زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج روز پنجشنبه 17 فروردین درباره حمله وحشیانه نیروهای جنایتکار مالکی به ساکنان اشرف در 19 فروردین 90 بیانیه‌یی با عنوان «بیاد صبا و همرزمانش» صادر کردند. در این بیانیه آمده است:
در بحبوحه جنگ هشت ساله در میان شعارهای «جنگ جنگ تا پیروزی» و «جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم» که بعدها از سر شرمساری حتی نام جنگ را هم از آن گرفته و آن را دفاع مقدس نامیدند. (دفاع مقدس... . !) تنها یک صدا بود که شعار «صلح می‌داد»، در اوج پروژه چپاول و غارت سرمایه‌های کشور با شعار «انرژی هسته‌یی حق مسلم ماست» تنها یک صدا بود که آن را محکوم و بی‌وقفه در سراسر جهان علیه آن دست به افشاگری زد... در بحبوحه اعزام نیرو و پول و تجهیزات کشتار جمعی برای قتل و کشتار مردم به‌پاخواسته سوریه، با شعار «عمق استراتژیک» مبارزه با داعش و دفاع از حرم و... . تنها یک صدا بود که از همان ابتدا آن را محکوم کرد و از مردم بی‌دفاع سوریه دفاع کرد... و این چنین در تاریخ چند دهه اخیر ایران، تنها یک صدا بوده که حقایق را فریاد زده و به‌خاطر آن مقاومت و ایستادگی کرده، همان صدایی که گفت «اگر اشرف بایستد، دنیا خواهد ایستاد» و این اراده و خط و مشی در تصاویر آخرین لحظات زندگی آن شیرزن قهرمان، «صبا هفت برادران» که با آخرین نفسهایش گفت «ما تا به آخر ایستاده‌ایم» برای همیشه تاریخ به ثبت رسید...
آیا جمله «اگر اشرف بایستد دنیا می‌ایستد» شعاری تفننی بود؟ توهم بود؟ یا غیب گویی بود و خودزنی و خودکشی و همه آنچه که بر آن متهم شد؟! و یا از قضا اعتقادی عمیق بود به انسان و تاریخ و شناختی ژرف و روشن‌بینانه از تحولات اجتماعی – سیاسی، منطقه‌یی و بین‌المللی، توسط کسانی که البته آماده‌اند تا برای تحقق و ساختن آن تحمل رنج و محرومیت کنند و پایداری... .؟ ؟ این آگاهی و ژرف اندیشی را در خلال بحث و سخنرانی و امرار معاش و... به‌دست نیاورده‌اند. بلکه نیاز و ضرورت مبارزه بود برای آزادی مردم و میهنشان. لذا بسیار جدی‌تر با آن دست به گریبان شده و لاجرم بهتر فهمیدند که این لشکرکشی‌ها در سوریه و عراق و یمن و... . تنها برای تحکیم و بقای حاکمیتشان است و سرکوب و کشتار برای غصب حق حاکمیت مردمی در ایران... . فلذا دوایی ندارد، کافیست مقهور و مرعوب آن نشد، کما این‌که امروز این بادکنک باد شده با تلمبه مماشات، از سوراخ (پنچری) برجام، به تمامی باید تخلیه شود و هیچ گریزی هم از آن نیست، خصوصاً با شرایط بیرونی (منطقه‌ای و بین‌المللی) موجود، حتی اگر در حد یک اتمسفر باشد، چون مقاومتی سازمان‌یافته وجود دارد که این همه هم، در اثر کار و مقاومت و ایستادگی آنها بود که: دیدند، ساختند، نشان دادند، مقاومت کردند و برخی هم‌چون شهدای 19 فروردین 90 در عین محافظت خونین و با دست خالی از اشرفیان دیگر، مقاومت و ایستادگی را تنها راه مقابله با حاکمیت جرم و جنایت معرفی کردند... . و امروز به تدریج دنیا هم بر آن اذعان می‌کند.
یادشان گرامی باد
زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج.۹۶.۱.18.
در بحبوحه جنگ هشت ساله در میان شعارهای «جنگ جنگ تا پیروزی» و «جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم» که بعدها از سر شرمساری حتی نام جنگ را هم از آن گرفته و آن را دفاع مقدس نامیدند. (دفاع مقدس... . !) تنها یک صدا بود که شعار «صلح می‌داد»، در اوج پروژه چپاول و غارت سرمایه‌های کشور با شعار «انرژی هسته‌یی حق مسلم ماست» تنها یک صدا بود که آن را محکوم و بی‌وقفه در سراسر جهان علیه آن دست به افشاگری زد... در بحبوحه اعزام نیرو و پول و تجهیزات کشتار جمعی برای قتل و کشتار مردم به‌پاخواسته سوریه، با شعار «عمق استراتژیک» مبارزه با داعش و دفاع از حرم و... . تنها یک صدا بود که از همان ابتدا آن را محکوم کرد و از مردم بی‌دفاع سوریه دفاع کرد... و این چنین در تاریخ چند دهه اخیر ایران، تنها یک صدا بوده که حقایق را فریاد زده و به‌خاطر آن مقاومت و ایستادگی کرده، همان صدایی که گفت «اگر اشرف بایستد، دنیا خواهد ایستاد» و این اراده و خط و مشی در تصاویر آخرین لحظات زندگی آن شیرزن قهرمان، «صبا هفت برادران» که با آخرین نفسهایش گفت «ما تا به آخر ایستاده‌ایم» برای همیشه تاریخ به ثبت رسید...
آیا جمله «اگر اشرف بایستد دنیا می‌ایستد» شعاری تفننی بود؟ توهم بود؟ یا غیب گویی بود و خودزنی و خودکشی و همه آنچه که بر آن متهم شد؟! و یا از قضا اعتقادی عمیق بود به انسان و تاریخ و شناختی ژرف و روشن‌بینانه از تحولات اجتماعی – سیاسی، منطقه‌یی و بین‌المللی، توسط کسانی که البته آماده‌اند تا برای تحقق و ساختن آن تحمل رنج و محرومیت کنند و پایداری... .؟ ؟ این آگاهی و ژرف اندیشی را در خلال بحث و سخنرانی و امرار معاش و... به‌دست نیاورده‌اند. بلکه نیاز و ضرورت مبارزه بود برای آزادی مردم و میهنشان. لذا بسیار جدی‌تر با آن دست به گریبان شده و لاجرم بهتر فهمیدند که این لشکرکشی‌ها در سوریه و عراق و یمن و... . تنها برای تحکیم و بقای حاکمیتشان است و سرکوب و کشتار برای غصب حق حاکمیت مردمی در ایران... . فلذا دوایی ندارد، کافیست مقهور و مرعوب آن نشد، کما این‌که امروز این بادکنک باد شده با تلمبه مماشات، از سوراخ (پنچری) برجام، به تمامی باید تخلیه شود و هیچ گریزی هم از آن نیست، خصوصاً با شرایط بیرونی (منطقه‌ای و بین‌المللی) موجود، حتی اگر در حد یک اتمسفر باشد، چون مقاومتی سازمان‌یافته وجود دارد که این همه هم، در اثر کار و مقاومت و ایستادگی آنها بود که: دیدند، ساختند، نشان دادند، مقاومت کردند و برخی هم‌چون شهدای 19 فروردین 90 در عین محافظت خونین و با دست خالی از اشرفیان دیگر، مقاومت و ایستادگی را تنها راه مقابله با حاکمیت جرم و جنایت معرفی کردند... . و امروز به تدریج دنیا هم بر آن اذعان می‌کند.
یادشان گرامی باد
زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج.۹۶.۱.18.
