چند روز پیش ولی‌الله سیف، رئیس کل بانک مرکزی رژیم که به نوعی جزو دولت حسن روحانی محسوب می‌شود در جریان سفر خود به آمریکا و طی سخنرانی در شورای روابط خارجی آمریکا، اعتراف کرد که با وجود اجرای برجام، تقریباً هیچ بهرهٴ اقتصادی عاید رژیم نشده است. او احتمالاً نمی‌دانست که با این حرفش، چگونه فتیلة یک بمب سیاسی را در درون رژیم روشن می‌کند و چه بنزینی بر روی آتش جنگ دو باند متخاصم رژیم بر سر برجام می‌ریزد. ولی‌الله سیف در صحبت‌هایش که از تلویزیون رژیم (28فروردین 95) پخش شد گفت:
«تقریباً هیچ چیزی اتفاق نیفتاده است. بر اساس برنامه جامع اقدام مشترک، اتحادیه اروپا و آمریکا متعهد شدند تمام اقدامات لازم اداری و قانونی را برای اطمینان از برداشتن موفقیت‌آمیز و مؤثر تحریمها بردارند تا این بتواند موجب بازگشت دوبارهٴ ایران به بازارهای بین‌المللی گردد. ما نمی‌توانیم از وجوه مسدود شده در خارج از کشور استفاده کنیم. آنها به الزامات و تعهدات خود عمل نکرده‌اند. باید به بانکهای بین‌المللی اطمینان داده شود که به‌خاطر همکاری با ایران جریمه نمی‌شوند. لازم است غرب این کارها را انجام دهد. در غیراین صورت برنامه جامع اقدام مشترک، مفهوم خود را از دست خواهد داد».
آه و فغان رئیس بانک مرکزی رژیم حاکی از آن است که رژیم حتی قادر نیست از پولهای آزاد شده خود هم به‌دلیل خودداری بانکهای دنیا از داد و ستد دلاری با رژیم استفاده کند.
اما پس از سخنرانی سیف، سؤالات خبرنگاران از نامبرده، تا حدود زیادی نشان می‌دهد که خواسته‌های آمریکا و جامعه جهانی از رژیم چیست و طفره رفتن سیف از پاسخ خودش به‌اندازه کافی گویاست؛ به تعدادی از این سؤالها و مختصری از جوابهای سیف که در زیر آمده است نگاه کنید:
سؤال: «مسأله‌یی که به‌خصوص برای آمریکاییها در جستجو برای پتانسیل روابط تجاری با ایران موجب نگرانی است این است که برای سرمایه‌گذاران خارجی در ایران، این مسأله مطرح است که آنها تا چه اندازه با سپاه پاسداران کار می‌کنند؟ از آن حمایت می‌کنند یا موجب تقویت آن می‌شوند؟ آیا این امکان وجود دارد که این مسأله را به‌طور کلی از اقتصاد جدا کرد؟».
جواب: «به‌نظر می‌رسد در این مورد قدری اغراق شده، اقتصاد ایران بسیار شفاف است…».
سؤال: «آیا سپاه می‌تواند به دلارهای آمریکا دسترسی داشته باشد؟».
جواب: «خدماتی که ما در جامعه فراهم می‌کنیم، می‌تواند مورد استفاده هر کسی قرار گیرد…».
سؤال: «هزینهٴ برنامه هسته‌یی، موشکی و نظامی ایران سالانه چقدر است؟».
جواب: «این که ما چقدر در فعالیتهای مختلف هزینه می‌کنیم، مسأله‌یی است که من نمی‌توانم به شما آمار بدهم…».
سؤال: «آیا شما که درگیر مسائل مالی و پولی هستید، می‌توانید بگویید که ایران چقدر در برنامه هسته‌یی‌اش سرمایه‌گذاری کرده است؟ هزینهٴ آن چقدر بوده است؟»
جواب: «این سؤالی است که جوابی برایش ندارم…».
سؤال: «ایران در خصوص شاخص فساد در میان 167کشور جهان، رتبة130 را دارد و پایین‌تر از روسیه و پاکستان قرار گرفته. چرا فساد تا این حد مشکل‌ساز شده؟ و شما برای مقابله با آن، با چه مشکلاتی روبه‌رو هستید؟»
جواب: «من می‌توانم به شما اطمینان بدهم که این رتبه‌بندی با انگیزه‌های سیاسی صورت گرفته است…».
هم‌چنان که در پاسخها دیده می‌شود، رئیس بانک مرکزی رژیم یا از جواب طفره رفت، یا با جوابهای مسخره و وقیحانهٴ خود مانند ادعای شفافیت کامل اقتصاد رژیم، یا انکار فساد در رژیمی که به گفته سردمداران و مهره‌هایش سراپا غرق فساد است، به مخاطبان خود آنچه را که باید بفهمند و البته چندان هم پوشیده نبود، فهماند و ضمناً یک نکته را هم به‌خوبی روشن کرد و آن این‌که برجام به قول اوباما دارای یک روح است. نمی‌شود که رژیم همان راه قبلی خود را که موجب تحریمها شده ادامه بدهد و انتظار داشته باشد که تحریمها هم برداشته شود. جاش ارنست سخنگوی کاخ سفید، بلافاصله در پاسخ به حرفهای رئیس بانک مرکزی رژیم، آب پاکی روی دست رژیم و دولت حسن روحانی ریخت و گفت: «در توافق هسته‌یی، بندی یا ماده‌یی به نام دسترسی ایران به نظام پولی و مالی آمریکا وجود ندارد و ما نیز چنین چیزی را در دست بررسی نداریم. این توافق همچنین مبادلات بین بانکی را که در آن بانکی خارجی واسطه انتقال دلار به نفع ا یران شود، در بر نمی‌گیرد. ما پیش از این نیز اجازه دسترسی به هر یک از گزینه‌های بالا را رد کرده‌ایم» (تلویزیون رژیم ـ 28فروردین 95).
