28سال از جنگ ضدمیهنی ایران و عراق که خمینی و ایادیش خواهان ادامه آن بودند می‌گذرد. رژیم آخوندی در این 28سال چندین بار به اسم بازسازی، بودجه‌های رسمی و غیررسمی برای ایلام اختصاص داد. اما آیا این عناوین بودجه خرج مردم شد یا به کام سردمداران غارتگر ریخته شد؟ اعترافهای یک برنامه تلویزیونی حکومت آخوندی به وضعیت شهر مهران و تأثیرات مخرب این جنگ بر مردم آنهم بعد از 28سال قابل‌توجه است و نشان می‌دهد که آخوندهایی که برای حفظ حکومت خود، هشت سال جنگ خمینی خواسته و ویرانگر و ضدمیهنی علیه عراق را استمرار دادند، بعد از پایان جنگ، هم غارتگری از مردم این منطقه را ادامه داده‌اند. یکی از هزار شهر ویران در جنگ، ایلام بود.
برنامه شبکه‌ی 4 تلویزیون آخوندها: برنامه‌ی با کریمان، آزادی مهران. 12آبان95: «هنوز مدت زیادی از جنگ نگذشته. در مقایسه با جنگ جهانی دوم که هنوز هم آثارش در اروپا داره بررسی میشه، این‌جا استانی‌ست که پرخاشگری، خودکشی، دیگرکشی و همچنین آسیبهای اجتماعی مثل طلاق مثلاً در این شهر شیوع داره، با این‌که از نظر شاخصهای توسعه یافتگی در رتبه‌ی سی تا سی و یک کشور هستیم، ولی از نظر این شاخصها رتبه‌های اول تا پنجم رو به خودمون اختصاص داده‌ایم. در برخی از سالها در سویساید یا خودکشی ما رتبه اول تا سوم رو داشتیم. و بعضاً هم داریم. ... ... : روزی نیست که ما خبر از خودکشیها و دیگرکشیها نداشته باشیم.»
گزارشگران رژیم خود اعتراف می‌کنند که بعد از جنگ به این استان توجهی نشده است: «نکته تأسف‌بار آن است که بعد از جنگ نیز آن‌گونه که باید به این استان توجه ویژه نشده است. اگر از رزمندگانی که ایلام را در دوران دفاع مقدس دیده‌اند سؤال کنید خواهند گفت که هنگام عبور از معابر عمومی تفاوت جدی و چشمگیری در این مسیرها با دوران جنگ به چشم نمی‌خورد. برخی آسیبهای بجامانده از جنگ به آسانی و در کوتاه‌مدت از بین نخواهد رفت.»
یک نمونه از ویرانیهای ناشی از ویرانی زیرساختها در استان ایلام. در جریان سیل آبانماه 94 بارز شد.
به گزارش خبرگزاری حکومتی ایسنا در 7آبان 94: معاون سیاسی امنیتی استانداری ایلام گفت: ارزیابی‌های اولیه نشان می‌دهد حدود 600میلیارد تومان به زیرساختهای عمرانی مرکز استان خسارت وارد شده باشد، اما میزان دقیق خسارتها پیش‌بینی می‌شود بیش از این باشد. «حسین کلانتری» در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه ایلام، گفت: در حادثهٴ سیل امروز 20هزار واحد مسکونی و 40 درصد مغازه‌ها و مراکز تجاری مرکز استان آسیب دیده‌اند.»
همچنین نداشتن زیرساختهای بهداشتی انواع بیماریها را دامن زده است:
ادامه از همان گزارش فوق: «به‌عنوان مثال در حوزه بهداشت و درمان، استان ایلام با چند مشکل اساسی دست به گریبان است. اول آلودگیهای زیست محیطی و دوم آسیبهای ناشی از ادوات بجامانده از دوران جنگ.
دکتر: (در معاینه‌ی یک دختربچه که سالک بر صورتش دارد:
ـ این زخمشو از کی در آورده؟
ـ یک خانم هموطن: حدود هفت هشت ماه میشه. اول حالت یک گوشت کوچک بود بعد بزرگ شد کم کم عفونت داشت.
