روز کارگر سالهاست که روز تمامی اقشار محروم ایران و روز تمام ملت ایران شده است. روز ملی اعتراض. از معلمان، تا پرستاران، تا دانشجویان و کارمندان و فارغ‌التحصیلان همهٴ اقشار معترض. چون بیشترین فشارها در این حاکمیت که خمینی اسمش را دولت مستضعفان گذاشت به خود همین مستضعفان وارد شد. همین روزها هم باز صدای اعتراض کارگران بلند است.
تهران - 31فروردین95: هم زمان با سومین روز اعتصاب سراسری بازنشستگان فولاد، تجمع اعتراضی جمعی استادان و مربیان مؤسسات فنی و حرفه‌ای در مقابل مجلس ارتجاع برگزار شد.
تجمع کنندگان می‌گویند بین 5 تا 10سال قراردادی کار کرده‌اند و حالا خواهان استخدام رسمی هستند.
روز 23فروردین95 نیز در هفت‌تپه کارگران به جان آمده شرکت کشت و صنعت نیشکر... . دست به اعتراض و اعتصاب زدند. اینها تنها نمونه‌هایی از اعتراضات فروردین بود.
رژیم آخوندی نیز اقدامات هراس‌آلود خود برای جلوگیری از تظاهرات کارگران در روز جهانی کارگر را آغاز کرد. اما واقعیت این است که در تمامی سالهای حاکمیت آخوندی کارگران از مبارزه برای حقوق حقة خود باز نایستادند، اگر‌چه حکومت ولایت‌فقیه از انتشار اخبار این اعتراضات جلوگیری می‌کند اما در گزارشاتی که به مقاومت ایران رسیده تنها در سال 1394 شمار تظاهراتها و تحصنهای کارگران در سراسر کشور به 1648رشته اعتراض رسید.
این بیانگر آن است که بیشترین چپاولها از حقوق کارگران و سرکوب وحشیانه حکومتی نتوانسته از ابعاد فزایندهٴ این اعتراضات جلوگیری کند. موضوع اعتراضات کارگران میهنمان در این محورهای کلی قابل دسته‌بندی است:
1ـ اعتراض علیه کمبود حقوق و دستمزد کارگران
2ـ اعتراض به پرداخت نشدن حقوق به کارگران
3ـ اعتراض به نداشتن امنیت شغلی و اخراج کارگران
4ـ اعتراض علیه خصوصی‌سازی و چپاول و غارت کارگران
این مبارزات شیوه‌های گوناگون داشته. و از جمله مهمترین آنها، حرکت درخشان کارگران پتروشیمی ماهشهر در آذرماه 94 بود که یک زنجیره ده‌هزار نفره انسانی تشکیل دادند.
وجه دیگری از این اعتراضات، ایستادگی در برابر فشارهای رژیم برای اخراج یا دستگیری نمایندگان کارگران و زندانی کردن آنها بوده است. که با مقاومت کارگران به پیروزی رسیده است. از جمله
در مرداد گذشته کارگران نساجی آران و بیدگل در شهرک صنعتی سلیمان صباحی، در اعتراض به پرداخت نشدن 4ماه حقوقشان دست به اعتصاب زدند. ایادی رژیم 10تن از کارگران معترض را به گمان زهر چشم گرفتن از سایر کارگران با اتهام تشویق برای اعتصاب از کار اخراج کردند. اما این امر باعث نشد تا کارگران عقب‌نشینی کنند و با ایستادگی خود ایادی رژیم را مجبور به پرداخت بخشی از مطالباتشان کردند.
اعتراضات کارگران در برخی موارد رژیم را وادار به عقب‌نشینی کرد. از جمله، اعتراض 1000 کارگر دلیر کارخانه لوله و نورد صفا که با آتش زدن لاستیک در برابر این کارخانه خواستار 4ماه حقوق پرداخت ن شده خود شدند،
در برخی از موارد درگیری کارگران رژیم را به هراس انداخت؛ مانند نمونهٴ اعتراض کارگران در بهبهان به‌طور خاص در پالایشگاه بیدبلند که به آتش کشیدن کانکسهای مدیریت پالایشگاه انجامید.
ایستادگی برای رسیدن به اهداف اعتراض و تحصن‌ها یکی دیگر از ویژگیهای اعتراضات کارگران بود. ویژگی‌ای که دراعتراضات کارگران معادن کشور بارز بود
ادامه داشتن، یکی دیگر از خصوصیات اعتراضهای کارگری بود. از جمله در بوشهر و عسلویه اعتراض کارگران شرکت کشتی‌سازی صدرا، یا تجمع کارگران اخراج شده شرکت احداث در مقابل اداره کار عسلویه تا اسفند 94 و هر بار برای چند روز ادامه داشت. در پابدانای کرمان هشتصد تن از کارگران معدن ذغال‌سنگ هشونی روزهای متوالی اعتصاب خود را ادامه دادند تا حقوق پرداخت نشده خود را بگیرند.
