جناب آقای زید رعد الحسین
کمیساریای عالی حقوق‌بشر سازمان ملل متحد- ژنو
با سلام و احترام
در سال 2003 به اتهام تشکیل گروه جنبش آزادی ایرانیان و به‌عنوان فردی سکولار و معتقد به دموکراسی و حکومت غیرمذهبی پس از تحمل ماهها سلول انفرادی و انواع شکنجه‌های جسمی و روحی طی یک محاکمه چند دقیقه‌ای در شعبه 26 بیدادگاه انقلاب تهران به ده سال حبس محکوم شدم. در آنزمان تا کنون علاوه بر پرونده‌سازی برای سایر اعضای خانواده و نیز غارت اموال شخصی و املاک خانوادگی به انحاء گوناگون در زندانهای اوین، رجایی شهر و بندرعباس مورد اذیت و آزار قرار گرفته و بارها به بهانه‌های واهی و تشکیل پرونده‌های جدید چندین ماه را در سلولهای انفرادی گذرانده‌ام.
در سال 2004 با وجودی که به‌حالت تبعید در زندان مرکزی بندرعباس به‌سر می‌بردم به‌علت حمایتهای بی‌دریغ شورای ملی مقاومت که در برابر رفتارهای وحشیانه رژیم حاکم از من و خانواده‌ام به طرزی سرسختانه دفاع می‌کرد، در شعبه 1 بیدادگاه انقلاب کرج به اتهام فعالیت مؤثر در پیشبرد اهداف سازمان مجاهدین خلق به‌طور غیابی به اعدام محکوم شدم ولی بلحاظ واکنش بسیار شدید مجامع و محافل حقوق‌بشری این حکم ظالمانه به 5سال تحمل حبس در زندان زابل تقلیل یافت.
چند روز پیش یعنی 22سپتامبر 2016 بدون این‌که اجازه داشته باشم لباس و وسایل ضروری خود را همراه بیاورم (به شرح نامه پیوست خطاب به هم میهنان و مجامع حقوق‌بشری جهان) با همان لباسی که بر تن داشتم برای تحمل 5سال تبعید در فاصله 2000 کیلومتری از محل سکونت خود از زندان رجایی شهر اعزام و روز 24سپتامبر به زندان مرکزی زابل تحویل گردیدم.
جناب آقای زید رعد الحسین
شهرستان معروف زابل در منطقه‌یی بسیار گرم واقع شده و هوای آن به‌علت توفان گرد و خاک همواره آلوده است و تنها زندان این شهر کوچک که متجاوز از هزار نفر در آن محبوس هستند، حتی فاقد آب آشامیدنی سالم است، چه رسد به سایر امکانات بهداشتی، رفاهی یا... .
هر چند که در تمام زندانهای سراسر ایران، زندانیان از بی‌حقوقی مفرط رنج می‌برند، اما بدینوسیله از جنابعالی مصرانه درخواست می‌نمایم که ضمن تلاش برای ارسال یک هیأت از فعالان حقوق‌بشری برای بازدید از زندانها، به‌ویژه زندانهای دور از پایتخت، زندان مرکزی زابل را به‌عنوان محرومترین زندان جهان معرفی و مورد توجه ویژه قرار بدهید.
با تجدید احترام
ارژنگ داودی زندانی سیاسی زندان مرکزی زابل. سه‌شنبه 27سپتامبر 2016.
کمیساریای عالی حقوق‌بشر سازمان ملل متحد- ژنو
با سلام و احترام
در سال 2003 به اتهام تشکیل گروه جنبش آزادی ایرانیان و به‌عنوان فردی سکولار و معتقد به دموکراسی و حکومت غیرمذهبی پس از تحمل ماهها سلول انفرادی و انواع شکنجه‌های جسمی و روحی طی یک محاکمه چند دقیقه‌ای در شعبه 26 بیدادگاه انقلاب تهران به ده سال حبس محکوم شدم. در آنزمان تا کنون علاوه بر پرونده‌سازی برای سایر اعضای خانواده و نیز غارت اموال شخصی و املاک خانوادگی به انحاء گوناگون در زندانهای اوین، رجایی شهر و بندرعباس مورد اذیت و آزار قرار گرفته و بارها به بهانه‌های واهی و تشکیل پرونده‌های جدید چندین ماه را در سلولهای انفرادی گذرانده‌ام.
در سال 2004 با وجودی که به‌حالت تبعید در زندان مرکزی بندرعباس به‌سر می‌بردم به‌علت حمایتهای بی‌دریغ شورای ملی مقاومت که در برابر رفتارهای وحشیانه رژیم حاکم از من و خانواده‌ام به طرزی سرسختانه دفاع می‌کرد، در شعبه 1 بیدادگاه انقلاب کرج به اتهام فعالیت مؤثر در پیشبرد اهداف سازمان مجاهدین خلق به‌طور غیابی به اعدام محکوم شدم ولی بلحاظ واکنش بسیار شدید مجامع و محافل حقوق‌بشری این حکم ظالمانه به 5سال تحمل حبس در زندان زابل تقلیل یافت.
چند روز پیش یعنی 22سپتامبر 2016 بدون این‌که اجازه داشته باشم لباس و وسایل ضروری خود را همراه بیاورم (به شرح نامه پیوست خطاب به هم میهنان و مجامع حقوق‌بشری جهان) با همان لباسی که بر تن داشتم برای تحمل 5سال تبعید در فاصله 2000 کیلومتری از محل سکونت خود از زندان رجایی شهر اعزام و روز 24سپتامبر به زندان مرکزی زابل تحویل گردیدم.
جناب آقای زید رعد الحسین
شهرستان معروف زابل در منطقه‌یی بسیار گرم واقع شده و هوای آن به‌علت توفان گرد و خاک همواره آلوده است و تنها زندان این شهر کوچک که متجاوز از هزار نفر در آن محبوس هستند، حتی فاقد آب آشامیدنی سالم است، چه رسد به سایر امکانات بهداشتی، رفاهی یا... .
هر چند که در تمام زندانهای سراسر ایران، زندانیان از بی‌حقوقی مفرط رنج می‌برند، اما بدینوسیله از جنابعالی مصرانه درخواست می‌نمایم که ضمن تلاش برای ارسال یک هیأت از فعالان حقوق‌بشری برای بازدید از زندانها، به‌ویژه زندانهای دور از پایتخت، زندان مرکزی زابل را به‌عنوان محرومترین زندان جهان معرفی و مورد توجه ویژه قرار بدهید.
با تجدید احترام
ارژنگ داودی زندانی سیاسی زندان مرکزی زابل. سه‌شنبه 27سپتامبر 2016.
