها و شعارها فراوان داد اما عملاً هیچ کاری صورت نداده است. آیا در دولت آقای روحانی سفره‌های مردم، جیب، امنیت روحی و روانی، امنیت اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی مردم بهتر و بزرگ‌تر شده است؟“ (خبرگزاری فارس 24مهر95)
شکست پروژه روحانی به‌دنبال شکست دولتهای قبلی که از هر دو باند رژیم بودند، مبین این است که مشکل در تمامیت این رژیم است، ونظام ارتجاعی ولایت مطلقه فقیه مشکل اصلی برای ایران و مردم ایران است، زیرا که ازاساس بنیان این رژیم برمبنای غصب حق حاکمیت مردم ایران نهاده شده است.
نظامی مبتنی بردجالیت و فریب، با فسادی نهادینه شده که مردم و زندگی آنها برای آن کمترین بهایی ندارد.
کارکرد دولتهای برآمده از آن نیز با عناوین پوشالی نظیر ”سازندگی“ و یا ”اصلاحات“ و یا ”مهرورزی“ و ”اعتدال و امید“ نیز تماما در جهت غصب حاکمیت مردم و سرکوب آنها است.