ـبعد کجا بردین واسه درمان؟
ـ آزمایش دادیم 27 تا آمپول زدیم. ولی جوابگو نبود. بردیمش ایلام متخصص پوست اونجا هم سوزوندنش ولی جواب نمی‌گیره. روز به روز بدتر میشه.
ـ دقیقاً فرمودین چه مدته این زخمو دارند؟
هشت ماه میشه، نه ماه».
گوینده تلویزیون رژیم: یک نمونه از آلودگیهای زیست محیطی بحث سالک است. شیوع این بیماری در سطح استان از معضلات بزرگ منطقه است. این بیماری از طریق نوعی پشه به انسان منتقل می‌شود. و درمان قطعی هم ندارد.»
یکی دیگر از مشکلات درمانی وجود تنها یک دستگاه آمبولانس برای سه میلیون نفر است:
یک مسئول وابسته به حکومت: «با جمعیت ثابت ششصد هزار نفر در کل استان ایلام و جمعیت شناور در ایام خاص سال مثل اربعین، عاشورا، که از کل نقاط کشور میان این‌جا، اسکان دارند و تردد می‌کنند و بر می‌گردند، و زواری که از کشور عراق میان این‌جا تردد می‌کنند و برمی‌گردند حدود سه میلیون نفرند. بعد ما فقط یک دستگاه اتوبوس آمبولانس داریم. یک دستگاه بعله! تعارفی هم نداریم دیگه.»
گوینده‌ی تلویزیون حکومتی: «هیچ‌کس خبر ندارد به‌دلیل نابودی زیرساختها در زمان جنگ، و عدم توانایی دولتها در ترمیم خرابیها، درصد بیکاری در منطقه به شکل معناداری با کل کشور متفاوت است».
بیکاری شدید در استان ایلام در حالیست که این استان با دارا بودن 11 درصد گاز و 6 درصد نفت (تولید روزانه 156هزار بشکه) سومین استان تولید‌کننده نفت و گاز در کشور به‌شمار می‌رود.
مهمترین میدانهای گازی و نفت استان ایلام، چشمه خوش، بیات، چنگوله، تنگ بیجار، سمند، کبیرکوه، هلیلان و بانکولمی باشد. بزرگترین میدان نفتی غرب کشور، میدان نفتی اناران با ذخیره بیش از یک میلیارد بشکه نفت قابل بهره‌برداری می‌باشد. ... با ایجاد پالایشگاه نفت و پتروشیمی در استان می‌توان گامهای بلندی در جهت صنعتی کردن و اشتغالزایی برداشت. اما آخوندها بجز غارت هرچه بیشتر برای این مردم کاری نکرده‌اند.
نفر امدادرسانی در همان برنامه: «ما در شرایط عادی در پایانة مرزی یه پایگاه ثابت داریم. و یه پست قرنطینة مرزی. همکاران حوزة بهداشتمون دارند.
ـ همین ساختمون که پشت سرتونه؟
ـ همین ساختمونی که پشت سر هست، این مساحتی رو که شما در تصویر می‌بینید و عزیران می‌بینند، همه‌ی بضاعت ما هست در پایانه‌ی مرزی مهران به‌صورت پایدار و مداوم.». «در گرمای 45 درجه، امکان یک ویزیت معمولی هم در چادر وجود نخواهد داشت. چه رسد به درمانهای ضروری تر.
ـ آقا این‌جا جا داری یه بیمار اضافه کنیم...»
از یک دانشجوی ایلامی در یک سایت حکومتی مربوط به ایلام نقل شده: «بگذارید کمی از دانشگاههایمان بگویم. دانشگاه پیام نور مرکز ایلام با 8هزار دانشجو هنوز یک سالن مطالعه ندارد... یک کتابخانه دیجیتال ندارد... یک آمفی‌تئاتر ندارد... از بحث آزمایشگاهها و کمبودهای آنان چشم‌پوشی کنم بهتر است. سلف‌سرویس دانشگاه هم که به لطف خدا یک ترم است بسته شده تا دانشجویان با فلافل خود را تقویت کنند.»
