محله‌های شرق حلب شاهد شدیدترین بمبارانها و موشکبارانها توسط روسیه و رژیم اسد است. ولی رزمندگان هم‌چنان در برابر تهاجم زمینی و هوایی روسیه و رژیم اسد که از پشتیبانی شبه‌نظامیان رژیم ایران برخوردار هستند، مقاومت می‌کنند.
نبردهای شدید در حلب ادامه دارد. رژیم اسد با پشتیبانی هوایی روسیه و شبه‌نظامیان رژیم ایران در تلاش است تا محله‌های شرق حلب را از دست رزمندگان خارج کند. هر چند که رژیم اسد با نابود کردن تمامی نشانه‌ها و آثار حیات در حلب، توانسته برخی از محله‌ها را اشغال کند، اما رزمندگان هم‌چنان مناطق جنوب و بخشهایی از شرق حلب را در کنترل دارند. رژیم اسد و هم‌پیمانان آن در تلاش هستند تا شرق حلب را به دو بخش تقسیم کنند و از این طریق بتوانند فشار بر رزمندگان در بخشهای شرقی را افزایش داده و آنها را وادار به عقب‌نشینی و خالی کردن محله‌ها کنند.
رزمندگان اپوزیسیون سوریه به‌خاطر حفاظت از جان غیرنظامیان، از برخی محله‌ها عقب‌نشینی کردند.
فعالان می‌گویند، درگیریها هم‌چنان در اطراف محله‌های اشغال شده، به‌صورت جنگ و گریز جریان دارد.
تهاجم وحشیانه رژیم اسد با انواع سلاحها به مناطق شرقی حلب، باعث آواره شدن هزاران تن از شهروندان که در خطوط اولیه نبرد قرار داشتند، شده است.
نزدیک به 10 هزار غیرنظامی در زیر بمبارانهای هوایی روسیه و رژیم اسد، خود را به محله شیخ مقصود رساندند. این محله در کنترل گروه‌های کرد است. مقامات سازمان ملل‌متحد می‌گویند 250 هزار شهروند هم‌چنان در شرق حلب در محاصره هستند.
محمد فراس الجندی وزیر بهداشت دولت موقت سوریه:
«سازمان ملل‌متحد به قطعنامه‌های خود عمل نکرد. قطعنامه 2254 شورای امنیت که بر رساندن مواد غذایی و بهداشتی به مناطق محاصره شده تأکید می‌کند، مطلقاً بر روی زمین اجرا نشد در حالی‌که این قطعنامه به اتفاق آراء در شورای امنیت تصویب شده است».
در شرایطی که کمکهای انسانی به مناطق تحت محاصره حلب نمی‌رسد و بمبارانها نیز در این مناطق شدت یافته و درمانگاه یا بیمارستان برای درمان مجرحان و بیماران وجود ندارد، با وجود مقاومت چندین ماهه، آوارگان شرق حلب، در وضعیت اسفباری به‌سر می‌برند.
جرج صبرا عضو هیأت عالی گفتگوکننده اپوزیسیون سوریه در مورد بوجود آمدن این شرایط در شرق حلب گفت:
جرج صبرا معاون هیأت عالی مذاکره‌کننده اپوزیسیون سوریه:
خارج از تفسیرهای نظامی که افراد نظامی باید در مورد آن صحبت کنند، ما در حلب شاهد یک محاصره کشنده در 95 روز گذشته بوده‌ایم. در این مدت حتی یک قرص نان هم به این منطقه که نزدیک به 300 هزار نفر جمعیت دارد، وارد نشده است. روسها تمامی الزامات حیات و وسایل زندگی در این منطقه را نابود کردند تا زندگی و باقیماندن برای اهالی غیرممکن شود. روسیه از بمباران کاروان کمکهای انسانی قبل از آن‌که به شهر وارد شود، شروع کرد و کار را به بمباران و تخریب کامل بیمارستانها و مدارس و مراکز عمومی شهر کشاند. به‌طوری‌که اهالی در میان دو نوع مرگ گیر افتاده‌اند. مرگ با موشک و بمبهای سنگرشکن روسیه و بشکه‌های انفجاری بشار اسد و مرگ به‌خاطر سیاست گرسنگی دادن.
