گرامیداشت ۸مارس روز جهانی زن کنفرانس بین‌المللی در پاریس با حضور خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت - قسمت دوم

 

لیندا چاوز: اکنون خوشوقتی آن‌را دارم تا کسی را به شما معرفی کنم که او را به‌خوبی می‌شناسید، دوستم، کاندیدای پیشین ریاست‌جمهوری کلمبیا و عضو سنای کلمبیا 2002-1998، اینگرید بتانکور.

اینگرید بتانکور – کاندیدای ریاست‌جمهوری کلمبیا

 

با تشکر لیندا، از ما دعوت شده است تا به جایگاه زنان در جهان امروز فکر کنیم و به‌طور خاص هنگامی که این زنان با خشونت و با خونسردی مورد حمله دولتها در جهان و به‌طور خاص رژیم ایران قرار می‌گیرند. اولین موضوعی که من می‌خواهم با شما در میان بگذارم این است که به خودمان به‌عنوان زن نگاه کنیم. زنانی که این‌جا در پودیوم هستند و زنانی که روبه‌روی ما قرار دارند، ما زنان قرن بیست و یکم هستیم. ما آزاد هستیم، قوی هستیم و شجاعیم و همگی دارای حقوقی برابر هستیم. چرا من روی این موضوع تأکید می‌کنم؟ برای این‌که غالباً - و این یک تابو در جهان غرب است- ما غالباً می‌شنویم که حقوقی که ما زنان در غرب از آنها بهره می‌بریم نتیجه فرهنگ ما هستند. انگار که فقدان حقوق زنان در سایر نقاط جهان یک مشکل فرهنگی است. و من می‌خواهم روی این مسأله تأکید کنم. زیرا اگر حقوق زنان یک مسألهٴ فرهنگی است، در نتیجه بنیادگرایی اسلامی می‌تواند به‌مثابه یک امر فرهنگی دیده شود که ما نمی‌توانیم با آن مخالفت کنیم. حال آن‌که همگی می‌دانیم حقوق زنان، برابری زنان پایه بنیادین برای همهٴ آزادیها، همهٴ حقوق‌بشر، در همهٴ دموکراسیهای سراسر جهان است. در نتیجه اگر ما بزرگداشتی برگزار می‌کنیم، آن هم برای تمام زنانی که در جهان برای حقوقی که ما از آن بهره‌مند هستیم، مبارزه می‌کنند، آن هم در این‌جا در پاریس در لادفانس، تمام زنانی که با هم در این‌جا هستیم، با حمایت همهٴ مردانی که این‌جا با ما هستند و به‌همراه بر این عقیده‌اند که حق زنان مانند حق مردان بخشی از حقوق انسانی و نوع بشر است که به آن تعلق داریم، در نتیجه فکر می‌کنم باید زنی را بزرگ بداریم که امروز ما را به این‌جا دعوت کرده و مشعل را در دست دارد، در قرن بیست و یکم. مشعل روشنایی در بدترین شب‌های تاریکی علیه آزادی و دموکراسی و علیه حقوق زنان و این زن مریم رجوی است. من می‌خواهم که ما به آنچه که او انجام داده است فکر کنیم تا بفهمیم که النهایه ما برای چه این‌جا هستیم.

در حال حاضر در حالی که در جهان زنان همه‌جا رأی می‌دهند، مثلاً در ایالات متحده یک زن مانند هیلاری کلینتون مبارزه می‌کند تا حق زن بودن در رأس بزرگترین قدرت جهان را داشته باشد، در ایران همان‌طور که شنیدیم و توضیح داده شد، زنان حق انتخاب‌شدن را ندارند. از امکان سهیم‌بودن در قدرت کنار زده شده‌اند. 50درصد از مردم ایران بخشی از ایران نیست. و ما این‌جا جرأت می‌کنیم هم‌چنان از دروغی صحبت کنیم که ایران را به‌عنوان یک دموکراسی معرفی می‌کند. جرأت می‌کنیم از دروغ انتخابات در ایران صحبت کنیم، در حالی که می‌دانیم اینها انتخابات نیستند. زیرا ایرانی‌ها امکان انتخاب ندارند. آنها امکان معرفی خود و امکان انتخاب را ندارند. زیرا برای شرکت در این دروغ بزرگ باید از فیلترهایی در چند مرحله عبور کرد که فقط کسانی از آن عبور می‌کنند که توسط خامنه‌ای پذیرفته شده‌اند. او را با نام خودش خطاب کنیم: دیکتاتوری اعظم! دیکتاتور اعظم! او یک دیکتاتور خونریز است که قرآن را تحریف کرده است. که قرآن را از شکل واقعیش تغییر داده و آن‌را دستمایه‌یی برای خدمت به خودش و باندش کرده است. یک باند خونریز، زن‌ستیز و فاسد است.