بله! ایلام و مردم ایلام، اکنون هم بعد از نزدیک به سه دهه از پایان آن جنگ، هم‌چنان محروم باقی مانده‌اند و هم‌چنان توسط آخوندها غارت می‌شوند، و تا زمانی که حاکمیت ولایت‌فقیه بر سر کار است، این رنج و این محرومیت پایان نخواهد یافت.
برنامه شبکه‌ی 4 تلویزیون آخوندها: برنامه‌ی با کریمان، آزادی مهران. 12آبان95: «هنوز مدت زیادی از جنگ نگذشته. در مقایسه با جنگ جهانی دوم که هنوز هم آثارش در اروپا داره بررسی میشه، این‌جا استانی‌ست که پرخاشگری، خودکشی، دیگرکشی و همچنین آسیبهای اجتماعی مثل طلاق مثلاً در این شهر شیوع داره، با این‌که از نظر شاخصهای توسعه یافتگی در رتبه‌ی سی تا سی و یک کشور هستیم، ولی از نظر این شاخصها رتبه‌های اول تا پنجم رو به خودمون اختصاص داده‌ایم. در برخی از سالها در سویساید یا خودکشی ما رتبه اول تا سوم رو داشتیم. و بعضاً هم داریم. ... ... : روزی نیست که ما خبر از خودکشیها و دیگرکشیها نداشته باشیم.»
گزارشگران رژیم خود اعتراف می‌کنند که بعد از جنگ به این استان توجهی نشده است: «نکته تأسف‌بار آن است که بعد از جنگ نیز آن‌گونه که باید به این استان توجه ویژه نشده است. اگر از رزمندگانی که ایلام را در دوران دفاع مقدس دیده‌اند سؤال کنید خواهند گفت که هنگام عبور از معابر عمومی تفاوت جدی و چشمگیری در این مسیرها با دوران جنگ به چشم نمی‌خورد. برخی آسیبهای بجامانده از جنگ به آسانی و در کوتاه‌مدت از بین نخواهد رفت.»
یک نمونه از ویرانیهای ناشی از ویرانی زیرساختها در استان ایلام. در جریان سیل آبانماه 94 بارز شد.
به گزارش خبرگزاری حکومتی ایسنا در 7آبان 94: معاون سیاسی امنیتی استانداری ایلام گفت: ارزیابی‌های اولیه نشان می‌دهد حدود 600میلیارد تومان به زیرساختهای عمرانی مرکز استان خسارت وارد شده باشد، اما میزان دقیق خسارتها پیش‌بینی می‌شود بیش از این باشد. «حسین کلانتری» در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه ایلام، گفت: در حادثهٴ سیل امروز 20هزار واحد مسکونی و 40 درصد مغازه‌ها و مراکز تجاری مرکز استان آسیب دیده‌اند.»
همچنین نداشتن زیرساختهای بهداشتی انواع بیماریها را دامن زده است:
ادامه از همان گزارش فوق: «به‌عنوان مثال در حوزه بهداشت و درمان، استان ایلام با چند مشکل اساسی دست به گریبان است. اول آلودگیهای زیست محیطی و دوم آسیبهای ناشی از ادوات بجامانده از دوران جنگ.
دکتر: (در معاینه‌ی یک دختربچه که سالک بر صورتش دارد:
ـ این زخمشو از کی در آورده؟
ـ یک خانم هموطن: حدود هفت هشت ماه میشه. اول حالت یک گوشت کوچک بود بعد بزرگ شد کم کم عفونت داشت.
ـبعد کجا بردین واسه درمان؟
ـ آزمایش دادیم 27 تا آمپول زدیم. ولی جوابگو نبود. بردیمش ایلام متخصص پوست اونجا هم سوزوندنش ولی جواب نمی‌گیره. روز به روز بدتر میشه.
ـ دقیقاً فرمودین چه مدته این زخمو دارند؟
هشت ماه میشه، نه ماه».