در حقیقت، حلب و اهالی آن در زیر آتش روسیه و رژیم ایران و شبه‌نظامیان فرقه‌گرا که از همه جا به سوریه سرازیر شده‌اند، توسط جامعه جهانی به‌حال خود رها شده‌اند.
آنچه که در حلب جریان دارد، در واقع عملیات کشتار برنامه‌ریزی شده و نابودی راه‌حل سیاسی است. این چیزی است که سران رژیم ایران می‌خواهند.
اما آنچه که به انقلاب مربوط می‌شود، با وجود اهمیت حلب به‌عنوان دژ مستحکم، انقلاب سوریه هم‌چنانکه در 6 سال گذشته همه به چشم دیدند، در هر وجب از خاک میهن رشد کرده است و هم‌چنان توان و قدرت بزرگی برای فدا کردن دارد. معنای این حرف کاستن از اهمیت آنچه که در حلب می‌گذرد، نیست. واقعیت این است که انقلاب سوریه انگشت خود را در چشم جهان فرو کرده است. تنها گذاشتن مردم و رها کردن آنها، برنامه‌ریزی برای نادیده گرفتن قطعنامه‌های سازمان ملل است.
بعد از این فضا و جنایتهای ضدبشری و توصیف‌ناپذیر صورت گرفته در حق اهالی حلب، چه کسی می‌تواند درباره مذاکره و پروسه سیاسی حرف بزند.
تلویزیون العربیه: در صورتی‌که شما حلب را از دست بدهید، در آینده بر سر چه چیزی مذاکره خواهید کرد.
جرج صبرا: می خواهم تأکید کنم که بعد از این همه جنایت، چه کسی می‌خواهد که با رژیم اسد مذاکره کند یا از راه‌حل سیاسی صحبت کند. در صورتی‌که رژیم ایران تا این تاریخ با بیانیه ژنو 1 سال 2012 موافقت نکرده است. آنها برای نابودی راه‌حل سیاسی کار می‌کنند. سران رژیم ایران، بشار اسد را دچار این توهم کرده‌اند که گویا راه‌حل نظامی جواب دارد و می‌توان او را در رأس قدرت در سوریه تثبیت کند.
روسها هم که از ابتدا در برنامه‌ریزی پروسه سیاسی شرکت داشتند و در تمامی جلسات و تصمیم‌گیریها در مورد سوریه بودند، امروز درباره آنها چه باید گفت؟.
نبردهای شدید در حلب ادامه دارد. رژیم اسد با پشتیبانی هوایی روسیه و شبه‌نظامیان رژیم ایران در تلاش است تا محله‌های شرق حلب را از دست رزمندگان خارج کند. هر چند که رژیم اسد با نابود کردن تمامی نشانه‌ها و آثار حیات در حلب، توانسته برخی از محله‌ها را اشغال کند، اما رزمندگان هم‌چنان مناطق جنوب و بخشهایی از شرق حلب را در کنترل دارند. رژیم اسد و هم‌پیمانان آن در تلاش هستند تا شرق حلب را به دو بخش تقسیم کنند و از این طریق بتوانند فشار بر رزمندگان در بخشهای شرقی را افزایش داده و آنها را وادار به عقب‌نشینی و خالی کردن محله‌ها کنند.
رزمندگان اپوزیسیون سوریه به‌خاطر حفاظت از جان غیرنظامیان، از برخی محله‌ها عقب‌نشینی کردند.
فعالان می‌گویند، درگیریها هم‌چنان در اطراف محله‌های اشغال شده، به‌صورت جنگ و گریز جریان دارد.
تهاجم وحشیانه رژیم اسد با انواع سلاحها به مناطق شرقی حلب، باعث آواره شدن هزاران تن از شهروندان که در خطوط اولیه نبرد قرار داشتند، شده است.
نزدیک به 10 هزار غیرنظامی در زیر بمبارانهای هوایی روسیه و رژیم اسد، خود را به محله شیخ مقصود رساندند. این محله در کنترل گروه‌های کرد است. مقامات سازمان ملل‌متحد می‌گویند 250 هزار شهروند هم‌چنان در شرق حلب در محاصره هستند.
