بیش از سه دهه است که میهن اشغال شده توسط رژیم ضد مردمی ولایت فقیه، تبدیل به یک زندان بزرگ برای اکثریت عظیم مردم محروم ایران شده است و آخوندهای ضد وطن با درنده خویی و به‌طور همه‌جانبه به تمام عرصه‌های زندگی مردم یورش می‌برند.
اما در درون این زندان بزرگ، زندانهای زیاد دیگری به‌صورت مخفی و علنی در گوشه و کنار ایران وجود دارد که زندانیان آن، هم‌اکنون با ازدحام شدید، وضع بد بهداشتی، کیفیت پایین آب، امکانات ناکافی پزشکی، شکنجه و تجاوز و بدرفتاری دائمی از سوی دژخیمان روبه‌رو می‌باشند.
ابعاد تاخت و تاز این نابکاران به تمام شئونات زندگی مردم آن‌قدر وسیع است که که بنا به اعتراف سرکرده سازمان زندانهای کل کشور «در سال ۹۳، در یک روز ۳۷ هزار نفر وارد زندان شدند». و باز هم بنا به‌گفته وزیر کشور دولت آخوند روحانی «سالی ۶۰۰ هزار نفر عازم زندانها می‌شوند که از این تعداد ۲۰۰ هزار نفر در زندانها باقی می‌مانند که به‌طور حتم آثار اجتماعی غیرقابل قبول و مخربی در جامعه خواهد داشت».
اعتراف سردمداران و کارگزاران رژیم به شرایط فاجعه‌بار زندانیان:
در توصیف شرایط زندانهای قرون‌وسطایی رژیم آخوندی کافی است اشاره شود این شرایط آن‌قدر وخیم و وحشتناک است که رادیو دویچه وله آلمان به‌نقل از وزیر بهداشت دولت آخوند روحانی، زندانیان را به "بمب‌های ساعتی متحرک"تشیبه می‌نماید.
مراجعه به اعترافها رسانه‌های رژیم و نیز گزارشات تکان‌دهنده رسانه‌های بین‌المللی به‌خوبی بیانگر اوضاع فاجعه‌بار این زندانیان است:
-سایت حکومتی ایسنا10اسفند 93 به‌نقل از حسن هاشمی وزیر بهداشت کابینه آخوند روحانی نوشت: «هیچ ردیف بودجه‌یی برای بهداشت زندانها در سال 1394 اختصاص نداده‌اند. امکانات بسیار کم است و این زندان گنجایش این همه زندانی را ندارد. برای نیازهای بهداشتی، استراحت و حتی استحمام مددجویان و افرادی که در اینجا هستند باید فکری شود. زندگی کردن 12 تا 14نفر در یک فضای شش متری بسیار سخت است و حتی موجب سرایت بیماری می‌شود و همینها می‌توانند جامعه را بیمار کنند».
«سرانه نیروی انسانی، غذا، بهداشت و خیلی از موارد دیگر بسیار پایین است و این موضوع نه تنها در این زندان بلکه همه زندانهای کشور مشاهده می‌شود.
در این جا بیمار مبتلا به ایدز و سل مقاوم داشتیم که در حال مراقبت هستند اما این مراقبتها ناقص است؛ یعنی به‌صورت فعال در زندانها بیماریابی صورت نمی‌گیرد؛ زیرا اعتبار کافی وجود ندارد».
وزیر بهداشت دولت آخوند روحانی در عین‌حال اعتراف می‌کند: «زیادی این زندانیها به‌دلیل ناکارآمدی دستگاهها است که ما در حال اداره آنها هستیم. به‌دلیل بیکاری، سخت بودن شرایط ازدواج و مشکلات اجتماعی باعث شده این افراد در اینجا جمع شوند. شاید باورتان نشود سرانه بهداشت و درمان زندانیان روزی ۶۰۰ تومان است. در حالی که در روستا‌ها سرانه بهداشت و درمان در ماه ۹۶ هزار تومان است. همچنین فضای کافی باید تأمین شود به ازای هر نفر یک متر جا وجود داشته باشد».
-سایت حکومتی سلامت نیوز 30اردیبهشت 94 به‌نقل از مراد هاشم زهی، یکی از اعضای کمیسیون بهداشت مجلس ارتجاع نوشت: «از آن‌جایی که زندانهای کشور مکانهای بسته‌ای هستند، نظارت بر آنها در خصوص مسائل مختلف به خوبی و به موقع انجام نمی‌شود؛ زیرا متأسفانه در برخی شرایط به‌دلیل رعایت نشدن موارد بهداشتی، بیماریهای عفونی و مسری نظیر هپاتیت میان زندانیان افزایش پیدا می‌کند».
