سزار نام یک فرد سوری است که 55هزار قطعه عکس از جنایات تکان‌دهنده رژیم اسد را جمع‌آوری کرده و آن را در اختیار افکار عمومی قرار داده است. اما هنوز هیچ واکنشی از سوی جامعه جهانی صورت نگرفته است:
سزار افشاکننده جنایات ضدبشری رژیم اسد به سی.ان.ان 8فروردین96 گفت:
من در داخل پلیس نظامی کار می‌کردم بهمراه گروهی از سایر عکاسان که تخصص های متفاوتی داشتند. قبل از انقلاب کار ما این بود که از تصادفات عکس می‌گرفتیم اگر کسی کشته می‌شد یا سو قصدی بود یا اگر کسی غرق می‌شد یا اگر آتش‌سوزی بود، بخشی از کار ما در بخش اسناد پزشکی قانونی این بود که برویم و این حوادث را مستند کنیم و با قضات و بازرسان پلیس نظامی کار کنیم. اما بعد از شروع انقلاب، بعد از 2011 کار من به شیوه‌ای بنیادی تغییر کرد، ما دیگر از تصادفات یا سو قصدها یا غرق شدنها عکس نمی‌گرفتیم، تمامی کارما، من و تیم من این بود که از شهدا، از زندانیانی که در زندانهای اسد زندانی بودند عکس بگیریم.
تعداد شهدا در ابتدای انقلاب بسیار کم بود، ما روزانه 10 تا 20 عکس می‌گرفتیم برخی موارد 5تا10 جسد در روز بود. ولی با ادامه انقلاب و در شروع 2012 تعداد آن به سرعت بالا رفت. ابتدا 20الی 30عکس در روز بود اما در 2013 ما از 50 جسد یا بیشتر در روز عکس می‌گرفتیم.
آنها افرادی بودند که فقط در تظاهراتها در دمشق و درعا شرکت می‌کردند و فقط خواستار آزادی بودند، گاهی علائمی بود که با گلوله کشته شده‌اند. برخی اجساد علائمی از تمامی انواع شکنجه و گرسنگی دادن برای مدت زمان زیاد بر روی خود داشتند. بهمراه ما یک دکتر، یک عکاس و افرادی از نیروهای امنیتی بودند که جسد به جسد می‌رفتیم و آنها را بر اساس تعدادی که اعدام کرده بودند شماره گذاری می‌کردند.
من به آمریکا آمدم. تمامی سندها و مستندات را نشان دادم که جنایت پیشگی رژیم اسد را نشان می‌داد ولی متأسفانه امیدها و انتظارات من بسیار زیاد بود زیرا از جهان بسیار بیشتر انتظار داشتم، من با مردم آمریکا صحبت کردم و با کاخ سفید در دوران دولت اوباما صحبت کردم. ما به آنها گفتیم ما کشتار و شکنجه بسیاری از مردم سوریه را نشان دادیم و شما نمی‌توانید جان آنهایی را که از دست رفته‌اند را باز گردانید ولی از شما میخواهیم که به‌خاطر انسانیت این ماشین کشتار را متوقف کنید!
سزار افشاکننده جنایات ضدبشری رژیم اسد به سی.ان.ان 8فروردین96 گفت:
من در داخل پلیس نظامی کار می‌کردم بهمراه گروهی از سایر عکاسان که تخصص های متفاوتی داشتند. قبل از انقلاب کار ما این بود که از تصادفات عکس می‌گرفتیم اگر کسی کشته می‌شد یا سو قصدی بود یا اگر کسی غرق می‌شد یا اگر آتش‌سوزی بود، بخشی از کار ما در بخش اسناد پزشکی قانونی این بود که برویم و این حوادث را مستند کنیم و با قضات و بازرسان پلیس نظامی کار کنیم. اما بعد از شروع انقلاب، بعد از 2011 کار من به شیوه‌ای بنیادی تغییر کرد، ما دیگر از تصادفات یا سو قصدها یا غرق شدنها عکس نمی‌گرفتیم، تمامی کارما، من و تیم من این بود که از شهدا، از زندانیانی که در زندانهای اسد زندانی بودند عکس بگیریم.
تعداد شهدا در ابتدای انقلاب بسیار کم بود، ما روزانه 10 تا 20 عکس می‌گرفتیم برخی موارد 5تا10 جسد در روز بود. ولی با ادامه انقلاب و در شروع 2012 تعداد آن به سرعت بالا رفت. ابتدا 20الی 30عکس در روز بود اما در 2013 ما از 50 جسد یا بیشتر در روز عکس می‌گرفتیم.
آنها افرادی بودند که فقط در تظاهراتها در دمشق و درعا شرکت می‌کردند و فقط خواستار آزادی بودند، گاهی علائمی بود که با گلوله کشته شده‌اند. برخی اجساد علائمی از تمامی انواع شکنجه و گرسنگی دادن برای مدت زمان زیاد بر روی خود داشتند. بهمراه ما یک دکتر، یک عکاس و افرادی از نیروهای امنیتی بودند که جسد به جسد می‌رفتیم و آنها را بر اساس تعدادی که اعدام کرده بودند شماره گذاری می‌کردند.
من به آمریکا آمدم. تمامی سندها و مستندات را نشان دادم که جنایت پیشگی رژیم اسد را نشان می‌داد ولی متأسفانه امیدها و انتظارات من بسیار زیاد بود زیرا از جهان بسیار بیشتر انتظار داشتم، من با مردم آمریکا صحبت کردم و با کاخ سفید در دوران دولت اوباما صحبت کردم. ما به آنها گفتیم ما کشتار و شکنجه بسیاری از مردم سوریه را نشان دادیم و شما نمی‌توانید جان آنهایی را که از دست رفته‌اند را باز گردانید ولی از شما میخواهیم که به‌خاطر انسانیت این ماشین کشتار را متوقف کنید!
