به‌دنبال مرگ رفسنجانی، رسانه‌های خبری بین‌المللی، بر نقش او به‌عنوان نفر شماره 2 رژیم در سرکوب و چپاول و صدور تروریسم و تلاش برای دست‌یابی به بمب اتمی تأکید کردند.
واشینگتن پست، گزارش داد: «رفسنجانی به‌عنوان رئیس‌جمهور (رژیم ایران)، به بی‌رحمی و خشونتش شهرت یافت و منتقدانش او را به دست‌داشتن در قتل چندین تن از مخالفان متهم کردند... (در دوران ریاست‌جمهوری او) بسیاری از ایرانیان که (رفسنجانی) را به‌خاطر استفاده از موقعیتش برای ثروتمند کردن خانوادهٴ خود فاسد تلقی می‌کردند، به او دشنام می‌دادند. (رفسنجانی) و سرویس‌های اطلاعاتی‌اش همچنین در ترور مخالفان در ایران و اروپا و همچنین در حملات تروریستی علیه غیرنظامیان، دست داشتند».
نیویورک‌تایمز می‌نویسد که رفسنجانی به فساد در جمع‌آوری ثروت و تاکتیک‌های خشنش در برخورد با مخالفان در داخل و خارج کشور شناخته می‌شد. آرژانتین، رفسنجانی و دیگر (مقامات رژیم) ایران را به هم‌دستی در بمبگذاری مرکز یهودیان در بوئنوس آیرس... در سال 1994 متهم کرده بود. در سال 1997، دادگاهی در آلمان نتیجه‌گیری کرد که بالاترین سطح سران سیاسی (رژیم) ایران فرمان قتل 4 مخالف ایرانی کرد در تبعید را در برلین... صادر کرده‌اند.
نیویورک‌تایمز، اضافه کرد: «در حالی که (رفسنجانی در دوران ریاست‌جمهوری‌اش) در تلاش برای روابط بهتری با غرب بود، بر حق (رژیم) ایران برای توسعهٴ برنامه اتمی اصرار می‌کرد و فتوای خمینی را برای کشتن سلمان رشدی حذف نکرد. فراتر از این منتقدان گفته‌اند، دوران ریاست‌جمهوری رفسنجانی مصادف با گسترش فساد و نفوذ سپاه پاسداران... در بنگاههای مهم اقتصادی بوده است... . در سال 2003 مجلهٴ فوربز گفت، دارایی‌های شخصی رفسنجانی از یک میلیارد دلار فراتر رفته است».
خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی نوشت: رفسنجانی یک بازمانده سیاسی مکار و میلیونری بود که در میان قشر حاکم بر ایران با وجود نقطه نظرات به‌اصطلاح مدره، باقی مانده بود.
آسوشیتدپرس افزود: رفسنجانی که ترکیبی از طنز مکارانه و سابقه‌یی در حرکات موذیانه، هم در سیاست و هم در (امور اجرایی) داشت باعث شده بود که مجموعه‌یی از القاب، هم‌چون اکبرشاه به او داده شود. حضور او (در رژیم) چه به‌طور مستقیم و چه در پشت صحنه به اشکال مختلف احساس می‌شد. او همچنین یک طرف کهنه کار در جنگ سیاسی داخلی کشور بود و همچنین یک دلال در طرحهای مخفی هم‌چون توافق تسلیحاتی ایران کنترا در سال 1980 (1358) بوده است.
آسوشیتدپرس افزود: در پشت صحنه فعالیتهای اتمی رژیم ایران، رفسنجانی خرید مخفیانه تکنولوژی و تجهیزات مربوطه را از پاکستان و سایر جاها هدایت کرد... .
آسوشتید پرس در پایان نوشت: رفسنجانی به‌عنوان یک میانجیگر بالقوه برای مذاکرات با آمریکا و متحدان در بحران برنامه اتمی، در درون قشر حاکم حفظ شده بود. چهره او با این‌حال ویژه‌گیهای سیاهتری هم داشت. دادستانهای آرژانتین رفسنجانی را به‌عنوان یکی از مقامات مظنون رژیم ایران خواندند که با بمبگذاری 1994در مرکز یهودیان بوئنوس‌آیرس که 85کشته بر جای گذاشت مرتبط بود.
روزنامه لوموند چاپ فرانسه، می‌نویسد: «(رفسنجانی) یکی از ترویج‌کنندگان برنامه مخفی اتمی بود که باعث سالیان انزوای بین‌المللی (حکومت ایران)... شد. قضاییهٴ آرژانتین او را متهم می‌کند که مسئول حمله به مرکز یهودیان بوئنوس‌آیرس در سال 1994 بوده است... رفسنجانی حتی بیش از ولی‌فقیه (رژیم ایران) خامنه‌ای دوست و دشمن جدایی‌ناپذیرش در درون رژیم، فراز و نشیب‌های جمهوری اسلامی را از شروع (این حکومت) تا دوران معاصر مجسم می‌کرد. فهرست پستهایی که او برعهده داشته، بی‌نظیر است: رئیس مجلس از 1980 تا 1989، فرمانده عالی ارتش به‌مدت کوتاهی در سال 1988، رئیس‌جمهور از 1989 تا 1997، رئیس مجلس خبرگان (مسئول انتخاب و برکناری ولی‌فقیه) از 2007 تا 2011 و رئیس مجمع تشخیص مصلحت... از 1989 تا روز مرگش».