وی در ادامه اضافه می‌کند: «وجود مشکلات اعتباری و بودجه‌یی در کشور به سازمان زندانها نیز کشیده شده و همین موضوع سبب شده است که مسائل بهداشتی و درمانی در زندانها به خوبی رعایت نشده و بیماران به خوبی درمان نشوند، از این‌رو زندانها در بیشتر مواقع به‌حال خود رها شده و بیماریهای بسیاری از جمله ایدز در این مکانها شایع است؛ البته برخی زندانیها با مصرف مواد مخدر و استفاده از سرنگهای آلوده و چند بار مصرف به انتقال بیماریهای مسری در میان زندانیان کمک می‌کنند».
- مرکز اسناد حقوق‌بشر رژیم ایران11 فروردین 1394 در تازه‌ترین گزارش خود از زندانهای کشور تحت عنوان «نادیده انگاشتن حقوق زندانیان در جمهوری اسلامی ایران» چنین می‌نویسد: «در نتیجه ازدحام بیش از حد زندانیان، محیط زندانها غیر بهداشتی بوده و زندانیان مجبور بوده‌اند بر روی زمین راهروها بخوابند، درمانگاه زندان دچار کمبود دارو بوده و دسترسی به مراقبتهای پزشکی لازم مقدور نبوده که این مسأله در نهایت سبب مرگ نابهنگام چندین زندانی گردیده است. به‌رغم گزارشهای متعددی که حاکی از شرایط نامناسب زندانهای ایران می‌باشد، دولت وضعیت زندانها را رضایت بخش توصیف می‌کند».
-سایت حکومتی کیهان نوین 5اردیبهشت 95 تحت عنوان شرایط اسفناک زندانیان در زندان دستگرد اصفهان می‌نویسد: «جیره غذایی زندانیان به بهانه کمبود بودجه به قدری کم شده است که مجموع جیره سه وعده غذای یک زندانی در حد یک وعده غذایی معمولی هم نمی‌شود.
تعداد زندانیان موجود در این زندان بیش از هشت هزار نفر می‌باشد و فضای کافی برای زندانیان وجود ندارد. تعداد زیادی از زندانیان مجبور به کف خوابی در راهروها هستند.
زندانیان بیمار محروم از هر گونه رسیدگی پزشکی و درمانی می‌باشند.
وضعیت بهداشتی در زندان نیز بسیار پایین است. آب آشامیدنی به‌شدت آلوده می‌باشد و همین امر موجب به‌وجود آمدن بیماریهای مختلف گوارشی و پوستی در میان زندانیان شده است. بنا به گفته زندانیان، زندان دستگرد اصفهان در آستانه یک فاجعه انسانی قرار دارد».
-سایت همبستگی ملی 23شهریور 95 در ارتباط با شرایط زندانیان زندان مرکزی زاهدان می‌نویسد: «در بند ۳ زندان مرکزی زاهدان چندین برابر ظرفیت، زندانی نگه می‌دارند و اکثر زندانیان کف خواب هستند. در این بند زندانیان سیاسی در کنار زندانیان خطرناک نگهداری می‌شوند. شرایط و وضعیت این بند به حدی غیرانسانی است که زندانیان بندهای دیگر را به‌عنوان تبعید به این بند منتقل می‌کنند که به بند تبعیدیها معروف می‌باشد.
این بند دارای ۱۱ سلول است که تمام سلولهای آن مملو از زندانی است. سرویسهای بهداشتی آن فرسوده و غیرقابل استفاده است و زندانیان سیاسی و عادی برای استفاده از سرویسهای بهداشتی باید مدت طولانی را در صف بگذرانند. علاوه بر فرسودگی و غیرقابل استفاده بودن حمامهای بند طی ساعتهای روز آب حمام سرد می‌باشد و زندانیان به‌دلیل سرد بودن آب نمی‌توانند استحمام کنند. به‌خصوص زندانیانی که بیمار و یا مسن هستند.
از طرفی دیگر وضعیت غذای زندان بطور عام و به‌خصوص بند ۳ به حدی بد است که زندانیان قادر به خوردن آن نیستند. نانی که به زندانیان داده می‌شود خمیر است و سایر وعده‌های غذا از لحاظ کمی و کیفی آن‌چنان نامناسب است که زندانیان پس از گرفتن غذا آن را به سطل زباله می‌ریزند».