گوینده تلویزیون رژیم: یک نمونه از آلودگیهای زیست محیطی بحث سالک است. شیوع این بیماری در سطح استان از معضلات بزرگ منطقه است. این بیماری از طریق نوعی پشه به انسان منتقل می‌شود. و درمان قطعی هم ندارد.»
یکی دیگر از مشکلات درمانی وجود تنها یک دستگاه آمبولانس برای سه میلیون نفر است:
یک مسئول وابسته به حکومت: «با جمعیت ثابت ششصد هزار نفر در کل استان ایلام و جمعیت شناور در ایام خاص سال مثل اربعین، عاشورا، که از کل نقاط کشور میان این‌جا، اسکان دارند و تردد می‌کنند و بر می‌گردند، و زواری که از کشور عراق میان این‌جا تردد می‌کنند و برمی‌گردند حدود سه میلیون نفرند. بعد ما فقط یک دستگاه اتوبوس آمبولانس داریم. یک دستگاه بعله! تعارفی هم نداریم دیگه.»
گوینده‌ی تلویزیون حکومتی: «هیچ‌کس خبر ندارد به‌دلیل نابودی زیرساختها در زمان جنگ، و عدم توانایی دولتها در ترمیم خرابیها، درصد بیکاری در منطقه به شکل معناداری با کل کشور متفاوت است».
بیکاری شدید در استان ایلام در حالیست که این استان با دارا بودن 11 درصد گاز و 6 درصد نفت (تولید روزانه 156هزار بشکه) سومین استان تولید‌کننده نفت و گاز در کشور به‌شمار می‌رود.
مهمترین میدانهای گازی و نفت استان ایلام، چشمه خوش، بیات، چنگوله، تنگ بیجار، سمند، کبیرکوه، هلیلان و بانکولمی باشد. بزرگترین میدان نفتی غرب کشور، میدان نفتی اناران با ذخیره بیش از یک میلیارد بشکه نفت قابل بهره‌برداری می‌باشد. ... با ایجاد پالایشگاه نفت و پتروشیمی در استان می‌توان گامهای بلندی در جهت صنعتی کردن و اشتغالزایی برداشت. اما آخوندها بجز غارت هرچه بیشتر برای این مردم کاری نکرده‌اند.
نفر امدادرسانی در همان برنامه: «ما در شرایط عادی در پایانة مرزی یه پایگاه ثابت داریم. و یه پست قرنطینة مرزی. همکاران حوزة بهداشتمون دارند.
ـ همین ساختمون که پشت سرتونه؟
ـ همین ساختمونی که پشت سر هست، این مساحتی رو که شما در تصویر می‌بینید و عزیران می‌بینند، همه‌ی بضاعت ما هست در پایانه‌ی مرزی مهران به‌صورت پایدار و مداوم.». «در گرمای 45 درجه، امکان یک ویزیت معمولی هم در چادر وجود نخواهد داشت. چه رسد به درمانهای ضروری تر.
ـ آقا این‌جا جا داری یه بیمار اضافه کنیم...»
از یک دانشجوی ایلامی در یک سایت حکومتی مربوط به ایلام نقل شده: «بگذارید کمی از دانشگاههایمان بگویم. دانشگاه پیام نور مرکز ایلام با 8هزار دانشجو هنوز یک سالن مطالعه ندارد... یک کتابخانه دیجیتال ندارد... یک آمفی‌تئاتر ندارد... از بحث آزمایشگاهها و کمبودهای آنان چشم‌پوشی کنم بهتر است. سلف‌سرویس دانشگاه هم که به لطف خدا یک ترم است بسته شده تا دانشجویان با فلافل خود را تقویت کنند.»
بله! ایلام و مردم ایلام، اکنون هم بعد از نزدیک به سه دهه از پایان آن جنگ، هم‌چنان محروم باقی مانده‌اند و هم‌چنان توسط آخوندها غارت می‌شوند، و تا زمانی که حاکمیت ولایت‌فقیه بر سر کار است، این رنج و این محرومیت پایان نخواهد یافت.