واشینگتن پست، گزارش داد: «رفسنجانی به‌عنوان رئیس‌جمهور (رژیم ایران)، به بی‌رحمی و خشونتش شهرت یافت و منتقدانش او را به دست‌داشتن در قتل چندین تن از مخالفان متهم کردند... (در دوران ریاست‌جمهوری او) بسیاری از ایرانیان که (رفسنجانی) را به‌خاطر استفاده از موقعیتش برای ثروتمند کردن خانوادهٴ خود فاسد تلقی می‌کردند، به او دشنام می‌دادند. (رفسنجانی) و سرویس‌های اطلاعاتی‌اش همچنین در ترور مخالفان در ایران و اروپا و همچنین در حملات تروریستی علیه غیرنظامیان، دست داشتند».
نیویورک‌تایمز می‌نویسد که رفسنجانی به فساد در جمع‌آوری ثروت و تاکتیک‌های خشنش در برخورد با مخالفان در داخل و خارج کشور شناخته می‌شد. آرژانتین، رفسنجانی و دیگر (مقامات رژیم) ایران را به هم‌دستی در بمبگذاری مرکز یهودیان در بوئنوس آیرس... در سال 1994 متهم کرده بود. در سال 1997، دادگاهی در آلمان نتیجه‌گیری کرد که بالاترین سطح سران سیاسی (رژیم) ایران فرمان قتل 4 مخالف ایرانی کرد در تبعید را در برلین... صادر کرده‌اند.
نیویورک‌تایمز، اضافه کرد: «در حالی که (رفسنجانی در دوران ریاست‌جمهوری‌اش) در تلاش برای روابط بهتری با غرب بود، بر حق (رژیم) ایران برای توسعهٴ برنامه اتمی اصرار می‌کرد و فتوای خمینی را برای کشتن سلمان رشدی حذف نکرد. فراتر از این منتقدان گفته‌اند، دوران ریاست‌جمهوری رفسنجانی مصادف با گسترش فساد و نفوذ سپاه پاسداران... در بنگاههای مهم اقتصادی بوده است... . در سال 2003 مجلهٴ فوربز گفت، دارایی‌های شخصی رفسنجانی از یک میلیارد دلار فراتر رفته است».
خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی نوشت: رفسنجانی یک بازمانده سیاسی مکار و میلیونری بود که در میان قشر حاکم بر ایران با وجود نقطه نظرات به‌اصطلاح مدره، باقی مانده بود.
آسوشیتدپرس افزود: رفسنجانی که ترکیبی از طنز مکارانه و سابقه‌یی در حرکات موذیانه، هم در سیاست و هم در (امور اجرایی) داشت باعث شده بود که مجموعه‌یی از القاب، هم‌چون اکبرشاه به او داده شود. حضور او (در رژیم) چه به‌طور مستقیم و چه در پشت صحنه به اشکال مختلف احساس می‌شد. او همچنین یک طرف کهنه کار در جنگ سیاسی داخلی کشور بود و همچنین یک دلال در طرحهای مخفی هم‌چون توافق تسلیحاتی ایران کنترا در سال 1980 (1358) بوده است.
آسوشیتدپرس افزود: در پشت صحنه فعالیتهای اتمی رژیم ایران، رفسنجانی خرید مخفیانه تکنولوژی و تجهیزات مربوطه را از پاکستان و سایر جاها هدایت کرد... .
آسوشتید پرس در پایان نوشت: رفسنجانی به‌عنوان یک میانجیگر بالقوه برای مذاکرات با آمریکا و متحدان در بحران برنامه اتمی، در درون قشر حاکم حفظ شده بود. چهره او با این‌حال ویژه‌گیهای سیاهتری هم داشت. دادستانهای آرژانتین رفسنجانی را به‌عنوان یکی از مقامات مظنون رژیم ایران خواندند که با بمبگذاری 1994در مرکز یهودیان بوئنوس‌آیرس که 85کشته بر جای گذاشت مرتبط بود.
روزنامه لوموند چاپ فرانسه، می‌نویسد: «(رفسنجانی) یکی از ترویج‌کنندگان برنامه مخفی اتمی بود که باعث سالیان انزوای بین‌المللی (حکومت ایران)... شد. قضاییهٴ آرژانتین او را متهم می‌کند که مسئول حمله به مرکز یهودیان بوئنوس‌آیرس در سال 1994 بوده است... رفسنجانی حتی بیش از ولی‌فقیه (رژیم ایران) خامنه‌ای دوست و دشمن جدایی‌ناپذیرش در درون رژیم، فراز و نشیب‌های جمهوری اسلامی را از شروع (این حکومت) تا دوران معاصر مجسم می‌کرد. فهرست پستهایی که او برعهده داشته، بی‌نظیر است: رئیس مجلس از 1980 تا 1989، فرمانده عالی ارتش به‌مدت کوتاهی در سال 1988، رئیس‌جمهور از 1989 تا 1997، رئیس مجلس خبرگان (مسئول انتخاب و برکناری ولی‌فقیه) از 2007 تا 2011 و رئیس مجمع تشخیص مصلحت... از 1989 تا روز مرگش».