-رادیو دویچه وله آلمان20 می 2015 تحت عنوان زندانهای ایران، لبریز از زندانی و سرشار از بیماری گفت: «73 درصد زندانیان معتادند و به گفته وزیر بهداشت زندانیان به "بمب‌های ساعتی متحرک" می‌مانند. مشاهده‌ی "۱۴ نفر در ۵ متر مربع روی تخت‌های سه طبقه" و آگاهی به این مسأله که "بیماریهای پوستی، سل مقاوم و ایدز" در یک قدمی زندانیانی هستند که "هیچ‌کدام تحت پوشش بیمه نیستند" و پزشکانی که با حقوق "یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان در ماه با مشکلات بهداشتی و خطرات ناشی از بیماریها درگیرند. این وضعیت "اسفناک" تنها مختص زندان قزل‌حصار نبود و نیست».
-سایت خبری نه به اعدام نه به زندان 7مهر 95 در ارتباط با زندان مرکزی زابل می‌نویسد: «زندان مرکزی زابل در فاصله دو هزار کیلومتری از مرکز٫یکی از دور افتاده‌ترین و در واقع فراموش شده‌ترین زندانهای کشور است و زندانیان این زندان در شرایط وحشتناکی بصورت فشرده در مکانی بسیار تنگ محبوس شده‌اند
از این زندان به‌عنوان تبعیدگاه استفاده می‌شود. هر یک از بندهای این زندان بعضاً بیشتر از ۲۴۰ زندانی دارد که در هر اتاق از ۱۸ تا ۲۵ نفر زندانی هستند. در این زندان٫زندانبانان با ایجاد رعب و وحشت سعی در مهار کردن زندانیان دارند. اکثر زندانیان زندان مرکزی زابل دارای جرایم قتل٫سرقت مسلحانه٫مواد مخدر و سایر محکومیتهای جنایی بوده و تبعید زندانیان سیاسی به این زندان٫جهت افزایش فشار بر آنها انجام می‌شود».
آمار گسترده زندانیان و رتبه رژیم ایران در تعداد زندانی:
تردید نیست که گسترش روزافزون فقر و ابعاد بی‌سابقه آن در میهن اشغال شده توسط آخوندها رابطه مستقیم با افزایش نجومی آسیبهای اجتماعی هم‌چون بیکاری، حاشیه نشینی، طلاق، اعتیاد و... و وقوع جرایم گوناگون و مختلف داشته و دارد.
پس بدون هیچ تردید تا زمانی که زمینه و بستر اصلی آسیبهای اجتماعی که همانا حاکمیت منحوس آخوندی است از بین نرود باز هم شاهد گسترش جرایم اجتماعی و زندانها در گوشه و کنار میهن عزیز و اشغال شده خواهیم بود.
-روزنامه حکومتی آرمان20خرداد95 می‌نویسد: «زندانهای ایران جمعیت انبوهی از زندانیها را در خود جای داده است و کشورمان در مقایسه با دیگر کشورهای دنیا در این زمینه از جایگاه ویژه‌یی برخوردار است، آن هم به این دلیل که ورود سالانه ۶۰۰هزار نفر به زندانها رقم قابل توجهی است».
رادیو دویچه وله آلمان 15نوامبر 2014 اعلام کرد: «تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ تعداد زندانیان ایران با جمعیت ۳۶ میلیونی آن سال، حدود ۱۰ هزارنفر بود. در سال ۱۳۹۲ جمعیت نسبت به آن سال حدوداً دو برابر، ولی تعداد زندانیان بیش از ۲۱ برابر شده است. آمارهای رسمی از وجود ۲۱۰ هزار زندانی در ایران خبر می‌دهند».
سایت حکومتی تابناک 23بهمن 91 اعلام کرد: «مرکز مطالعات بین‌المللی زندانهای جهان به‌تازگی آماری را از زندانیان کشورهای مختلف جهان منتشر کرده است. در این گزارش، ایران در رتبه هشتم تعداد زندانیان قرار گرفته و اضافه می‌کند: تعداد زندانیان در ایران در مقایسه با کشور ترکیه که جمعیتی برابر با جمعیت ایران دارد تقریباً 2/2 برابر است».
