در آستانه ماه مبارک رمضان غارتگران حکومت آخوندی فرصت را مغتنم شمرده و با گران کردن اغلب مواد غذایی در حالی که سفره خود را رنگین‌تر می‌کنند، سفرهٴ مردم ایران را خالی‌تر و بی‌رمق‌تر می‌کنند.
برخلاف بسیاری از کشورهای مسلمان جهان که در ماه رمضان تسهیلات غذایی در اختیار عموم مردم قرار میدهند، در ایران تحت سلطه نظام ارتجاعی ولایت‌فقیه، نه تنها هیچ‌گونه تسهیلات و تخفیفی در کار نیست، بلکه با گران کردن اقلام اساسی، سوداگران حکومتی جیبهای خود را پر می‌کنند. تا جایی که سایت حکومتی الف اذعان کرد: ”درست در شرایطی که تقاضا برای برخی اقلام ویژه ماه رمضان مانند خرما، آش، حلیم، لبنیات و کالاهای اساسی به‌طور قابل توجهی بالا می‌رود به نظر می‌رسد در ایران سود فروش یک قاعده بیشتر ندارد و آن گران کردن کالا تا جایی که امکان دارد. “ (سایت حکومتی الف۱۲/۳/۹۵)
با افت ۳۴ درصدی سرانه مصرف غذا در کشور - سفره‌ها خالی‌تر شد
برخلاف بسیاری از کشورهای مسلمان جهان که در ماه رمضان تسهیلات غذایی در اختیار عموم مردم قرار میدهند، در ایران تحت سلطه نظام ارتجاعی ولایت‌فقیه، نه تنها هیچ‌گونه تسهیلات و تخفیفی در کار نیست، بلکه با گران کردن اقلام اساسی، سوداگران حکومتی جیبهای خود را پر می‌کنند. تا جایی که سایت حکومتی الف اذعان کرد: ”درست در شرایطی که تقاضا برای برخی اقلام ویژه ماه رمضان مانند خرما، آش، حلیم، لبنیات و کالاهای اساسی به‌طور قابل توجهی بالا می‌رود به نظر می‌رسد در ایران سود فروش یک قاعده بیشتر ندارد و آن گران کردن کالا تا جایی که امکان دارد. “ (سایت حکومتی الف۱۲/۳/۹۵)
با افت ۳۴ درصدی سرانه مصرف غذا در کشور - سفره‌ها خالی‌تر شد
مطابق آمار بانک مرکزی متوسط مقدار مصرف سرانه برخی اقلام خوراکی از ۲۸۷۰ کیلوگرم سال ۱۳۸۴ به ۱۸۷۰ کیلوگرم سال ۹۳ کاهش پیدا کرده است؛ کاهشی بیش از ۳۴ درصد که نشانگر بدتر شدن وضعیت اقتصادی مردم و کاهش سطح رفاه است.
با نگاهی به آمار متوسط کل مصرف خانواده‌ها، می‌توان دریافت که در یک دهه گذشته وزن مصرفی خانوار از مواد خوراکی و آشامیدنی‌ها در حال کاهش بوده است، بر این اساس طی یک دهه اخیر حدود 34 درصد از متوسط مصرف کل، کاسته شده، اما وقتی متوسط مصرف کل 34 درصد کاهش می‌یابد، مفهوم آن این است که برای طبقات محروم بسیار بیشتر از این کاهش می‌یابد که حاکی از نبود امنیت غذایی است.
امنیت غذایی
بحث امنیت غذایی یکی از مباحث مهم در جامعه ایرانی است. امنیت غذایی به‌معنای دسترسی همه افراد جامعه به غذاهای مورد نیاز خود به شکل کافی و سالم و در در دسترس است که بر این اساس می‌توان امنیت غذایی را به دو شاخه اصلی تقسیم کرد؛ شاخه سلامت غذایی و شاخه امنیت غذایی که به‌معنای تأمین غذای مورد نیاز و با کیفیت است.
گزارش‌ها و اطلاعات موجود از سطح شهر تهران و کل کشور نشان می‌دهد مردم در هر دو بعد دارای مشکلات هستند
38 درصد کاهش مصرف شیر در 10سال
یکی از مواد خوراکی که بیشترین کاهش سالانه را در این 10سال تجربه کرده ماده لبنی «شیر» است. گزارش‌ها می‌گوید که مصرف شیر در سال 84 حدود 216 کیلوگرم بوده است، حال آن که در سال 93 این مقدار به 134 کیلوگرم رسیده است.
گزارش بانک مرکزی مصرف سالانه خانوارها را از گوشت دام (انواع گوشت قرمز) به تصویر کشیده است، بر این اساس مصرف هر خانوار در سال 84 از این ماده خوراکی حدود 59 کیلوگرم بوده است. این در حالی است که این آمار برای سال 93 حدود 41 کیلوگرم بوده است. در نتیجه به فاصله زمانی ده سال در حدود 30 درصد از مصرف سالانه گوشت دام در سبد خانوارها کاهش یافته است.