یک ویژگی دیگر اعتراضات گسترده‌تر و افزایش سالانة آنهاست. امری که نشان می‌دهد ترفندها و فشارها و دستگیریهای رژیم، نتیجه‌یی جز فزونی خشم کارگران و ارادهٴ قوی‌تر آنها برای کسب حقوقشان نداشته است.
تهران - 31فروردین95: هم زمان با سومین روز اعتصاب سراسری بازنشستگان فولاد، تجمع اعتراضی جمعی استادان و مربیان مؤسسات فنی و حرفه‌ای در مقابل مجلس ارتجاع برگزار شد.
تجمع کنندگان می‌گویند بین 5 تا 10سال قراردادی کار کرده‌اند و حالا خواهان استخدام رسمی هستند.
روز 23فروردین95 نیز در هفت‌تپه کارگران به جان آمده شرکت کشت و صنعت نیشکر... . دست به اعتراض و اعتصاب زدند. اینها تنها نمونه‌هایی از اعتراضات فروردین بود.
رژیم آخوندی نیز اقدامات هراس‌آلود خود برای جلوگیری از تظاهرات کارگران در روز جهانی کارگر را آغاز کرد. اما واقعیت این است که در تمامی سالهای حاکمیت آخوندی کارگران از مبارزه برای حقوق حقة خود باز نایستادند، اگر‌چه حکومت ولایت‌فقیه از انتشار اخبار این اعتراضات جلوگیری می‌کند اما در گزارشاتی که به مقاومت ایران رسیده تنها در سال 1394 شمار تظاهراتها و تحصنهای کارگران در سراسر کشور به 1648رشته اعتراض رسید.
این بیانگر آن است که بیشترین چپاولها از حقوق کارگران و سرکوب وحشیانه حکومتی نتوانسته از ابعاد فزایندهٴ این اعتراضات جلوگیری کند. موضوع اعتراضات کارگران میهنمان در این محورهای کلی قابل دسته‌بندی است:
1ـ اعتراض علیه کمبود حقوق و دستمزد کارگران
2ـ اعتراض به پرداخت نشدن حقوق به کارگران
3ـ اعتراض به نداشتن امنیت شغلی و اخراج کارگران
4ـ اعتراض علیه خصوصی‌سازی و چپاول و غارت کارگران
این مبارزات شیوه‌های گوناگون داشته. و از جمله مهمترین آنها، حرکت درخشان کارگران پتروشیمی ماهشهر در آذرماه 94 بود که یک زنجیره ده‌هزار نفره انسانی تشکیل دادند.
وجه دیگری از این اعتراضات، ایستادگی در برابر فشارهای رژیم برای اخراج یا دستگیری نمایندگان کارگران و زندانی کردن آنها بوده است. که با مقاومت کارگران به پیروزی رسیده است. از جمله
در مرداد گذشته کارگران نساجی آران و بیدگل در شهرک صنعتی سلیمان صباحی، در اعتراض به پرداخت نشدن 4ماه حقوقشان دست به اعتصاب زدند. ایادی رژیم 10تن از کارگران معترض را به گمان زهر چشم گرفتن از سایر کارگران با اتهام تشویق برای اعتصاب از کار اخراج کردند. اما این امر باعث نشد تا کارگران عقب‌نشینی کنند و با ایستادگی خود ایادی رژیم را مجبور به پرداخت بخشی از مطالباتشان کردند.
اعتراضات کارگران در برخی موارد رژیم را وادار به عقب‌نشینی کرد. از جمله، اعتراض 1000 کارگر دلیر کارخانه لوله و نورد صفا که با آتش زدن لاستیک در برابر این کارخانه خواستار 4ماه حقوق پرداخت ن شده خود شدند،
در برخی از موارد درگیری کارگران رژیم را به هراس انداخت؛ مانند نمونهٴ اعتراض کارگران در بهبهان به‌طور خاص در پالایشگاه بیدبلند که به آتش کشیدن کانکسهای مدیریت پالایشگاه انجامید.
ایستادگی برای رسیدن به اهداف اعتراض و تحصن‌ها یکی دیگر از ویژگیهای اعتراضات کارگران بود. ویژگی‌ای که دراعتراضات کارگران معادن کشور بارز بود
ادامه داشتن، یکی دیگر از خصوصیات اعتراضهای کارگری بود. از جمله در بوشهر و عسلویه اعتراض کارگران شرکت کشتی‌سازی صدرا، یا تجمع کارگران اخراج شده شرکت احداث در مقابل اداره کار عسلویه تا اسفند 94 و هر بار برای چند روز ادامه داشت. در پابدانای کرمان هشتصد تن از کارگران معدن ذغال‌سنگ هشونی روزهای متوالی اعتصاب خود را ادامه دادند تا حقوق پرداخت نشده خود را بگیرند.
یک ویژگی دیگر اعتراضات گسترده‌تر و افزایش سالانة آنهاست. امری که نشان می‌دهد ترفندها و فشارها و دستگیریهای رژیم، نتیجه‌یی جز فزونی خشم کارگران و ارادهٴ قوی‌تر آنها برای کسب حقوقشان نداشته است.