سایت حکومتی بهار نیوز 7 دیماه 93 به‌نقل از سرکرده نیروی انتظامی محمد باقر ذوالقدر نوشت: «نهادهای نظارتی گزارشاتی را ارائه می‌دهند که بعضاً اشاره می‌شود. خروجی آن پرونده‌های فسادی است که گاها در کشور وجود دارد و در شان جامعه ما نیست. ما در شاخص آمار زندانیها جزو ۱۰ کشور اول هستیم شاخصی که تکان‌دهنده است».
سایت حکومتی سلامت نیوز 20خرداد95 به‌نقل از سرکرده زندانهای کشور می‌نویسد: «متأسفانه سالی ۶۰۰ هزار نفر عازم زندانها می‌شوند که از این تعداد ۲۰۰ هزار نفر در زندانها باقی می‌مانند که به‌طور حتم آثار اجتماعی غیرقابل قبول و مخربی در جامعه خواهد داشت».
و در ادامه اضافه می‌کند: «مجموع جمعیت زندانهای کشور قریب به ۲۱۵ هزار نفر است که از این تعداد ۳۲ هزار نفر جمعیت کشوری در زندانهای استان تهران هستند که این تعداد، بسیار زیاد است. بیش از ۵۰ درصد از مردانی که وارد زندان می‌شوند و ۷۰ درصد از بانوانی که در زندانها حضور دارند را افراد متأهل تشکیل می‌دهد».
«20 درصد از کسانی که بیش از یک سال حبس را تجربه می‌کنند، پس از آزادی خانواده‌هایشان در معرض فروپاشی قرار می‌گیرد، افرادی که متأهل هستند پس از آزادی با مشکلاتی از جمله طلاق، اعتیاد، ترک تحصیل فرزندان، فرار دختران و... روبه‌رو می‌شوند».
-روزنامه حکومتی دنیای اقتصاد 11مهرماه 95 به‌نقل از اصغر جهانگیر سرکرده سازمان زندانهای کشور نوشت: «جمعیت کیفری زندانهای ایران از 91هزار و 242نفر در سال 70 به 228هزار و 265نفر تا پایان سال 94 افزایش یافته است و امروز به ازای هر یکصد هزار نفر جمعیت، 290نفر در زندانها به‌سر می‌برند و تعداد زندانیان در سال 94 نسبت به سال ما قبل، ۱.۷۵ درصد رشد داشته است».
-خبرگزاری رژیم آخوندی موسوم به ایرنا 8تیرماه 95 نوشت: مصطفی پورمحمدی وزیر دادگستری با اعلام این‌که «بیشترین فراوانی زندانیان موجود در سال 94 در گروه‌های سنی 26 تا 32سال است که هم‌چنان نگران‌کننده است گفت: در مجموع 14 میلیون و 621هزار و 945 پرونده در قوه قضاییه بوده است».
- سایت نیروی تروریستی قدس موسوم به تسنیم 12مهرماه 95 می‌نویسد «ظرفیت زندانهای کشور در حال حاضر 85هزار نفر است و هم‌اکنون بیش از 220هزار نفر در زندانها محبوس هستند، که این تعداد نزدیک سه برابر ظرفیت استاندارد است و وضعیت قابل قبولی نیست».
همین منبع در ادامه اضافه می‌کند: «نکته جالب این است که بیشترین فراوانی زندانیان در سال 94 را گروه سنی 26 تا 32سال تشکیل می‌دهد. ضمن این‌که در سال گذشته، موجودی زندانیان با تحصیلات بالاتر از دیپلم، ۲۱.۹۲ درصد رشد داشته که بیانگر افزایش میزان جرایم در میان اقشار تحصیلکرده است».
- سازمان عفو‌بین‌الملل در گزارشی که در اولین ساعتهای صبح روز دوشنبه (۱۸ ژوئیه/ ۲۸ تیر) منتشر کرده نسبت به وضع نگران‌کننده بیمارانی که به دلایل سیاسی و عقیدتی در ایران زندانی هستند، هشدار داده است. در این گزارش آمده است که حکومت ایران با دریغ کردن داروها و امکانات درمانی که این زندانیان لازم دارند، آنها را در معرض خطر جدی مرگ، ناتوانی دائمی و یا سایر آسیبهای جبران‌ناپذیر قرار داده است.
عفو بین‌الملل در گزارش تازه خود نوشته است شواهد نشان می‌دهند که دستگاه قضایی ایران، به‌ویژه دفاتر دادستانی و ادارات زندانها، عمداً از دادن امکانات درمانی به زندانیان خودداری می‌کنند تا از این حربه برای ارعاب یا مجازات و یا تغییر مشی آنها استفاده کنند. در مواردی نیز این حربه برای گرفتن اعترافها اجباری و اظهار ندامت بکار گرفته می‌شود».
