کارگزاران رژیم نسبت به بیکاری جوانان به‌خصوص فارغ‌التحصیلان دانشگاهها هشدار داده و ابراز نگرانی کردند.
خبرگزاری اطلاعات آخوندی موسوم به مهر روز یکشنبه 27 تیر با عنوان ”۵ میلیون نفر آماده کار شدند. موج بزرگ بیکاری در راه است؟“ نوشت: «در آستانه پایان کار این دولت، وزرا هم‌چنان نسبت به‌وقوع بیکاری بزرگ هشدار می‌دهند! علی طیب نیا؛ وزیر اقتصاد می‌گوید حدود ۵ میلیون نفر دانشجوی در حال تحصیل و از متولدین ۳ دهه گذشته کشور آماده ورود به بازار کار کشور هستند که بدون رشد اقتصادی مستمر، امکان ایجاد اشتغال برای این تعداد جمعیت وجود ندارد.
همچنین عبدالرضا رحمانی فضلی؛ وزیر کشور هم اخیراً با هشدار نسبت به این‌که تا ۲۰ سال آینده ۱۶ میلیون بیکار داریم… تصریح کرد: با روند فعلی، ۳.۵ میلیون بیکار تا ۲۰ سال آینده ۱۶ میلیون نفر می‌شود.
یکی از کلیدی‌ترین وعده‌های روحانی در ابتدای فعالیت حل معضل بیکاری و ایجاد اشتغال برای جوانان بود. وی در تابستان سال ۹۲ وعده‌هایی را در این باره به جامعه داده بود که تا به امروز و در یک‌سال مانده به پایان دولت، این وعده محقق نشده و بیکاری هم‌چنان به‌عنوان معضل اول بسیاری از خانواده‌های ایرانی خودنمایی می‌کند.
درعین‌حال، با وجود هشدارهایی که از سوی مقامهای مختلف دولتی در سال‌های اخیر پیرامون شکل‌گیری بیکاری بزرگ در ایران مطرح شده، هیچگونه راه‌کار عملیاتی و تغییر در اوضاع بیکاران به چشم نمی‌خورد. مراکز آموزشی پایه و عالی کشور هم‌چنان به منوال گذشته کار می‌کنند و صدور مدرک دانشگاهی نیز ادامه دارد.
هم‌چنان دانشگاههای مختلف کشور برای پُر کردن صندلیهای خود با یکدیگر رقابت می‌کنند و نه تنها از تعداد رشته‌های دانشگاهی اشباع شده و بدون کاربرد در اقتصاد ایران کاسته نشده، بلکه ایجاد واحدهای دانشگاهی جدید و تشویق جوانان برای ورود به دانشگاهها هم‌چنان ادامه دارد. … مقامات دولتی تنها هشدار می‌دهند و می‌گویند خطر بیکاری بزرگ در راه است! در واقع این دولتها هستند که به وظایف خود در باب حل اساسی مشکلات مربوط به بازار کار فکر نکرده و تنها نگاه مقطعی و شعاری به معضل بیکاری داشته‌اند.
به نظر می‌رسد در طول دهه‌های اخیر و همزمان با موج تقاضای جامعه برای ورود به دانشگاهها، نوعی منبع کسب درآمد برای نظام آموزش عالی کشور ایجاد شده که امروز حاضر به متوقف کردن آن نیست و مرتباً صندلی به کلاسهای دانشگاهها اضافه می‌شود. برخی کارشناسان می‌گویند افزایش تعداد متقاضیان تحصیلات دکترا در ایران به بالای یک میلیون نفر در سال، دستاورد نیست بلکه هشداری برای سیاست گذاران کشور است که باید این روند را متوقف کنند چون در غیراینصورت باید به فکر مشاغلی باشند که تحصیل کرده‌های عالی آنها را در شان خود بدانند و متناسب با تحصیلات آنها باشد و بسیاری از کارها روی زمین بماند و کسی حاضر به انجام آنها نباشد.
خبرگزاری اطلاعات آخوندی موسوم به مهر روز یکشنبه 27 تیر با عنوان ”۵ میلیون نفر آماده کار شدند. موج بزرگ بیکاری در راه است؟“ نوشت: «در آستانه پایان کار این دولت، وزرا هم‌چنان نسبت به‌وقوع بیکاری بزرگ هشدار می‌دهند! علی طیب نیا؛ وزیر اقتصاد می‌گوید حدود ۵ میلیون نفر دانشجوی در حال تحصیل و از متولدین ۳ دهه گذشته کشور آماده ورود به بازار کار کشور هستند که بدون رشد اقتصادی مستمر، امکان ایجاد اشتغال برای این تعداد جمعیت وجود ندارد.
همچنین عبدالرضا رحمانی فضلی؛ وزیر کشور هم اخیراً با هشدار نسبت به این‌که تا ۲۰ سال آینده ۱۶ میلیون بیکار داریم… تصریح کرد: با روند فعلی، ۳.۵ میلیون بیکار تا ۲۰ سال آینده ۱۶ میلیون نفر می‌شود.
یکی از کلیدی‌ترین وعده‌های روحانی در ابتدای فعالیت حل معضل بیکاری و ایجاد اشتغال برای جوانان بود. وی در تابستان سال ۹۲ وعده‌هایی را در این باره به جامعه داده بود که تا به امروز و در یک‌سال مانده به پایان دولت، این وعده محقق نشده و بیکاری هم‌چنان به‌عنوان معضل اول بسیاری از خانواده‌های ایرانی خودنمایی می‌کند.
درعین‌حال، با وجود هشدارهایی که از سوی مقامهای مختلف دولتی در سال‌های اخیر پیرامون شکل‌گیری بیکاری بزرگ در ایران مطرح شده، هیچگونه راه‌کار عملیاتی و تغییر در اوضاع بیکاران به چشم نمی‌خورد. مراکز آموزشی پایه و عالی کشور هم‌چنان به منوال گذشته کار می‌کنند و صدور مدرک دانشگاهی نیز ادامه دارد.
هم‌چنان دانشگاههای مختلف کشور برای پُر کردن صندلیهای خود با یکدیگر رقابت می‌کنند و نه تنها از تعداد رشته‌های دانشگاهی اشباع شده و بدون کاربرد در اقتصاد ایران کاسته نشده، بلکه ایجاد واحدهای دانشگاهی جدید و تشویق جوانان برای ورود به دانشگاهها هم‌چنان ادامه دارد. … مقامات دولتی تنها هشدار می‌دهند و می‌گویند خطر بیکاری بزرگ در راه است! در واقع این دولتها هستند که به وظایف خود در باب حل اساسی مشکلات مربوط به بازار کار فکر نکرده و تنها نگاه مقطعی و شعاری به معضل بیکاری داشته‌اند.
به نظر می‌رسد در طول دهه‌های اخیر و همزمان با موج تقاضای جامعه برای ورود به دانشگاهها، نوعی منبع کسب درآمد برای نظام آموزش عالی کشور ایجاد شده که امروز حاضر به متوقف کردن آن نیست و مرتباً صندلی به کلاسهای دانشگاهها اضافه می‌شود. برخی کارشناسان می‌گویند افزایش تعداد متقاضیان تحصیلات دکترا در ایران به بالای یک میلیون نفر در سال، دستاورد نیست بلکه هشداری برای سیاست گذاران کشور است که باید این روند را متوقف کنند چون در غیراینصورت باید به فکر مشاغلی باشند که تحصیل کرده‌های عالی آنها را در شان خود بدانند و متناسب با تحصیلات آنها باشد و بسیاری از کارها روی زمین بماند و کسی حاضر به انجام آنها نباشد.