بنابراین، این زن که ما در این‌جا می‌بینیم، باید فهمید که او بسیار با شهامت است، همان واژه‌یی که خانم اریتیه به‌کار می‌گیرد. شهامت آن‌را دارد که به شیوه خودش با دیکتاتوری آخوندها مقابله کند. او این مبارزه را به شکلی بسیار فوق‌العاده پیش می‌برد، اول به این دلیل که او این دستکاری در قوانین را بارز می‌کند، قوانینی که محکومشان می‌کند، او مادهٴ 167 قانون اساسی (رژیم) ایران را توضیح داد و این‌که چطور این ماده النهایه اجازهٴ وحشیگری سوء استفاده از زن و برده‌کردن او را می‌دهد و سوءاستفادهٴ از کودکان را که توسط آخوندها نهادینه شده است. بله، خانم رجوی، مریم، مریم ما، شما برای ما یک قهرمان هستید و به این خاطر قهرمان هستید که نه فقط این «شریعت» غیرقابل تحمل و منزجر کننده را بارز و آشکار می‌کنید، ولی علاوه بر این خانم رجوی شما - و همین هم فوق‌العاده است- شما یک سازمان ایجاد کردید که پاسخ می‌دهد و الگویی را معرفی می‌کند که به‌طور واقعی می‌تواند آلترناتیو برای ایران در برابر آخوندها باشد. این الگوست که خارق‌العاده است. امکان گردهم‌آوردن زنان البته، اما همچنین زنان و مردان، آن هم زنان و مردان مسلمان که مسلمان‌بودن خود را انکار نمی‌کنند تا حق فعالیت سیاسی با احترام به حقوق‌بشر داشته باشند. حقوق‌بشر، حقوق انسانی. این سازمانی است که ما می‌بینیم، من مانند لیندا سالهاست ناظر این هستیم که چه‌طور این سازمان ساخته می‌شود. سازمانی که در آن زنان جایگاه رهبری عمده دارند. من می‌خواهم همین را در پارلمانهای خودمان در غرب ببینم؛ جایی که امروز هم‌چنان در آن مبارزه می‌کنیم تا جایی برای ما باز کنند، برای ما زنان. در حالی که فکر می‌کنیم از همهٴ حقوق برخورداریم. و این سازمان مسلمانی است که در رأس آن یک زن مسلمان قرار دارد که می‌تواند کاملاً با فرهنگش، با تعلیم و تربیتش و تجربه سیاسی‌اش به‌لحاظ فکری با تحریف قرآن توسط آخوندها مبارزه کند، اما همچنین به‌لحاظ سیاسی، با ارائهٴ یک شیوه سازماندهی اجتماعی برای کشورهای مسلمان که در آن زنان و مردان می‌توانند دست در دست هم کار کنند و در آن برابری زنان به‌معنی حذف مردان نیست، که در آن برابری زنان به‌معنی داشتن سهمیه برای زنان نیست، که در آن زنان، مانند کشورهای غربی ما تعدادی کرسی دارند فقط چون چیز خوبی است، در حالی که ما که فکر می‌کنیم از همهٴ حقوق برخورداریم، به برخورداری از فضایی کوچک در دموکراسیهای غربی رضایت می‌دهیم، البته با استثناهای معروفی که به آن اشراف دارم، ولی ما این‌جا سازمانی را داریم که زنان در همه‌جای آن هستند. زنان در رأس قرار دارند. زنان در مراتب پایین‌تر هم هستند. مردان هم با آنها هستند، در رأس و در مراتب پایین‌تر. ولی این زنان همه‌جا هستند و دارای اکثریتند، همان‌طور که در جهان ما در اکثریتیم.

 

 

50، 51درصد از ساکنان جهان زنان هستند. و بله این چیزی است که خانم رجوی در سازمانش انجام داده است. 51درصد از زنان و بسیار بیشتر که فعالند تا این امکان را به ایران بدهند که آلترناتیو دیگری را در مقابل خود ببیند و خودشان را مسلمانانی ببینند که می‌خواهند وارد جهان قرن بیست و یکم شوند و نه این‌که در قرون وسطای خلافتی باقی بمانند که آخوندها ارائه می‌کنند. این یک انقلاب است، بله یک انقلاب است. انقلابی که تابوها را می‌شکند، تابوهای ما در غرب را می‌شکند که فکر می‌کنیم النهایه اگر زنان در ایران نمی‌توانند انتخاب شوند یک مسألهٴ فرهنگی است.

خانم رجوی شما تابوهای ما را از بین می‌برید و می‌شکنید، و پیشداوریهای ما غربی‌ها را از بین می‌برید. ما که می‌بینیم در ایران چه می‌گذرد و به ما گفته می‌شود، وضعیت آنجا متفاوت و فرهنگ و مذهبی دیگر است. شما به ما نشان می‌دهید، با مبارزه‌تان، با حضورتان، با فهم و ادراکتان، با این واقعیت که شما زنان را گرد خود آورده‌اید، همان‌طور که الآن ما را گردهم آورده‌اید، شما زنان را متحد کرده‌اید، زنان مسلمان و ایرانی که پشت سر شما هستند و در مقاومت ایران شرکت می‌کنند، هر روز بیش از روز قبل با دهها هزار نفر که بهای سنگینی برای مقاومت‌کردن می‌پردازند. ولی این‌جا با شما هستند، چون موفق شده‌اید، مریم، که صدای آنها باشید، چشم آنها و قلب آنها باشید و به‌همین دلیل است که ما همهٴ زنان -زنان سیاستمدار که در این‌جا هستیم- امروز این‌جا با شما هستیم، پشت سر شماییم. و ما این‌جا هستیم چون می‌خواهیم که شما در تعهدتان پیروز بشوید. می‌خواهیم شما موفق شوید که نه تنها ایران را تغییر دهید، چون همه احساس می‌کنیم، چه مرد و چه زن، احساس می‌کنیم که دیدار امروز ما در این‌جا، یک وعده‌گاه تاریخی است، وعده‌گاهی با قرنی که دارد می‌آید و در برابر ما گشوده می‌شود و در آن می‌دانیم فقط در صورتی رویای ما محقق می‌شود که زن یک بازیگر تمام‌عیار همراه با مردان در ساختن این قرن جدید باشد و شما تجسم این مبارزه هستید. زنان دیگری قبل از شما این کار را کرده‌اند و امروز شما هستید. شما مشعل این مبارزه هستید و اگر پیروز شوید، اگر موفق شوید، این جهان است که تغییر خواهد کرد.

 

 

مثلاً از میان زنان فوق‌العاده‌یی که نام بردم، بی‌نظیر بوتو را بسیار تحسین می‌کنم. بله او هم مسلمان بود. ولی تفاوتش با مریم رجوی این بود که بی‌نظیر در سیستم قرار گرفت، مریم یک آلترناتیو در برابر سیستم است. ولی یک آلترناتیو مسلمان، غیردینی، دموکراتیک و آزادیخواه. (کف‌زدن)

مبارزه مریم رجوی، مبارزه ما است، مبارزه من است. این نه تنها آلترناتیو مقاومت، بلکه آلترناتیو سیاسی برای ایران است. این آلترناتیو بسیار بهتر از آن است که با آخوندها یک توافق اتمی منعقد شود که می‌دانیم باید بهای سنگینی برای آن بپردازیم. به این دلیل است که ما امروز بیش از هر زمانی نیاز به موفقیت مریم رجوی داریم. برای ما ضروری است که مریم در جهان شناخته‌شده و به‌رسمیت شناخته شود و از سوی رهبران دموکراتیک جهان حمایت شود و به‌طور خاص رهبران دموکراسیهای غربی و این فقط بر عهدهٴ ماست، همهٴ ما که در پودیوم هستیم و شما که می‌توانید ما را کمک کنید، بر عهدهٴ ما است تا کاری کنیم که نام مریم به‌رسمیت شناخته شود. این تعهد امروز ما و تعهد فردای ما است. برعهدهٴ ما است تا کاری کنیم که مریم را قادر سازیم، ایران را آزاد کند. مرسی.