اما در درون این زندان بزرگ، زندانهای زیاد دیگری به‌صورت مخفی و علنی در گوشه و کنار ایران وجود دارد که زندانیان آن، هم‌اکنون با ازدحام شدید، وضع بد بهداشتی، کیفیت پایین آب، امکانات ناکافی پزشکی، شکنجه و تجاوز و بدرفتاری دائمی از سوی دژخیمان روبه‌رو می‌باشند.
ابعاد تاخت و تاز این نابکاران به تمام شئونات زندگی مردم آن‌قدر وسیع است که که بنا به اعتراف سرکرده سازمان زندانهای کل کشور «در سال ۹۳، در یک روز ۳۷ هزار نفر وارد زندان شدند». و باز هم بنا به‌گفته وزیر کشور دولت آخوند روحانی «سالی ۶۰۰ هزار نفر عازم زندانها می‌شوند که از این تعداد ۲۰۰ هزار نفر در زندانها باقی می‌مانند که به‌طور حتم آثار اجتماعی غیرقابل قبول و مخربی در جامعه خواهد داشت».
اعتراف سردمداران و کارگزاران رژیم به شرایط فاجعه‌بار زندانیان:
در توصیف شرایط زندانهای قرون‌وسطایی رژیم آخوندی کافی است اشاره شود این شرایط آن‌قدر وخیم و وحشتناک است که رادیو دویچه وله آلمان به‌نقل از وزیر بهداشت دولت آخوند روحانی، زندانیان را به "بمب‌های ساعتی متحرک"تشیبه می‌نماید.
مراجعه به اعترافها رسانه‌های رژیم و نیز گزارشات تکان‌دهنده رسانه‌های بین‌المللی به‌خوبی بیانگر اوضاع فاجعه‌بار این زندانیان است:
-سایت حکومتی ایسنا10اسفند 93 به‌نقل از حسن هاشمی وزیر بهداشت کابینه آخوند روحانی نوشت: «هیچ ردیف بودجه‌یی برای بهداشت زندانها در سال 1394 اختصاص نداده‌اند. امکانات بسیار کم است و این زندان گنجایش این همه زندانی را ندارد. برای نیازهای بهداشتی، استراحت و حتی استحمام مددجویان و افرادی که در اینجا هستند باید فکری شود. زندگی کردن 12 تا 14نفر در یک فضای شش متری بسیار سخت است و حتی موجب سرایت بیماری می‌شود و همینها می‌توانند جامعه را بیمار کنند».
«سرانه نیروی انسانی، غذا، بهداشت و خیلی از موارد دیگر بسیار پایین است و این موضوع نه تنها در این زندان بلکه همه زندانهای کشور مشاهده می‌شود.
در این جا بیمار مبتلا به ایدز و سل مقاوم داشتیم که در حال مراقبت هستند اما این مراقبتها ناقص است؛ یعنی به‌صورت فعال در زندانها بیماریابی صورت نمی‌گیرد؛ زیرا اعتبار کافی وجود ندارد».
وزیر بهداشت دولت آخوند روحانی در عین‌حال اعتراف می‌کند: «زیادی این زندانیها به‌دلیل ناکارآمدی دستگاهها است که ما در حال اداره آنها هستیم. به‌دلیل بیکاری، سخت بودن شرایط ازدواج و مشکلات اجتماعی باعث شده این افراد در اینجا جمع شوند. شاید باورتان نشود سرانه بهداشت و درمان زندانیان روزی ۶۰۰ تومان است. در حالی که در روستا‌ها سرانه بهداشت و درمان در ماه ۹۶ هزار تومان است. همچنین فضای کافی باید تأمین شود به ازای هر نفر یک متر جا وجود داشته باشد».
-سایت حکومتی سلامت نیوز 30اردیبهشت 94 به‌نقل از مراد هاشم زهی، یکی از اعضای کمیسیون بهداشت مجلس ارتجاع نوشت: «از آن‌جایی که زندانهای کشور مکانهای بسته‌ای هستند، نظارت بر آنها در خصوص مسائل مختلف به خوبی و به موقع انجام نمی‌شود؛ زیرا متأسفانه در برخی شرایط به‌دلیل رعایت نشدن موارد بهداشتی، بیماریهای عفونی و مسری نظیر هپاتیت میان زندانیان افزایش پیدا می‌کند».
