روز سه‌شنبه چهارم اسفند 94 دست نوشته‌یی از شعله پاکروان، مادر ریحانه جباری با عنوان ”وای به‌حال حکومتی که در برابر این مادران می‌خواهد بایستد! “منتشر شد.
در این دست نوشته آمده است: ”مادران ستم دیده و دادخواه، تازه یکدیگر را یافته‌اند؛ وای به‌حال حکومتی که در برابر این مادران می‌خواهد بایستد! بهار در راه است و بهاران همه‌مان زیر خاک، و ما چند زن، با درد مشترک، درمانی مشترک را یافته‌ایم. درمان دل خونین و جگر تکه‌تکه شده مان، دادخواهی است. دادی که نمی‌دانیم کی از راه خواهد رسید در زمانه‌ی بیداد!
ما چند زن، سر بر شانه‌های هم گذاشته و در گوش هم نجوا می‌کنیم آنچه در سر داریم. آنچه در دل داریم. شور و خروشی که ریشه‌اش در دل خاک است. چه راست بود داستان عناصر چهارگانه طبیعت. سروهایی که در خاک است، آتش بر دل می‌زند. قصه‌اش را باد در سراسر این کره خاکی می‌خواند و تنها با دادخواهی است که آب آرامش بر آتش ریخته خواهد شد. تمام طبیعت در آه دل سوخته خلاصه می‌شود. دل سوخته زنی که خصلت زایش را از خالق بزرگ کائنات به امانت گرفته است. زنی که قلبش مثل اقیانوس مخزن رازها و رمزهاست. اقیانوسی که هنگام طغیان می‌شورد بر آنچه پلیدی و پلشتی و بیداد و تباهی است. همه‌ی انسانهای روی سیاره زمین، تجربه‌ی شوریدن مادران شوریده سر خود را دارند. همه‌ی ما دیده‌ایم که مادرانمان در هنگامه‌های سرریز شدن کاسه صبرشان چه می‌کنند. حتی قضات و حاکمان و سرداران فاتح و کشورگشا دیده‌اند مادرانشان را در زمان بی‌تابیهای زنانه و مادرانه…
در این دست نوشته آمده است: ”مادران ستم دیده و دادخواه، تازه یکدیگر را یافته‌اند؛ وای به‌حال حکومتی که در برابر این مادران می‌خواهد بایستد! بهار در راه است و بهاران همه‌مان زیر خاک، و ما چند زن، با درد مشترک، درمانی مشترک را یافته‌ایم. درمان دل خونین و جگر تکه‌تکه شده مان، دادخواهی است. دادی که نمی‌دانیم کی از راه خواهد رسید در زمانه‌ی بیداد!
ما چند زن، سر بر شانه‌های هم گذاشته و در گوش هم نجوا می‌کنیم آنچه در سر داریم. آنچه در دل داریم. شور و خروشی که ریشه‌اش در دل خاک است. چه راست بود داستان عناصر چهارگانه طبیعت. سروهایی که در خاک است، آتش بر دل می‌زند. قصه‌اش را باد در سراسر این کره خاکی می‌خواند و تنها با دادخواهی است که آب آرامش بر آتش ریخته خواهد شد. تمام طبیعت در آه دل سوخته خلاصه می‌شود. دل سوخته زنی که خصلت زایش را از خالق بزرگ کائنات به امانت گرفته است. زنی که قلبش مثل اقیانوس مخزن رازها و رمزهاست. اقیانوسی که هنگام طغیان می‌شورد بر آنچه پلیدی و پلشتی و بیداد و تباهی است. همه‌ی انسانهای روی سیاره زمین، تجربه‌ی شوریدن مادران شوریده سر خود را دارند. همه‌ی ما دیده‌ایم که مادرانمان در هنگامه‌های سرریز شدن کاسه صبرشان چه می‌کنند. حتی قضات و حاکمان و سرداران فاتح و کشورگشا دیده‌اند مادرانشان را در زمان بی‌تابیهای زنانه و مادرانه…