زلال حبیبی، از شورای مرکزی سازمان مجاهدین خلق ایران

عصر به‌خیر، نام من زلال حبیبی است، مفتخرم که یکی از اداره‌کنندگان برنامه امروز هستم. امروز زنان سوری در خط مقدم 2 نبرد تعیین‌کننده و خارق‌العاده هستند. اما هر دو آنها پیامی واحد دارند: رهایی. رهایی از چنگال دیکتاتوری بی‌رحمی که تقریباً نیم‌میلیون تن را به‌قتل رسانده است، آن‌هم فقط طی چند سال؛ اما همچنین از چنگ بنیادگرایی اسلامی در منطقه و میهن عزیزشان. مفتخرم خواهرانمان از هیأت سوری را به شما معرفی کنم.

 نغم غادری معاون رئیس ائتلاف ملی سوریه

 

عصر به خیر خانمها و آقایان محترم،
اجازه بدهید در آغاز از شورای ملی مقاومت ایران و رئیس‌جمهور آن خانم مریم رجوی به‌خاطر این دعوت سخاوتمندانه و دادن فرصت به من برای سخنرانی در این تریبون آزاد مقاومت تشکر فراوان بکنم.
من از سرزمینی از هم پاشیده نزد شما آمده‌ام، سرزمینی که میلیونها زن و مرد سوری در آن عزا دارند. مدتی پیش گزارشی را از زنان ایرانی مشاهده کردم که داستانهای خود و دوستانشان را در زندان ایران، زندان رژیم آخوندی نقل می‌کردند و به خودم می‌گفتم اینها با هم در یک اردو هستند، اردوی آخوندها و اسد. و هنگام نوشتن این سخنرانی ساده نمی‌توانستم آنچه را که در میهنم می‌گذرد بیان کنم. و این 5ساله نیاز به صدها سال روایت دارد.
چه کسی از شما نمی‌داند که در سوریه چه می‌گذرد؟
چه کسی از شما نمی‌داند که در ایران چه می‌گذرد؟
مبارزه ما در سوریه برای نیل به آزادی و دموکراسی است که راه همهٴ سوریها بلا استثناء از مرد و زن و کودک است. ما همه با هم علیه سرکوب و دیکتاتوری مبارزه می‌کنیم. و برای سرنگونی این رژیم متجاوز و هر کس که از آن حمایت می‌کند. و در رأس آنان روسیه و رژیم آخوندی و حزب‌الله و دیگران.

اجازه بدهید تا از جامعه جهانی که به تظاهر به دفاع از ارزشهای دموکراسی و برابری و آزادی می‌کنند، بخواهم و بگویم خجالت بکشید که کودکان ما کشته می‌شوند. آری! خجالت بکشید، کودکان ما در حالی‌که در شکم مادرانشان هستند کشته می‌شوند. آرزوها و خاطرات ما کشته می‌شوند. اماکن فعالیتهای ما و مدارس ما نابود می‌شوند، این‌جا همه چیز نابود می‌شود. الا انسان شورشی که تا قبل از سرنگونی این رژیم جنایتکار و نهادهای امنیتی‌اش و محاکمه و حسابرسی از آنها به‌خاطر جنایتهایشان، به منزل خود برنخواهد گشت. ما روزی میهن‌مان را خواهیم ساخت. و پناهندگان در امنیت به سرزمین‌شان باز خواهند گشت. ما آزادگان سوری، امروز در تاریخ بزرگترین انقلاب را می‌نویسیم. و از همین تریبون تأکید می‌کنم که 1000 دیکتاتور نیز نخواهند توانست در مقابل زلزله‌های خلقی عصیانگر بایستند، انقلاب کرامت ادامه دارد، انقلاب آزادی ابدی است.

زلال حبیبی: با تشکر از خانم نغم غادری نایب‌رئیس ائتلاف ملی نیروهای انقلاب و اپوزیسیون سوریه و خانمها تغرید الحجلی و حنا البلخی، با تشکر، می‌گویند یک تصویر بیش از هزاران کلمه گویاست، تصاویری هستند که قلب ما را فتح می‌کنند، وجدانها را بیدار می‌کنند و منجر به تغییر می‌شوند، تصاویری هم‌چون تصویر آیلان کردی،

 

 

 اما ایلان یکی از میلیونها قربانی اعمال شده در سوریه طی 5سال گذشته است، در تصاویر این کودکان شاهد معصومیتشان و درد و رنج آنها ولی همین‌طور عزم جزم و پایداری‌شان جهت تحقق تغییر هستیم، و امروز ما یکی از این صداها را به همراه خود داریم: هلا!