وی در ادامه اضافه می‌کند: «وجود مشکلات اعتباری و بودجه‌یی در کشور به سازمان زندانها نیز کشیده شده و همین موضوع سبب شده است که مسائل بهداشتی و درمانی در زندانها به خوبی رعایت نشده و بیماران به خوبی درمان نشوند، از این‌رو زندانها در بیشتر مواقع به‌حال خود رها شده و بیماریهای بسیاری از جمله ایدز در این مکانها شایع است؛ البته برخی زندانیها با مصرف مواد مخدر و استفاده از سرنگهای آلوده و چند بار مصرف به انتقال بیماریهای مسری در میان زندانیان کمک می‌کنند».
- مرکز اسناد حقوق‌بشر رژیم ایران11 فروردین 1394 در تازه‌ترین گزارش خود از زندانهای کشور تحت عنوان «نادیده انگاشتن حقوق زندانیان در جمهوری اسلامی ایران» چنین می‌نویسد: «در نتیجه ازدحام بیش از حد زندانیان، محیط زندانها غیر بهداشتی بوده و زندانیان مجبور بوده‌اند بر روی زمین راهروها بخوابند، درمانگاه زندان دچار کمبود دارو بوده و دسترسی به مراقبتهای پزشکی لازم مقدور نبوده که این مسأله در نهایت سبب مرگ نابهنگام چندین زندانی گردیده است. به‌رغم گزارشهای متعددی که حاکی از شرایط نامناسب زندانهای ایران می‌باشد، دولت وضعیت زندانها را رضایت بخش توصیف می‌کند».
-سایت حکومتی کیهان نوین 5اردیبهشت 95 تحت عنوان شرایط اسفناک زندانیان در زندان دستگرد اصفهان می‌نویسد: «جیره غذایی زندانیان به بهانه کمبود بودجه به قدری کم شده است که مجموع جیره سه وعده غذای یک زندانی در حد یک وعده غذایی معمولی هم نمی‌شود.
تعداد زندانیان موجود در این زندان بیش از هشت هزار نفر می‌باشد و فضای کافی برای زندانیان وجود ندارد. تعداد زیادی از زندانیان مجبور به کف خوابی در راهروها هستند.
زندانیان بیمار محروم از هر گونه رسیدگی پزشکی و درمانی می‌باشند.
وضعیت بهداشتی در زندان نیز بسیار پایین است. آب آشامیدنی به‌شدت آلوده می‌باشد و همین امر موجب به‌وجود آمدن بیماریهای مختلف گوارشی و پوستی در میان زندانیان شده است. بنا به گفته زندانیان، زندان دستگرد اصفهان در آستانه یک فاجعه انسانی قرار دارد».
-سایت همبستگی ملی 23شهریور 95 در ارتباط با شرایط زندانیان زندان مرکزی زاهدان می‌نویسد: «در بند ۳ زندان مرکزی زاهدان چندین برابر ظرفیت، زندانی نگه می‌دارند و اکثر زندانیان کف خواب هستند. در این بند زندانیان سیاسی در کنار زندانیان خطرناک نگهداری می‌شوند. شرایط و وضعیت این بند به حدی غیرانسانی است که زندانیان بندهای دیگر را به‌عنوان تبعید به این بند منتقل می‌کنند که به بند تبعیدیها معروف می‌باشد.
این بند دارای ۱۱ سلول است که تمام سلولهای آن مملو از زندانی است. سرویسهای بهداشتی آن فرسوده و غیرقابل استفاده است و زندانیان سیاسی و عادی برای استفاده از سرویسهای بهداشتی باید مدت طولانی را در صف بگذرانند. علاوه بر فرسودگی و غیرقابل استفاده بودن حمامهای بند طی ساعتهای روز آب حمام سرد می‌باشد و زندانیان به‌دلیل سرد بودن آب نمی‌توانند استحمام کنند. به‌خصوص زندانیانی که بیمار و یا مسن هستند.
از طرفی دیگر وضعیت غذای زندان بطور عام و به‌خصوص بند ۳ به حدی بد است که زندانیان قادر به خوردن آن نیستند. نانی که به زندانیان داده می‌شود خمیر است و سایر وعده‌های غذا از لحاظ کمی و کیفی آن‌چنان نامناسب است که زندانیان پس از گرفتن غذا آن را به سطل زباله می‌ریزند».