محمد فراس الجندی وزیر بهداشت دولت موقت سوریه:
«سازمان ملل‌متحد به قطعنامه‌های خود عمل نکرد. قطعنامه 2254 شورای امنیت که بر رساندن مواد غذایی و بهداشتی به مناطق محاصره شده تأکید می‌کند، مطلقاً بر روی زمین اجرا نشد در حالی‌که این قطعنامه به اتفاق آراء در شورای امنیت تصویب شده است».
در شرایطی که کمکهای انسانی به مناطق تحت محاصره حلب نمی‌رسد و بمبارانها نیز در این مناطق شدت یافته و درمانگاه یا بیمارستان برای درمان مجرحان و بیماران وجود ندارد، با وجود مقاومت چندین ماهه، آوارگان شرق حلب، در وضعیت اسفباری به‌سر می‌برند.
جرج صبرا عضو هیأت عالی گفتگوکننده اپوزیسیون سوریه در مورد بوجود آمدن این شرایط در شرق حلب گفت:
جرج صبرا معاون هیأت عالی مذاکره‌کننده اپوزیسیون سوریه:
خارج از تفسیرهای نظامی که افراد نظامی باید در مورد آن صحبت کنند، ما در حلب شاهد یک محاصره کشنده در 95 روز گذشته بوده‌ایم. در این مدت حتی یک قرص نان هم به این منطقه که نزدیک به 300 هزار نفر جمعیت دارد، وارد نشده است. روسها تمامی الزامات حیات و وسایل زندگی در این منطقه را نابود کردند تا زندگی و باقیماندن برای اهالی غیرممکن شود. روسیه از بمباران کاروان کمکهای انسانی قبل از آن‌که به شهر وارد شود، شروع کرد و کار را به بمباران و تخریب کامل بیمارستانها و مدارس و مراکز عمومی شهر کشاند. به‌طوری‌که اهالی در میان دو نوع مرگ گیر افتاده‌اند. مرگ با موشک و بمبهای سنگرشکن روسیه و بشکه‌های انفجاری بشار اسد و مرگ به‌خاطر سیاست گرسنگی دادن.
در حقیقت، حلب و اهالی آن در زیر آتش روسیه و رژیم ایران و شبه‌نظامیان فرقه‌گرا که از همه جا به سوریه سرازیر شده‌اند، توسط جامعه جهانی به‌حال خود رها شده‌اند.
آنچه که در حلب جریان دارد، در واقع عملیات کشتار برنامه‌ریزی شده و نابودی راه‌حل سیاسی است. این چیزی است که سران رژیم ایران می‌خواهند.
اما آنچه که به انقلاب مربوط می‌شود، با وجود اهمیت حلب به‌عنوان دژ مستحکم، انقلاب سوریه هم‌چنانکه در 6 سال گذشته همه به چشم دیدند، در هر وجب از خاک میهن رشد کرده است و هم‌چنان توان و قدرت بزرگی برای فدا کردن دارد. معنای این حرف کاستن از اهمیت آنچه که در حلب می‌گذرد، نیست. واقعیت این است که انقلاب سوریه انگشت خود را در چشم جهان فرو کرده است. تنها گذاشتن مردم و رها کردن آنها، برنامه‌ریزی برای نادیده گرفتن قطعنامه‌های سازمان ملل است.
بعد از این فضا و جنایتهای ضدبشری و توصیف‌ناپذیر صورت گرفته در حق اهالی حلب، چه کسی می‌تواند درباره مذاکره و پروسه سیاسی حرف بزند.
تلویزیون العربیه: در صورتی‌که شما حلب را از دست بدهید، در آینده بر سر چه چیزی مذاکره خواهید کرد.
جرج صبرا: می خواهم تأکید کنم که بعد از این همه جنایت، چه کسی می‌خواهد که با رژیم اسد مذاکره کند یا از راه‌حل سیاسی صحبت کند. در صورتی‌که رژیم ایران تا این تاریخ با بیانیه ژنو 1 سال 2012 موافقت نکرده است. آنها برای نابودی راه‌حل سیاسی کار می‌کنند. سران رژیم ایران، بشار اسد را دچار این توهم کرده‌اند که گویا راه‌حل نظامی جواب دارد و می‌توان او را در رأس قدرت در سوریه تثبیت کند.
روسها هم که از ابتدا در برنامه‌ریزی پروسه سیاسی شرکت داشتند و در تمامی جلسات و تصمیم‌گیریها در مورد سوریه بودند، امروز درباره آنها چه باید گفت؟.