هلا  کودک سوری

 

 

با آمدنتان ما آمدیم، اما در این روز عید از شما سؤالی می‌کنیم
چرا ما نه عید داریم و نه لباس نو که بر تن کنیم
ای جهان، سرزمین مرا در یاب
سرزمینم، سرزمین آزادی، که به سرقت رفته است.
زمانه در رویاهای خود از روزها می‌پرسد که خورشید قشنگ کجا رفته و آن بال زدن کبوتران؟
ای جهان، سرزمین من آتش گرفته، سرزمین من سرزمین آزادی‌ست که به سرقت رفته
تو کوچکی هم‌چون من... .. (گریه کودک سوری)
سرزمین من کوچک هم‌چو من است. طفولیتم را بدهید
آزادی به ما بدهید، صلح به ما بدهید
طفولیتیم را بدهید، طفولیتیم را بدهید، طفولیتیم را بدهید، طفولیتیم را بدهید، صلح به ما بدهید


کریستین اوکرنت - نویسنده و مجری مشهور تلویزیون فرانسه

سلام، چه کسی بهتر از یک دختر کوچک، صدای یک دختر کوچک، اشکهای یک دختر کوچک است تا ما سهیم شویم با بهم‌ریختگی عظیم جهان. جهانی که در آن زنان همواره و همه‌جا و حتی در خانهٴ خود ما در این کشور، در این قارهٴ مرفه که در آن زنان حقوقشان را دیرزمانی است به‌دست آورده‌اند، اما حتی نزد ما همواره زنان اولین قربانیان، اولین رانده‌شدگان و اولین کسانی هستند که تحت خشونت قرار می‌گیرند. ولی هیچ‌چیز نمی‌تواند باعث شود که ما وضعیت دردناک صدها هزار پناهنده را فراموش کنیم، صدها هزار زن و کودکی که از جنگ فرار می‌کنند، از فقر فرار می‌کنند و به خانهٴ ما می‌رسند و در این دوره در معرض تمام خشونتهایی بوده‌اند که از آن آگاهیم، کسانی که خشونت مردان علیه‌شان، متأسفانه همواره بی‌حد و مرز است. خانم رجوی اولین کسی بود که توضیح داد و دیگران هم مسائلی را توضیح دادند، با اطلاعات و جزییاتی بسا بیش از آنچه ما می‌توانیم به آن این‌جا در پاریس دسترسی داشته باشیم، در مورد واقعیت شرایط زنان در ایران. از شما می‌خواهم که پیام فوق‌العادهٴ این زن بسیار بزرگ با جثه کوچک را دنبال کنید که فرانسواز اریتیه نام دارد و به ما در پیام ضبط‌شده‌اش، چند کلمه کلیدی را گفت، به‌نظرم برای تمامی زنان و ابتدا زنان سرکوب‌شده در هر کجا. باید دست به‌عمل زد و این کاری است که مریم رجوی انجام می‌دهد. باید جرأت کنیم که قدرت را به‌دست بگیریم. باید سرسخت بود. همچنین نیاز است به، نه یک رویا، بلکه حفظ امید و آرزو را داشت، چون با داشتن آرزو، قدرت، انگیزه و قاطعیت برای عمل‌کردن را به‌دست می‌آوریم و من مطمئنم این دختر کوچک که احساسات همگی ما را برانگیخت و اشکانمان را جاری کرد، این دختر کوچک برای کشورش دست به‌عمل خواهد زد و برای اوست که ما باید همگی با هم تشویق کنیم عمل در پیش گرفته‌شده توسط سازمانی که مریم رجوی آن‌را تأسیس کرده است. مرسی

انیسه بومدین – بانوی اول الجزایر در دوران حواری بومدین

خانم رئیس‌جمهور، خانم‌ها و آقایان، خواهران بسیار عزیز مقاومت ایران. در ابتدا خانم پرزیدنت می‌خواهم از شما تشکر کنم به‌خاطر این دعوت تا بار دیگر گردهم بیاییم برای دفاع از حقوق زنان. من فقط می‌خواهم عصبانیت خود را ابراز می‌کنم. عصبانیتم برای دلایل بسیار. ابتدا به این دلیل که در کشورهای غربی در گذشته در پی برابری بودند، البته به درستی، برابری بین مردان و زنان. حال فکر می‌کنم، می‌بینم و در می‌یابم که این برابری وجود دارد، اما در کشورهایی که کمتر توسعه یافته‌اند. بله این برابری در کشورهای کمتر توسعه‌یافته وجود دارد. این برابری چیست؟ این برابری در بدبختی‌هاست. چون اکنون دیگر فرقی بین مردان، زنان، کودکان که از کشور خود فرار می‌کنند، کشورهایی که تحت بمباران قرار دارند، وجود ندارد. زنان قربانیان تعرض هستند و سنگسار و حلق‌آویز. این برابری در بدبختی‌ها، زنان تمام این کشورها متأسفانه از آن برخوردارند. این شرایط توسط چه کسانی به وجود آمده است؟ توسط کسانی، مردان یا حتی زنانی که مدعی اسلام هستند، ادعای مسلمان‌بودن دارند. در حالی‌که من به‌عنوان متخصص اسلام که قرآن را به‌صورتی عمیق مطالعه کرده‌ام، مذهب سنی و حدیث‌ها را مطالعه کرده‌ام، نمی‌توانم عصبانی نباشم وقتی حرفهای جنون‌آوری را تحت نام اسلام و پیامبر می‌شنوم.

 

ولی من شخصاً امیدوارم، نمی‌خواهم پا فراتر بگذارم، که بالأخره برابری در برادری و از خودگذشتگی وجود داشته باشد. چون تنها برادری و از خودگذشتگی است که می‌تواند انسان را نجات دهد و هر زن و هر مردی و هر بشری.
پس در راستای برادری و از خودگذشتگی کار کنیم، زیرا همهٴ ما بشر هستیم. مرسی.

نجیمه طای طای، وزیر پیشین آموزش مراکش

 

ابتدا مایلم مجدداً تشکر کنم از خانم رئیس به‌خاطر دعوت بزرگوارانه‌شان و این فرصت بزرگی است که با زنانی از این‌جا و آنجا دیدار می‌کنیم، زنانی که با خود آرمان زنان را حمل می‌کنند در عرصه داخلی و عربی و خاورمیانه و همچنین در عرصه کل جهانی
به‌درستی که افراط گرایی از هر چیزی استفاده می‌کند، از دین به‌عنوان ابزار سیاسی و اهداف سیاسی و حاکمان الآن و در رأس آنها آخوندهای ایران دین اسلام را تحریف کرده‌اند و از آن برای محقق کردن اهدافشان استفاده می‌کند.