-رادیو دویچه وله آلمان20 می 2015 تحت عنوان زندانهای ایران، لبریز از زندانی و سرشار از بیماری گفت: «73 درصد زندانیان معتادند و به گفته وزیر بهداشت زندانیان به "بمب‌های ساعتی متحرک" می‌مانند. مشاهده‌ی "۱۴ نفر در ۵ متر مربع روی تخت‌های سه طبقه" و آگاهی به این مسأله که "بیماریهای پوستی، سل مقاوم و ایدز" در یک قدمی زندانیانی هستند که "هیچ‌کدام تحت پوشش بیمه نیستند" و پزشکانی که با حقوق "یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان در ماه با مشکلات بهداشتی و خطرات ناشی از بیماریها درگیرند. این وضعیت "اسفناک" تنها مختص زندان قزل‌حصار نبود و نیست».
-سایت خبری نه به اعدام نه به زندان 7مهر 95 در ارتباط با زندان مرکزی زابل می‌نویسد: «زندان مرکزی زابل در فاصله دو هزار کیلومتری از مرکز٫یکی از دور افتاده‌ترین و در واقع فراموش شده‌ترین زندانهای کشور است و زندانیان این زندان در شرایط وحشتناکی بصورت فشرده در مکانی بسیار تنگ محبوس شده‌اند
از این زندان به‌عنوان تبعیدگاه استفاده می‌شود. هر یک از بندهای این زندان بعضاً بیشتر از ۲۴۰ زندانی دارد که در هر اتاق از ۱۸ تا ۲۵ نفر زندانی هستند. در این زندان٫زندانبانان با ایجاد رعب و وحشت سعی در مهار کردن زندانیان دارند. اکثر زندانیان زندان مرکزی زابل دارای جرایم قتل٫سرقت مسلحانه٫مواد مخدر و سایر محکومیتهای جنایی بوده و تبعید زندانیان سیاسی به این زندان٫جهت افزایش فشار بر آنها انجام می‌شود».
آمار گسترده زندانیان و رتبه رژیم ایران در تعداد زندانی:
تردید نیست که گسترش روزافزون فقر و ابعاد بی‌سابقه آن در میهن اشغال شده توسط آخوندها رابطه مستقیم با افزایش نجومی آسیبهای اجتماعی هم‌چون بیکاری، حاشیه نشینی، طلاق، اعتیاد و... و وقوع جرایم گوناگون و مختلف داشته و دارد.
پس بدون هیچ تردید تا زمانی که زمینه و بستر اصلی آسیبهای اجتماعی که همانا حاکمیت منحوس آخوندی است از بین نرود باز هم شاهد گسترش جرایم اجتماعی و زندانها در گوشه و کنار میهن عزیز و اشغال شده خواهیم بود.
-روزنامه حکومتی آرمان20خرداد95 می‌نویسد: «زندانهای ایران جمعیت انبوهی از زندانیها را در خود جای داده است و کشورمان در مقایسه با دیگر کشورهای دنیا در این زمینه از جایگاه ویژه‌یی برخوردار است، آن هم به این دلیل که ورود سالانه ۶۰۰هزار نفر به زندانها رقم قابل توجهی است».
رادیو دویچه وله آلمان 15نوامبر 2014 اعلام کرد: «تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ تعداد زندانیان ایران با جمعیت ۳۶ میلیونی آن سال، حدود ۱۰ هزارنفر بود. در سال ۱۳۹۲ جمعیت نسبت به آن سال حدوداً دو برابر، ولی تعداد زندانیان بیش از ۲۱ برابر شده است. آمارهای رسمی از وجود ۲۱۰ هزار زندانی در ایران خبر می‌دهند».
سایت حکومتی تابناک 23بهمن 91 اعلام کرد: «مرکز مطالعات بین‌المللی زندانهای جهان به‌تازگی آماری را از زندانیان کشورهای مختلف جهان منتشر کرده است. در این گزارش، ایران در رتبه هشتم تعداد زندانیان قرار گرفته و اضافه می‌کند: تعداد زندانیان در ایران در مقایسه با کشور ترکیه که جمعیتی برابر با جمعیت ایران دارد تقریباً 2/2 برابر است».
سایت حکومتی بهار نیوز 7 دیماه 93 به‌نقل از سرکرده نیروی انتظامی محمد باقر ذوالقدر نوشت: «نهادهای نظارتی گزارشاتی را ارائه می‌دهند که بعضاً اشاره می‌شود. خروجی آن پرونده‌های فسادی است که گاها در کشور وجود دارد و در شان جامعه ما نیست. ما در شاخص آمار زندانیها جزو ۱۰ کشور اول هستیم شاخصی که تکان‌دهنده است».
