جمعی از زندانیان سیاسی، سکوت در برابر جنایات صورت گرفته در حلب توسط رژیم آخوندی را محکوم کردند.
در این نامه با عنوان ”سکوت در برابر جنایت سهیم شدن در آن است“ آمده است: «ما زندانیان سالیان را در زندان گذرانده‌ایم و با فرهنگ وارونه گویی تلویزیون حکومت آشنائیم و حتی از لابلای اخبار وارونه و سانسور شده هم براحتی می‌شد جنایتی را که در حلب صورت گرفته را حدس زد.
روزهاست که تلویزیون حکومتی از خون به زمین ریخته شده مردم مقاوم حلب و کودکان معصوم هلهله و شادی به‌پا کرده و ضیافت خون گرفته‌اند...
و چون این وارونه نمایی را حتی در حق مردم ایران هم بارها و بارها به‌خصوص در سالهای 67، 78 و 88 هم دیده‌ایم، اصلاً جای تعجب نبود و کسی را غافلگیر نکرد ولی چنین وقایعی معیار، مرز و شاخص انسان بودن و نبودن برای هر ناظر بیرونی است، که هرکس می‌بایست جایگاه خود را در این دو قطبی ” جنایتکار- قربانی“ مشخص کند. دم زدن از انسانیت و حقوق‌بشر و جهان شهروندی و غیرو.. البته ساده است ولی تحقق آن بر روی زمین از همین جهت گیریهای شفاف آغاز می‌شود که متأسفانه با سکوت مرگبار جهانی مواجه شده... ولی ما از داخل زندان به حلب قهرمان که 15 ما بمباران را قهرمانانه تحمل کرد به تک‌تک عزیزان نادیده حلب و کودکان معصوم آن می‌گوییم: ایستادگی و رزمندگی و مقاومت شما به‌رغم همه درد و رنجهای آن الگوی جدیدی بود از عزمی راسخ برای به‌دست گرفتن سرنوشت خود و تغییر معادلات منطقه‌ای و جهانی که علائم و نشانه‌های آن از هم‌اکنون در حال ظهور و بروز است و قطعاً ثمرات باور نکردنی آن هم به همراه خواهد آمد ”و من یتق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لا یحتسب“ و این صبریست که شما با خون و اشک البته پایداریتان بر آن مبادرت ورزیدید ولی آنچه که به ما بر می‌گردد اگر چه در اسارت و زندان و در معرض انتقام گیری همان کسانی هستیم که شما را به قتل می‌رسانند و از قضا درست به همان دلیل و توسط همان جانیان که شما را در خانه‌هایتان به خاک و خون کشیده‌اند، ما را هم در خانه خودمان ایران به بند و زنجیر و اسارت زندان کشیده‌اند... . ولی همدردیهای ما را بپذیرید و ما را هم در کنار خود بدانید نه تنها هر ایرانی اصیل آزاده و شریف دخالتهای ”حاکمان باصطلاح ایرانی“ را در سوریه و هر جای دیگر محکوم می‌کنند و جنایت می‌دانند، بلکه هر ”شهروند جهانی“ هم این دخالتها و جنایتها را منفور و محکوم می‌داند. کما این‌که همین امروز حیدرالعبادی نخست‌وزیر عراق حضور هر عراقی تحت هر نامی را در سوریه محکوم کرد.
ما هم با تجربه اعتراض دانشجویان و جوانان در آمریکا در جنگ ویتنام و اعتراض دانشجویان و فرانسویان معترض به دخالت فرانسه در الجزایر در کنار جوانان اهوازی و دانشجویان روشن بین و البته جسور ایرانی که فریب لفاظیهای روشنفکر و فیلسوف مآبانه را نخورده‌اند از اعماق زندان فریاد می‌کنیم ”کلنا معک یا حلب“
حسن صادقی- سعید ماسوری- رضا اکبری منفرد – محمدعلی منصوری- صالح کهندل- شاهین ذوقی تبار.