«تقریباً هیچ چیزی اتفاق نیفتاده است. بر اساس برنامه جامع اقدام مشترک، اتحادیه اروپا و آمریکا متعهد شدند تمام اقدامات لازم اداری و قانونی را برای اطمینان از برداشتن موفقیت‌آمیز و مؤثر تحریمها بردارند تا این بتواند موجب بازگشت دوبارهٴ ایران به بازارهای بین‌المللی گردد. ما نمی‌توانیم از وجوه مسدود شده در خارج از کشور استفاده کنیم. آنها به الزامات و تعهدات خود عمل نکرده‌اند. باید به بانکهای بین‌المللی اطمینان داده شود که به‌خاطر همکاری با ایران جریمه نمی‌شوند. لازم است غرب این کارها را انجام دهد. در غیراین صورت برنامه جامع اقدام مشترک، مفهوم خود را از دست خواهد داد».
آه و فغان رئیس بانک مرکزی رژیم حاکی از آن است که رژیم حتی قادر نیست از پولهای آزاد شده خود هم به‌دلیل خودداری بانکهای دنیا از داد و ستد دلاری با رژیم استفاده کند.
اما پس از سخنرانی سیف، سؤالات خبرنگاران از نامبرده، تا حدود زیادی نشان می‌دهد که خواسته‌های آمریکا و جامعه جهانی از رژیم چیست و طفره رفتن سیف از پاسخ خودش به‌اندازه کافی گویاست؛ به تعدادی از این سؤالها و مختصری از جوابهای سیف که در زیر آمده است نگاه کنید:
سؤال: «مسأله‌یی که به‌خصوص برای آمریکاییها در جستجو برای پتانسیل روابط تجاری با ایران موجب نگرانی است این است که برای سرمایه‌گذاران خارجی در ایران، این مسأله مطرح است که آنها تا چه اندازه با سپاه پاسداران کار می‌کنند؟ از آن حمایت می‌کنند یا موجب تقویت آن می‌شوند؟ آیا این امکان وجود دارد که این مسأله را به‌طور کلی از اقتصاد جدا کرد؟».
جواب: «به‌نظر می‌رسد در این مورد قدری اغراق شده، اقتصاد ایران بسیار شفاف است…».
سؤال: «آیا سپاه می‌تواند به دلارهای آمریکا دسترسی داشته باشد؟».
جواب: «خدماتی که ما در جامعه فراهم می‌کنیم، می‌تواند مورد استفاده هر کسی قرار گیرد…».
سؤال: «هزینهٴ برنامه هسته‌یی، موشکی و نظامی ایران سالانه چقدر است؟».
جواب: «این که ما چقدر در فعالیتهای مختلف هزینه می‌کنیم، مسأله‌یی است که من نمی‌توانم به شما آمار بدهم…».
سؤال: «آیا شما که درگیر مسائل مالی و پولی هستید، می‌توانید بگویید که ایران چقدر در برنامه هسته‌یی‌اش سرمایه‌گذاری کرده است؟ هزینهٴ آن چقدر بوده است؟»
جواب: «این سؤالی است که جوابی برایش ندارم…».
سؤال: «ایران در خصوص شاخص فساد در میان 167کشور جهان، رتبة130 را دارد و پایین‌تر از روسیه و پاکستان قرار گرفته. چرا فساد تا این حد مشکل‌ساز شده؟ و شما برای مقابله با آن، با چه مشکلاتی روبه‌رو هستید؟»
جواب: «من می‌توانم به شما اطمینان بدهم که این رتبه‌بندی با انگیزه‌های سیاسی صورت گرفته است…».
هم‌چنان که در پاسخها دیده می‌شود، رئیس بانک مرکزی رژیم یا از جواب طفره رفت، یا با جوابهای مسخره و وقیحانهٴ خود مانند ادعای شفافیت کامل اقتصاد رژیم، یا انکار فساد در رژیمی که به گفته سردمداران و مهره‌هایش سراپا غرق فساد است، به مخاطبان خود آنچه را که باید بفهمند و البته چندان هم پوشیده نبود، فهماند و ضمناً یک نکته را هم به‌خوبی روشن کرد و آن این‌که برجام به قول اوباما دارای یک روح است. نمی‌شود که رژیم همان راه قبلی خود را که موجب تحریمها شده ادامه بدهد و انتظار داشته باشد که تحریمها هم برداشته شود. جاش ارنست سخنگوی کاخ سفید، بلافاصله در پاسخ به حرفهای رئیس بانک مرکزی رژیم، آب پاکی روی دست رژیم و دولت حسن روحانی ریخت و گفت: «در توافق هسته‌یی، بندی یا ماده‌یی به نام دسترسی ایران به نظام پولی و مالی آمریکا وجود ندارد و ما نیز چنین چیزی را در دست بررسی نداریم. این توافق همچنین مبادلات بین بانکی را که در آن بانکی خارجی واسطه انتقال دلار به نفع ا یران شود، در بر نمی‌گیرد. ما پیش از این نیز اجازه دسترسی به هر یک از گزینه‌های بالا را رد کرده‌ایم» (تلویزیون رژیم ـ 28فروردین 95).