 

خطری که الآن وجود دارد فقط برای ایران نیست و معتقدم خانم من شما فقط برای زن ایرانی و بی‌عدالتی که بر زن ایرانی روا می‌شود و قتل و خشونتی که بر زن ایرانی روا می‌شود فعالیت نمی‌کنید بلکه شما اینک سخنگوی رسمی از جانب تمامی زنان تحت سرکوب و از طرف تمامی زنانی هستید که از استفاده از توانمندیهایشان محروم شده‌اند.

|

چرا باید امروز در روز زن از بنیادگرایی اسلامی صحبت کنیم؟ چون که پایه‌های این ایدئولوژی استبدادی بر سرکوب زنان استوار است. بنیاد گرایان نمی‌شنوند و نمی‌گذارند ما زنان راه خود را به پیش باز کنیم پیروزی شما ای بانوی من و پیروزی ما، پیروزی بر علیه سیاست آخوندهاست، پیروزی صلح و همزیستی است، پیروزی کتاب مقدس است و سنت محمد ص. پیروزی شما ای بانوی من پیروزی بر سیاست تاریک اندیشی آخوندها در ایران است و پیروزی همه ما زنان بر علیه سرکوب و قتل و محروم کردن زنان از نیرو و توانایی‌هایشان
متشکرم

لیندا چاوز: در حالی‌که ما وحدت خودمان علیه بنیادگرایی اسلامی را جشن می‌گیریم مهم است بیاد داشته باشیم که خشونت علیه زنان بسادگی این‌که تنها در یک کشور باشد نیست. و خوشحالم گزارشگر ویژه ملل‌متحد در امر خشونت علیه زنان در سالها 2009 تا 2015 را به محل سخنرانی دعوت کنم. رشیدا مانجو.

رشیدا مانجو - گزارشگر ویژه ملل‌متحد در امر خشونت علیه زنان 2009-2015

 

متشکرم لیندا. من تا ژوئیه 2015 گزارشگر ویژه بودم اما این یک افتخار است و خیلی از سازمان‌دهندگان مراسم تشکر می‌کنم و به‌طور خاص از کمیته زنان شورای ملی مقاومت ایران به‌خاطر این‌که از من دعوت کردید.

 

خشونت علیه زنان و دختران عام‌ترین نقض حقوق‌بشر است که ما امروزه با آن مواجه هستیم چه در زمانهای صلح، درگیری، انتقال، جابه‌جایی و غیرو. نگرش به خشونت علیه زنان از دیدگاه یک شهروند موضوع گزارشی بود که من برای مجمع عمومی نوشتم و این گزارش میزان درک از خشونت علیه زنان و دلایل و نتایج آن را افزایش داد.
و بحث من این است که وقتی شما خشونت علیه زنان را از زاویه یک شهروند بررسی می‌کنید شما شراکت و نیروی فعال زنان را مورد تأکید قرار می‌دهید و شراکت زنان را در خانواده‌شان، جوامع‌شان و کشورشان و سهم آنها را برجسته می‌کنید. چرا که این سهم حائز اهمیت است برای توسعه کشورهای این زنان. و خشونت به‌عنوان یک مانع عمل می‌کند و اجازه به‌کارگیری حقوق مدنی و سیاسی، اقتصادی و توسعه را نمی‌دهد و مانعی است برای انجام اموری که یک شهروند در آن شرکت می‌کند.
همچنین ما کمی قبل در مورد ایران شنیدیم و تعداد 63 اعدام فراقضایی صورت گرفته است. فعالان حمایت از حقوق‌بشر زنان اغلب با انگیزه‌های سیاسی کشته می‌شوند چه هنگام اعتراضات، درگیری، انتقال و غیره.

 

جامعه بین‌الملل اینرا در نظر دارد که نقض حقوق زنان خودش یک موضوع نقض حقوق انسان است. خشونت بر علیه زنان دلایل و نتایج بسیار متنوعی دارد اما بیایید دقیقاً اینرا به‌صورت واضح به‌رسمیت بشناسیم که نقض حقوق زنان یک نقض حقوق انسان است و درک کنیم که دلایل و نتایج آن بخشی از وظایف ماست که باید آن را واضح و آشکار کنیم. کشورها مسئولیت دارند. من در گزارشاتم استدلال کرده‌ام در شورای حقوق‌بشر در ژنو و مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک که من در عقیده‌ام معتقدم کسانی که نمی‌توانند این حقوق را برآورده کنند و مقررات موثری را برای این موضوع در نظر بگیرند باید مورد حسابرسی برای نقض حقوق‌بشر قرار گیرند. عدم وجود حسابرسی در سطح کشوری و بین‌المللی موجب یک فرهنگ مصونیت در مقابل جنایتهایی بر علیه دختران و زنان شده است و این بنوبه خود این خشونتها و نقضها را امری عادی در بسیاری از جوامع کرده است وقتی ما به کشتن دختران و زنان نگاه می‌کنیم که به‌نظر من در ادامه نقضهای دیگر حقوق‌بشر می‌باشد که بازتابی قوی از این است که آن دولت از پاسخ مناسب دادن به آن عاجز است که به تعهد خودش برای ممانعت از این خشونتها و نهایتاً محو این خشونتها بر علیه دختران و زنان عمل کند از توجه شما بسیار متشکرم.