در چهارراه یافت آباد یکی از کارگران ساختمانی که منتظر کار بود درباره وضعیت تأمین مواد غذایی خانواده‌اش به خبرنگار اقتصادی سایت حکومتی تسنیم گفت: من الآن از پس خرید برنج هندی - روغنهای بی‌کیفیت - نوشابه‌های ارزان - مرغ های مکمل دار - گوشتهای منجمد هم بر نمی‌آیم آنوقت شما از امنیت غذایی حرف می‌زنید با میوه که سالهاست خداحافظی کرده‌ام. (خبرگزاری حکومتی تسنیم- ۱۲ خرداد ۱۳۹۵)
۹۰ درصد روستاییان در منطقه ناامن غذایی
مرکز پژوهش‌های مجلس رژیم یک گزارش پژوهشی درباره «روستاهای» ایران انجام داده و گزارش آن را منتشر کرده است: «در ۱۴ سال اخیر خانواده‌های روستایی همواره از نظر دسترسی اقتصادی به غذا در منطقه ناامن غذایی قرار گرفته‌اند. در بین دهک‌های مختلف درآمدی در روستاها فقط دهک دهم درآمدی (پردرآمدترین گروه درآمدی) در منطقه نسبتاً امن غذایی قرار دارند... به‌طور متوسط هر خانواده روستایی (دهک یک تا سه) ۵۰ درصد از درآمد خود را به تهیه غذا تخصیص میدهند و در منطقه ناامنی شدید غذایی قرار دارند“.
قیمت کالاهای اساسی در بازار
طبق گزارش میدانی خبرگزاری حکومتی فارس در 8خرداد 95 قیمت انواع حبوبات در بازار مولوی نسبت به یک ماه و نیم گذشته تا 4۰ درصد افزایش داشته است، تا جایی که قیمت هر کیلوگرم لوبیا چیتی از ۷۵۰۰ به ۹ هزار تومان، عدس از ۸ هزار به ۹ هزار تومان و لپه نیز از ۶۵۰۰ به ۸۵۰۰ تومان افزایش یافته است.
البته این اقلام در بازارهای دیگر لپه به کیلویی 11800 تومان، لوبیاچیتی 12هزار و 900 تومان و عدس 11هزار و 700 تومان به فروش می‌رسد. (روزنامه حکومتی سیاست روز 11خرداد 95)
خبرگزاری حکومتی فارس می‌نویسد: ”با یک محاسبه سرانگشتی و در نظر گرفتن قیمت حداقلی یک بسته مصرفی شامل ۲ کیلوگرم مرغ، یک کیلوگرم گوشت گوسفندی، یک کیلو گرم خرما، یک کیلوگرم شکر، دو کیلو برنج، ۱۰ عدد تخم مرغ و یک کیلو گرم پنیر و یک کیلوگرم حبوبات برای هر نفر در ماه مبارک، خانواده‌ها باید ۱۰۰ هزار تومان برای یک ماه در نظر بگیرند“.
حال اگر برای هر نفر در ماه رمضان برای هر وعده غذا یک قرص نان 500 تومانی هم در نظر بگیریم (یکی در افطار و یکی در سحر)، ضربدر یک ماه می‌شود 30هزار تومان. اگر برای هر نفر در روز 200 گرم میوه (کیلویی 5هزار تومان به‌طور متوسط) در نظر بگیریم، در ماه می‌شود 30هزار تومان میوه، و اگر در حداقلها، مجموعه مصرف روغن، سبزیجات، ادویه و سیب زمینی و پیاز را برای هر نفر در روز نیز هزار تومان و در ماه 30هزار تومان در نظر بگیریم، سر جمع مصرف غذایی هر نفر در خانواده معادل 200هزار تومان می‌شود. ضربدر یک خانواده 4نفره معادل 800هزار تومان تنها برای کمترین مواد مصرفی در ماه مبارک رمضان هر خانواده باید بپردازد، تا بتواند تنها هزینهٴ غذایی خانواده را تأمین کند. 800هزارتومان تقریباً تمام حقوق یک کارگر در ماه است البته اگر به او بدهند. از این‌رو رژیم آخوندی در ماه مبارک رمضان باز هم دست در سفره‌های مردم کرده و با گران کردن اجناس شرایط را بر مردم سخت‌تر کرده است. یک فروشنده در مورد کاهش قدرت خرید مردم در بازار مولوی گفت: ”گاهی مشتریان که قبلاً از هر قلم حبوب چند کیلو می‌خریدند، اکنون نیم کیلو یا نهایت یک کیلو خرید می‌کنند“.