سایت حکومتی سلامت نیوز 20خرداد95 به‌نقل از سرکرده زندانهای کشور می‌نویسد: «متأسفانه سالی ۶۰۰ هزار نفر عازم زندانها می‌شوند که از این تعداد ۲۰۰ هزار نفر در زندانها باقی می‌مانند که به‌طور حتم آثار اجتماعی غیرقابل قبول و مخربی در جامعه خواهد داشت».
و در ادامه اضافه می‌کند: «مجموع جمعیت زندانهای کشور قریب به ۲۱۵ هزار نفر است که از این تعداد ۳۲ هزار نفر جمعیت کشوری در زندانهای استان تهران هستند که این تعداد، بسیار زیاد است. بیش از ۵۰ درصد از مردانی که وارد زندان می‌شوند و ۷۰ درصد از بانوانی که در زندانها حضور دارند را افراد متأهل تشکیل می‌دهد».
«20 درصد از کسانی که بیش از یک سال حبس را تجربه می‌کنند، پس از آزادی خانواده‌هایشان در معرض فروپاشی قرار می‌گیرد، افرادی که متأهل هستند پس از آزادی با مشکلاتی از جمله طلاق، اعتیاد، ترک تحصیل فرزندان، فرار دختران و... روبه‌رو می‌شوند».
-روزنامه حکومتی دنیای اقتصاد 11مهرماه 95 به‌نقل از اصغر جهانگیر سرکرده سازمان زندانهای کشور نوشت: «جمعیت کیفری زندانهای ایران از 91هزار و 242نفر در سال 70 به 228هزار و 265نفر تا پایان سال 94 افزایش یافته است و امروز به ازای هر یکصد هزار نفر جمعیت، 290نفر در زندانها به‌سر می‌برند و تعداد زندانیان در سال 94 نسبت به سال ما قبل، ۱.۷۵ درصد رشد داشته است».
-خبرگزاری رژیم آخوندی موسوم به ایرنا 8تیرماه 95 نوشت: مصطفی پورمحمدی وزیر دادگستری با اعلام این‌که «بیشترین فراوانی زندانیان موجود در سال 94 در گروه‌های سنی 26 تا 32سال است که هم‌چنان نگران‌کننده است گفت: در مجموع 14 میلیون و 621هزار و 945 پرونده در قوه قضاییه بوده است».
- سایت نیروی تروریستی قدس موسوم به تسنیم 12مهرماه 95 می‌نویسد «ظرفیت زندانهای کشور در حال حاضر 85هزار نفر است و هم‌اکنون بیش از 220هزار نفر در زندانها محبوس هستند، که این تعداد نزدیک سه برابر ظرفیت استاندارد است و وضعیت قابل قبولی نیست».
همین منبع در ادامه اضافه می‌کند: «نکته جالب این است که بیشترین فراوانی زندانیان در سال 94 را گروه سنی 26 تا 32سال تشکیل می‌دهد. ضمن این‌که در سال گذشته، موجودی زندانیان با تحصیلات بالاتر از دیپلم، ۲۱.۹۲ درصد رشد داشته که بیانگر افزایش میزان جرایم در میان اقشار تحصیلکرده است».
- سازمان عفو‌بین‌الملل در گزارشی که در اولین ساعتهای صبح روز دوشنبه (۱۸ ژوئیه/ ۲۸ تیر) منتشر کرده نسبت به وضع نگران‌کننده بیمارانی که به دلایل سیاسی و عقیدتی در ایران زندانی هستند، هشدار داده است. در این گزارش آمده است که حکومت ایران با دریغ کردن داروها و امکانات درمانی که این زندانیان لازم دارند، آنها را در معرض خطر جدی مرگ، ناتوانی دائمی و یا سایر آسیبهای جبران‌ناپذیر قرار داده است.
عفو بین‌الملل در گزارش تازه خود نوشته است شواهد نشان می‌دهند که دستگاه قضایی ایران، به‌ویژه دفاتر دادستانی و ادارات زندانها، عمداً از دادن امکانات درمانی به زندانیان خودداری می‌کنند تا از این حربه برای ارعاب یا مجازات و یا تغییر مشی آنها استفاده کنند. در مواردی نیز این حربه برای گرفتن اعترافها اجباری و اظهار ندامت بکار گرفته می‌شود».