یاکین آرتوک – گزارشگر ویژه ملل‌متحد پیرامون خشونت علیه زنان 2003- 2006

 

عصر به‌خیر37سال از انقلاب ایران می‌گذرد. در آن زمان من یک دانشجو در آمریکا بودم.. تنها دو روز قبل از روز جهانی زن در 8مارس خمینی شروع به اعلام تدابیری کرد که نشان از آینده‌یی تیره بود. در سال 2005 به‌عنوان گزارشگر ویژه ملل‌متحد به ایران رفتم و باید بگویم که به‌دعوت دولت ایران به آنجا رفتم. آنها فرصتی در اختیار من گذاشتند تا شاهد مسائلی باشم که در ایران در حال وقوع بودند. من نه تنها با مقامات بلکه با مأموران جامعه مدنی، مدافعان حقوق‌بشر، سازمانهای زنان، قربانیان خشونت و بسیاری زنان جوان در صف اعدام در زندان اوین صحبت کردم. این تجربه‌یی بود که هرگز فراموش نخواهم کرد.
در حالیکه ما با نگرانی تحولات ایران را دنبال می‌کنیم، باید یک نکته را طرح کنم که افراطگرایی و بنیادگرایی پدیده‌های جدید نیستند، و متأسفانه به ایران محدود نمی‌شوند، و با ایران نیز خاتمه نیافته است. اگر این‌طور بود وظیفه ما بسیار ساده‌تر می‌بود. تاریخچه جنبشهای بنیادگرایی گذشته دیرینه‌ای دارد و تنها به اسلام یا گروه‌های اسلامی محدود نمی‌شود. بنیادگرایی مسیحی، یهودی، هندو و غیره. بنابراین بنیادگرایی و افراطی‌گری در اشکال، ابعاد و ظواهر مختلفی دیده می‌شوند.
بهار عرب اخیراً بسیاری زنان و مردان جوان را با انتظارات مشابهی راهی خیابانها کرد، اما به‌زودی توسط گروه‌های افراطگرا منحرف شد.

 

به نظرم باید هوشیارتر باشیم و به همه اشکال تعدی و تعرض علیه زندگی زنان پاسخ دهیم، و همچنین حقوق و آزادیهای بنیادین. اما امروز یک نبرد جدی میان قانون بنیادین حقوق‌بشر بین‌المللی و جنبشهای افراطی فراملیتی وجود دارد. این دو به جد در مسیر متضادی با یکدیگر قرار دارند. من معتقدم یکی از اشتباهاتی که در برخورد با جنبشهای بنیادگرایی مذهبی و افراطی مرتکب می‌شویم این است که وارد دام گفتگوهای مذهبی می‌شویم. اما نباید فراموش کنیم که بنیادگرایی مربوط به مذهب نیست، بلکه مربوط به قدرت است. بنابراین، جهت پرهیز از نیافتادن به این دام تلاش برای دفاع از خود بر اساس این یا آن اصول مذهبی، به نظرم نیاز است که به‌شدت بر حمایت از استانداردهای بین‌المللی تأکید کنیم.
اما دیدگاه جدیدی نیاز داریم، نه تنها در میان زنان، بلکه دیدگاه جدیدی همه افراد متفق‌النظر را گردهم خواهد آورد تا یک جبهه مشترک علیه جنبشهای افراطی داشته باشیم.
بهترین آرزوها را برای شما در مبارزه‌تان می‌کنم.

زلال حبیبی: موسیقی زبان بین‌المللی بشریت است و وقتی کلمات به پایان می‌رسند، موسیقی آغاز می‌شود. در ایران زنان از بسیاری از عرصه‌های زندگی منع شده‌اند. آنها از 77 رشته تحصیلی منع شده‌اند. از برخی حرفه‌های مشخص منع شده‌اند. از ورود به استادیوم‌ها منع شده‌اند. حتی از سفر بدون اجازهٴ همسرانشان منع شده‌اند. اما موسیقی نیز ممنوع است.

 

 

 زنان از آواز خواندن و اجرای موسیقی در ملأعام منع شده‌اند. ولی ما به‌زودی این زنجیرها را خواهیم شکست و سرود پیروزی را خواهیم خواند.



گیسو شاکری

 

روز جهانی زن سمبل خاص زنان است برای رهایی و برابری. سمبل خواست زنان ایرانی است که خواستار تغییرند و در برابر نظام مردسالار سرمایه‌داری و برای رسیدن به رهایی تمام و کمال به مبارزه برمی‌خیزند. خواستار جهانی هستند فارغ از قوانین و سنتهای مرتجع و زن‌ستیز و نابرابر. مبارزه ما زنان صدای دادخواهی همهٴ زنان است. همهٴ زنانی که در همهٴ سطوح اجتماعی و طبقاتی مورد ستم قرار می‌گیرند. صدای دادخواهی زنانی است که در زندانهای جمهوری اسلامی جان داده‌اند. صدای دخترکان خردسال است. صدای مادران ستمدیده است و صدای تمام زنانی است که خواهان جهانی برابر و آزاد و عاری از خشونت و زن‌ستیزی زندگی می‌کنند. صدایی است که تا رسیدن به مقصود، گوش هر رژیم زن‌ستیز و بنیادگرایی را کر خواهد کرد. آری، ما زنان ایران سرنوشت رژیم بنیادگرای تحمیل شده بر خود را نه در پای صندوقهای رأی فرمایشی بلکه در خیابانها با شورش و طغیانمان تعیین خواهیم کرد. روز همبستگی زنان را برای دفاع از حقوق خود که برای دفاع از حقوق خود مبارزه می‌کنند و برای از بین بردن هر گونه تبعیض علیه زنان به زنان جهان خصوصاً زنان ایران، زنان خاورمیانه، زنان آفریقا تبریک می‌گویم. زنده باد آزادی و برابری. مرسی
شعار: مرگ بر اصل ولایت فقیه

فاطوماتا دیارا - قاضی دادگاه جنایی بین‌المللی

سلام به همگی،
خانم رئیس‌جمهور رجوی، دوستان شورای ملی مقاومت ایران، خانمها، آقایان
بعد از آشنایی با کار دیکتاتوری ارتجاعی آخوندهای ایران، بعد از تحلیل زن‌ستیزی نهادینه شده در قوانین رژیم ایران که بر اساس تسلیم، محروم سازی و حذف زنان، و ضربه‌های روانی وارد شده به زنان به اسم حفاظت از شرافت است، من کاملاً خودم را متعهد به مبارزه شما می‌دانم. بعد از شنیدن صحبتهای پرزیدنت رجوی، اینجا با قاطعیت تأیید می‌کنم که حمایت از مبارزه شما وظیفه‌ای است که برعهده همه شهروندان جهان و به‌طور خاص شهروندانی که از صلح و عدالت حمایت می‌کنند.

