هفت سین

نوروز در راه است
پیشاپیش به استقبالش بریم وهفت سین رو آماده کنیم.
چی گفتم؟ هفت سین!
راستی به راز هفت سین فکر کردین؟
شاید چون 7 عدد مقدسی هست، اسم این سفره هم این شده!؟
دور سفره 7سین که میشینی، به هرکدوم از ظرفهاکه نگاه کنی روح زندگی وطراوت رو درونش می‌بینی.
هرکدوم نمادی از طبیعت هستند و رازی رو درونشون نگه میدارن.
سبزه، سیب. سمنو، سکه، سماغ، سنبل و سیر.
همیشه سر این‌که کدوم یکی از بچه‌ها روبه روی اینه بشینه دعوا مون می‌شد، تو آینه همه چیز دوتا میشه و تو عالم بچگی فکر می‌کردیم این واقعیت داره وذوق می‌کردیم.
از همه اینها اگر بگذری، رقص ماهی تو تنگ بلور یه چیز دیگه است وقتی که دمش در اثر شنا کردن تو آب تکون می‌خوره، آدمو با خودش می‌بره. ماهی برام نماد رهاییه
تاب نرم رقص ماهی در بلور آب... .
این طرف‌تر که میای، کتاب قرآن، با تمام عظمتش، انسان فراموشکار رو یاد خدا می‌اندازه.
خدایی که نه به برای خورشید و نه برای زمین، بلکه برای گلهایی که برایمان می‌فرستد چشم به راه پاسخ است.
لحظه‌های تحویل سال که نزدیک می‌شن، دیگه دل تو دل آدم نیست. به همه چیز یه بار دیگه قبل از تحویل سال نگاه می‌کنم. آخه فکر می‌کنم بعد تحویل سال همه چیز عوض می‌شه. می‌خوام تفاوت اونا رو قبل و بعد سال تحویل بفهمم.
صدای آهنگ همیشگی که موقع تحویل سال می‌ذارن می‌یاد: آغاز سال... ...
بابا شروع می‌کنه دعای سال تحویل رو خوندن:

 

یا مقلب القلوب والابصار
یا مدبر اللیل والنهار
یا محول الحول والاحوال
حول حالنا الی احسن الحال

 

می گن تو اون لحظات هر دعایی بکنی، مستجاب می‌شه.
تند تند خواسته‌هامو به خدا می‌گم. لحظات معنویی هستند. بی‌خود نیست که سالی یه بار بیشتر نیست. آدم احساس می‌کنه بین اون وخدا کسی نیست. تو همین فکرها بودم که یه دفعه سیل تبریکها و روبوسیها شروع شد و صدای شور و شادی از آدمها بلند شد. صدای بهار!
این سنت زیبای ما ایرانیهاست که هر سال سرسفره 7سین با گذاشتن نمادی از هر چیز یه بار با تمام اونا تجدید عهد می‌کنیم.