زندان گوهردشت کرج
در این نامه با عنوان ”سکوت در برابر جنایت سهیم شدن در آن است“ آمده است: «ما زندانیان سالیان را در زندان گذرانده‌ایم و با فرهنگ وارونه گویی تلویزیون حکومت آشنائیم و حتی از لابلای اخبار وارونه و سانسور شده هم براحتی می‌شد جنایتی را که در حلب صورت گرفته را حدس زد.
روزهاست که تلویزیون حکومتی از خون به زمین ریخته شده مردم مقاوم حلب و کودکان معصوم هلهله و شادی به‌پا کرده و ضیافت خون گرفته‌اند...
و چون این وارونه نمایی را حتی در حق مردم ایران هم بارها و بارها به‌خصوص در سالهای 67، 78 و 88 هم دیده‌ایم، اصلاً جای تعجب نبود و کسی را غافلگیر نکرد ولی چنین وقایعی معیار، مرز و شاخص انسان بودن و نبودن برای هر ناظر بیرونی است، که هرکس می‌بایست جایگاه خود را در این دو قطبی ” جنایتکار- قربانی“ مشخص کند. دم زدن از انسانیت و حقوق‌بشر و جهان شهروندی و غیرو.. البته ساده است ولی تحقق آن بر روی زمین از همین جهت گیریهای شفاف آغاز می‌شود که متأسفانه با سکوت مرگبار جهانی مواجه شده... ولی ما از داخل زندان به حلب قهرمان که 15 ما بمباران را قهرمانانه تحمل کرد به تک‌تک عزیزان نادیده حلب و کودکان معصوم آن می‌گوییم: ایستادگی و رزمندگی و مقاومت شما به‌رغم همه درد و رنجهای آن الگوی جدیدی بود از عزمی راسخ برای به‌دست گرفتن سرنوشت خود و تغییر معادلات منطقه‌ای و جهانی که علائم و نشانه‌های آن از هم‌اکنون در حال ظهور و بروز است و قطعاً ثمرات باور نکردنی آن هم به همراه خواهد آمد ”و من یتق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لا یحتسب“ و این صبریست که شما با خون و اشک البته پایداریتان بر آن مبادرت ورزیدید ولی آنچه که به ما بر می‌گردد اگر چه در اسارت و زندان و در معرض انتقام گیری همان کسانی هستیم که شما را به قتل می‌رسانند و از قضا درست به همان دلیل و توسط همان جانیان که شما را در خانه‌هایتان به خاک و خون کشیده‌اند، ما را هم در خانه خودمان ایران به بند و زنجیر و اسارت زندان کشیده‌اند... . ولی همدردیهای ما را بپذیرید و ما را هم در کنار خود بدانید نه تنها هر ایرانی اصیل آزاده و شریف دخالتهای ”حاکمان باصطلاح ایرانی“ را در سوریه و هر جای دیگر محکوم می‌کنند و جنایت می‌دانند، بلکه هر ”شهروند جهانی“ هم این دخالتها و جنایتها را منفور و محکوم می‌داند. کما این‌که همین امروز حیدرالعبادی نخست‌وزیر عراق حضور هر عراقی تحت هر نامی را در سوریه محکوم کرد.
ما هم با تجربه اعتراض دانشجویان و جوانان در آمریکا در جنگ ویتنام و اعتراض دانشجویان و فرانسویان معترض به دخالت فرانسه در الجزایر در کنار جوانان اهوازی و دانشجویان روشن بین و البته جسور ایرانی که فریب لفاظیهای روشنفکر و فیلسوف مآبانه را نخورده‌اند از اعماق زندان فریاد می‌کنیم ”کلنا معک یا حلب“
حسن صادقی- سعید ماسوری- رضا اکبری منفرد – محمدعلی منصوری- صالح کهندل- شاهین ذوقی تبار.
زندان گوهردشت کرج