 

من به اینجا دعوت شده‌ام که صحبتی بکنم، متأسفانه بعد از همه صحبتهایی که شد، در برابر این همه جنایت چیزی برای گفتن ندارم. من چیزی برای سهیم شدن با شما دارم. چرا جامعه بین‌المللی از طریق سازمان ملل به‌خاطر فجایعی که روزانه و به‌صورت دائم بر زنان ایرانی اعمال می‌شود به چالش کشیده نمی‌شود؟
سوال دوم: آیا روشن نیست که قانون و عمل در ایران که به‌عنوان مثال اجازه کار به زنان قاضی فقط به این دلیل که زن هستند نمی‌دهد یا سن ازدواج را از 18سال به 9سال کاهش می‌دهد یا زنان را به وظیفه تولید مثل محدود می‌کند، در تناقض با بیانیه سازمان ملل‌متحد است که جمهوری اسلامی ایران از امضا کنندگان آن است؟ باید گفت که وقتی ایران به این بیانیه متعهد شد، جمهوری اسلامی ایران نبود.
آیا جمهوری اسلامی ایران از عمل کردن به بیانیه جهانی حقوق‌بشر 1948 مستثنی است که حفاظت از جان و سلامت جسمی، مصونیت فردی، حق کار، آزادی بیان و آزادی کار را اعطا می‌کند؟ اگر درست است که حقوق‌بشر حقوق بنیادین برای ما به‌عنوان انسان هستند، و این‌که بدون این حقوق ما نمی‌توانیم کیفیتهای انسانی، هوش، استعداد، و معنویت خودمان را بارز کنیم، آیا نباید همه ما ایده جدا کردن ایرانیان از گروه انسانها را کنار بگذاریم؟ آیا ضربه‌ای که به‌طور روزانه و به‌طور خشونت‌آمیز علیه زنان ایرانی اعمال می‌شود، با این بهانه که حجاب ندارند، یا بدحجابند، سلامت جسمی و مصونیت فرد را شامل نمی‌شود؟
خانم رئیس‌جمهور رجوی، خانمها، آقایان،
در پایان، دادگاه نظامی بین‌المللی نورنبرگ... از طریق دادگاه سازمان ملل مثل دادگاه قضایی برای یوگسلاوی سابق، دادگاه قضایی بین‌المللی برای رواندا، از طریق دادگاه مختلط برای سیرالئون، تیمور شرقی، کامبوج، چک، جامعه بین‌المللی همواره در برابر جنایات با ایجاد محاکم برای تعقیب و قضاوت متهمین به نقض قوانین بین‌المللی واکنش نشان داده است. زمان آن است که برای فاجعه ایران بالاخره بیدار شود.

در واقع چنان‌چه جنایت علیه بشریت به‌عنوان اعمال ضدانسانی که علیه کل جامعه مدنی بر اساس یک طرح جنایتکارانه به‌صورت سیستماتیک و عمومی تعریف می‌شوند، می‌توان در نظر گرفت که جنایات صورت گرفته علیه زنان ایرانی جنایت علیه بشریت با تیتر درشت است چون اینها جنایات سیستماتیک و عمومی هستند. بنابراین می‌توان در نظر گرفت که اعمال صورت گرفته توسط وزیر مربوطه امر به معروف جنایاتی هستند که نباید بدون مجازات باقی بمانند. بنابراین سازمان ملل را به چالش می‌کشیم که بلافاصله درد و رنج تحمل شده توسط زنان ایرانی را مورد تحقیق قرار دهد. هر دفعه که به اخبار در مورد ایران گوش می‌کنم، چیزی بجز پرونده هسته‌یی نمی‌شنوم که اینهمه انرژی و منابع و توجه به خودش جلب کرده است. دادگاه بین‌المللی ویژه علیه جنایات صورت گرفته در ایران علیه زنان، به‌منظور پایان دادن به مصونیت غیرقابل قبول مجرمین در مورد همه چیزهایی که امروز در مورد آن صحبت شد. متشکرم.

چاوز: با تشکر فراوان. اکنون مایلم از هیأت حقوقدانان خود دعوت کنم که به روی سن تشریف بیاورند. ما نخست از کریستی بریملو، عضو شورای مشورتی ملکه و رئیس مؤسسه کمیته حقوق‌بشر در انگلستان و ولز خواهیم شنید. سپس به سخنان ماریا کاندیزا آلمیدا، معاون دادستان در دیوان عالی راخواهیم شنید.

کریستی بریملو- حقوقدان با رتبه مشاورت ملکه و رئیس مؤسسه کمیته حقوق‌بشر در انگلستان و ولز

من در واقع یکی از وکلایی هستم که در عرصه حقوق بین‌الملل فعالیت می‌کنم.
کمیته حقوق‌بشر در انگلستان در مورد ایران و کمپ لیبرتی فعالیت می‌کند، یعنی در رابطه با موارد نقض و جنایاتی که صورت می‌گیرند. ما فراخوانهای مختلفی در نگرانی از وضعیت نقض حقوق‌بشر در ایران صادر کرده‌ایم، و برنامه‌هایی نیز همراه با دیگر سازمانهای حقوق‌بشری برای ایران برگزار کرده‌ایم. با تشکر
رئیس‌جمهور (رژیم ایران) روحانی گفت دولت تلاش خواهد کرد تا 50% از جامعه ایران بیکار و به‌عنوان جنس دوم ایران ایزوله نشوند. این حرفهای او در آوریل 2015 او بود. این شگفت‌انگیز است چون ایران به تصویب قوانین سرکوبگرانه در رابطه با زنان ادامه می‌دهد. بخشی از آن طرح «امر به معروف و نهی از منکر» است که باعث قوانین بسیار سرکوبگرانه شده و این با قوانین بین‌المللی متناقض است. بنابراین در عمل آنچه در ایران صورت می‌گیرد تشویق نابرابری برای زنان است، که خود با حفاظتها و حقوق تحت قوانین بین‌المللی متناقض است. بنایراین هیچ شکی در این رابطه وجود ندارد.

 

به‌عنوان یک وکیل در این رابطه باید چه کار کرد؟ خیلی روشن است. قانون اساسی باید تغییر کند. نمی‌توانیم قانون اساسی داشته باشیم که توسط ضوابط و ساختارهای قانونی که ریشه در قرون‌وسطایی دارند، پشتیبانی می‌شود.
کمپ لیبرتی، در این رابطه چه کار باید انجام شود؟ به جای این‌که فقط حرفهایی زده شود، ملل‌متحد باید کمپ لیبرتی را به‌عنوان یک کمپ پناهندگی به‌رسمیت بشناسد. در حال حاضر شبیه یک بازداشتگاه است.
سخنان خود را با یک نکته مثبت به پایان می‌رسانم، چون زیاد دور نبود زمانی که ما داشتیم علیه برده‌داری در ابعاد بسیار بسیار بزرگ می‌جنگیدیم، به‌طور خاص که کشور خودم یک تاریخچه استعماری وحشتناکی دارد. سخنان خود را با یک بیت از مایا آنژلو به پایان می‌برم. او گفت، «بعد از این‌که تاریخ به خود شرم کرده من قیام می‌کنم، من یک اقیانوس سیاه هستم که گامهای بزرگی برمی‌دارم و پهناور هستم، گسترده‌تر می‌شوم، در امواج فرو می‌روم و شبهایی مملو از ترور و وحشت را پشت سر می‌گذارم، قیام می‌کنم به یک روز جدید، این کاملاً روشن است که قیام می‌کنم، و حامل عطیه‌هایی از جانب اجداد خود هستم، من رویا و امید برده هستم، قیام می‌کنم، قیام می‌کنم، قیام می‌کنم».
با تشکر

ماریا کاندیدا المیدا، معاون دادستان کل دادگاه عالی پرتغال

 

سلام خانم رجوی، . دوستان عزیز. از شما برای این مناسبت مهم تشکر می‌کنم.
ممنوعیت تبعیض در زمینه‌های جنسی، نژادی یا زبانی یک اصل مطلق است که در اعلامیه جهانی حقوق‌بشر محترم شمرده می‌شود.
در هر کجای دنیا که تأیید خودسرانه تبعیض بین مرد و زن وجود داشته باشد ما باید در آنجا باشیم و از طریق کلمات و ایده‌ها برای آزادی و برابری بجنگیم و صرف‌نظر از جنسیت ادعای حقوق و وظائف برابر داشته باشیم. و به همین دلیل من در این‌جا هستم.
من در این‌جا در همبستگی با شما و مردم ایران هستم و در آرمانهای پیشرفت، آزادی و برابری برای تمامی بشریت با شما مشترک هستم. به‌عنوان معاون دادستان کل و مدافع قوی اصول جهانی برابری، آزادی و احترام برای کرامت انسانی که در اعلامیه جهانی حقوق‌بشر ثبت شده، برای من تحقیر، انقیاد، محرومیت خانوادگی، اجتماعی و سیاسی زنان در پوش قوانین زن‌ستیزانه که مجوز فرمانبرداری و ستم مضاعف زنان به‌عنوان نیمی یا بیش از نیمی از جمعیت یک کشور یا جهان را می‌دهد، امری غیرمنطقی و بی‌معنی است.
علت حضور من در این‌جا، هم‌اکنون و برای همیشه، این است که از شما پشتیبانی فروتنانه بکنم و به شما بگویم برای صلح و برابری و برای حذف قوانین تبعیض‌آمیز و زن‌ستیزانه که شما را به شهروندان درجه یک و درجه دو تقسیم می‌کند یک صدا به کار خود ادامه دهید.
دوست دارم بگویم که قلب من، افکار من و خواست و اراده من با شما است و در آینده‌ای که آرزو می‌کنم نزدیک باشد عزم و شهامت شما پیروز خواهد شد زیرا شما برای صلح، آزادی و برابری برای همه می‌جنگید.
من با شما هستم. ما در این نبرد با شما هستیم. مبارزه شما برای عدالت پیروز خواهد شد. من مطمئن هستم زیرا از این عشق و صمیمیت برای پیشرفت و فهم و ذکاوت کشور شما زاده شده است.
در این‌جا من صمیمانه به خانم رجوی قابل تحسین خوش‌آمد می‌گویم. از شما به‌خاطر این‌که نمونه‌ای از شجاعت و عزم راسخ و عظیم هستید تشکر می‌کنم.

عزه هیکل، مشاور رئیس‌جمهور مصر و مدیر دانشگاه اسکندریه قاهره

 

عصر به‌خیر، خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور، خانمها و آقایان حضار گرامی، اجازه بدهید هیأت مصر را به شما معرفی کنم: استاد ماجده نویشی مبارز و نماینده سابق پارلمان و همچنین مهندس شیرین علی با ما هستند،
قبل از هر چیز اجازه بدهید مقدمتاً از این جمع و به‌خاطر این دیدار تشکر کنم و درودهای زنان مصری را تقدیم کنم. کسانی که در مبارزه از زنان ایران الهام گرفته‌اند.
زنان عرب و زنان مصری و زنان ایرانی و منطقه بطورعام با تروریسم سیاسی، و تروریسم بنیادگرایی دینی روبه‌رو هستند. زن با موجودی برابر با مرد است و چیزی کمتر ندارد و هیچ حقی از حقوق وی را نمی‌توان سلب نمود، نه در قرآن کریم، نه در سنت و نه در حدیث نبوی. ولی تأویل و تفسیرهای غطلی که در دنیای اسلام انجام می‌شود، تفاسیر این اسلام، تفاسیر اسلام سیاسی و اسلام متعصب است که مصیبتی است برای کل بشریت که در درجه اول زنان را مورد ستم قرار می‌دهند و زن را درجه دو و سه می‌پندارد.
پس زنان بایستی قیام کنند، زنان مصری و زنان عرب و همه زنان به‌طور عام باید از این زندانی که مردان و برخی تبلیغات مدعی آزادی و این اسلام سیاسی و بنیادگرایی متعصب ما را در آن قرار داده‌اند قیام کنیم، که زن را جز جسمی نمی‌بیند که بایستی مخفی‌اش نمود با تشکر.